Morgen is het 20 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel.  Het lijkt ons een goed moment om het museum over het communisme te bezoeken.  Het museum laat het verschil zien tussen utopie en de harde werkelijkheid van lege winkels en holle slogans. 

                                                          

          “Wij bouwen aan het communisme, wij ontmaskeren saboteurs en vijanden van de republiek, wij versterken de vrede”

“Na het werk naar de speeltuin en naar de sportscholen”.

Dit standbeeld van Stalin werd op 1 mei 1955 onthuld in Praag.  Om je een idee te geven over de grootte van het beeld : een knoop op Stalin’s jas had een diameter van een halve meter.  Gelukkig werd dit gedrocht 7 jaar later opgeblazen in opdracht van Nikita Chroesjtsjov, de toenmalige premier van Rusland.  In 1991 heeft men op deze plaats een metronoom geplaatst.

Zoals elk communistisch land had ook Tsjecho-Slowakije zijn grenzen afgesloten met uitkijktorens, prikkeldraad, schijnwerpers en landmijnen.  Enkel wie een speciaal pasje had kon de grens oversteken.  Wie probeerde de grens over te steken werd zonder verwittiging doodgeschoten door de grenswachters.  Deze mannen kregen verlof of een uurwerk wanneer ze een ‘verrader’ konden neerschieten.
Zelfs de idee om te ‘emigreren’ was strafbaar.  Indien iemand je toevertrouwde dat hij/zij er aan dacht de grens over te steken en je gaf die niet aan, werd je opgesloten in de gevangenis. 

Aan het eind van de expositie zien we een korte film over de Fluwelen Revolutie die een eind maakte aan de onderdrukking.  Levende beelden blijken toch nog aangrijpender te zijn dan tientallen foto’s, affiches en standbeelden.  Of is het zo gevoelig omdat we nu tussen de Tsjechen leven die 20 jaar geleden nog moesten strijden om een eigen mening te mogen hebben, om te kunnen gaan en staan waar ze wilden…..

                   Ken je deze nog?

        

              Vele gevels hebben nog littekens van het communisme.

Hierna hebben we nood aan iets luchtiger, we gaan naar het Mucha museum.

Alfons Mucha (1860 – 1939) is een Tsjechisch Jugendstil kunstenaar.

In 1887 verlaat hij zijn geboorteland om zich in Parijs te gaan bekwamen.  Daar breekt hij door met affiches voor toneelstukken.  Hij maakte ook decors, meubelen, kostuums en juwelen.  Zijn affiches werden zo bekend dat ze zelfs van de straat geroofd werden. 

In 1910 keert Mucha, ondanks zijn enorme succes in Frankrijk, terug naar Tsjechië.  Hij wijdt de rest van zijn leven aan een serie monumentale werken over de geschiedenis van het Slavische volk, de Tsjechen in het bijzonder.

Kerstshoppen, best leuk om zo vroeg op zoek te gaan naar kerstgeschenkjes.  Je hebt nog veel keuze en het is nog lang niet zo druk dan over een maand. 

Camille heeft vandaag een dagje verlof genomen en gaat met mij mee naar HP.  De batterij van mijn laptop laadt niet meer op en moet dus dringend vervangen worden.  Waar ik voor gevreesd heb komt ook uit, er is slechts één iemand die een heel klein beetje Engels spreekt.  En dit probleem uitleggen in het Tsjechisch, dat gaat echt nog ons petje te boven.  Gebarentaal is in dit geval ook geen optie.  Na een paar minuten bekijken we mekaar en zien dat we hetzelfde aan het denken zijn.  Hier laten we onze pc niet achter, veel te riskant, die gaat binnenkort mee terug naar België en zal daar wel hersteld worden.

We laten een Thaise massage doen en genieten.  Man, dit gaat er hard aan toe, maar de pijn gaat over in een zalig gevoel.  Buiten lopen we allebei te geeuwen.  Mochten we nu een bed hebben vielen we allebei vast en zeker in slaap.

Vandaag herdenkt Tsjechië zijn doden. 

Ik maak een wandeling naar het kerkhof in onze achtertuin, Vyšherad, en sta verbaasd van de vele kaarsjes die er branden, ieder land zijn gewoontes.  Ik doe ook een kaarsje branden voor allen die me dierbaar zijn. 

                              Vind je mijn kaarsje?                                              Graf van één of ander Tsjechisch gitarist

Een flinke wandeling in het park, tussen de prachtige herfstkleuren, doet me deugd.  Het gaat blijkbaar een flink stuk beter met mijn been.