We rijden naar Jižní Morava (Zuid-Moravië), het gebied rechtsonder in Tsjechië.  Onze eerste stop is in Jihlava, in de middeleeuwen één van de rijkste steden van Tsjechië, door de ontdekking van zilver.  Het Masarykovo Námĕstí (stadsplein) is heel groot.  Er staan honderden huizen met mooie gevels.  Onder het plein begint een 25 km lange wirwar van catacomben die vroeger als opslagplaats gebruikt werden.  Een korte wandeling brengt ons bij de middeleeuwse wallen waarvan een groot deel is bewaard gebleven.  Er is ook nog één stadspoort, de brána Matky Boži.

Mooi stadje.

 

  Kostel Ignác

  2 vóór 12


    Brána Matky Boži


  Gevel in Jihlava


  Nog een gevel

Onze tocht gaat verder naar Telč, een door de Unesco beschermd plaatsje.  In 1530 werd het stadje verwoest door een brand en de toenmalige gouverneur zette Italiaanse werklieden aan het werk om het kasteel op te knappen.  De werkmannen hebben dan maar het hele stadplein een opknapbeurt gegeven en hebben alle huizen in renaissancestijl verbouwd.  De pastelkleurige huizen aan Námĕstí Zachariáše z Hradce (kasteelplein) hebben booggalerijen.  Prachtig, wel spijtig dat op dit plein verkeer is toegelaten.

We volgen een Engelstalige privé rondleiding in het kasteel.  Wij zijn de enige 2 bezoekers die voor een niet-Tsjechische rondleiding kiezen.  Het verbaast ons nog steeds dat zo weinig toeristen het binnenland van Tsjechië verkennen.  Het kasteel is binnen veel mooier dan je buiten zou denken.  Je mag echter geen foto’s nemen, het zal dus voor eeuwig in ons geheugen moeten blijven.

Elke vrijdagavond gaan we uit eten, als afsluiter van de werkweek (voor Camille toch) en begin van het weekend samen.  Meestal blijven we hier in de buurt, maar vanavond gaan we nog maar eens tot in de stad zodat we Prague by night nog eens kunnen zien.  Druk, druk, druk, niet te doen.  We vinden een plaatsje op het terras van villa Richter aan de voet van de burcht.  Mooi uitzicht over Praag.  En het eten is lekker.

De zon gaat hier ongeveer een halfuur vroeger onder dan in België, maar ze komt hier ook een halfuur vroeger te voorschijn.  De zonsondergang levert prachtige kleuren op.  De foto’s geven een beetje een idee.

Camille komt vanavond thuis na 2 dagen Parijs.  Een collega heeft spijtig genoeg een taxi besteld om hem van de luchthaven naar huis te brengen.  Het meisje kon natuurlijk niet weten dat ik graag op luchthavens rondhang.  Dus ga ik met het openbaar vervoer naar de luchthaven om hem op te wachten.  Ik heb niet aan Camille verteld dat ik naar daar kom.  Ik moet opletten dat ik hem niet misloop, anders is hij weg met de taxi en kan ik mijn plan trekken om thuis te geraken.  Maar de letiště van Praag is gelukkig niet heel groot, dus de kans dat ik hem niet zie is klein. 

Oh my God, het is vakantieperiode.  Wat je hier te zien krijgt is niet te beschrijven.  Gratis circus.  De witte sportsokken in stapsandalen zijn verplicht uniform en het hawaïhemd op de geruite bermuda is een topper.  Ik geniet.  Uren kan ik naar zo een spektakel kijken. 

En daar is hij dan, mijn zielsmaatje.  Hij straalt als hij me ziet.  Mijn missie verrassing is geslaagd.  Hij valt wel op tussen al die toeristen in zijn lange broek met niet gebloemd hemd.  En nu mag ik ook eens gratis met een taxi rijden.

Nog een paar standbeelden

En dan zijn er nog de vele standbeelden.  Een kleine selectie

De eerste keer dat je in Praag rondwandelt kijk je voor je uit.  De tweede keer kijk je naar boven en dan zie je dit