In villa Bertramka is een klein maar charmant museum over Wolfgang Amadeus Mozart.  Hij verbleef hier in 1787 en 1791 toen hij Praag bezocht en legde er de laatste hand aan zijn Don Giovanni.  Wat je in het museum niet vindt, maar wel in reisgidsen, is dat hij flirtte met de dame des huizes, Josefa Dušková en voor haar de aria Bella mia fiamma, addio (Mijn mooie vlam, vaarwel) schreef.

In één van de kamers staat een klavecimbel uit 1722 waar Mozart nog zou op gespeeld hebben.  Er staat ook een hamerpiano die werd gebruikt in de film Amadeus.

Het doet je toch altijd iets om ergens rond te dwalen waar honderden jaren geleden mensen rondliepen die iets hebben betekend of een stukje geschiedenis hebben geschreven.















Van hier kan je met een kabelbaantje naar de top van de heuvel.  Mij niet gezien in een kabelbaantje, dus wij te voet naar boven want van hier zou je een prachtig uitzicht hebben over Andĕl.  Waarschijnlijk is dit zo in de winter, maar in de zomer zie je enkel de bladeren van de bomen die op de heuvel staan.  Troost, een flinke klim is goed voor de conditie.

We slenteren nog wat rond in Andĕl, voor ons aan de overkant van de Vltava, een stukje Praag met veel cafés, restaurants en cinema’s en eindigen onze wandeling in de bar van de brouwerij Staropramen.  Ze hebben hier veel bieren op vat, zelfs Belgische.  Dus proeven we nog eens een lekkere Leffe.  Na meer dan 7 maanden geen druppel Belgisch bier smaakt dit heerlijk.  En het zonnetje nodigt uit tot een tweede glas.  We bestellen er een bordje kaas bij, maar wanneer dit op tafel komt zien we dat het van die gefrituurde kaasschijven zijn.  Ach ja, het is zondag, zullen we dan maar eens zondigen en van die lekker vette dingen eten?

Enkele kastelen

Folklore in Praag

En nog Praag….

En nog Praag….

Nog een beetje Praag….

Gedurende maanden heb ik geprobeerd foto’s op onze blog te zetten, maar wat ik ook probeerde telkens opnieuw kreeg ik een foutmelding.  Toen dacht ik er aan dat we in ons thuisland een hele lieve vriend hebben die ook nog fotograaf is en die ons bij ons vertrek op het hart drukte dat we altijd op hem beroep mochten doen.  Dus eventjes bij hem geïnformeerd of hij een oplossing voor me had.  En ja hoor, een paar dagen later zaten verschillende mogelijkheden in mijn inbox.  En toch was er maar eentje dat werkte met onze blog.  Maar kijk, vanaf nu zal ik dus af en toe een fotootje kunnen meesturen.  Paul, bedankt om mij te helpen!

Ik kan maar een paar foto’s tegelijk op de blog zetten, dus zal ik jullie deze week verwennen en elke dag een paar foto’s meegeven.  Ik begin met Praag.