Het is hier vandaag nog maar half zo warm als in het begin van de week, het is 15°.  Zullen we dan maar een ovenschoteltje maken?  Wie is er nu zo dom om op de bakplaat bakpapier te leggen i.p.v. aluminiumfolie wanneer hij gaat grillen?  Juist ja, ik.  Gelukkig heeft Camille een goede neus en merkt snel op dat er een brandluchtje uit de oven komt.  Shit, shit, dat papier staat in brand natuurlijk.  Eigen schuld, dikke bult. We krijgen het goedje snel geblust.  Ik hou er wel een serieuze hartenklop aan over.  Een lekker glaasje wijn doet me mijn stommiteit vergeten.

De wekker staat op 4H30’, maar om 3H00’ ben ik klaarwakker.  Stel je voor dat ik mijn vlucht zou missen.

Het vliegtuig vertrekt met enige vertraging, maar landt toch nog op tijd in Praag.  En daar wacht mijn zielsmaatje op me.  Ik voel me net een verliefde tiener.  Waw, het doet deugd weer samen te zijn.

Het deed deugd te zien hoe blij moeke en vake waren dat ik er was gisteren.  Het ongeloof en de blijdschap in hun ogen toen ze mij zagen was hartverwarmend. 

Ons vake is alweer de oude, of neen, beter de jonge, hij voelt zich echt nog niet oud.  Hij wordt in september nog maar 82.  Hij is alleen beetje moe, maar dat gaat wel weer over met een beetje rusten, als hij het niet vergeet.

Ik heb het voor de eerste keer moeilijk om mijn huisje achter te laten.  Het zonnetje schijnt en de tuin staat er zo prachtig groen bij.

Ik vlieg vandaag alleen terug naar België omdat mijn vader een kleine operatie moet ondergaan.  Ik zou hier toch maar op mijn nagels zitten bijten, ik moet hem zien dan zal ik pas gerust zijn.  Ik heb het thuis niet verteld dat ik afkom, ik wil hun ogen zien wanneer ik in het ziekenhuis toekom.  Best wel spannend.

We wonen hier nu een half jaar.  Nooit gedacht dat de tijd zo snel zou gaan.

Het is me gelukt mijn ziekteverzekering te verlengen zonder tolk.  Ik ben een beetje fier op mezelf.

In de Tsjechische les leren we de verschillende kledingstukken.  Waarom die Tsjechen sommige kledingstukken in de meervoudsvorm gebruiken is ons een raadsel.  Handschoenen, sokken, ja, maar een kleed bijvoorbeeld (šaty) is niet rood, maar zijn rood.  En een broek (kalhoty) is niet zwart, maar zijn zwart.  Opeens is er toch een woord dat we denken te herkennen : vesta.  Maar neen hoor, dit is geen vest, maar een jasje zonder mouwen.  Een vest is sako.

Deze keer wil Camille er de brui aan geven, maar we bijten door, zeker weten.
Marta leert mij nog een uitdrukking die ons, vrouwen, af en toe van pas kan komen : “Nemám nic na sebe” of “Ik heb niets om aan te trekken”.