Ik breng Camille naar de luchthaven, hij gaat terug naar Praag.  Ik voel me alleen….

Slecht nieuws : mijn PC kan niet meer hersteld worden.  Dus, een nieuwe gekocht, er zat niets anders op.  Bedankt lieve Sint!
Ook nog een abonnement genomen op TV Vlaanderen zodat we toch nog eens iets van het thuisfront kunnen bekijken.

Vanavond heb ik voor de eerste keer in mijn leven een speech gehouden, ik wou Anny en André eens luidop kunnen bedanken voor alles wat zij ooit voor mij gedaan hebben en voor onze hechte vriendschap.  En het is me gelukt zonder traantjes (of toch maar een paar).

Pas iets vóór 5 uur zien we ons bed, is dit niet een beetje laat voor 50-plussers?

Tot nu toe hebben we mooi winterweer gehad.  Overdag temperaturen tussen 0 en 4 graden en ’s nachts vriest het lichtjes.  Nog geen druppel regen gezien.  Vandaag was zelfs een mooie, zonnige dag.

Gisteren heeft mijn PC de geest gegeven (ik schrijf nu op de PC van Camille) en vandaag doet de vaatwasser het niet meer.  Wat heb ik verkeerd gedaan?

We hebben hier een wasmachine en droogkast in één en dezelfde machine. Na een paar keer gebruiken valt mijn frank dat ik nog geen pluisjes uit de droogkast heb gehaald.  Geen filter te vinden aan dat ding.  In de handleiding niets gevonden.  Dus gevraagd of iemand wilt langskomen om me dit te tonen.  Deze morgen staat een technieker aan de deur met een handleiding in de hand.  Neen, dank u die hebben we al, toon me aub waar de pluisjesfilter zit.  “Me not know, me look”.  Na enig zoekwerk komt hij tot de conclusie “Not found”.  Ja, dat had ik ook al gefound.  Ondertussen weet ik dus nog altijd niet waar die pluisjes naartoe gaan.  Ik maak me er niet meer druk om.

Technieker in huis, dus vraag ik hem om naar de vaatwasser te kijken.  “Me not know, (prutst dan ergens aan), I put on the machine, when not work you call me”.  En weg is hij.  Ik bel hem na een tijdje en zeg hem dat het probleem niet is opgelost.  “Me call you later”.  Ik heb hem nog niet gehoord…
Morgen dus nog maar eens naar de eigenaar van de appartementen bellen.  Wordt vervolgd.

Eerst naar de Belgische ambassade om ons in te schrijven in Tsjechië.  De consul himself ontvangt ons.  Op het eerste zicht lijkt hij een stuurs, zelfingenomen iemand.  Maar enkele minuten later ontdooit hij en komt heel leuk uit de hoek en geeft duidelijk te kennen dat hij de kromme weggetjes van de Belgische wetgeving kent.  Wanneer ik hem wil helpen door iets in het Frans te vragen (Frans is duidelijk zijn moedertaal) wordt hij heel eventjes boos.  Wij Vlamingen betalen ook zijn maandelijkse kleine toelage en hij wil en zal Nederlands spreken. We krijgen enkele nuttige tips en hij wenst ons veel succes met de andere administratieve zaken die we vandaag nog moeten regelen.  Ruik ik daar enig sarcasme?

Nu naar de Vreemdelingenpolitie want hier moeten we ons ook nog eens laten inschrijven.  Wanneer we daar aankomen en de massa gekleurde mensen zien die in de lange rij staat te wachten bekijken we mekaar en hebben we hetzelfde gevoel : wij zijn nu ook “Sans papiers”.
Onze eerste kennismaking met de Tsjechische ambtenaren.  Zij vertikken het ook maar één woord Engels, Frans, Duits te spreken.  Het enige wat we te horen krijgen is “Ne”.  Ook alle aanwijzingen zijn enkel in het Tsjechisch (in een dienst waar enkel vreemdelingen komen!).  We zullen op zoek moeten naar een tolk.

Op weg naar hier hebben we 4 keer geprobeerd een bankrekening te openen, zonder succes.  Geen Tsjechisch, geen rekening.

De consul gaf ons de raad de ČSOB (dochter van de Belgische KBC) te proberen.  Hier hebben we inderdaad meer geluk.  1 persoon verstaat Engels en na 45 minuten is onze Tsjechische bankrekening een feit.  Indien iemand zich geroepen voelt iets bij te dragen aan onze lijdensweg, ons nummer is 225733029.

Daarna naar het werkloosheidsbureau.  En ja, ook hier wil niemand een andere taal spreken.

We spreken af met Eva, de HR manager van Camille, dat wij naar kantoor komen.  Zij doet een paar telefoontjes voor ons en regelt een tolk voor morgen.  We zullen het dan nog maar eens proberen.

Daarna nog naar de Berlitz school (we waren er zaterdag ook al, maar niemand kon ons helpen).  We moeten zo snel mogelijk aan die cursus Tsjechisch beginnen.