We zijn al 2 maanden getrouwd!

Met Camille gaat het ondertussen stukken beter.  Hij rust nog veel, daar ben ik blij om.

Naar de post.  Wij hebben nog heel veel postzegels over die we gekocht hadden voor onze huisbewaarders toen we naar Praag vertrokken.  Mocht er iets in de bus zitten tijdens onze afwezigheid konden zij onze post nasturen.  De postzegels zijn € 1 waard, per stuk uiteraard.  Mijn vraag aan de postbediende of ik die postzegels ook voor zendingen in België mag gebruiken wordt negatief beantwoord, vanaf 1 maart mag dat niet meer.  Een postzegel voor België kost € 0,69 en ik wil hen € 1 per zending geven en dat mag niet!  Kan iemand de redenering volgen?  Ik niet.  Op mijn vraag of mijn brieven of kaartjes toch zullen verstuurd worden indien ik ze op de post doe antwoordt hij positief.  Ik mag mijn enveloppen in om het even welke bus steken en ze zullen verstuurd worden, maar ik mag ze niet bij hem afgeven want dan wordt hij op de vingers getikt.  

Ik blijf zoeken naar de logica.

Vandaag om mijn nieuwe identiteitskaart.  Terwijl ik daar dan toch ben vraag ik een bewijs van inschrijving van onze huwelijksakte, Camille heeft dat nodig voor zijn werkgever.  Weet je wat ik als antwoord krijg?  “Daar hebben we nog geen tijd voor gehad, de akte is nog niet ingeschreven”.  2 weken geleden heb ik ze daar afgegeven!!!!!  Als ik dan bedenk dat ik bijna elke keer dat ik hier kwam - en dat is ondertussen al heel wat keren - een aantal dames aan de receptie zag hangen, lekker koffiekletsen samen, dan komen mijn grijze sprietels omhoog.  Ze zullen het bewijs opsturen, ik moet niet meer tot hier komen.Wanneer ze het zullen opsturen vertellen ze er niet bij.