De marathon van Praag passeert aan onze deur.  Zo een evenement mag je natuurlijk niet missen, dus wij op stap.  Bij ons weten loopt er niemand mee die we kennen, maar je weet maar nooit.  Wanneer ze bij ons voorbijlopen hebben de lopers al 16 km achter de rug.  We hebben nu een idee hoe Anny en André er straks zullen uitzien als ze “Dwars door Brugge” (15 km) zullen hebben gelopen.  Er is moed voor nodig.  Ons hoedje af voor iedereen die dit kan opbrengen.

We zien 2 Belgen, herkenbaar aan hun fluo vestje “Runners for Belgium”, en supporteren uit volle borst.  De verwondering op hun gezichten is geld waard en hun teken van dankbaarheid doet ons deugd.  Weer een goeie daad gedaan vandaag.

De sfeer die rond een marathon hangt is onbeschrijfelijk.  Als je ooit de kans krijgt, zeker doen. 

We gaan naar Český ráj, ofte het Boheems paradijs, het oudste natuurreservaat van Tsjechië. 

Wij wandelen rond in Prachovské Skály, een natuurpark vol sprookjesachtige gevormde rotsen en diepe kloven.  Heel speciaal, heel mooi.

Ik heb gelezen dat in Rovensko pod Troskami een speciale houten klokkentoren staat, dus wij daar naartoe.  De klokken zouden omgekeerd staan met hun klepel naar boven en worden in beweging gebracht door te trappen.  Een bordje aan de toren meldt dat je de klokkentrapper aan het werk kan zien van juni tot september.  We komen vast en zeker nog eens terug want dit willen we wel eens zien.

Op de terugweg klimmen we naar de ruïnes van het Trosky kasteel, gebouwd in de 14^e eeuw.  Onze hete, zweterige klim wordt beloond met een adembenemend zicht over de prachtige omgeving.  In de verte zien we de besneeuwde toppen van het Krkonoše gebergte waar we in februari gingen skiën. 

Anderhalve kilo meergewicht en een dikke zweer op mijn neus, dat is de balans van onze Belgische uitspatting.  Als je niet gewoon bent frieten te eten….

Volgende week gaan we op dieet.  Deze week willen we nog genieten van onze vakantie.

In de Tsjechische les probeert Marta ons de verleden tijd uit te leggen.  Het is lang geleden, maar ik heb zin om er de brui aan te geven.  Ik versta er niets van.  Deze taal kent geen enkele logica.  Maar de gedachte dat ik ondertussen bij de beenhouwer toch al mijn bestelling kan plaatsen geeft me de moed om door te gaan.

We hebben ons voorgenomen om 4 uur terug naar huis te vertrekken.  Om 10 vóór 4 schiet ik wakker.  De wekker heeft het laten afweten.  Ach ja, we vertrekken dan maar wat later.  We zijn vast en zeker nog voor donker thuis.

Druk, druk, druk, maar het is heel leuk zoveel dierbaren terug te zien.