De afgelopen week cirkelden helikopters boven Praag.  Waarschijnlijk oefening voor deze historische dag, Obama is op bezoek.  Deze voormiddag speecht hij op de Praagse burcht.  Er zijn slechts enkele tienduizenden plaatsen voor toehoorders.  Aangezien we gehoord hebben dat velen die het communisme nog meegemaakt hebben het een hele eer vinden dat deze democraat hier komt spreken, iets wat hier nog geen 20 jaar geleden niet zou mogelijk geweest zijn, trekken wij niet naar de burcht.  2 plaatsen meer voor de Tsjechen, voor hen is dit een veel historischer moment dan voor ons.

Wij gaan in de voormiddag naar Mĕlník, een historisch stadje op zo een 50 km van Praag.  In dit stadje vloeien de Moldau en de Elbe samen, mooi zicht vanaf het kasteel.  Dit stadje is enorm gekend voor zijn wijnbouw.  Je kan op vele plaatsen wijn proeven, maar aangezien in Tsjechië 0-tolerantie voor alcohol geldt riskeert Camille zich niet aan de wijnproeverij en (met pijn in het hart) ben ik solidair met hem.  We kopen natuurlijk wel een aantal flessen wijn, we zullen thuis wel proeven. 

In een crypte onder de kerk van Mĕlník bevindt zich een Kostnice (ossuarium) met beenderen van een goede 10.000 mensen, overblijfselen van skeletten van middeleeuwse pestslachtoffers.  De beenderen werden in het begin van de 20^ste eeuw decoratief gerangschikt door een plaatselijke professor, Jindřich Matiegka die een aantal studenten zo gek kreeg om hem hierbij te helpen.  Sommige muren bestaan enkel uit dijbenen, andere uit kuitbenen, andere uit hand- en voetbeentjes enz.  Hier en daar zie je dan een schedel tussenzitten.  Al bij al een luguber zicht. 

In de namiddag zijn we terug thuis en genieten van alles wat er buiten te zien is.  Barack Obama zit met zijn collega’s in het congrescentrum van Praag, dat ligt op zo een 600 à 700 m van bij ons.  We zien vanaf ons terras een aantal scherpschutters, benden flikken, tientallen combi’s, er hangen helikopters boven het congrescentrum en in de directe omgeving ervan. Indrukwekkend.  Greenpeace heeft een banner aan de zelfmoordbrug gehangen met de tekst “Bail out the climate”.  In het straatje dat parallel loopt met onze straat wordt een stille optocht gehouden, mag je dit wel een betoging noemen?  We hebben stille bewondering voor al deze mensen die de moeite doen om buiten te komen om vreedzaam hun mening te verkondigen.

Vanavond nog maar eens een housewarming party bij een collega van Camille.  We genieten in de tuin van het zalig zomerweertje.  Iets meer dan een week geleden was het hier nog aan het sneeuwen…. 

Ik sta in een winkelcentrum naar een etalage te kijken en ineens breekt er een hels lawaai los, er wordt geroepen, gelopen.  Ik hoor flessen breken.  Het duurt eventjes vóór ik besef dat een drietal meisjes op de vlucht is voor een bewakingsagent.  Eéntje heeft het ongeluk dat ze struikelt en tegen de grond gaat.  Er vallen een paar flesjes parfum uit haar jas.  De bewakingsagent trekt haar recht bij haar lange haren en sleurt haar zo door de gang.  Man, dat moet pijn doen.  De twee andere weten te ontsnappen.  De schrik slaat me om het hart, stel je voor dat die agent denkt dat ik er ook bij was, ik ben de enige die daar in dat gangetje staat, misschien doe ik wel gewoon alsof ik er niet bij hoor.  Het flitst door mijn hoofd dat hij mij gelukkig niet bij mijn haar kan pakken.  Het duurt toch eventjes eer mijn hartklop over is.

Vanavond afscheidsdrink van Eva, onze tolk tijdens onze eerste dagen in Praag.  Zij stopt met werken omdat zij moet beginnen blokken voor haar eindexamens.
Een toffe bende die collega’s van Camille, maar moeilijke namen!!!!  Enkele namen zal ik kunnen onthouden, maar de meeste ben ik de avond zelf alweer vergeten.  Het verwondert mij niets dat Camille er een tijdje over gedaan heeft eer hij iedereen bij naam kon noemen.

Ik bewonder enorm dat zij zelfs tegen elkaar bijna de hele avond Engels spreken, zo voelen de buitenlanders zich niet uitgesloten.  Onze kennis van het Tsjechisch wordt uiteraard getest, wat natuurlijk voor de nodige lachbuien zorgt.  Maar toch appreciëren ze enorm dat wij ons best doen om deze moeilijke taal onder de knie te krijgen.

Op het einde van de drink gaat elkeen naar de toog en betaalt wat hij/zij gedronken heeft.  Diegene die zo slim is tot de laatste te wachten heeft uiteraard een veel grotere rekening dan al de anderen.  Enkelen zijn vertrokken zonder iets te betalen.  Rare gewoontes toch.

EINDELIJK!!!  De lente is ook hier in het land.  Mogen die laarzen nu eindelijk terug in de kast?