|
We vertrekken om kwart vóór 4, de GPS geeft 928 km aan. Het moet ons lukken om voor het donker in Praag te zijn. Het weer zit mee. In België en in het eerste stukje van Duitsland valt er motregen, maar daarna klaart het uit en moet ik soms zelfs mijn zonnebril opzetten.
Onderweg krijgen we telefoon van de verhuisfirma dat onze spullen op de luchthaven zijn toegekomen en morgen kunnen geleverd worden. De puzzel valt perfect in mekaar.
Om kwart vóór 2 staan we voor ons appartement, 10 uurtjes gereden (stops inbegrepen), niet slecht.
We trekken in ons voorlopig appartementje in en pakken enkele spullen uit, enkel wat we nodig hebben om de komende 2 - misschien 3 - weken gezellig te kunnen leven. Naast de deur wacht ons definitieve appartement, maar er moeten nog een paar kasten gemaakt worden en een laagje verf op de muren gezet worden.
s Avonds uit eten want onze potten en pannen komen pas morgen. Nu ja, alle excuses zijn goed om jezelf lekker te verwennen. Het is vervelend dat we de mensen niet verstaan, zij helpen ons wel verder in het Engels, maar toch. Wanneer je op vakantie bent is dit een ander gevoel, dan ben je er als toerist, maar wij willen ons hier een jaar één van hen voelen. We moeten dringend iets doen aan ons Tsjechisch. Met het CD-rommetje waarmee ik op dit moment de taal probeer te leren zal ik er niet komen. Camille en ik gaan samen op cursus.
We vallen als een blok in slaap. Ik lig s nachts maar 1 uurtje wakker, een hele prestatie.
|
