deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
11-04-2010
De eerste week zit er op!
de 1e van de 6 "niet-steunen" weken zit er op! Nog 5 te gaan. Ze zijn nu te tellen op 1 hand, was als troost bedoeld, maar ja ...
Vorige zaterdag dus thuis uit het ziekenhuis. Na 2 slapeloze nachten daar, was ik blij te kunnen vertrekken. Eerst nog een bezoekje gebracht aan Ria, blijkbaar lagen we naast elkaar in de operatiezalen, en we wisten het niet. Het deed deugd in mijn "eigen" bedje te liggen. 't staat wel beneden, en 't is niet echt "mijn" bed, maar het ligt toch beter dan zo'n ziekenhuisbed! Die zijn blijkbaar ook allemaal gemaakt voor mensen die net iets kleiner zijn dan ik!
Na nog een oefensessie op de kinetec, en een bezoekje van mijn ouders, niet veel meer gedaan die dag. Ik was blij te kunnen slapen. 'k Voelde me toaal uitgeteld. En koorts kwam ook de kop opsteken. Dat was zo nog de eerste 4 dagen. Zondag kwam Freddy (verpleger) terug en die bevestigde mijn vermoeden ... gisteren zag ik er niet uit!
Hoe verlopen mijn dagen ... wel ... vrij ééntonig :-? opstaan rond 7.30u. Ja als de 1e naar beneden komt, ben ik ook wakker dus. Ontbijten: niet zo gemakkelijk (dat geldt ook voor de andere maaltijden) Ik kan niet met mijn been onder de tafel en zit dus dwars, met mijn been op een stoel. Wassen! Een hele onderneming! Aan de lavabo, met 2 stoelen, of erger ... in de douche .. met een douchestoeltje en mijn been op een stoel uit de douche :-? En je zal zien, altijd laat ik wel iets vallen ... al word ik handiger om mijn krukken te gebruiken voor allerlei zaken! Daarna kan de hele badkamer gedweild worden ... (sorry!) Dan de zetel in. Been op een stoel. Beetje amusement op de PC (ja tetris gaat al vrij vlot) en lezen. Mijn 1e boek van de millenium-triliogie is uit (mannen die vrouwen haten) Ik ben gisteren in nr 2 begonnen (de vrouw die met vuur speelde) Net voor de middag komt de verpleger langs. 6 weken spuitjes tegen flebitis. Mijn buik is net een speldenkussen en krijgt zo stilletjes aan een blauwe ondergrond! Na het middageten even rusten in bed, met mijn boek. En dan oefenen op de kinetec. Dat gaat vrij vlot. Momenteel plooi ik 15° verder dan 6 jaar geleden met mijn linker been. Maar gisteren werd het moeilijk. De 70° haalde ik wel, maar met veel pijn. Ook vorige keer was dat een kritiek punt, het duurde 7 dagen voor ik over die 70° zat! Hopelijk gaat dat nu wat vlotter! Je hebt dan het gevoel of alles vanbinnen los gaat scheuren! Na het oefenen ijs leggen, en terug de zetel in. Wat TV kijken, PC of lezen (ja 'k heb keuze hé :-P ) Avondeten en terug in de zetel. Nog wat TV en meestal tegen 21.00u ben ik uitgeteld en ga ik in bed. Ik slaap nog niet direct, maar het liggen voelt dan prettiger. Ik word specialist om TV te volgen alleen op het gehoor !
Positief is dat ik merkelijk minder pijn heb dan mijn vorige kraakbeentransplantatie, het plooien gaat ook vlotter. Maar het meeste zal ik weten als ik mag beginnen steunen. Hopelijk blijft het dan ook zo possitief!
Reacties op bericht (2)
13-04-2010
millenium
gelukkig heb je aan de millenium trilogie een stevige brok leesvoer ! Succes met je revalidatie, en hou de moed erin !
groeten Filip
13-04-2010 om 19:37
geschreven door Filip
11-04-2010
hallo
natuurlijk geen makkie om alles op poten te krijgen maar met jou optimisme zal je wel redelijk snel terug de "oude" zijn!!!!!!
groetjes de pubis-bakker
11-04-2010 om 18:58
geschreven door marc lenaerts
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
te krijgen maar met jou optimisme zal je wel redelijk snel terug de "oude"
zijn!!!!!!
