De lange duurlopen verlopen ook steeds vlotter. Waar ik vorig jaar deze tijd mijn tanden nog stukbeet om 14 km te lopen, gaat dit nu vlot tot 17 km. En dit aan een tempo en gemiddelde hartslag waar ik vorig jaar jaloers zou op geweest zijn.

Niets dan positieve zaken dus ...

En dat kan natuurlijk zo niet blijven dan. Al een 2 tal weken had ik tijdens het lopen last in mijn bekken. Maar omdat ik buiten het lopen niets voelde en de pijn eigenlijk wel te doen was, bleef ik er mee aanmodderen. Zelfs duurlopen van 14 km gingen met de spreekwoordelijke vingers in de neus.

Tot ik vorige zondag na 17 km plots moest stoppen. Ik moest op dat punt nog 1,5 km naar huis strompelen!  Aan de mensen die me gezien hebben ... neen, ik was niet zat!

De hele zondag kon ik bijna niet meer stappen van de pijn. Ook de dag nadien ging dit met moeite. Doordat het vakantie is, kon ik pas dinsdag bij de huisarts terecht. En daar gingen we weer .. echo, CT-scan, en de hele santeboetiek! 

Langs de ene kant was ik opgelucht dat het niets met organen te maken had, maar wat er uit kwam stemde me ook niet echt gelukkig. 

Vrij ernstige arthrose van de lumbale wervelzuil. Dit gaf uitstraling naar mijn bekken en benen. Momenteel gaat het beter, maar ik weet ook dat de ontstekingsremmers die ik neem ook verdovend zijn. Het is weer een factor waar ik in de toekomst rekening zal moeten mee houden. 

Het ging te goed ...   :-(