Na Egmond aan Zee stond vandaag  voor de 2^e  maal in 2015 een  10 km loop op het programma. Dwars door Dendermonde  zou de plaats zijn. Ik heb daar een aantal van mijn puberjaren  gesleten in Sint-Vincentius , dus Dendermonde roept herinneringen op!

Nochtans zag het er gisteren niet zo goed uit. Na een heel drukke dag op het werk, protesteerden mijn knieën. Zelfs ’s nachts in mijn bed lieten ze me niet gerust.

’s Morgens dan met een bang hartje uit bed gestapt, maar blijkbaar hadden mijn onderdanen evenveel zin om te lopen als ik en was de pijn minder.  Even de fiets op naar de bakker en het voelde zeker niet verkeerd. Dus dan maar  heel zorgvuldig ingetaped  en de loopkleren aan. 

Het was al goed druk in Dendermonde, dus werd het even zoeken om de auto een plaatsje te geven om daarna de gebruikelijke voorbereidingen te starten. Nummer ophalen, t-shirt afhalen, tas wegzetten en het onvermijdelijke aanschuiven aan het toilet. Maar als je je weg wat weet, kan zelfs dat meevallen  J

Even warmlopen en naar de startboxen.  Een startschot had en heeft nog altijd een speciaal effect op mij. Gaan! Zo snel mogelijk naar die meet! Vroeger resulteerde dat altijd in op kop starten … echter in die massa  en het feit dat ik niet in die 1^e startbox mag (  ;-)  )  maken dat net iets moeilijker.  Maar na een schot moet er gelopen worden … dat is een constante!

Gevolg … de eerste 5 km waren dus iets te snel naar wat ik momenteel aankan.  De 12 km/u kwamen dichtbij! En dan weet je het wel. Dit kan ik niet (nog niet !! sic ) volhouden.  Dus even doseren.  Al bleef de 6^e km aan 5’30”  .

Blijkbaar liepen er verschillende klanten van de winkel me voorbij! Eentje vroeg met een knipoog “t’ is nu niet het geschikte moment voor schoenadvies zeker?”  Nee! Dat was het niet!  ;-)  Een andere bedankte me zowaar onderweg voor de goeie schoenen! Ze liepen super! Ja die van mij op dat moment net iets minder!

En ondertussen liep het vat dus langzaam leeg …. En daar stond ze …  bij het ingaan van de 7^e km … een madam, lelijk als de nacht, volledig in het zwart gekleed en met een heel zware hamer in haar handen!  En ze sloeg! Ze sloeg hard! Ik wou stoppen! Beginnen wandelen! Maar nee dan waren die 6 snelle kilometers ervoor voor niets geweest. Nog 4 km! Dat moest toch lukken! Ik probeerde mezelf op te peppen. Kijk naar de omgeving! We liepen op dat moment aan de vijvers, en ja die zijn best mooi. Maar ze konden me niet echt bekoren op dat moment.  Piep … 7km.   6’04” op de polar. Dus nog altijd rond de 10 km/u. Dat was vorig jaar mijn max tempo en nu mijn recuperatie. Dan kan je toch niet stoppen!!! Mijn gedachtemolen draaide verder.  Meter per meter  kroop ik verder.  Ik zag een beeld van iemand die steeds trager ging. Steeds meer zin om te stoppen! Het is op! Waarom moest je zo snel starten!  Je moest toch beter weten!  Waar was ik toch aan begonnen? Piep km 8 …  5’48” …. Het was verdorie weer sneller dan de vorige km. Ja nu kan je toch echt niet meer stoppen. Ondertussen waren we terug het centrum in. Een baan die ik vroeger  als 12 – jarige stapte als ik van het station  naar school ging. Ik projecteerde mijn gedachten  40 jaar terug in de tijd. Mijn blauw/witte schooluniform aan. Mijn boekentas bij en op weg naar de klas.  Ik zag weer hoe we als kind hoopten dat er een boot door het sas  moest, dan konden we te laat komen en het was niet onze fout!  J En ja, heel even wilden de benen weer wat sneller. Het sas over  … km 9 … weer op weg naar de 11/u.  Maar dan kwam de mokerslag. De zwarte madam vond dat ik genoeg genoten had en ze gaf de genadetik. Ik hoorde Sofie en Ilse nog roepen, nog 700 m … het was echt op. Meter voor meter telde ik af om in de laatste bocht er toch nog even een sprintje uit te persen. Dat was vroeger mijn handelsmerk en blijkbaar ben ik dat nog niet verleerd. Die man voor me moest er aan!

54’06” … een tijd waar ik vooraf niet durfde aan denken.

4^e plaatst bij de vrouwen W50 … Zalig! Podium was mogelijk, de 1^e dame W50 zat amper 1’ voor me. Onderweg dacht ik … nooit meer … maar volgend jaar … misschien …. Ja zo zijn lopers he.