Het eerste loopje, 2 dagen na de 20 km ging verbazend goed. Het werd een rustig recuperatieloopje, maar de benen voelden goed. Dus 2 dagen later ging ik al terug op pad. De dijk op, richting Dendermonde. En weer liep het soepel. Zo goed dat ik natuurlijk te ver liep. En dat heeft 1 nadeel ... ik moest "te ver" terugkomen ook! En daar voelde ik direct waarom het zo goed ging ... idd de wind! Op dat moment heb ik gevoeld dat 20 km echt wel in je lichaam blijft hangen, ook al voelt het goed. Resultaat na mijn dijkloop? Een achillespees die opspeelde en me 10 dagen aan de kant hield. Ook een experiment met een schoen die niet echt voor mij geschikt was deed er geen goed aan.
Na de gedwongen rust kon ik genieten van 4 vrije dagen. De Allerheiligendagen baden in de zon en daar heb ik volop kunnen van profiteren om terug op te bouwen. 3 loopdagen en 1 fietsdag. Niet slecht. En vooral ... de pees bleef goed.
Die week durfde ik het aan om eens terug een interval aan te pakken. 4 x 4' tempo met 3' rustig lopen tussen. Het was heel zwaar, maar het voelde goed.
Omdat ik mijn verlof goed gepland had , had ik rond 11 november weer 3 dagen na elkaar vrij. En dat resulteerde in 4 dagen lopen na elkaar. Hoe lang is het geleden dat ik dat aandurfde! Maar het voelde ok. Ik had het niet gedaan als ik bij aanvang iets voelde in mijn knieen. Woensdag was het zelfs in de voormiddag lopen en 's avonds spinning. Ja ik zou het gewoon worden hoor! Elke dag een portie sport en genieten van buiten te zijn!
Vandaag dan terug een intervaltraining achter de kiezen. Na de spinning van gisteravond was ik er aarzelend aan begonnen, maar de benen wilden meer! Het gevoel zat goed. Ik voelde me deze 4 dagen weer heel eventjes "atleet" ... al was het van een lager niveau, ik heb er met volle teugen van genoten!
En nu maar hopen dat het goed blijft gaan. 'k Heb het nog al gezegd, als het goed gaat, hou ik mijn hart vast, want dan loert er dikwijls weer iets om de hoek. Maar we blijven positief. Een jaar geleden had ik willen tekenen voor het gevoel van vandaag!
De laatste tijd heb ik (ook op het werk) gesproken met mensen die het niet goed meer zagen zitten om na een blessure te lopen. Ik hoop dat ik hen kan inspireren om te blijven volhouden. Opgeven is geen optie!
Trager, minder ver en minder frequent .... maar het blijft lopen! En het blijft de moeite waard!
Ik kijk uit nu naar mijn volgende uitdagingen. De city trail in Lokeren (13/12) en de 10 km Gaston Roelands (21/12) 'k Heb er zin in !!!!
