24 km was van het goeie te veel, maar 13 km leek me een mooie afstand. Leuke voorbereiding voor de 20 km van Parijs binnen 3 weken. 

Het was mijn allereerste trail run. En omdat vroeger  (in een vorig leven) crossen mijn passie was, had ik er wel zin in. Om het allemaal nog veel leuker te maken, begon het gisteravond te regenen ... en regenen ... en bleef het deze nacht regenen ... en ook nog bijna de hele voormiddag! En toch bleef ik er zin in hebben ...  ik hoor sommigen nu denken ... "wat is er mis met een zondagmiddag in de zetel met een kop koffie?" 

Ook voor Sofie zou het haar eerste trailrun worden en tegen 12.00u vertrokken we gewapend spiksplinternieuwe kinabalu's (scott trailschoenen) richting Roosdaal. 

Natuurlijk moesten we ons op het einde weer eens misrijden en zo kwamen we op de eerste km van het parkoers terecht ... en ja, toen werd het even stil in de auto ... heuvelachtig, ja ... maar dit was echt wel stevig omhoog! de moed begon me langzaam een beetje in de schoenen te zakken. Maar we waren hier en we zouden er voor gaan! 

Het uurtje voor de start werd gevuld met de gebruikelijke voorbereiding. Nummer afhalen, beetje opwarmen, parkoers overlopen en vooral NIET luisteren (deze keer) naar verhalen van medelopers die daar in de buurt wonen en er regelmatig lopen. Er passeerden termen de revue als ... niet te doen, onmenselijk, modder, modder en nog eens modder, opletten voor dit, opletten voor dat, 5 km is genoeg, enz enz ... je zou bijna terug de auto instappen en naar huis rijden! 

Maar zo zitten we niet in elkaar ... dus stipt 14.00u werden we op gang "getoeterd" door Dries Busselot. 

Waarom leef ik in het vlakste gedeelte van België en werd ik daar vandaag elke meter aan herinnerd?

De eerste km ging dus heel pittig omhoog.  Er speelde maar 1 woord die hele km ... doseren .. doseren ... doseren! 

Na die km even recupereren en dan het veld in. En daar was hij dan  :-)  De modder! Op sommige plaatsen kon je bijna niet lopen. ergens stond een man zijn schoen uit de modder te vissen ... overal schoven mensen van links naar rechts. En ik? Ik was op dat moment superblij met mijn trailschoentjes! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik ook een 3 tal keer de grond vervaarlijk dicht zag komen! 

Ik had mezelf voorgenomen om als het echt niet zou gaan, na 5 km te stoppen. Op dat moment kwam je immers de aankomst voorbij. Maar als het op dat moment eigenlijk supergoed gaat, dan loop je toch gewoon door .... om 2 km verder op jezelf te vloeken dat je het deed! Op dat moment liep iemand me voorbij die vroeg of ik uit de buurt was. Met het beetje adem dat ik nog had zei ik "neen, ik kom uit biljardvlak Oost-Vlaanderen" En toen kreeg ik te horen "succes! je bent op het hoogste punt! Geniet van het uitzicht!"   

Eerst dacht ik "yeah right" maar heb toch de raad opgevolgd en inderdaad, het was er prachtig !!!! Even kon ik de vermoeidheid  vergeten, tot ik achter de bocht er weer aan herinnerd werd dat de brug over de E17 in Zele het "steilste" punt is in onze buurt !!!

Ik moet eerlijk toegeven, de bergop was op sommige momenten te veel voor mij, ja ik heb stukjes gewandeld. Maar op de vlakke stukken haalde ik vlot terug de 10/u. En daar ben ik heel blij om. De training van de afgelopen weken heeft wel zijn vruchten afgeworpen. En een klimmer zal ik wel nooit worden.

Op het 10 km punt kreeg ik het echt lastig. Een beker sportdrank op de bevoorrading was niet meer genoeg om me er door te halen. Maar OIGO (opgeven is geen optie) En dan kwam plots de vader van collega Angelo afgefietst. Zijn support de laatste 3 km deden echt deugd. Ik kreeg nog met moeite mijn ene voet voor de andere ... en 't was toen nochtans bergaf !!! Ja zo erg had ik het zitten.

En daar was hij dan ... de kerk! Nog 400 - 300 - 200 - 100 ... raar hoe die meters steeds langer werden! Met veel moeite sleepte ik me over de aankomst. Moe maar voldaan! En ja, ik was best fier op mezelf dat ik het deed. 

Nog even wachten op de prijsdeling want Sofie was 3e geworden bij de senoires.  En tot mijn grote verrassing werd ik 3e bij de masters W50.  Daar had ik helemaal niet op gerekend. Maar ik was er natuurlijk heel blij mee. 

Zijn we klaar voor Parijs? Ik weet het niet. de afstand is verder, het is ook niet vlak, er is wel geen modder of singel-track  ... maar klaar? Geen idee. 

Ben je daar ooit klaar voor? Ik ga er in elk geval weer van genieten, net zoals ik vandaag gedaan heb ... al zei ik wel iets anders tegen de dame aan de aankomst ... iets met "nooit" en "meer" ...  maar ... 't kan ook iets anders geweest zijn ... ik vergeet zo snel!  ;-)