Dus ja, ik kijk tevreden terug op mijn loop van vandaag.

Maanden voorbereiding, voorbereiding met hindernissen (een val, hamstringblessure) en dan is het zo ver!

Om 6.00u loopt de wekker af (amai en dat op een zondag voor mij als avondmens!!) en om 7.00u staat Petra aan mijn deur. Net op tijd klaar.

De rit verloopt zonder hindernissen, alleen het parkeren valt wat tegen. Uiteindelijk ergens gaan staan waar "bewonerskaart" verplicht is ... wat zal het worden, een boete? Weggesleept? Het riskeren? We kiezen voor het laatste. 

Na ongeveer 20' wandelen en gokken wie ook loopt en onze richting uit moet zodat we die kunnen volgen, bereiken we de startplaats. 

Aan de stand van het Rode Kruis worden we hartelijk ontvangen met een kleinere t-shirt (wasecht wel nodig) en de nodige hapjes en drankjes die een sporter nodig heeft voor een zondagochtendloopje.

Na de groepsfoto (zoek ons tussen de 1200 Rode kruislopers) begeven we ons richting kleedkamer. Alles nog net hetzelfde als jaren geleden ... grote zaal, vliegtuigen, veel stoelen en gemengde kleedkamers ... "de inrichting is niet verantwoordelijk voor diefstal"  ... we wagen het erop.

En dan ... de nachtmerrie van elke loper op een massaloop ... toiletbezoek ... lange rijen en proper is anders ... maar 20 km is nu ook net iets te ver om te wachten. We staan nog volop aan te schuiven als het eerste kanonschot al weerklinkt! op dat moment ben je blij dat je pas in wave 6 moet starten.

Maar die blijdschap is van korte duur! Wave 6 daar zitten dus blijkbaar ook vele wandelaars in! De eerste 8 km wordt het slalom lopen tussen wandelaars en "tragere" lopers. we halen zelfs al verschillende lopers in van de vorige wave! Het wordt er niet makkelijker op en dat steeds vertragen, tussen glippen en terug op tempo komen, vergt veel krachten.

De 3 tunnels vielen al bij al nog mee. Al was het plan in de bergaf rustig iets sneller rollen een mooi plan op papier ... de massa besliste dat dit niet doorging!

Na 12 km werd het echt zwaar. Het aftellen was begonnen. de stukken bergaf was even uitrusten, het vlakke was doseren om dan weer te sterven op een bergop of "vals plat". 

Maar kilometer na kilometer werd een feit. Het tempo zakte en de warmte begon zwaar op mij te wegen. Aan bevoorrading 5 dus even wat gestapt om goed te kunnen drinken, ik had het nodig. 

Op km 17 sloeg de madam met de zwarte hamer onder de vorm van krampen in de kuit en quadriceps. Het werd terug even stappen om de kramp niet echt te laten doorkomen en om de laatste km te overleven.

Ondertussen zie je ook al enkele mensen langs de kant op de grond liggen. Nee dat kan niet de bedoeling zijn. Als ik iets geleerd heb de laatste jaren is het wel om te luisteren naar mijn lichaam. Ik ben 51, en heb niets meer te bewijzen. Doseren was de boodschap en heelhuids finishen.

En daar was hij dan ... de triomfboog! Even kreeg ik kippenvel en moest ik vechten tegen een  traantje. Ik zou het halen! De fontein kwam dichter en van daaraf is het nog 1 km ... nog 800 m ... 600 ... 400 ... 200 ... YESSSS I did it! Het gevoel is niet te beschrijven ...  aan al diegenen die twijfelden of ik niet beter zou stoppen met lopen ... NEE DUS! Ik heb geen moment last gehad van mijn knieen. Voor mij smaakt dit als een overwinning.  :-)

Nog een paar getalletjes:

er waren 4026 vrouwen 50+    ….  ik werd daarvan 1716

11.453  vrouwen namen deel. Amper 27 % van het totaal!   ….  ik eindigde op een 4731 plaats

in totaal waren er 40.371  deelnemers  ….  met mijn 23.971 net niet in de helft.

En mijn gedachten terwijl ik liep af te zien? Dat wij luxepaarden zijn! Ik loop voor het Rode Kruis. Met de sponsorgelden willen ze waterbronnen en pompen plaatsen in Afrika. Ik stelde me de vrouwen voor die regelmatig 20 km moeten stappen in barre omstandigheden voor ze maar 1 druppel water vinden. En wij ? Wij zien af met om de 3 km een waterbevoorrading! 

Hopelijk zijn met mijn sponsoring een aantal mensen geholpen. Bij deze bedank ik al de mensen die een pomp of bron voor mij gesponsord hebben !!! Dikke mercie!

Volgend jaar terug? Neih ... veel te veel afgezien ... maar als ik nu eens een jaar rond kan trainen ... yeah right ... afspraak 31 mei 2015!

Mijn gedachten gaan nu ook uit naar de loper die overleden is. Een jonge man die waarschijnlijk met hoge verwachtingen aan de start stond. Sterkte voor zijn familie en vrienden!