Ik heb vandaag immers 20 km gelopen. Volledig pijnvrij. En dat is ooit wel al anders geweest. In voorbereiding op de 20 km van Brussel ben ik deze voormiddag samen met Petra al eens gaan kennismaken met deze afstand. Ik liep die wedstrijd ooit wel al 3 x, maar dat was in een vorig leven. Feit dat ik vorige week de 10 miles in Antwerpen liep, liet al het beste vermoeden, maar een mens zit ook psychologisch in elkaar. En ja, zelfs na 40 loopjaren heb ik die geruststelling nog nodig. Vooral na mijn "geschiedenis" van de afgelopen 10 jaar ...
Als ik er zo aan terugdenk hebben die jaren bloed, zweet en tranen gekost. Er blijven in geloven was altijd noodzakelijk. Al zat dat geloof bij wijlen heel ver! Maar ik had al die revalidatie niet gedaan om daarna in de zetel te gaan zitten! Dr Maes heeft me 2 x perfect opgelapt en dank zij Dr Peeters die er ook steeds is in blijven geloven dat ik terug zou lopen sta ik nu zo ver.
'k Heb eens even teruggeblikt op die 10 jaar ... Telkens dezelfde periode genomen (begin mei)
In 2003 liep ik naar een 12e plaats in de Ladiesrun in Brugge en verbeterde ik het clubrecord op de 1000m bij de masters. Toen nog wel ja!
2004 was het jaar van mijn 1e kraakbeenoperatie. Op 2 februari ging ik onder het mes, en begin mei stond ik zo ver dat ik kon fietsen en aquajoggen. Eind april mocht ik ook mijn krukken aan de kant laten.
In 2005 mocht ik terug proberen lopen. Dit met wisselend succes. Ik legde afstanden af van enkele 100n meter tot zo'n 2 à 3 km. Telkens terug eindigend bij de sportarts met een ontsteking op die knie.
dit ging zo door in 2006. Ik ben dan wel meer beginnen fietsen. Maar lopen bleef ik proberen.
2007: nog steeds niet deftig lopen. Wel gaf ik start to run begeleiding, maar ik haalde zelf nooit de 5 km. Ik stond vroegtijdig steeds weer aan de kant. Mijn aandeel bestond vooral uit de joggers begeleiden op de fiets .. remember de hilarische halve marathon van Ternat (voor wie er bij was)
Maar we geven niet op en in 2008 .... euforie! Ik kon voor het eerst terug 5 km lopen zonder dat mijn knie ontstoken was! De 6 km van Eindhoven was mijn 1e "wedstrijd" terug. Zalige dag!
In 2009 ging het steeds beter ... tot 21 april ik terug onder het mes moest voor een hysterectomie. Dus begin mei ... plat in de zetel en niet lopen!
2010 het wordt steeds beter... met op 1 april mijn 2e kraakbeentransplatatie. Nee het was geen aprilgrap! Dus begin mei ... spalk, kinetec om de knie te plooien en ijs stonden op mijn trainingsschema. Op 18 mei kon ik 1 u rustig peddelen op de hometrainer en mocht 1 kruk aan de kant blijven.
2011 een jaar na mijn operatie liep ik 9 km zonder veel problemen. Ik zat toen echter meer op de fiets, want in mei heb ik de Roparun gefietst. Wat een verschil met vorige revalidatie!
Maar het ging te goed. Mei 2012 ... terug aan de kant en scanner! Er was vrees voor gewrichtsmuis! Maar gelukkig bleek het "maar" een ontsteking te zijn op het getransplanteerde kraakbeen. Enkele weken rust en terug opbouwen van 0 ... start to run nummer 254.698 !
En terug bouwen we op zodat in april 2013 de 10 miles op het programma stonden. Met succes. Tot de mei-maand ... door een val door het trapje van de Roparunvrachtwagen kwetste ik mijn gewrichtsbanden. Ja ik weet de weg al op de spoedafdeling!
Maar opgeven is geen optie (OIGO) en dus komen we waar we nu zijn mei 2014 ... 2 weken voor de 20 km van Brussel. Ik weet dat het overleven is, van wedstrijd lopen is totaal geen sprake. Maar ben zo blij dat ik nu sta waar ik sta!
Doel? Gewoon uitlopen en genieten (en stiekem hopen op een tijd van net onder de 2u) ... ja sorry ... ik zal het nooit leren ;-)
