Mijn blessure bleek dus een scheurtje te zijn in de fascia plantaris samen met een ontsteking. Tof als je een job hebt waarbij je een hele dag rondloopt. Het werd dus een week thuis, 3 dagen werken en terug 4 dagen thuis. Echt kl*** ! Je zit in de zetel, bent niet ziek en voelt niets als je zit ... wat voelde ik me een nietsnut op dat moment. 

De "training" beperkte zich in die periode tot 1 maal aquajoggen en 3 x fietsen. De fietstochtjes waren wel mooi, dankzij de knooppunten. 't Is dat ik anders verloren rij ... dus maar hopen dat ik geen enkel knooppunt mis!

Gelukkig kon ik me tijdens de gedwongen rust bezig houden met de organisatie van de "Remember my First-Run run" op 21 september. Doel was ervaren lopers en joggers samen te laten genieten van een sportieve namiddag. Met 75 deelnemers tijdens deze 1e organisatie waren we ruimschoots tevreden. Alle deelnemers waren meer dan "content" en beloofden volgend jaar terug te komen. 

Ondertussen was er voor mij 1 maand rust voorbij. Met lede ogen lees ik op fb al de verhalen van mijn loopvrienden over hun trainingen en wedstrijden. Ik gun het ze van harte, maar zou toch liever zelf terug kunnen lopen. Vooral omdat het voor die voetblessure zo goed ging.

Tijdens de remember run kon ik me niet houden en heb 3 rondjes meegelopen. Deze week dan eens 4 km en 2 x 6 km afgelegd. 

En ... het is afzien. 

Een maand nietsdoen brengt je conditie weer ver onder 0, en ik kan ook niet zeggen dat ik niets meer voel in mijn voet. Lopen op een heel rustig tempo jaagt mijn HR terug de hoogte in. Vandaag was het 6 km stuntelen. Na 30' zelfs eens moeten stappen, 't werd even zwart voor mijn ogen (!)  

Maar we gaan door! 

13 oktober is er Eindhoven. En het wordt niet de halve marathon (zoals gepland was) maar wel de 5 km. Alles beter dan niets. En dan hopelijk op 20 oktober de city run in Brugge. Die wil ik echt niet missen!