3 dagen dus niet lopen en woensdag voorzichtig proberen ... en ... het ging goed. Een rustig loopje van 7,5 km zonder pijn scherpte terug het vertrouwen dat we zouden kunnen deelnemen.  Vrijdag en zaterdag dan maar weer gerust (wel gewerkt hé!) en hopen op een goeie dag zondag.

Inderdaad een goeie dag, fysiek gelukkige heel wat beter dan het weer! 's Nachts hoorde ik het hard regenen, ook de hele voormiddag bleven de hemelsluizen open! 

Yes ... ik had er zin in! 

Ik denk Ilse iets minder, maar toen het rond de middag stopte met regenen en de zon er zelfs even doorkwam, zag ze het ook weer helemaal zitten. Volgens haar volledig voor "de fun" ... en niet om "te winnen" zoals ze me verdacht te willen doen. Komaan zeg ... ik willen winnen! waar haalt ze het  ;-)

Tim moest nog op het laatste moment een nieuwe partner zoeken omdat zijn maatje ziek werd, en dan trokken we richting Berlare. Gewapend met loopschoenen en MTB fietsen met crossbanden.

Als team "107" werden Ilse en ik ingeschreven voor de 8,5 km. In eerste instantie zouden we gaan voor de 17 km ... maar we hebben wijselijk beslist om de halve afstand te doen. Na afloop bleek dit ook de juiste beslissing te zijn. Het was meer dan zwaar genoeg. 'k Heb de hele avond hetzelfde gevoel gehad als vroeger na een veldloop! Hoesten en pijnlijke longen inbegrepen. De aandachtige lezer zal nu wel al doorhebben dat ik iets te diep gegaan ben ... Maar dat vind ik juist GENIETEN !

Om 13.30u ging ik als loper van start, samen met de 27 andere duo's. De fietsers stonden een "eindje" verder te wachten. De start was voor mij, ja hoe zou ik het zeggen ... net iets teveel van het goeie. Als een speer gingen de meeste lopers er vandoor. Wie regelmatig wedstrijden doet, weet dat je dus meegezogen wordt. En aangezien ik vroeger altijd mee vooraan startte ... ja ik moet geen tekening maken! Het "eindje verder" waar de fietsers stonden bleek zo'n 800 m te zijn. En geloof me, als je net iets te snel start en denkt dat de afstand net iets minder is ... dan is het afzien! 

Het gras in het park en nadien de Finse piste waren ook niet bepaald licht beloopbaar. 

Gelukkig had ik met ilse afgesproken dat ik onmiddellijk zou fietsen bij de wissel. Alhoewel, op een moment dat je blij bent dat je mag stoppen met lopen nog deftig op een fiets geraken en direct beginnen een loper inhalen is ook niet zo simpel  :-) We doken het veld in. Modder was daar onze nieuwe tegenstander. Tof!

Na ongeveer 22'07" zat onze 1e ronde er op. We hadden beiden ongeveer evenveel gelopen en gefietst. Stilletjesaan begon ik te bekomen van mijn start. Ja een diesel loopt zo vlug niet warm hé! 

Vol goeie moed begonnen we aan de 2e ronde. Onderweg waren we het er over eens dat Tim (die de 17 km deed) ons niet mocht dubbelen! Heel toevallig kwam het zo uit dat de stukken die ik in de 1e ronde liep, nu voor Ilse waren. Dit was wel leuk meegenomen, zo hadden we beiden eigenlijk de volledige ronde gelopen.

De 2e ronde gaf weinig verval. Amper een handvol seconden meer hadden we daarvoor nodig. Uiteindelijk kwamen we na 44'30" over de finish en dit als 2e damesteam op de korte afstand. 

En Tim ... die dubbelde ons ... dus wel !! Zo'n 400 m voor de aankomst kwam hij ons voorbij gesneld! Samen met Jelle, zijn compagnon moest hij nog 1 ronde afleggen. Amai die fietswissel! Vergeleken bij ons ... hum ... geen details!  ;-) Laat ons zeggen dat hun fiets eigenlijk steeds dezelfde snelheid bleef houden ... Zij kwamen uiteindelijk als 5e aan in de lange wedstrijd. 

Conclusie van de dag: Ben heel blij dat we het gedaan hebben. En ja, ben er best wel een beetje fier op. En vooral ... supergelukkig dat ik niets gevoeld heb in mijn knie. En ja, zo'n moeder-dochter-team is best wel leuk!  Tof dat ze wou deelnemen met een "master"!  :-)