De eerste week na de Roparun leef je altijd in een roes. De adrenaline stroomt nog volop en de foto's en filmpjes laten je nagenieten. Het was TOP ! (of toppie ... zoals onze Noorderburen het zo mooi zeggen)
Het lopen ging ook vrij goed. Niet snel, maar pijnloos, en dat is voor mij "goed" tegenwoordig.
ik had zelfs zin om op zaterdagavond na een lange werkdag nog te lopen in Oordegem. Sofie had daar wedstrijd en ik ging de plaatselijke Finse piste onveilig maken. Wat een leuk gevoel. Weer eens lopen tussen atleten die zich aan het opwarmen waren voor hun wedstrijd. Dat was lang geleden! Omdat ik hou van "ronde getallen" ging ik voor 10 rondjes. Totaal zo'n dikke 6 km. Het was volop genieten, al lag de piste er heel zwaar bij. De helft van de ronde gaat lichtjes bergop en op bepaalde delen loop je in mul zand. Na 2 rondjes was mijn moeite van de werkdag verdwenen en kon ik volop genieten. https://www.polarpersonaltrainer.com/user/calendar/item/analyze.ftl?id=154000052&r
Dat weekend kon het niet op. Omdat ik probeer om geen 2 dagen na elkaar te lopen, ging ik zondag fietsen.
Het regende zachtjes maar dat deerde niet. Soepel ronddraaien en genieten! En dat deed ik.
Tot maandagmorgen ... knietje herinnerde me aan de Finse piste. Van fietsen heb ik geen last, dus het moest daar van zijn. Daar gingen we weer ... een week zonder lopen.
Zondag zou ik normaal meelopen "rond de Donk" Sandra zou me gezelschap houden, en samen met haar zou ik proberen de kaap van 10 km te overschrijden .. waar is de tijd !! ??
Maar zoals zo dikwijls als ik iets vooraf plan moest ik noodgedwongen forfait geven. Mijn knieklachten waren wel weer weg, maar ik vond het niet verstandig om nu op straat te gaan lopen en mijn grenzen te verleggen.
Mijn humeur zakte onder 0! Tot overmaat van ramp begon mijn nek "ambetant" te doen. Opzij kijken ging maar moeizaam en als ik probeerde tractie te geven op mijn wervels, voelde ik het tot in mijn vingertoppen. Niet goed dus ...
Maandagmorgen de huisdokter dan maar een bezoekje gebracht want in de loop van de nacht was het er niet beter op geworden. Resultaat : hele week thuis. pppffff ... In normale omstandigheden zou ik dit super vinden, maar nu ... je bent thuis maar kan toch niets doen. De medicatie die ik kreeg zorgt er ook voor dat ik me net een zombie voel.
Je raadt het al ... weer niet lopen, een humeur als een diepvries en muren die stilletjes aan op me afkomen!
vraag ik dan zoveel? Gewoon een paar keer per week rustig kunnen lopen ... Blijkbaar wel ...! :-(
|