Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Pff, dat was dus een valse start... Het aanleren van een nieuwe vlieger en het opstarten van een trainingsprogramma dat ging blijkbaar niet goed samen. Ik kan terecht spreken dat ik mijn start gemist heb. Nu geen nood want ik denk dat ik zowieso wel redelijk op tijd begonnen ben. Maar er mogen nu wel geen steken meer vallen. Na mijn thuiskomst nog allerhande papperassen in orde moeten maken voor mijn vliegvergunning up te daten, en ook de laatste fase van de training volbracht, namelijk 4 landingen doen op het eigenlijke toestel, ipv de simulator. Daarnaast heb ik mijn 'vrije' tijd gebruikt om mijn dakoversteek dicht te maken met cederplanken zodat ik binnenkort mijn dak kan isoleren voor de winter. Maar dat is nu allemaal gebeurd en zo heb ik me voorgenomen om mijn trainingsprogramma deze week te laten starten en dat begon goed, met op maandag ... een rustdag Gisteren nog de laatste hand gelegd aan mijn dak en 's avonds toch erin geslaagd om te gaan lopen. Mijn nieuwe Garmin vond wel geen satellieten en zodoende had ik geen afstand of snelheidindicatie, en zelfs geen overzicht tijdens het lopen. Zal toch het boekske eens moeten lezen Enfin, thuisgekomen na 45min non-stop met een redelijke snelheid naar mijn gevoel en verbaasd over het feit dat ik mijn hartslag rond de 130 heb weten houden. Zou er dan toch nog wat conditie over zijn ?? Gewicht is er zeker nog over, maar daar wordt aan gewerkt. Vandaag moment van de waarheid want zal ik er in slagen om voor de 2de dag op rij te gaan sporten? Fietsen meer bepaald ? Het antwoord op deze prangende vragen zal u hier kunnen lezen ...
Ik ben een diesel, dat is wel duidelijk. Na de goede start op maandag, was er op dinsdag, woensdag en donderdag niets te melden op sportgebied. Ik was gewoon te moe om na een dag vliegtraining nog iets te kunnen doen op sportvlak. Gisteren heb ik dan een goede loopsessie gedaan met gebruik van mijn nieuw folieke. Ik heb me namelijk in solden een nieuwe hartslagmeter gekocht. De vorige liet te veel steken vallen, je moest elke keer nieuwe batterijen steken in de footpod en was voor de komende jaren gewoon te gelimiteerd. Toen ik hier vorige week in Best Buy rondliep, zag ik plots de Garmin Forerunner 305 voor 160 dollar (ongeveer 115 euro). Het is een redelijk omvangrijke hartslagmeter die niet enkel hartslag meet maar ook snelheid, afstand, hoogte, gradient, laptijden, ... en dit zowel voor fietsen als lopen, want alles wordt via GPS satellieten ontvangen. Hierdoor kan ik ook op de blog iets extra aanbieden want ik kan via google earth mijn gelopen of gefietst traject illustreren, alsook mijn statistische gegevens (hartslag , snelheid, ...) Hier mijn training van gisteren, 3 x 20min zeer rustig met ertussen 5 min passieve rust met stretching.
Hier het gelopen parcour, in de marshlands van secaucus, New Jersey.
De geel-zwarte bolletjes zijn het loopparcours, maar klein in vergelijking van de grote kaart, om de ligging aan te tonen ten opzichte van Manhattan.
Het resultaat was 9km, gemiddelde hartslag 129, 770 cal. Vandaag na een vreselijk lange simulatorsessie (waarin onder andere alle motoren in brand stonden vanwege vogels, landingen bij zichtbaarheid van minder dan 200m, enz...) een half uurtje gaan fietsen met RPM >100 en wat core strength. Hopelijk is het dieseltje aangeslagen, want het is een zware opgave om gezond te blijven eten in de states.
En we zijn gestart ... Vandaag de eerste training van het immense trainingsprogramma dat voor me ligt. De grote lijnen zijn uitgezet, de principes zijn uitgedokterd, nu de details invullen en zo goed mogelijk proberen volgen. Deze week draagt de codenaam B1.1 = Base block 1, week 1.
Het programma voor deze week ziet er als volgt uit
maandag: 2150m zwemmen focus op techniek en uithouding dinsdag: 1u fietsen op spinbike focus op trapfrequentie >95 en een kracht workout woensdag: 3x20 min lopen, met 30 min core-training donderdag: 2500m zwemmen, techniek en uithouding vrijdag: 2x30 min lopen, 30min core training zaterdag: 30 min vetloop, 1 u spinning en een kracht circuit zondag: 60 min lopen, 30 min non-stop zwemmen (+/- 2000m)
Dus B1.1, dag 1 was vandaag en ik heb 2150m gezwommen. Dat ging lekker. de training was: 2 x 200m inzwemmen, dan 8 x 100m techniek drills, 5 x 50m benen met rollen, 2x 300 crawl en 100m uitzwemmen. Het begin was dus vrij relax, maar achteraf voelde ik toch dat ik een tijdje heb stilgelegen.
Vandaag veel geleerd in de simulator. Onze instructeur is een ex-marine piloot , die nog in Vietnam met helicopters gevlogen heeft en daarna met 747's bij TWA. Een zeer professionele en pragmatische man. Op een paar uur tijd enorm veel opgestoken en opnieuw beseft dat een vliegvergunning of license niet het eindpunt is, maar gewoon een 'license to learn'. En dat is ook wat ik ga doen...
Greetings from the joenaaited steeds of amerika ! Net zoals Gilles en Laure-Lise ben ook ik terug naar de school gestuurd. Ditmaal is de school gevestigd in New Jersey, nabij de luchthaven Teterboro, op 20km rijden van New York City, hoewel ik van de stad nog niet veel gezien heb. Ik ga terug naar school om op een nieuw type toestel te leren vliegen. Het gaat hier om de Dassault Falcon 900LX, een verbeterde versie van de 900EX Easy. Het vliegtuig is een grotere versie van hetgeen ik nu mee vlieg , maar omwille van het feit dat het uitgerust is met een ander besturingssysteem moet ik opnieuw les volgen. Dat omvat theorielessen over de systemen, computersimulaties van het besturingssysteem of avionics en sessies in de full flight simulator, waar alle mogelijke noodgevallen worden getraind, in die mate dat als er ooit zeg maar een motor in brand schiet er zeer routinematig te werk wordt gegaan en het vliegtuig veilig aan de grond wordt gezet. Het vliegtuig waar ik nu mee leer vliegen is zowat het modernste wat er op de markt te verkrijgen is, het avionics systeem lijkt zo weggelopen uit star wars. De 4 tv schermen in de cockpit omvatten alle mogelijke instrumenten, kunnen geconfigureerd worden op alle mogelijke wijzen en worden bediend met een trackball (zeg maar muis...) Maar het vergt wel een serieuze inspanning om alles gestudeerd te krijgen. Hierdoor is het op trainingsgebied wel een beetje kalmer. Na Antwerpen is er niet veel meer in huis gekomen van een degelijke training, ben wel bezig gebleven maar door kleine blessures, vakantie en een uitgeregend Viersel (forfait gegeven) heb ik maar een welverdiende rustperiode van 6 weken ingebouwd om reserves op te bouwen tegen de volgende trainingsperiode. Die mij dan klaar moet stomen tegen een Ironman in juni-juli 2011, meer dan waarschijnlijk Ironman Zurich.
En die training zal van start gaan op 12 september, maandag dus. Ik zal nu zelf mijn trainingsschema opstellen, omwille van mijn wisselend werk en ook omdat budgettair beter is, er zijn namelijk nog een paar dingen aan te schaffen en anders wordt alles wel een beetje to kostelijk.
Op maandag starten we dus met het eerste gedeelte. Dat eerste gedeelte zal tot eind maart 2011 duren en is de grote algemene en vooral aerobe basis. 7 blokken van 4 weken, elk blok met langere duur (elk blok + 12% tov vorige). Elk blok is opgebouwd als volgt:
Ik ben dus nu wel een beetje bezig maar enkel om het lichaam in beweging te houden, niets meer. Ik kan niet wachten tot ik maandag aan de echte training kan beginnen. In het begin zal alles aan zeer rustig tempo gebeuren met het doel om zoveel mogelijk aerobe basis te leggen, daarbij het gewicht terugbrengend tot 75kg tegen het einde van het jaar. Veel volumetraining dus aan lage hartslag. Het zwemmen wordt opgedreven met nadruk op techniek en het fietsen wordt de discipline waarin ik zoveel mogelijk snelheid kan maken tegen lage hartslag zodat ik tijdens de ironman nog fris aan het lopen kan beginnen.
Gisteren voor de eerste keer en redelijk onverwacht deelgenomen aan een jogging. En ik niet alleen, maar ook de kinderen hebben hun beste beentje voorgezet. Gilles en Laure-Lise hebben de 650m volbracht, ik deed begeleiding van Laure-Lise want omdat ze maar 4 jaar is mocht ze eigenlijk niet meedoen, maar omdat ik meeliep mocht ze toch een nummer opspelden. Aan de aankomst kregen ze ieder een zak vol snoep en speelgoed, zeker de 2 euro inschrijving waard, en bovendien hebben ze een sportieve en aangename avond gehad.
Ik trad aan op de 7km, (er was ook een 3,5 en 10km) omdat mijn spieren redelijk pijn deden van gans de dag mijn berging en wasruimte te vloeren en te voegen. Ik besloot om te zien hoe ver ik kon komen, en op het selectieve parcours - geen meter plat en op losse grond - zou dit niet evident worden. Bovendien was het een gezamelijke start , dus zowel de 3,5 als de 10km lopers, wat het niet gemakkelijk maakte om te zien wie de concurrenten waren. De eerste ronde afgetast en het parcours leren kennen en de tweede toer een beetje rapper, en nog een loper of 10 opgeraapt en zelf niet meer bijgehaald. Resultaat was dat ik 7km afhaspelde in 29'19". Omdat de resultaten op zich lieten wachten kan ik niet zeggen op de hoeveelste plaats ik ben geeindigd. In 2008 zou ik met die tijd de tweede plaats bij de masters +35 weggekaapt hebben.
Conclusie: conditie nog in orde, snelheid is ook gebeterd en joggings zijn toffe trainingsmomenten, voor mijn 5 euro kreeg ik naast bevoorrading en verzekering ook nog een literfles 'Delirium Tremens' en 2 'medicamenten', nl een vitaminenkuur en glucosamine, de ideale mix van alcohol en pillen, kan niet beter voor de sportende medemens
Voor de rest vandaag niks gesport, want heel de dag gewerkt in het huis, en wel goed nieuws: ik ben in extremis nog ingeschreven geraakt voor de kwarttriatlon van Viersel.
Ik heb ook nog gewerkt aan de planning voor na september tot october 2011 en dat gaat er zo uit zien:
oktober - november 2011: marathon, keuze ligt in functie van mijn werk maar het gaat tussen Eindhoven, Echternach, Firenze of Kasterlee De voorbereiding van deze marathon zal kaderen in de voorbereiding en basistraining van mijn Ironmanjaar 2011, waarin ik in principe zal deelnemen aan de Ironman van Zurich, inschrijving voorzien in september, jawatte nu wordt het spannend ... dus in funktie daarvan zijn de volgende evenementen voorzien in 2011:
- begin april Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen - volledige afstand - eind april Marathon Antwerpen - mei 2011: kwarttriatlon - eind mei 2011: 1/2 triatlon Leuven - 10 juli 2011: Ironman Switzerland - begin september: Zwintriatlon of 1/2 Gerardmer - begin oktober: marathon Brussel of de Tristar 222 (2k swim, 200k bike, 20k run) Sardinie
verslag van Antwerpen Ironman 70.3 door Anja a.k.a. 'Ironwife'
Hier het verslag van de Ironman 70.3 Antwerpen zoals het door mijn echtgenote Anja is beleefd, voor de gelegenheid 'Ironwife' genaamd
Verslag van ironwife, rechterhand van irondad
Hoever heeft hij me toch gekregen dat ik hier zelfs weekends aan participeer, geladen met frigoboxen, fietsen, drinkbussen, allerlei energy-food, repen en gels, drinkbussen, zelfs mijn weegschaal moest mee, sportkledij vernoemde ik al drinkbussen ? Hopelijk gooit hij er onderweg een paar weg en zien we ze nooit meer terug J
Nadat we de kids afgezet hadden bij mijn schoonouders zijn we vertrokken naar de briefing en de pastaparty op de linkeroever, later nog meer over dé linker- en rechteroeverperikelen. Ik hoopte onderweg stiekem al een beetje dat daar niet teveel kraampjes met ironman gadgets of andere sportspullen zouden staan. Enfin, het is bij een pet gebleven. Hij schreef in, kreeg vanalles toegestopt waaronder een paar vuilniszakken om zijn spullen (sorry Tom onrespectvol van mij om je supersonische schoenen spullen te noemen) in te stoppen, die zouden dan naar de wisselplaats van de fietsen gebracht worden s anderendaags. De pasta ging vlot binnen bij hem terwijl we keurend alle atleten bekeken, er zaten een paar brokken tussen amai. Terwijl we op de linkeroever waren kon ik zo al een beetje bang beginnen inschatten hoe ik dat s anderendaags zou moeten redden om van hier naar daar te hossen en vooral hoe ik van de linker- naar de rechteroever moest geraken of was het omgekeerd ?
Hierna een uitstap naar de plaatselijke Carrefour (ooit al geprobeerd om midden in t stad één zon magazijn te vinden ?) want hij was zijn favoriete sportfood vergeten thuis ; Meli honingwafels.
OK, op weg naar het hotel want we hebben een paar dagen geboekt in een hotel in Antwerpen, dat is dan één van de voordelen van een man die zo vaak in het buitenland verblijft, dat ze hem al als ne goeie maat verwelkomen en dus onmiddellijk ook wel upgraden met één en ander, afhankelijk vanhet kleur van kaart hij bovenhaalt.
Nadat we met fiets en al in de lift en op de kamer geraakten, onze spullen een beetje uitgepakt hadden, vooral drinkbussen als ik ze nog niet vernoemde, hebben we beide onze fiets genomen en t stad ingereden om nog een relax terrasje te gaan doen. Viel me enorm goed mee om in Antwerpen-stad tegen ferme snelheid als een echte habitué door de straten te crossen, nooit gedacht dat ik dat nog zou gedaan hebben. Ondertussen kon hij nog een beetje losrijden, heb uiteraard af en toe overgenomen :-s
Nog een beetje tv gekeken in de kamer en dan wijselijk onder de wol gekropen, zoals altijd komt daar bij mij niet veel van in huis als ik de eerste nacht ergens anders doorbreng. Ik denk dat hij ook niet teveel geslapen heeft, maar hij leek uitgerust s morgens. Hij begon me daar aan een ritueel van flessen en poeders die moesten gewogen en gemeten worden, sandwiches met konfituur, honingwafels Shit, zou ik het durven zeggen dat hij de verkeerde sandwiches meenam thuis ? Ze waren nl. een dag vervallen, hij nam de oude ipv de verse mee. Nee dus, zwijgen als een graf want dit zou voor hem betekenen dat hij op slag een psychische intestinale vergiftiging opliep.
Beetje druk moeten zetten om op tijd te vertrekken uit het hotel want we hadden graag relax naar de start gereden. De auto konden we parkeren bij de wissel van het fietsen naar het lopen, aan de rechteroever dus. Vandaar moesten we samen per fiets met zakken geladen naar de linkeroever geraken om zijn startnummer te laten opschrijven op arm en been en verderrijden naar de start van het zwemmen.
OMG !!! Had al veel gehoord van de voetgangerstunnel maar ik moest dit met de fiets gaan doen, ware het niet dat mijn fiets weegt als lood (een degelijk, stoer stadsmodel) en daar blijkbaar ook nog immens oude, lange, steile roltrappen moesten genomen worden want de lift was kapot. Ik liet me opslorpen door de massa volk, allen met fiets, van die carbonnekes die je met één vinger kan optillen. Tot ik dus voor die lange, steile roltrap kwam te staan met mijn log gevaarte in de handen, niet weten hoe ik hem moest pakken. Rap geswitched met hubbie de zijne want die kon ik ahw boven mijn hoofd uitsteken mocht het nodig blijken. Bij het afdalen dacht ik er al aan dat ik deze calvarietocht nog eens moest doen maar dan alleen met mijn eigen fiets, wie had het meeste stress ??
Aan de start van het zwemmen kwamen dan ook mijn schoonouders met de kids eraan, klaar om papa voor zijn grote wedstrijd aan te moedigen.
Eens zijn wave vertrokken, hij was niet bij de eerste waves want het was per leeftijd en ja hij is er ondertussen 36 en de jongsten waren 18. Vernoemenswaardig is zeker ook dat de oudste deelnemer 69 was, chapeau, ferme man nog hoor !! Spring hier ondertussen van de hak op de tak maar bon, na zijn vertrek en vrijwel snellere aankomst dan verwacht, was het dus mijn beurt om te starten, met de fiets terug naar die andere oever. De kids met de schoonouders mee met de wagen en ze zouden me de andere kant terug opwachten.
Terug opgeslorpt in de meute van supporters alleen deze keer (wel nog meer dan genoeg) bekeek ik al mijn voorhangers hoe ze met hun fiets worstelden op de roltrap. Waarom zie ik hier allemaal mannen waar zijn die vrouwen met hun fietsen ?
Met het zweet in de handen had ik op de valreep dé truk gevonden ; voorwiel schuin op de trap en voor de rest op de remmen knijpen tot de draden bijna afknappen maar het lukte toch, geraakte aan de overkant, ik trapte zelfs fier al de voetgangers in de tunnel fiks voorbij naar de overkant om de andere roltrap naar boven te nemen, met een air van ik woon hier en doe dit traject elke dag stopte ik aan de roltrap en sleurde mijn fiets terug naar boven, iets minder galant als het naar beneden komen maar ben er geraakt. Terug aan de auto kwamen de andere supporters me oppikken en we reden naar een plaats waar we de auto nog kwijtgeraakten en waar we Tom een paar keer zouden zien passeren. We slaagden erin om de auto vrij ver van het gebeuren nog reglementair te parkeren en te voet trokken we door de halve stad tot aan de bocht naar de grote markt, aan het stadscafé vonden we nog een goed plaatsje op een terrasje waar we het allemaal goed konden volgen. Aan de helicopters wisten we dat de eersten (lees : belangrijkste deelnemers) eraan kwamen. Tom had zo een paar tijden vooropgesteld waaraan hij waarschijnlijk wel zou voldoen, voor het zwemmen was hij er al wat voor, nu ongeveer uitrekenen wanneer hij zou passeren met de fiets.
Ik stelde me, voor de anderen véééél te vroeg om hem al te verwachten, al recht om een goed plaatsje te bemachtigen om Tom te zien passeren. Ook Tom zijn pa stond al aan de overkant met fototoestel klaar om een mooi shot te maken toen ik plots een soort tumult de andere kant van de straat hoorde, iemand riep nogal vrij verrast mijn naam uit de verte en voor ik het goed en wel besefte zag ik plots Tom zijn achterkant nog. Wie had dat gedacht dat hij nu al zou passeren, een echte verrassing en fierheid alom bij de supporters, dit hadden we echt niet verwacht.
Terug tijden inschatten waarop hij al lopend zou voorbijkomen werd een beetje teleurstellend want daar zat hij blijkbaar plots toch wel wat achter. Hoe kon dit nu ? Zo een goeie zwem- en fietstijd en toch bleef hij maar weg ?! Toen hij eraan kwam stond ik de overkant, kon hem alleen aanmoedigen maar ik had niet gehoord dat hij naar zijn pa iets had geroepen. Al gauw werd ons duidelijk waarom hij later dan verwacht kwam aangelopen hij kreeg een gele kaart omwille van het stayeren. We hadden het er al over gehad hoe je dat kon vermijden als je in zo een bende terechtkomt ; je moet 10 m uit elkaar blijven + dan nog eens 3 m naast elkaar, geen sinecure en daar is hij het slachtoffer van geworden. Een scheidsrechter op motor kwam naast hem rijden en riep zijn nummer met als gevolg ; een extra ronde lopen ttz 1 km erbij.
Hij deed het al bij al héél goed, de laatste ronde nog een redbull gegeven en dat beviel hem blijkbaar goed. Nu moesten we nog een min of meer illegale poging ondernemen om Gilles een paar honderd meters voor de start mee het parcours op te krijgen, het zou toch fantastisch zijn om samen met hem over de finish te gaan. Vake (mijn schoonvader) dus samen met Gilles op het afgesproken punt gaan staan, ik met moeke (mijn schoonmoeder) en Laure-Lise naar de finish waar ik een mooi plaatsje probeerde te bemachtigen om dit moment op een plaatje te krijgen. Mijn schoonma en ik zouden goed staan op de voetbal denk ik we brulden tegen iedereen die het ook maar aandurfde om gauw het parcours over te rennen terwijl er atleten aankwamen, de seingever lachte goedkeurend naar ons omdat we hem hielpen , feitelijk was het omdat ze in de weg liepen voor de foto J
En jawel hoor, hét moment was er plots kwam mijne hubbie hand in hand met zijn fiere zoon naar de finish gelopen, wat een kippevelmoment ! Aan de finish kreeg zelfs ook Gilles een heuse medaille om zijn nek gehangen en ben daar de momenten dat ik me niet zo gelukkig voelde met zijn vele trainingen vergeten want dit was het, mijn endorfines gingen waarschijnlijk ook de hoogte in want het gaf ook mij een zalig goed gevoel om dit te zien.
Resultaat van dit evenement : beslissen in welk land en welke stad we een weekendje gaan doorbrengen voor de volledig ironman ;-)
De week na de halve Ironman in Antwerpen vooral op een wolk geleefd, en geprofiteerd van de tijd die ik thuis was met de vrouw en de kids. Ook het strenge regime van geen frieten, alcohol en andere vettigheid even laten vallen .. Maar dat is nu gedaan. Triatlon heeft voor een verandering van levenstijl gezorgd en die weg moet ik blijven bewandelen, daarom minder excessen in het weekend, gezonde voeding etc. De conditie mag ook niet te veel verslappen met het oog op het najaar en zeker naar volgend jaar toe, daarom ga ik de komende weken goed bezigblijven, maar lage intensiteit, meer kwantiteit dan kwaliteit, techniek in het zwemmen. Voorbije week, 3 trainingen gedaan; 25km gefietst, 1,8km gezwommen en 12 km gelopen. Binnenkort zal ik mijn verder trainingsplan 'posten', alsook bijgestelde doelen voor de toekomst. Eerste groot doel waar ik vanaf nu al kan aan werken is mijn gewicht. Ik weeg nu 80kg, en het doel is om tegen Kerstmis 75kg te wegen. Dat is 1kg per maand, en dat zal haalbaar zijn als ik een gezonde levenstijl aanhoud en mijn trainingen blijf doen.
Hier mijn verslag van het voorbije weekend, het heeft even geduurd om alles wat te ordenen in het hoofd en een deftige weergave van de Ironman 70.3 Antwerpen te geven.
Voorbereiding:
Eigenlijk heb ik een goede voorbereiding achter de rug, ik ben echt systematisch beginnen trainen mbv de trainingschema's van Michel Geerinck op 1 maart 2010, ervoor heb ik vooral de conditie onderhouden na de eerste marathon die ik vorig jaar in oktober liep. Vanaf januari begon ik mijn kilometers te tellen en je kan zien dat ik bijna 75km zwom, bijna 1800 km fietste en ongeveer 670km liep in voorbereiding van deze wedstrijd, naast een kwart in St.Laureins en zelfs een halve in Neerpelt. Geen sinecure als je weet dat ik zowat de helft van de tijd in het buitenland mijn trainingen moet organiseren. Ik denk zelfs dat het trainingsvolume dat ik liet optekenen om 2 halve triatlons in 1 maand te doen, aan de kleine kant te noemen is. De laatste 4 weken , dus na Neerpelt, gingen zeer goed, geen kwetsuur, mooi blijven trainen en vooral redelijk relaxt naar Antwerpen toeleven. De laatste taperweek, wat meer aandacht geschonken aan herstel, en de laatste 3 dagen meer koolhydraten gegeten, iets meer zout op de patatten en wat meer drinken om de voorraden aan te vullen.
Zaterdag zijn we de kinderen gaan afzetten bij mijn ouders omdat ik en Anja naar de Pasta Party wilden gaan om dan 's avonds in een hotelletje op ons gemak te zijn. In het hotel bleek bij het inchecken al dat we niet alleen waren: fietsen in en uit de lift, compressiesokken links en rechts, getrainde kopjes... En ik hoor daar ook bij
We vertrokken dan naar de linkeroever voor de registratie en het afgeven van de loopspullen voor de volgende dag alsook de pasta party, nadat we eerst eens langs de wisselzone 2 gereden zijn ter verkenning. Onmiddellijk bleek de professionele organisatie. Veel atleten waren paraat om spaghetti te komen eten en je kon wat rondkijken op de verschillende standjes met nieuwigheden (Power Balance armbandje !), sportvoeding en Ironman kledij en andere snuisterijtjes. De andere atleten werden gemonsterd en de eigen kansen ingeschat: 'hm die staat precies toch wat vetter dan ik', 'amai dat zal wel ne prof zijn', waren de commentaren, ... Na de spaghetti en de aankoop van een Ironman petje , moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
's avonds nog een terrasje gedaan met Anja en per fiets, tegelijk fietste ik de spieren nog wat los, 12km tegen 15km/u. En dan dodo, en wat was ik blij dat we 's anderendaags niet meer de rit naar Antwerpen moesten doen door in het hotel te zijn.
Zondag 25 juli 2010:
Het ontbijt werd in de kamer genuttigd, maar al snel bleek ik de pannekoeken vergeten te zijn. Soit, dan maar sandwichkes met confituur en sportdrank. Dan met de auto naar de parking aan wisselzone T2, zodat we 's avonds niet te ver meer moesten stappen. Daar de bandjes op druk gezet, alles in de sportzak gedaan en samen met Anja, per fiets naar de overkant via de voetgangerstunnel. Een avontuur op zich. Aangekomen op linkeroever, nummer laten schrijven op beide armen en de wave number op de kuit ( om de concurrentie te herkennen ) en dan naar de zwemstart. Ooow zekers, hier bleek wat dat wil zeggen 1400 deelnemers, wat een massa evenement. En wat een goed gevoel om je tussen al die gelijkgestemden te zijn, 40 nationaliteiten, verschillende maten en gewichten, carbon tijdritfietsen maar ook mountainbikes, ... 1400 deelnemers werden aangekondigd maar op de resulatenpagina staan er 'slechts' 1202. Spijtig genoeg een niet onbelangrijk detail. Later meer hierover.
Mijn ambitie en doeltijden voor de wedstrijd was
1. beter doen dan Neerpelt (5u35) met 20 minuten of meer. 2. zwemmen in minder dan 37 min, wissel minder dan 3 min, dus op de fiets in minder dan 40 min 3. fietsen in ongeveer 2u35 (iets minder snel dan Neerpelt om energie te hebben voor het lopen) 4. lopen in minder dan 2u
De wedstrijd dan:
Zwemmen: 1900m 34min52sec 733e zwemtijd en positie
Het zwemmen ging goed naar mijn gevoel, het water was niet te koud en de gevechten van de 1e 100m bleven uit. Ik voelde dat ik goed op het water lag en ik hield een tempo aan dat comfortabel was. Op het keerpunt wel een keertje kopke onder geduwd en een slok Galgenweels water gedronken maar voor de rest geen problemen. Orientatie bleef ok en ik probeerde op het einde nog iets te versnellen. Dan de trap op en een schuchtere blik naar mijn polar om mijn tijd te bekijken ... 34min en oneffen !!!! Wauw, dat had ik niet verwacht, het zwemmen in de laatste 2 weken heeft dus goed zijn vruchten afgeworpen. Dan een minuutje lopen naar de fiets, alwaar mijn supporters ook mijn zwemprestatie naar waarde wisten te schatten 'ge zijt voor op schema !'. Bij het uittrekken van mijn wetsuit een kleine kramp in de kuit maar gedurende de wedstrijd heb ik daar geen last van gehad.
Wissel T1 3'02'' 473e wissel en cumulatief 687e positie (46 plaatsen opgeschoven)
Fietsen 90km 2u29min18sec 339e fietstijd en opgeschoven naar de 420e positie
Het fietsen begon 'en masse', wat wil je met zoveel atleten. De Waaslandtunnel in en op de 53x11 tegen 65km/u naar beneden.Het naar boven rijden ging vlot, zeer vlot. Daarna vertrokken langs de Metropolis op de Noorderlaan naar de haven en dan noordelijk naar Berendrecht. Direkt een paar bruggen moeten verteren maar dat ging allemaal heel vlot, te vlot. Er waren veel fietsers bij elkaar en het was moeilijk om aan de niet-stayer regel te voledoen. Drinken wederom op commando en eten om de 20 minuten. Bewust wilde ik niet naar mijn gemiddelde zien op de fietscomputer, ik voelde me goed en bleef goed tempo rijden. Ik stak veel mensen voorbij. Aan de overkant de elite atleten met de entourage van helicopters en motards. Zeer motiverend om indezelfde wedstrijd te zitten dan veel van mijn voorbeelden. Bij het keerpunt op 60km was het dan van dat, een fluitsignaal en de stem van de referee: "700, drafting, yellow card !!!", ja lap miljaar toch. Ik kan niet ontkennen dat ik niet te kort zat maar hoe ze mij in een groep van 20 renners op een baantje van 3m breed eruit hebben gepikt, tja daar heb ik toch moeite mee. Mentaal een tikje en eigenlijk toch niet meer vol doorgereden, voor de laatste 30km. Maar ik bleef wel tempo rijden, hoewel er soms wat wind stond en de bruggen op de noorderlaan nu wel hun tol begonnen eisen. Op het laatste toch eens gespiekt naar mijn gemiddelde: 36,4 ! , daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
Wissel T2 2'11'' 431e wissel en opgeschoven naar de 412e positie
Lopen 22km (inclusief strafronde) 1u58min44sec 833e looptijd en teruggevallen naar de 609e positie
Het lopen begon met 2 strafrondes van 500m, 1km in totaal dus, spijtig toch.Ik begon te lopen na een korte blik op de polar was ik 3u08 bezig, mits een 1u52 halve marathon zou de 5u erin zitten, maar met de extra kilometer zou dit moeilijk worden. Ik liet die ambitie dan maar vallen. Na 3u13 kon ik beginnen aan de eigenlijke halve marathon, die was opgedeeld in 3 rondes van 7km met doortocht op de grote markt. De eerste ronde ging goed, ik liep goed tegen iets meer dan 12km/u , bleef drinken en nam een gelleke. De tweede ronde ging iets minder en daar had ik de aanmoedigingen nodig van mijn supporters en de inname van een Red Bull energy shot. De derde ronde ging zowaar beter en ik liep samen met onze Gilles hand-in-hand over de streep in 5u08min8sec op de 609e plaats. 27 minuten beter dan in Neerpelt. Moesten er effectief 1400 starters geweest zijn was ik met de 609e plaats bij de eerste helft, nu val ik net bij de tweede helft. Moest ik niet bestraft zijn geweest zou ik kort bij mijn 5u doel geweest zijn, maar ja dat is de sport en that's life.
Conclusie: ik ben wel nog geen Ironman, maar ben wel geconfimeerd als triatleet. Dat gevoel overheerst, de wedstrijden eerder dit jaar konden nog toeval zijn maar nu is wel duidelijk dat mijn way of life die geworden is van een triatleet.Dat geeft een fantastisch gevoel en moed voor de toekomst. En waarschijnlijk zijn het nog wel de endorfines die de bovenhand hebben nu, maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Plannen en ambities zitten klaar in het hoofd. Een kleine greep hieruit, maar later meer in een nieuwe blog-entry:
Voor 2010: - misschien nog een kwartje als ik ingeschreven geraak voor Viersel - marathon op het einde van oktober, begin november ?
Voor 2011: - hoofddoel blijft de Ironman, maar ben nog steeds niet ingeschreven: Lanzarote, Nice en Zwitserland blijven kanshebbers, alsook Neerpelt of Roth indien de Ironman races volzet zouden zijn; - minstens 1 halve waarin boude ambities zullen tentoongespreid worden. - een paar kortere wedstrijden (sprint, kwart) om mijn 'triatleet zijn' te laten zien.
, moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
) en dan naar de zwemstart. Ooow zekers, hier bleek wat dat wil zeggen 1400 deelnemers, wat een massa evenement. En wat een goed gevoel om je tussen al die gelijkgestemden te zijn, 40 nationaliteiten, verschillende maten en gewichten, carbon tijdritfietsen maar ook mountainbikes, ...
, daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
