Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
been there, done it and got the T-shirt, ,,,, euh, allez nen bon
Hier het verslag van mijn eerste grote doelstelling dit jaar. 4 maanden geleden opnieuw de triatlonmicrobe toegelaten in mijn leven en beslist om in 2009 vooral wat te werken aan mijn lopen, daarmee de ambitie om dit jaar een marathon te lopen. Als snel vroeg ik me dan af of het niet goed zou zijn om als intermezzo en om de honger naar triatlon levendig te houden, me toch ook in te schrijven voor een kwartje; die van de donk, net zoals 6 jaar geleden.
De voorbereiding was niet slecht maar zeker ook niet extreem goed, slechts in juni beginnen zwemmen en fietsen, mezelf ingeschreven in de triatlonclub van Wetteren en dan nog de bouw die moest verder gaan. Binnen de beschikbare tijd heb ik het meeste eruit gehaald.
De laatste week voor de triatlon nog getraind tot woensdag en dan 2 dagen niets, alleen wat losgemasseerd.
De Triatlon dan, we waren met z'n allen (ikke, m'n vrouwke en m'n 2 kids, plus mijn trouwe supporters m'n ma en pa) afgezakt naar de Donk, redelijk op tijd. Eerst geregistreerd en een nummer op mijn hand laten zetten, en de boodschap meegekregen dat het toegelaten was om met wetsuit te zwemmen. Aangezien ik er geen bezit was dit geen optie maar aangezien het water 21,7 graden was leek mij dit geen onoverkoombaar probleem. Mijn fiets en wissel klaargezet (note to self #1: een bakske is gemakkelijker dan een sportzak), mijn voorrem losgezet want die bleek ineens te blokkeren tegen mijn wiel. Aangezien ik toch niet zinnens was om met mijn voorrem te remmen geen echt probleem.
Hoe langer hoe meer atleten passeerden vanaf dan de revue met hun wetsuit in de hand. Hmm, lichte twijfel steekt de kop op ... Mijn ploeggenoten komen mij elkaar en Alain vraagt me, waar is uwe wetsuit? 'Ik zwem zonder' is mijn repliek. Een lange stilte langs de andere kant, ik hoor een speld vallen. De ongemakkelijke grimas van mijn ploeggenoot belooft weinig goeds. Lichte twijfel ruimt de plaats voor lichte paniek. Mijn vrouw sust die door te zeggen dat er nog zijn zonder wetsuit. Wat blijkt later mensen te zijn die hun wetsuit slechts half hebben aangetrokken en daardoor hun triatlonpakje nog zichtbaar laten. Uiteindelijk blijken er slechts 5 mensen (de 'echte binken' ) zonder wetsuit gezwommen te hebben.
De vrouwen startten 5 minuten vroeger, mochten naar de startboei gaan, 20 seconden rust en PANG ze waren weg. Ik dacht rustig achteraan het sop te kiezen en me dan aan de startboei goed te positioneren, niet te ver naar voor en niet te ver naar achter. Terwijl we dus naar de startboei zwemmen, half schoolslag, half crawl met hoofd boven water, valt me op dat de eersten niet stoppen aan de startboei. Ik wissel nog een woordje met mijn gebuur ' we zijn toch nog niet gestart he ?' en dan neem ik het zekere voor het onzekere en begin ook maar te zwemmen. Volgens mijn Pa was ik toen derde laatste.
Het zwemparcours , tja dat was meer een agility-parcours dan wat anders. Van de ene boei naar de andere, kort draaien , links van de grote boeien blijven, de kleine boeien waren niet relevant, bootjes zullen ons de weg wijzen. Dag Jan, buiten de eerste 2 heeft niemand het parcours gevolgd en heeft iedereen tussen de 100 à 150m teveel gezwommen. Het zwemmen ging redelijk, een paar botsingen, ne stamp tegen mijn lip en wat gezigzag. En eigenlijk niet te kou, maar natuurlijk zijn de wetsuiters in hun voordeel, want nadat ik uit het water kwam voelde mijn spieren toch verkrampt aan en dat is door de kou. Mijn zwemtijd was 31:21, met de reele zwemafstand van pakweg 1700m komt dit op 18,4 minuten voor 1000m. En ik had het gevoel dat het beter kon. Vergelijk met 6 jaar geleden 20,8 minuten/1000m. En dit zonder wetsuit en met ongeveer 2 minuten achterstand begonnen. Met wetsuit wordt gezegd dat je 3 minuten kan winnen. We zullen volgend jaar zien of dat klopt.
De fietswissel ging goed, bijna op mijn kas geslagen toen ik op de steenweg met mijn nog natte handen van mijn remgreep sloeg (note to self #2: handen afdrogen in de wissel). Dan een kilometer of 5 gereden op mijn eentje tot ik aan de eerstvolgende atleet was en dan onmiddellijk opgegaan in een grotere groep. Rondgedraaid en serieus wat kopwerk gedaan. Op de stukken die ik kop deed goed doorgetrokken tegen 41 à 42 km/u en meer en meer atleten opgeslokt. Dan aan het begin van de bochtenzone gedemareerd om ervoor te zorgen dat ik daar eerst zat en valpartijen te vermijden. De tweede toer vielen er wat mannen weg en waren we nog maar met 3 die ronddraaiden, er probeerde er 1 te ontsnappen, ikke erachter maar geen poeier meer om serieus over te pakken, dus kwamen er een stuk of 7 terug. Naar de wisselzone gereden in het pak, spieren los, gedronken, een energy-gelleke binnen. Fietstijd 1u05, de 70ste fietstijd.
Het lopen ging moeizaam, waarschijnlijk toch te veel gegeven tijdens het fietsen (note to self #3: laat een ander ook eens werken). 3 ronden moesten gelopen worden en het was warm; de supporters bleven enthousiast en dat deed echt deugd. De sponzen en het water ook trouwens want ik vond het snikheet. De eerste ronde redelijk, de tweede veel minder en de derde redelijk. 1u01 voor de loopproef, die trouwens eerder 11km was dan 10. 2u38 totaal, 8 minuten boven mijn doelstelling , te wijten aan mijn lopen.
MAAR, zeer voldaan en tevreden om mezelf terug triatleet te mogen noemen. Tevreden over mijn evolutie en zeer hoopvol om nog veel progressie te boeken. Met meer zwemtraining, en meer training in het totaal (over een langere periode ipv een korte intensieve) zou er serieus wat vooruitgang kunnen geboekt worden.
Ook nog bedankt aan mijn vrouwke, de kids en mijn ma en pa om te supporteren, voor en tijdens de wedstrijd.
Voor de rest, nu efkes wat rust en dan trainen voor de marathon.
Op de vooravond van de triatlon in Berlare efkes achteruitkijken.
Op 23 maart 2009 de eerste keer de loopsloefen aangetrokken en vaarwel gezegd aan het pakske sigaretten. Toen woog ik 92 kilokes een gevolg van een al te bourgondische levenstijl en gebrek aan lichaamsbweging.
Vandaag, iets meer dan 4 maanden later staat de weegschaal nog op 80 kg, en voel ik me veel beter. Dat is het resultaat van de volgende trainingsarbeid:
- lopen: 510 km gelopen, 59 trainingen goed voor 51u40 minuten - zwemmen: 40 km gezwommen, 24 trainingen (pas begonnen in juni) goed voor 19u25min in het water - fietsen: 600 km gefietst in 18 trainingen, goed voor 24u10 min op de fiets
Ik denk hiermee morgen geen al te slecht figuur te slaan, maar ben me bewust dat ik een beperkte voorbereiding achter de rug heb. Ik hoop van morgen er een lap op te geven en het beste eruit te halen. Het verslag later,
De laatste dagen redelijk wat gedaan maar niet altijd te tijd gehad om te bloggen
Na de laatste post heb ik het volgende gedaan
22/07 : 2 x 32 minuten op de loopband met telkens een blok van 10 minuten tegen 4'30"/km
23/07 : buiten kris-kras europa door te vliegen en naar huis te gaan niets gedaan, dit was dan mijn dagje 'rust'
24/07 : 14 km gelopen op de straat (eindelijk verlost van de loopband) en 5 keer een kilometer in een snelheid van 13,5 tot 15 km/u. Des Avonds gezondigd op de Gentse Feesten, maar dat voelde zeer goed en welkom.
25/07 : 9 km ( 3 toerkes rond de blok) met het tweede toerke tegen 14 minuten voor 3 km, dit zou een mooi tempo zijn voor de triatlon.
26/07: op het parcours gaan trainen in Berlare; eerst een fietsronde verkend met de kaart in de hand en dan 2 toeren, hetgeen ook de afstand is nu zaterdag, tegen goed tempo gereden. Goed gedronken en gegeten op de fiets: 750ml sportdrank, 250 ml water en een gel na 30 km. Daarna de wissel geoefend en 2 toeren gelopen. Zaterdag zullen het 3 toeren zijn. Ik denk dat ik de volgende tijden zal moeten kunnen fietsen en lopen: 1u05 voor 40 km, als ik in een goed groepje kan meerijden en 52 minuten voor de loopproef want volgens mijn polar footpad is 1 ronde 3,5 km dus in totaal 10,5km. Dat brengt me dan op 1u58 inclusief 1 minuut wissel, dan heb ik nog 32 minuten om te zwemmen. Zwemmen heb ik sinds een week niet meer gedaan, maar daar komt vandaag en morgen verandering in.
27/07: 4 km losgelopen, weer een moe gevoel , misschien nog van de dag ervoor. De taper is bijna in zicht.
28/07: Vandaag de laatste intensieve dag met de 3 disciplines en dan morgen nog enkel een zwemtraining en begin taper.
Gisteren goed gezwommen: 63 minuten in de zee, goed voor ongeveer 3000m, vooral geconcentreerd op vertrek vanuit vertikale positie, versnellingen en houding. Had me niet geschoren en heb nu een schuurwond op schouder van het zwemmen. Later op de dag 2 sessies van intervals op de hometrainer van 20 minuten en daarna nog 10 minuten direkt gelopen tegen 4'50"/km. Gestopt daarna want voelde me moe, was weinig zuurstof in lucht.
Vanmorgen voor het onbijt 50 minuten gezwommen in het zwembad: 2500 m, maar wat me opviel was dat ik de tempostukken (100 en 200m) kon zwemmen tegen 1'45 a 1'50 per 100m. Dat geeft een goed gevoel.
Nu terug naar Moskou vliegen, en daar nog wat verder in de fitness werken.
De voorbije dagen wa last gehad van keelpijn. Wa last is misschien wat onderdreven. Ik had het gevoel dat elke keer ik slikte een 10-tal punaises moest doorslikken. Ik heb dan maar 2 dagen niet gesport, vrijdag en zaterdag en er gisteren terug iets aan gedaan. Gisteren dus 45 min in de zee gezwommen, oefenend op orientatie en vertrekken vanuit vertikale positie en een aantal uurtjes later 45 min gaan lopen in mijn loopsloefen maar zonder sokken zoals het geval zal zijn op de triatlon, duurlooptempo vn 5'30"/km over een zeer heuvelend parcours. Vandaag hetzelfde maar ik ga er nu 1u zwemmen van maken, beetje rusten en dan een koppeltraining, 30' fietsen en dan 1u lopen. Kzal iets laten weten hoe dat uitgekomen is.
Mijn ambitie voor Berlare denk ik ook bij te stellen naar een haalbaarder resultaat wegens het langere zwemparcours (1500m ipv 1200m) Er komen dus een 6tal minuten bij en mijn fietsen is toch ook niet wat het vroeger was, dus totaal tijd van 2u30 zou realistisch zijn. Maar ik zal er alles aandoen om zo snel mogelijk binnen te zijn.
Oow zekers, In St. moritz getraind gelijk nen echte. Tussen de echte atleten, van allerlei nationaliteit en compleet voorzien van trainers, 3 rondjes gelopen rond het meer op 1800m hoogte. Ik werd weliswaar voorbijgesneld door Japanse atleten en Duitse vrouwen voorzien van het nationale team trainingspak maar bij mij ging het toch ook goed. Ik ben ook nog maar 4 maanden aan het trainen na jaren inaktiviteit, redelijk wat overgewicht en gestopt met roken. Uiteindelijk 16km gelopen, in het eerste uur 12km/u gemiddeld en daarna nog 4 km uitgelopen.
Als het ophoudt met onweren misschien eens een fiets huren voor een uurtje of 2 en anders eens in het bos gaan lopen.
De komende dagen zou ik mij opnieuw naar Dubrovik begeven en daar kan ik opnieuw zwemmen maar lopen is moeilijker.
Vandaag een serie van intervallekes gedaan op de loopband. 2 keer 30 minuten, telkens beginnen met 10 minuten inlopen en dan 4 minuten tegen 13 km/u, 4 minuten tegen 10km/u. Dus in totaal 6 keer 4 minuten tegen 13 km/u, de laatste keer om het zotteke eens uit te hangen tegen 15 km/u. Vandaag wel goed gedronken en het verschil was merkbaar.
Daarna naar de rit gekeken op Eurosport met Engelse commentaar ( met ook Stephen Roche), jongens jongens die mannen kunnen een pakske zagen maar soit, daar gaat het niet over, wel over het volgende ik merkte plots dat mijn hartslag 55 was, en drie maanden geleden was mijn hartslag in rust, dus plat op mijn bed nog 60, dus ik merk nu ook dat mijn lichaam in verdere staat van getraindheid komt te staan.
Morgen hoogtestage, eerst en vooral met de vlieger een 3-tal uurtjes op een hoogte die overeenstemt met 2000m. Bij het vliegen op een slordige 40.000 voet, een dikke 12km, moet de cabine onder druk worden gezet, want anders zou het slecht aflopen met de aanwezige inzittenden, wegens niet genoeg zuurstof. De cabine wordt dus als het ware opgeblazen, doch met een limiet die bepaald wordt door de structuur van het vliegtuig. Die limiet zorgt ervoor dat de cabinedruk toch niet dezelfde zal zijn als op zeeniveau, maar ook zal zakken naarmate we hoger gaan vliegen. En zodoende bevinden wij ons virtueel op 2000m hoogte terwijl het vliegtuig op 12000m vliegt. Na 3 uur vliegen zullen wij landen op de hoogste luchthaven van europa, namelijk Samedan nabij St. Moritz. Aldaar zal uwe ondergetekende zich in de komende dagen verder trainen in het lopen en het zwemmen en als ik aan ne velo kan geraken, ook het velocipede rijden.
Vandaag werd er in de tour zonder oortjes gereden. De oortjes, een manier om nog sneller en taktischer te rijden dan vroeger het geval was. Eens zonder die oortjes rijden is in mijn ogen goede zaak voor de sport, want er kunnen meer dingen onverwacht gebeuren, en renners zullen meer moeten anticiperen en zich sneller moeten aanpassen als hun initiele taktiek niet kan doorgaan. In triatlon zijn ook geen oortjes, het zit hem daar volledig tussen de oren. Je bent op jezelf aangewezen en je moet zelf je taktiek bepalen, doseren, inspelen op de omstandigheden. En iedereen strijdt met dezelfde wapens.
Vandaag heb ik wel met een oortje gesport. Op de loopband in een fitnessruimte in Moskou. Ik kon lopen en tegelijkertijd de tourrit zonder oortjes volgen via mijn eigen oortje. Het was ook een moment om eens mijn vochtverbruik te meten. Eerst een 30 minuten gefietst tegen 100 rpm, met elke 2 minuten een 20-tal seconden recht op de trappers. Daarna 1u gelopen tegen 7 miles per hour, wat overeenkomt met ongeveer 11,5 km/u. Ik heb niet gedronken om te zien wat dat met mijn prestatie zou doen. Ik zweet namelijk naar mijn eigen persoonlijke mening heel veel. En dat is ook gebleken, na 1,5 uur onafgebroken sporten heb ik een 'whopping' 2,6 liter water verloren. Op het einde van de inspanning voelde ik ook dat de prestatie naar beneden ging. Ik verbruik dus 1,7 liter per uur inspanning. Dat wil dus zeggen dat ik tijdens de triatlon mezelf zal opleggen om tijdens het fietsen toch minimum 1 liter te drinken, na het fietsen en voor het lopen extra te drinken en geen enkele bevoorrading te missen. In de Running van deze maand staat dat een gewichtsverlies van 2% aan vocht acceptabel is en dat al de rest te veel is en de prestatie negatief zal beinvloeden. In mijn geval mag ik dus 1,6 L vocht verliezen tijdens de ganse inspanning. (Vanaf 6% gewichtsverlies spreekt men van dehydratatie en kan leiden tot kramp, uitputting, bewusteloosheid, coma en ..... dood !)
Gisteren had ik mijn wekelijkse rustdag, en de dag ervoor heb ik na mijn ochtendlijke koppeltraining niet meer gezwommen. Ik wou nog efkes in de zee springen maar die stond me toch te woelig eerlijk gezegd. Vorige week 7u45 gesport, deze week gaat dit naar de 10u gaan.
Ik denk ongeveer 1200m gezwommen in de zee, met orientatieoefeningen. De zee hier in Kroatie (adriatische) is lekker warm en helder en het was dus een leuke afwisseling van het zwembad. Daarna met de collega's de oude stad in Dubrovnik bezichtigd. Ongelooflijk dat die stad in de oorlog bijna volledig verwoest is geweest. Nu is ze gerenoveerd , waarvan getuige de vele nieuwe daken met splinternieuwe dakpannen. We hebben op de oude stadswallen gewandeld, trap op trap af, dus ook weer een goede oefening. Dan nog even naar de Red Bull Cliff Diving competitie gezien. Mannen die van ongeveer 30m van de rots in de zee springen, flik-flaks, salto's incluis. Goe zot. Zotter dan de ambitie om IronMan te worden ? ....
Vanmorgen voor het ontbijt reeds een koppeltraining gedaan: 45 min fietsen op de hometrainer, RPM > 100, tegen wattage van 200 en daarna direkt 5 km gelopen tegen 12km/u. Totaal 1u15 met cooldown. Straks nog eens 1400m zwemmen, en dan vanavond richting Londen. Hopelijk is het daar goed weer en zal ik kunnen lopenn. Morgen staat er een 16km op het programma.
Terwijl ik me had voorgenomen om zeker elke 2 dagen iets te posten op mijn blog, ben ik er toch niet in geslaagd. Heb het de laatste 2 weken nogal druk gehad. Veel op de bouw gewerkt en veel gesport. Mijn trainingsvolume heb ik niet kunnen halen maar heb toch goed getraind denk ik. Vorige maandag zat ik zelfs tegen mijn limiet aan.
De laatste 2 weken 450 km gefietst, slechts 60 km gelopen en een 10-tal km gezwommen. Er resten me nu nog dag-op-dag 3 weken voor de triatlon in berlare, in mijn ogen de drie bealngrijkste weken qua training. Toch zeker om de snelheid op te drijven.
Dinsdag had ik al een goede intervaltraining lopen gedaan, 2 series van 5 keer 2 minuten versnellen tot ongeveer 4'/km , daartussen 1' rustig joggen en hartslag terug tot 135. Dat ging goed want ik liep het laatste versnellingske nog steeds tegen 15km/u. Met inlopen en uitlopen goed voor 10km. Sinds woensdag heb ik nu al elke dag gezwommen, en vanmorgen een vetloopke gedaan van 8km. Dat is op de loopband geeindigd want ben in Dubrovnik en dat is hier geen meter plat en dat ging ik mijn benen toch niet aandoen.
Ben ook begonnen met serieus op mijn eten te letten, nu zeker geen alcohol meer, geen dessertjes en geen gefrituurde dingen, wel veel groenten en fruit, muesli, pasta, kip...
De doelstelling voor de periode 8 juli - 22 juli:
- fietsconditie onderhouden met 2 keer een koppeltraining lopen - lopen 110 km: met 1 keer 16km, 1 keer 18 km, voor de rest rond de 10km - zwemmen : minimum 11 km
Stand van zaken op 11 juli:
- Lopen : nog 102 km - Zwemmen: al 4400m gezwommen - Fietsen : nog niets gedaan
Seffens mijn zwembroek aan en open water zwemtraining.
) zonder wetsuit gezwommen te hebben. 
