Prehistorische schildpad met  keiharde  dikke eieren
 
Een 75 miljoen jaar oud fossiel van een drachtige schildpad, werpt een nieuw licht op de evolutie van reptielen.
Het is ook de eerste keer dat een fossiel werd gevonden van een drachtige schildpad.

De eieren-dragende moeder  werd in 1999 ontdekt in het zuidwesten van Canada (1) door leden van 'the Royal Tyrrell Museum of Paleontology' 
In 2005 vonden  paleontologen van   de  'University of Calgary ' ( Darla Zelenitsky  )85 km daar vandaan een nest eieren  van dezelfde soort;   De  4cm lange   ronde  eieren werden gelegd in de nabijheid van een rivier   
" Het is vrij zeldzaam om eieren en babies van een uitgestorven dier te vinden , het is nog zeldzamer om ze in het lichaam van hun moeder te vinden " zei  Darla Zelenitsky, , die ook  al  betrokken was bij de  vondst en de studie  van een  drachtige dinosaurier ( een van de jongste bewijzen  van de link  met de vogels ( zie onderaan artikel / appendix I   )

  

De Canadese onderzoekers  beschrijven hun vondst deze week in het vaktijdschrift Biology Letters.

"De schildpad werd uitgeprepareerd aan ' the Royal Tyrrell Museum' ;dat duurde ongeveer een jaar   ' zei  Zelenitsky.
"Vorig jaar werd  het uitpreparen van het nest succesvol be-eindigd ...ik heb gewacht om beide vondsten samen te kunnen publiceren in hetzelfde paper..."

"Het schild van het dier  was bij de ontdekking al gedeeltelijk gebroken ; ...dit  toonde onomwonden  aan dat het restant
van een moederschildpad  afkomstig was " zei François Therrien, curator of dinosaur palaeoecology at the Royal Tyrrell Museum
Uit een CT-scan bleek de veertig centimeter lange rivierschildpad nog meer eieren onder zijn schild te hebben ; het dier  bevatte minstens vijf verpletterde eieren
Het later gevonden nest bevatte 26 eieren  :
De normale dracht wordt zo ongeveer op  ong  20 eieren geschat 

De schildpad behoort tot de soort Adocus en leefde ten tijde van de dinosauriërs.
"Het gaat om een  erg  primitieve schildpad die waarschijnlijk basaal ligt in de stamboom der moderne schildpadden  ;De ontdekking  van eieren en nest  stelt ons in staat  meer te leren over  de evolutie  van deze  kenmerken in moderne  schildpadden van  vandaag ..."zei  Darla  Zelenitsku
"Gebaseerd op deze fossiele vondsten kunnen   we  veronderstellen   dat:de voorouders van de  meeste  huidige extante schildpaden met schild-beschermde nek, ___de meerderheid der soorten vandaag___grote hoeveelheden eieren met harde /rigiede schalen,  legden  ..," zei Therrien.

De eieren blijken  dus  extreem hard en dikschalig  te zijn, terwijl die van hedendaagse soorten veeleer dun en zacht zijn.
De dikke eierschalen kunnen zo geëvolueerd zijn dat ze het ei beschermden tegen uitdroging in droge klimaten  of tegen roofdieren zoals dinosauriërs.

(1) badlands of southeastern Alberta,ten zuiden van Medicine Hat/  Manyberries, Alberta  area / een van de meest  beroemde en komplete vindplaatsen van niet-mariene schildpadden  uit het krijt 
[PDF] A review of nonmarine turtles from the Late Cretaceous of Alberta

Bronnen
http://www.eurekalert.org/pub_releases/2008-08/uoc-ams082708.php
http://news.guelphmercury.com/News/article/373719

 Zie ook 
http://www.tolweb.org/Testudines
Schildpadden <--wikipedia
http://www.paleocene-mammals.de/turtles.htm



Shell of Adocus, a Late Cretaceous to Eocene member of the extinct family Adocidae. Note the lengthened, smoothly contoured shell form of this large aquatic turtle. Double lines show the limits of the horny plates covering the bony shell. The species shown is the Late Cretaceous Adocus punctatus, with a shell length of about 53cm.

(5) Mlynarski, M. 1976: Testudines. Handbuch der Paläoherpetologie/Handbook of Paleoherpetology, Part 7, Gustav Fischer Verlag

APPENDIX I

http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn7267
http://pharyngula.org/index/weblog/comments/a_pelvis_can_say_so_much/

OVIRAPTOR  (specimen no. NMNS-VPDINO-2002-0901)van  de   NANXIONG  formatie
Oviraptor

The pair of eggs sit at the bottom of the fossilised pelvis (A).
The texture of the eggshell has been preserved (B)
(Image: Yen-nien Cheng/National Museum of Natural Science, Taiwan)

The oviraptorosaurian specimen at the National Museum of Natural Science in Taiwan (specimen no. NMNS-VPDINO-2002-0901) was excavated from the Upper Cretaceous Nanxiong Formation of the Hongcheng Basin near the city of Ganzhou, in the southern Jiangxi Province, China. It consists of six sacral vertebrae; the first two caudal vertebrae; the ilia, pubes, ischia, and femora; the lower part of the left leg; and a pair of eggs inside the pelvis. The pubes and ischia are slightly disarticulated, but otherwise these bones retain their original anatomical relationships. The eggs are located dorsal to the pubic symphysis, about one egg length anterior to the cloacal region. They are side by side and closely apposed, although the right egg was slightly more ventrally positioned than the left egg. Y.-n.C. and Y.-f.H. supervised the preparation of NMNS-VPDINO-2002-0901, confirming that it is not a composite.

Sato T, Cheng Y-n, Wu X-c, Zelenitsky DK, Hsiao Y-f (2005) A Pair of Shelled Eggs Inside A Female Dinosaur. Science 308(5720):375.


Ongelegd dinosaurusei gevonden
BIOLOGEN hebben een onverwacht zicht gekregen op de voortplanting van therapode  dinosaurussen door de vondst van een fossiel oviraptor  ( maniraptor) wijfje in China.
In haar buik zaten nog twee ongelegde eieren.
De overblijfselen van het moederdier, dat stierf voor ze haar eieren kon leggen, laten zien dat dinosaurussen inzake hun voortplanting het midden hielden tussen primitieve reptielen en moderne vogels.

,,Hiermee is bewezen dat deze  therapode dinosaurussen twee eieren tegelijk legden'', zegt paleontoloog Tamaki Sato van het Canadese Museum voor Natuurwetenschappen, die bij de opgraving was betrokken.

Dát dinosaurussen eieren legden, is niet nieuw.
De ontdekking  van dino-eieren   afkomstig van   'the Flaming Cliffs '—met  intacte embryos— verbaasde de wereld in de twintiger jaren 
Sinds de eerste dinosaurusjagers in de jaren twintig van de vorige eeuw de woestijn van Binnen-Mongolië introkken, op zoek naar fossielen , zijn  er diverse vindplaatsen van fossiele dino-eieren en zelfs van nesten vol met dinosauruseieren bekend.

In 1933 vonden paleontologen in de Gobiwoestijn zelfs het gefossiliseerde skelet van een dinosaurus, die broedend op haar nest was gestorven.
 
This oviraptor nest—filled with eggs—demonstrates one of the most surprising finds from the Gobi Desert that some dinosaurs cared for their young.




De onderzoekers vonden de twee eieren ter grootte van een aardappel in het gefossiliseerde bekken van een Oviraptor, die werd opgegraven bij de stad Ganzoe in de Chinese provincie Jiangxi.
Ze maakten hun vondst publiek in het wetenschappelijke vakblad Science .

De ruim drie meter lange Oviraptor behoorde tot de groep van de theropoden, waarvan de Tyrannosaurus rex en vermoedelijk alle moderne vogels afstammen. De soort leefde tussen 100 en 65 miljoen jaar geleden. Biologen weten uit andere vondsten dat Oviraptors tot vijftien eieren in één nest konden hebben, maar ze wisten niet hoeveel eieren per keer werden gelegd of hoeveel tijd het de dieren kostte om hun nest tot aan de rand te vullen.

Een hedendaagse kip doet ongeveer 26 uur over de productie van één enkel ei.
Een krokodil heeft daar meer tijd voor nodig: drie weken.
Maar terwijl kippen doorgaans één ei per keer leggen, produceren krokodillen twintig tot zestig exemplaren per leg.
Schildpadden doen nog beter: tachtig tot honderd tachtig eieren per legbeurt.

Zoals een vogel maar anders dan een krokodil, kon het Oviraptorwijfje niet al haar eieren in een keer leggen, vermoeden de onderzoekers.
Ze denken dat ze twee eierstokken en twee eileiders had, een 'primitieve' eigenschap die de oviraptor met krokodillen en schildpadden deelt.
Moderne vogels hebben, om gewicht te sparen om te kunnen vliegen, slechts één eierstok en één eileider.
Wél zoals bij vogels en anders dan bij krokodillen, produceerden de eileiders van dinosaurussen per keer elk één groot ei.
De onderzoekers denken dat de dieren twee eieren per leg hadden en doorgingen met leggen tot het nest vol was.

De Oviraptor (die een warm verenpak had) broedde de eieren uit.
Grotere en zwaardere dino's gingen niet op hun nest zitten om te broeden (daar konden de eieren niet tegen).
Zij lieten de zon het werk doen.
Veel grote dino's maakten hun nesten in groepen bij elkaar.
(Door de nesten bij toerbeurt in de gaten te houden, hielden ze vleeseters uit de buurt van hun jongen. ?)

© The Los Angeles Times  /22/04/2005

30-08-2008 om 19:34 geschreven door Tsjok45  

PODARCIS SICULA

Pod Mrcaru hagedis  
( Anthony Herrel UIA Antwerpen )

Op 36 jaar tijd ( of  binnen  ongeveer  30 generaties)  hebben  zogenaamde "italiaanse" Ruïnehagedissen , die door biologen op een eiland werden uitgezet, opmerkelijke wijzigingen ondergaan : dat zijn morfologisch geconstateerde veranderingen en aanpassingen  die (zoals  veelal zomaar  wordt aangenomen  ),normaal  miljoenen  jaren nodig hebben om te "evolueren " (1)  

In 1971 lieten biologen enkele (2) ruïnehagedissen (Podarcis sicula) los op het kroatische eiland Pod Mrcaru in de Adriatische zee.
De diertjes waren afkomstig van het nabijgelegen eiland Pod Kopiste.





Vandaag  stelden onderzoekers ingrijpende wijzigingen vast van de vorm en de grootte van de hagedissenkoppen en de inrichting van de ingewanden (3) .
Ook zouden er merkbare verschillen zijn in degemiddelde achterpoten-lengte van beide  eilanden -populaties ....
Dit ongepland "experiment" ontwikkelde zich ongestoord  gedurende  30 jaar 

  
De voornaamste (voordelige ) uitkomst van  deze aanpassingen is het  waargenomen  gewijzigde dieet van de diertjes.
De populaties van hun  stamouder -soortgenoten (op het eiland Pod Kopiste) voeden  zich vooral met insecten,__net zoals de rest van de podarcis soorten ____  maar vandaag  bestaat  het voedsel van hun afstammelingen op Pod Mrcaru  voor twee derden  uit planten.
Een krachtigere langere en bredere  kop en  een  sterkere  beet  , laat de hagedissen toe het taaie plantenmateriaal beter te vermalen.(4)
 
Vooral  het spijsverteringsstelsel van de reptielen heeft zich  aangepast.
Nieuwe structuren vertragen de doorgang van voedsel, zodat de vezelige kost door symbiontische bacteriën( = veranderde  inrichting voor een  geschikter darmflora? )kan worden bewerkt.

"Nog  steeds een hagedis "
23 april 2008 door PZ Myers
http://scienceblogs.com/pharyngula/2008/04/still_just_a_lizard.php    

De titel vat  een voornaam  bezwaar  van  een creationist samen  : 
Jawel   , deze populatie van Podarcis sicula bestaat nog  steeds uit hagedissen, maar ze zijn wel een ander soort hagedis geworden .
Evolutie werkt.

Hier is het verhaal:
1971 = wetenschappers begonnen met  een experiment.
Ze verplaatsen  5 mannetjes  en 5 wijfjes hagedissen van de soort Podarcis sicula uit een populatie op het  kleine eiland  Pod Kopiste, (0.09km 2),naar  een nog kleiner  eiland, Pod Mrcaru,( 0.03km 2,)Dat werd  al bewoond   door een andere hagedis soort, Podarcis melisellensis.
Toen de oorlog uitbrak, de Kroatische onafhankelijkheidsoorlog  : De kleine eilanden werden volledig verwaarloosd gedurende  36 jaar : de natuur kon ongestoord zijn gang gaan 
Toen de wetenschappers uiteindelijk terug naar het eiland terugkeerden ,   ontdekten ze dat er iets heel interessant was gebeurd.
Podarcis sicula was nog  steeds  aanwezig op Pod Kopiste, dus hebben we een leuke controle populatie .
Deze hagedissen zijn kleine, snelle, insecten-eters waarbij de mannetjes hun territorium verdedigen en over het algemeen nogal agressief zijn
Helaas, P. melisellensis verdween van  Pod Mrcaru en was  misschien een  slachtoffers van het experiment. De geimporteerde  P. sicula afstammelingen  bleken succesvol en  waren uitgezwermd over het eiland Pod Mrcaru,
maar ze zijn verschillend geworden van de pod kopiste voorouders :  ze hadden  zich ontwikkeld in meerdere opzichten. De oorspronkelijke P. sicula  waren insectivoren die af en toe  een blaadje verschalkten ;
ongeveer 4-7% van hun dieet was plantaardig .
De  P sicula van Pod Mrcaru,bleken overwegend vegetarier geworden = tijdens  het onderzoeken van de darm -inhoud bleek dat
34% van hun dieet in de lente plantaardig is ,
dat klimt op klimmen  61% in de zomer…
en een groot deel van dit dieet was moeilijk te verteren voedsel , met een hoog cellulose-gehalte .
Dit is een vrij radicale verschuiving.

Er waren gelijktijdige veranderingen.
De hagedissen 'schedels werden breder, dieper en langer, en zij hadden een sterkere beet  - een noodzaak bij het vermalen  van harde plantendelen en vezels  die  in de  plaatskomen van  o.m. zachte muggen.

*In plaats van te jagen op insekten , gingen ze  knabbelen aan  vaste planten
*Hun benen zijn korter geworden en  en ze zijn minder snel.
*De bevolkingsdichtheid  is  hoger geworden .
*De Pod Mrcaru hagedissen lijken minder  hun territoria te verdedigen  , dus er zijn gedrags veranderingen.

Maar  nog  steeds een hagedis, ik weet het.

Deze hagedissen  evolueerden echter  "cecale" kleppen.
Dat zijn gespierde plaatsen (ringspieren ?)  in de darm, waardoor het dier delen van het spijsverteringskanaal kan afsluiten  wat op zijn beurt een  de trage voortgang  en verwerking van de  voedselmassa in transit  mogelijk  maakt  , inclusief de mogelijkheid om te fungeren als gisting kamers waar plantaardig materiaal kan worden verwerktdoor commensalen zoals bacteriën en nematoden -- P sicula Pod Mrcaru  , zitten onder  nematoden  die niet gevonden zijn in de darmen van hun Pod Kopiste neven.








(De bovenste  fotos  zijn   misschien een beetje moeilijk te interpreteren;
De darm is opengesneden  en wordtopen gehouden  door een aantal  pinnen  zodat je de inwendige  richels, flappen en afsluitringen , kunt zien )

De  foto's  illustreren de  cecale kleppen in een mannelijke (A), een vrouwelijke (B) exemplaar ,
en  van een pas uitgekomen  jong  (C) van P sicula uit Pod Mrcaru.
Let op de dikke cecale wand  en  de  uitgesproken richels  .
De pijl in C geeft de positie  aan  van het  cecale ventiel in een jong  gezien vanaf de buitenkant.




De cecale kleppen zijn een evolutionaire nieuwheid, een gloednieuwe functie die niet aanwezig is in de eeuwenoude (stamouder)populaties op pod Kopiste en  zijn " de novo " ontwikkeld in deze hagedissen.
Dat is belangrijk.
Evolutie heeft hier iets  nieuws gemaakt  , en dat gebeurde ook al snel (ongeveer 30 generaties): het opduiken van de nieuwigheid is  bovendien  goed  gedocumenteerd door een toevallig "natuurlijk "geworden  , 36 jaar  lopend  experiment  . 

 P sicula Pod Mrcaru     is nog steeds  een hagedis, maar we verwachten niets anders - maar   het is nu een hagedis met nieuwe aanpassingen ; een overwegend  vegetarier .

Volgens de onderzoekers is de ontdekking vooral bijzonder omdat de snelle evolutie ook de populatiegrootte en het gedrag van de dieren beïnvloedt  .  De drift om een terittorium te verdedigen lijkt verdwenen.
Doordat planten een constante voedingsbron zijn steeg het aantal hagedissen wel  , maar door de overdaad aan voedselaanbod   voelen die toch niet meer de behoefte om een territorium te verdedigen.
De endemische  hagedissen (Podarcis melisellensis )die al ter plaatse leefden   voor hun komst zijn trouwens verdwenen (deze  mogelijke  voeselconcurenten   legden het loodje in de strijd om het   slinkende insekten-aanbod en konden NIET overschakelen op andere voedselbronnen   ?)
Overigens ook wel interessant is  dat  de podarcis sica "bevolkingsdichtheid" op dit eiland veel hoger is dan in de oorspronkelijke populaties op Pod Kopiste.

Eigenlijk zou het een interessant project zijn om een deel van die nieuwe populatie weer af te zonderen samen met een deel van de oorspronkelijke populatie waaruit die 5 founder paartjes afkomstig waren.

 PNAS

http://www.pnas.org/content/105/12/4792.abstract
Herrel A, Huyghe K, Vanhooydonck B, Backeljau T, Breugelmans K, Grbac I, Van Damme R, Irschick DJ. (2008)
Rapid large-scale evolutionary divergence in morphology and performance associated with exploitation of a different dietary resource.
Proc Natl Acad Sci U S A. 105(12):4792-4795.

Ovber snelle evolutie  bij deze hagedis-soort  
--> http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_Wall_Lizard

Bronnen:
Eos juni 2008:/
zie ook  ;
http://richarddawkins.net/article,2892,A-Natural-Selection,Olivia-Judson---New-York-TImes
http://www.signonsandiego.com/uniontrib/20080522/news_1c22lizard.html
http://brainethics.wordpress.com/page/2/

Radiatie  is een proces dat met  verschillende  snelheden verloopt.
Het hoeft niet  persé ,  lang te duren 

- Dat is dus  niet  zoals  in  een toepassing van de   zwaartekracht ,  waarvan de  te verwachten  uitslag niet lang op zich laat wachten bij een individu dat van een flatgebouw springt.....ook  eentje die van een dak  springt kan niet plots  vleugels krijgen ; maar sommigen overleven wel toevallig de sprong ..

Extreem anecdotisch voorbeeld :
Michael Holmes overleefde in december 2007 een vrije val van 4572 meter hoogte.
Zijn parachute en reserveparachute  lieten het  afweten tijdens de  sprong van de nieuw zeelander  .
Het incident is van begin tot eind gefilmd door twee camera's, wat erg gebruikelijk is bij dergelijke sprongen waarbij de opnamens als aandenken worden meegegeven
door de parachutist. Holmes zelf en de medespringer Jonathan King namen het tafereel op met camera's op hun hoofd.
Het is een vreemde ervaring om naar de beelden te kijken, omdat Holmes zich in korte tijd bewust wordt dat hij waarschijnlijk dood zal gaan.
Vijftien seconden voor zijn val zei hij vaarwel aan de kijkers
Veel tijd om gedag te zeggen was er niet.
Na tientallen seconden knalde hij op de grond.
Gelukkig brak een bramenstruik zijn val.
Wonder boven wonder heeft Holmes "alleen" maar een doorboorde long en een verbrijzelde enkel,
veel mensen kunnen dit soort dingen helaas niet meer na vertellen.
Te zien is dat hij afscheid neemt tegen de camera.
"Ik ga dood. Vaarwel!" hij dacht meteen dat dit zijn laatste woorden zouden worden.video fragment is hier te bekijken ......LET OP NIET VOOR MENSEN DIE NIET TEGEN BLOED KUNNEN.

Onder de juiste omstandigheden kan natuurlijke  selectie  juist heel snel  resultaten  opleveren 
Primordiale voorwaarde is dat de opeenvolgende generaties  van een  groep  onder druk  zonder  onderbreking lang genoeg overleven om  zich voort te planten 

Zodra een  kleine  groep (1b)  zich  afgezonderd ( =allopatrie /eilanden  )onder volstrekt nieuwe omgevingsinvloeden blijkt te kunnen succesvol voortplanten (wat hier dus bij  die podarcis sicula  populatie  is geconstateerd , gaat de natuurlijke selectie bijzonder  snel___is de  geijkte uitleg .
Doet de  groep dat  niet dan sterft die groep gewoon uit ( kan zelfs worden weggevaagd  door een  ongeluk/zoals bijvoorbeeld  orkaan -> dat is  het geval geweest tijdens enkele vervolg-experimenten met anolis sagrei  op de  cays van de bahamas )
http://groups.msn.com/evodisku/glosa.msnw?action=get_message&mview=0&ID_Message=557&LastModified=4675669385992722112


Evolutie (als geologisch gedocumenteerd gebeuren    ) is wel al ongelooflijk lang aan de gang :
de eerste tekenen van leven zijn  minstens  zo'n 3.800.000.000 jaar oud , terwijl een soort  in enkele tientallen generaties een nieuw evolutionair pad kan  inslaan . Dat terwijl de meeste organismes zich voortplanten in ratio's van dagen.
Daar komt ook die enorme variatie vandaan:  Tijd en Natuurlijke selectie.

Val echter  niet voor  de stromannen van de meeste  creato's,  zoals  = 
"Darwinistische evolutie" is uitsluitend  afhankelijk  van het zeer langzame accumuleren van  zeer kleine miniale  veranderingen ---> Gradualisme (<--klik ) 

"Evolutie " (dat is NIET  = alleen maar de "darwinistische"vorm  ) bestaat  natuurlijk  hoofdzakelijk uit herschikking van genen en genregulaties ( niet bekend in darwin's tijd )en het aanpassen van al bestaande structuren en processen ( morfogenesis ) :  er wordt geroeid met de roeispanen die voorhanden zijn 
Dit kan heel snel verlopen als de evolutiedruk  toeneemt  (maar toch  binnen redelijke grenzen blijft)  en vooral de genendiversiteit in de populatie voldoende  groot is :  .....het kan ook millenia duren ....

Darwin gaf een eerste aanzet voor de evolutietheorie  met de eerste formele definitie van een achterliggend mechanisme.
Dat hij niet het hele plaatje in een keer goed had is niet  vreemd.

Sinds die tijd is er al  heel veel ontdekt en is het oorspronkelijke inzicht verder ontwikkeld.
Overigens wil  niet zeggen dat er GEEN  behoorlijke  gaten meerzitten  in de onderzoeken  en/of  dat de theorie immuum  zou zijn voor verbeteringen  van fouten  , aanvulligen 
falsificaties  en  zelf drastische  veranderingen en saneringen  ...Maar er is op het ogenblik  nog  geen  betere "wetenschappelijk verantwoorde "  theorie voorhanden  ,die (redelijk) consistent is met andere legitieme  natuur-wetenschappelijke  syllabus , consensus , peer-review,  en kennis corpus 
 
Een gevolg daarvan( en van de nieuwe waarnemingen  )  is dat we nu uitgaan een variabele snelheden  waarmee soorten veranderen
( = zelfs  de mutatie snelheden schijnen te verschillen ? )

Wetenschap is niet statisch, modellen en theorien veranderen , maar wel binnen het kader van de wetenschappelijke methode.
Dat wil er bij  de meeste creationistische volgelingen  blijkbaar nog steeds niet zo goed in

(2)
Dat waren 5 volwassen paartjes als  "founder population"....
Zoals is vastgesteld hebben ze  dus blijkbaar lang genoeg  overleefd  en zich voortgeplant  ...

Hier zal genetische drift zeker ook een rol gespeeld hebben bij de snelle fenotypische veranderingen.( en de ontwikkeling van een nieuw eco-type) ?
5 paartjes is ook wel een behoorlijk nipte bottleneck populatie.

Vandaar :
"....We didn't know if we would find a lizard there ( on Pod Mrcaru).
We had no idea if the original introductions were successful," Irschick said.
"The island was swarming with lizards," Genetic testing on the Pod Mrcaru lizards"( ik heb nog niet gevonden naar welke testen  hier is verwezen  ) confirmed that the modern population of more than 5,000 Italian wall lizards are all descendants of the original ten lizards left behind in the 1970s.

(3)
(a) (Peter Mudde )comment ( lichtjes gewijzigd / rood toegevoegd  )
.
...De 13-centimeter Podarcis sicula,  (  genus  lacerta  (Arnold 1973 -->genus  podarcis ) behoort tot de Lacertidae
een hagedissengroep waar het eten van plantaardig materiaal zeer uitzonderlijk is.
De lacertidae behoren tot een hagdissengroep, de Scincomorpha, waarbinnen (alweer) planten eten zeer uitzonderlijk is..

Binnen de groep van de hagedissen (Sauria) is het eten van planten alleen binnen de groep der leguaanachtigen, Iguania redelijk verbreidt.
Planten eten is nogal een andere manier van leven, vergeleken met het eten van insecten.
Kennelijk is  het eten van planten (wellicht )een ( convergent onstane / of  ecomorfe ))eigenschap  die enigzins anders  is 
dan de levenstijl  van ( leguanen   en ) andere Lacertidae, waarvan de meesten  hun hele leven achter de spinnen en vliegen aan moeten..

Verandering van dieet blijft  altijd mogelijk zeker wanneer  beide (  alternatieve) voedselbronnen  (insekten en planten )in het millieu aanwezig blijven  (dat is bijvoorbeeld al  vertoont in de beren-familie---->de  reuzenpanda bijvoorbeeld )

Dat de insekten-bron  geleidelijk aan  kleiner ( ook door voedselconcurenten ) wordt is een extra  druk ....
Waarschijnlijk begint de aanpassing   met het occasioneel (en  hongerig )verorberen van geschikt  plantenmateriaal bij toenemend gebrek aan  insecten (= hongersnood ) en het uitroeien van minder agressieve  konkurenten ? (Tenslotte zijn de ingevoerde  hagedissen op dat krappe eiland -->  exoten )
Overigens  wordt een koudbloedige  insekteneter niet plots van dag op dag een  planteneter  : insecten zijn hoogwaardig proteinerijk  en energetisch  voedsel ...planten zijn heelwat minder  rijk  aan die stoffen en moeten dus in grotere hoeveelheden worden  verorbert en efficienter  
verteert ... 

Bovendien is de  weelderige begroeiing op het eiland Pod Mrcaru  een  betere  schuilplaats tegen fouragerende vogels die maar al te graag  een hagedisje meepikken ...

Abstract

Thirty-one island populations of Podarcis sicula and P. melisellensis from Yugoslavia were examined to determine phenetic similarities based on means of 15 characters. Both cluster analysis and multidimensional scaling (MDS) revealed the following patterns of variation: 1) the two species formed distinct groups; 2) within each species, OTUs from northern and southern islands grouped separately; 3) within P. melisellensis, OTUs from small islands tended to resemble other small island OTUs from geographically close islands. These patterns appear to contradict similarities implied by previous subspecific designations based largely on color and pattern differences. Genetic drift, gene flow, and selection are evaluated as explanations for observed phenetic patterns. Drift appears to be highly unlikely as a major force determining regional, large island, and small island similarities among OTUs. Channel depths and estimates of the rate of net increase in sea level suggest that the northern islands are younger than the southern islands, supporting the idea that gene flow has been restricted among the southern islands and between the two regions for a longer time than among the northern islands. Combined with differences in selection regimes, the recency of gene flow appears to have been important in determining north-south phenetic similarities. Populations on small islands are exposed to qualitatively different selection regimes than those on large islands. The closer similarity of northern, small island OTUs to large island OTUs suggests that the northern OTUs have not responded to small island selection regimes to the same extent that southern island OTUs have.

(3b)
Erg benieuwd of de stamouder populatie  - en de nieuwe.populatie  nog genetisch compatibel zijn=  kunnen ze nog gekruist worden  ?
Wat dat betreft is het ook interessant om te kijken hoe het genotype van de hagedissen veranderd is.
Zoals Darwin al opmerkte: variaties kunnen fenotypisch enorm verschillen, maar toch perfect onderling vruchtbaar zijn.
De cryciale  vraag is: is er SPECIATIE opgetreden?

De vraag is in hoeverre hier echt serieuze genetische verandering aan ten grondslag liggen, waardoor mogelijk geen vruchtbaar nageslacht kan ontstaan tussen hagedissen op dit eiland en de hagedissen uit de oorspronkelijke populatie of dat het bijvoorbeeld eerder een kwestie is van verschil in fenotypische expressie.

Alhoewel= 
Fysisch  zijn podarcis  sica  hagedissen van  Pod Kopiste. niet gebouwd op het verteren  van een vegetarisch dieet,( voor zover ik heb kunnen achterhalen.)

Er zijn trouwens nog interessante verschillen tussen de beide populaties  aan het daglicht gekomen =
( door  vervolg spin-off onderzoek geinspireerd en aanvullend  op anolis onderzoek in de caraiben en de Bahamas  )

http://www3.interscience.wiley.com/journal/118531892/abstract?CRETRY=1&SRETRY=0

"We investigated the possible role of variation in predation pressure in the phenotypic divergence of two island populations of the Italian wall lizard, Podarcis sicula.
In 1971, ten adult specimens from the island of Pod Kopište (Adriatic Sea, Croatia) were transported to the island of Pod Mrčaru, 3.5 km east, where they founded a new population. Although the two islands resemble each other in general physiognomy (size, elevation, microclimate) and in the absence of terrestrial predators,lizards from the newly established population on(Pod Mrcaru ) are now on average larger and have shorter hind limbs then those of   Pod Kopište  .

They also exhibit lower maximal sprint speed as measured on a racetrack, and fatigue faster when chased in a torus track.
In the field, lizards from the original population of Pod Kopište respond to a simulated predatory attack by fleeing at larger approach distances and by running further from the predator than lizards from Pod Mrčaru.

These changes in morphology, behaviour and performance may result from the relaxed predation( by birds ?  )  intensity on the latter island.
Our analysis of the structural features of the microhabitats suggests that the vegetation on Pod Mrčaru offers more protection to lizards.
Also, plasticine models of lizards, laid out on the islands, less often exhibited signs of being attacked by birds on Pod Mrčaru than on Pod Kopište.
Our findings provide an example of how changes in (possibly a single) environmental factor may simultaneously produce responses in behaviour, morphology and whole-animal physiology, and this on a surprisingly small spatial and temporal scale."

http://www.lacerta.de/Themengebiete/Verschleppung%20und%20Aussetzung/Podarcis_sicula_sicula_in_Hyeres_Frankreich.html

De Italiaanse muurhagedis of ruïnehagedis (Podarcis sicula) heeft zijn hoofdverspreidingsgebied in Italië, Kroatië en Macedonië aan de zijde van de Adriatische Zee.
Daarnaast heeft deze soort ook andere delen van de wereld bereikt, waar hij zich kan handhaven.
Zo zijn er populaties bekend in Tunesië, Spanje en zelfs in de USA
(Philadelphia, Long Island in New York).

Ook in Frankrijk is de aanwezigheid van Podarcis sicula gedocumenteerd (ENGELMAN ET AL., 1993; CHEYLAN, 1978).
CHEYLAN (1978) meldt dat Podarcis sicula in Frankrijk bekend is van de lokaties "Toulon" en "Chateau-d"If".
Er is in Frankrijk  ( Hyeres ) waarschijnlijk  sprake  van een introductie van een niet-endemische hagedissoort door middel van het importeren van planten,
in dit geval oude olijfbomen.
Dergelijke imposante grillige bomen bieden kleine dieren immers allerlei schuilmogelijkheden.
Interessant is om de ontwikkelingen vanuit deze vindplaats te volgen.
Het idee is om in de toekomst regelmatig de stand van zaken te peilen.
Er zijn geen indicaties dat de introductie van Podarcis sicula sicula opzettelijk is gebeurd.
 

(4)
Een groter hoofd en stevigere kaken zijn geen zaken waar gigantische genetische veranderingen voor hoeven plaats te vinden.
Die verandering in structuur van de maag daarentegen zou nog wel eens een probleem kunnen zijn.

Die lijkt overigens grotendeels veroorzaakt te zijn doordat planten ( geleidelijk aan )een veel groter deel van het dieet gingen uitmaken.
Dat is een soort selectiedruk

Hier een  relevant  stukje uit de bijbehorende publicatie in PNAS:

Creationisten  potpourri
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/216931

"Hoe kunnen de vele mutaties die nodig zijn geweest om de expanded gut, de larger head en the harder bite te ontwikkelen, zich zo snel geaccumuleerd hebben?"

(Bart Klink ) #6  http://www.volkskrantblog.nl/bericht/216931
Om daar wat zinnigs over te kunnen zeggen, zul je eerst genetisch onderzoek moeten doen, en volgens mij wordt daar nog aan gewerkt. Gewoon nog even afwachten dus.

(Peter  Mudde) #7 

....een verschuiving van een bepaalde variatie in een door de omstandigheden bepaalde richting.
Zulke verschuivingen in een kort tijdbestek zijn veel vaker waargenomen. Experimenten met  ANOLIS HAGEDISSEN  op tot voor kort hagedisloze eilandjes in de caraiben  b.v ( Google maar naar J.B. Losos, voor info daarover)

Het fenomeen dat bij  de p. sicula   beschreven wordt ligt echter  wel even anders  en   op een ander nivo.
-Bij anolissen gaat het om  vergelijkingen/tegenstellingen   tussen  minstens vijf verschillende  habitats  :  grondbewoners  ( met weinig bomen en spaarzame begroeing--> gras-anolissen   )  /en  struikgewas / onderste boomtakken/ middelste boomtakken / toplaag van het regenwoud 
( aboreale  anolissen )

-  De  (optimale ) habitat van  de meeste   Podarcis sicula populaties  bestaat uit vlakke, open gebieden op zandgronden, zoals zandverstuivingen en duinen, op muren, steenhopen en ruïnes;


ANOLIS  en JB LOSOS
http://www.oeb.harvard.edu/faculty/losos/research/
http://jeb.biologists.org/cgi/reprint/145/1/23.pdf
http://www.sciencemag.org/cgi/content/summary/276/5313/682b

Experimenten  met   anolis  sagrei     op   Cays in de  de  Bahamas
http://harvardscience.harvard.edu/animal-vegetable-mineral/articles/pressured-predators-lizards-see-rapid-shift-natural-selection

http://groups.msn.com/evodisku/glosa.msnw?action=get_message&mview=1&ID_Message=4875

24-08-2008 om 00:00 geschreven door Tsjok45  

Neanderthalers waren  kort en gestuikt  en goed aangepast aan een koud klimaat.

De grootste man, gevonden in een grot in Frankrijk, was 1.71m .(2)
Ondanks het feit  dat ze  een tonvormige -borstkas en  sterk geprononceerde wenkbrauwbogen  bezaten  en een kin ontbrak 
waren  hun hersenen  gemiddeld omvangrijker  dan die van de moderne mens.
Sommige fossiele gegevens suggereren  dat het af en toe kannibalen waren ,
maar meer algemeen werd er gejaagd  op grote dieren zoals paarden en mammoeten.

Overblijfselen van de Neanderthaler die 400.000 jaar teruggaan suggereren dat ze  bewerkte gebruiksvoorwerpen en wapens  meegaven aan hun  begraven  doden.
De laatste Neanderthaler schijnentotongeveer 28.ooo jaar   in spanje te hebben  geleefd

A Neanderthaler recovered from the Mezmaiskaya Cave in the northern Caucasus

Mitochondrial DNA from a second Neandertal specimen (a baby from Mezmaiskaya Cave in Russia) has been successfully sequenced. Like the first specimen, it is well outside the range of variation of modern humans (Ovchinnikov et al. 2000, Höss 2000). Analysis of the mtDNA of a third Neandertal from Vindija in Croatia also confirms the earlier findings. (Krings et al. 2000)

The original  paper  :
http://www.nature.com/nature/journal/v404/n6777/abs/404490a0.html
Ovchinnikov, I. V. et al. 

http://www.nature.com/ng/journal/v26/n2/full/ng1000_144.html
A view of Neandertal genetic diversity 

Matthias Krings, Cristian Capelli, Frank Tschentscher, Helga Geisert, Sonja Meyer, Arndt von Haeseler, Karl Grossschmidt, Göran Possnert, Maja Paunovic & Svante Pääbo

Figure 1. Schematic phylogenetic tree of 2 Neandertal mtDNA and 663 contemporary humans Full Figure and legend (36K)   Table 1. Mitochondrial DNA sequence variation among three Neandertals, humans, chimpanzees and gorillas Full Table

                                                                                    *                  *                  *

III
2001
John H. Relethford*
http://www.pnas.org/content/98/2/390.full

                                                                                     *                  *                  *


zie ook  --->  Geschiedenis recent onderzoek neanderthaler genoom (tsjok45)

IV
2005
moleculaire klok herkalibreringen ? 
Simon Y. W. Ho, Matthew J. Phillips, Alan Cooper, and Alexei J. Drummond (2005). Time Dependency of Molecular Rate Estimates and Systematic Overestimation of Recent Divergence Times. Molecular Biology and Evolution 22(7):1561-1568.

Simon Y. W. Ho and all  (2005)  argumenteerden dat de  vroegere moleculaire klok  berekeningen en   schattingen van aantallen en snelheden  van moleculaire mutaties bij mensachtigen  hebben geleid tot een  serieuse  overschatting van de  neanderthaler-sapiens split      
Volgens hen is het niet  verantwoord een  enkele ( korte of lange of gemiddelde   )snelheid en mutatie-frequentie   aan te houden,   geldig voor de gehele  afstammingsperiode  ;
De data moeten  geinterpreteerd worden  volgens een door hen opgestelde   veranderlijke mutatie -curve  
Deze herkalibrering  suggereerd  dat de  voorouder van   moderne mensen  en  Neanderthalers  uiteengingen  rond de 354 kya (222-705 kya), en dat de  laatste  "common ancestor"  van alle ( tot 2005   gedeeltelijk ontrafelde  DNA  ) neanderthalers   108,000 jaar geleden  (70-156 kya) leefde  . 
Ze stellen ook een  veel  jongere   "common ancestor " van alle  levende mensen  voor  --->76,000 jaar  geleden   (47–110 kya).

Eiwit onttrokken aan Neanderthal fossielen
13 maart 2005
Een internationaal team geleid door onderzoekers van het Max Planck instituut voor evolutionaire antropologie in Leipzig en de Washington universiteit in St. Louis, slaagde erin  eiwit te onttrekken en ontrafelen van een Neanderthaler gevonden in de Shanidar grot in Irak van ongeveer 75.000 jaar oud.
Dit is het oudste menselijke   fossiel waarvan  tot dan toe  ooit het eiwit ontrafeld werd . Het is  gepubliceerd in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).

http://www.sciencedaily.com/releases/2005/03/050329133310.htm

Bovendien  schijnt de  Neanderthaler  geen serieuze kans meer te maken  op een plekje in het familiealbum van de moderne mens.
-Neanderthaler  vermengden zich volgens  deze studie   nooit of zelden  met vroege moderne mensen. 
Nu zijn hele mitochondriale DNA-kaart  ligt ontrafeld  , blijkt dat van genetische uitwisseling met de  homo sap -stamlijn  al minstens een half miljoen jaar geen sprake is geweest.

De volledige sequentie van het mtDNA is te vinden  in een type organellen , de zogenaamde mitochondriën, zijnde   de fabriekjes  die de energie leveren   voor de cellen.
Mitochondriën worden slechts doorgegeven in de vrouwelijke lijn, zodat het voor de hand ligt dat ze  kunen worden gebruikt bij  het opsporen van de voorouderlijke mitochondriale "eva" van  soorten mensachtigen   ____in dit geval de eerste hypothetische moeder van de Neandertaler.
(zie  ook de uitleg   rond   -->  Mitochondriale Eva   bij homo sap  )

Het team analyseerde het mtDNA van 13 genen uit de mitochondriën van het  gevonden  Neandertaler bot ;
Er waren duidelijk verschillen met het  mitochondriaal  genoom van de moderne mens, wat erop wijst  dat de  Neandertaler nooit of zelden, kruiste  met de vroege mens.

Een grote groep onderzoekers onder leiding van Svante Pääbo (Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie, Leipzig, Duitsland) is al jaren met veel geduld en toewijding bezig om het DNA van een neanderthaler te ontcijferen, gehaald uit 38 duizend jaar oude botten.

De samples van de jongste  studie  zijn ook  afkomstig van  een  botten-vondst    in een kroatische  grot te Vindija  en maken  sindsdien  deel uit van een  project dat het ontrafelen en leesbaar maken  van het neandertaler-genoom  beoogt  :dit moet de wetenschap in staat stellen o.a. de  prehistorische  en biologische   evolutie van de stamlijn(en?)  die leide tot de   moderne  mens,  als  de huidige  dominante homo -soort , te verduidelijken  

De beenderen , een schedel en een onderkaak(foto) werden gevonden in een grot  in Vindija 
(ten noorden van de kroatische hoofdstad   Zagreb)
Het onderzochte bot in de studie blijkt afkomstig van een mannelijk  exemplaar (-->Y chromosoom)  

Vindiya  cave 
http://archaeology.about.com/od/vterms/g/vindija.htm
http://archaeology.about.com/b/2006/11/15/sequencing-of-neanderthal-dna-begun.htm

MtDNA

In augustus 2008   rapporteerde de  Leipziger  groep in vakblad Cell een mijlpaal: de hele genetische kaart van de mitochondriën( het mitochondriaal genoom van de neanderthaler ) , de enige celonderdelen naast de kern die er hun eigen DNA op na houden.
De onderzoekers zijn redelijk zeker van hun zaak, omdat ze alle letters van het  Neandertaler mtDNA 35 keer hebben gescreend.

Dat mitochondriale DNA verschilt zodanig van dat van moderne mensen, dat het ver buiten de variatie binnen onze soort valt.
Alle  moderne  mensen die tegenwoordig (nog)  leven en tot de  homo sapiens sapiens   behoren  , hebben hun mitochondriën geërfd van een vrouw die omstreeks   150 duizend jaar geleden leefde.
De laatste vrouw van wie  zowel wij als de neanderthaler  gemeenschappelijke   mitochondriën hebben gekregen, zal ongeveer 660 duizend jaar geleden hebben rondgelopen, met een foutenmarge van 140 duizend jaar.

Daarmee kan het idee dat de moderne mens een scheutje neanderthalerbloed heeft, naar de prullenbak.
Tenzij de vermenging alleen van vaderskant (  Y- chromosoom  adam ?  ) heeft plaatsgevonden, want dan is dat niet te zien in het mitochondriaal DNA.
Wel in de rest van het erfelijk materiaal  : de onderzoekers zijn hard bezig om dat ook in kaart te brengen.

Het  Leipziger  team heeft  al  4% van het komplete  nucleaire   Neanderthaler genoom  ontrafeld 

zie ook het uitstekende  artikel   op    http://www.nrc.nl/wetenschap/
http://www.nrc.nl/wetenschap/article1951348.ece/Weinig_genetische_variatie_tussen_Neanderthalers

http://www.sciencenews.org/view/generic/id/34990/title/Neandertal_mitochondrial_DNA_deciphered_

“de vergelijking tussen het complete mitochondriale mtDNAvan een Neandertaler en dat van  vele recente mensen , levert een zeer relevant beeld op " 
zei de antropoloog  John Hawks  
"Moderne mensen lijken genetisch  allemaal meer  op elkaar  dan  op deze Neandertaler   . Feitelijk is de neandertaler-sequentie in kwestie gemiddeld drie of viermaal zoveel  verschillend  dan de sapiens  varianten  onderling   .Deze  nieuwe  set gegevens  verschilt aanmerkelijk van de vroeger bekomen resultaten  uit vorig  dergelijk  mtDNA vergelijkend onderzoek  ;het nu voorliggende  resultaat is puur statistisch  maar wel erg verhelderend  ...." 

Sapiens and Neandertal mtDNAs  verschilt  op   206 loci  /van de  16,565 onderzochte  sequenties en posities  , terwijl  moderne mensen  onderling   slechts  verschillen  op 100 posities  .

Het mitochondriaal genoome bevat  13 genen, (= blueprints voor  het  samenrijgen van  amino-zuren tot eiwitten  ) .
Het onderzoek bestudeerde de aard van de veranderingen binnen die genen  zodat de evolutie van die  eiwitten kon worden begrepen   

 Meestal , leveren veranderingen  in de gen-sequenties (Mutatie (biologie)  schade  op  aan de interacties tussen  de opgebouwde  eiwitten onderling    
zegt  Richard Green, een  "computational biologist" van  het  Max Planck Institute für Evolutionary Anthropologie /Leipzig,.
Neandertalers bezitten  meer veranderde (= mutatie-produkten ) eiwitten van   mitochondriale gen-oorsprong  dan alle andere daarop bestudeerde    primaten "Dit vraagt om een goede uitleg " zegt Green says.
Een scenario dat deze vondst kan verklaren , legt  speculerend  uit dat  de neanderthalers  altijd  al  hebben bestaan  uit  " zeer kleine  maar effectieve populaties " 

Mensen hebben ook  mutaties  in hun  mitochondriale genen die niet voorkomen noch bij neanderthalers ,noch bij de ander primaten   
Eentje ervan  is het gen  COX2; het bezit in totaal  vier (uniek menselijke  ) gewijzigde codes op specifieke   loci 
“Dit wijst erop dat de mutaties  vrij recent gebeurden  en misschien enig   selectie voordeel boden  voor homo sap   " zei Green De gegevens  versterken het vermoeden  dat de mens sneller evolueerde  dan  andere primaten
“Het brengt ons ook dichter  bij een beter begrip  over  de betekenis van het mens-zijn   "

(Natuurlijk is  ook   in deze  huidige   studie  slechts één neanderthaler onderzocht,men kent dus de mogelijke  varianten en "allel "frequentie verschuivingen  nog   niet die ook bij neandertalers  ongetwijfeld zullen hebben  bestaan )      ...Maar dit  wijst er  misschien  op ___  speculeert men  (= een educated guess/ er zijn namelijk  ook  al fragmentarische   versies van het het mtDNA van andere  Neanderthalers  bekend    )  ____  dat de Neanderthalers slechts in  relatief kleine aantallen hebben  rondgelopen  ( minder dan  10.000 levende exemplaren   op een bepaald moment.) gedurende hun ganse  bestaan als stamlijn en  soort op aarde
Eigenlijk een  langgerekte  bottleneck situatie , dus  

"Dit heef gevolgen voor ons beeld van de Neanderthaler en misschien  is het  wel de reden van hun uitsterven.
Als een soort gedurende  honderdduizenden jaren op het randje balanceert ,door haar kleine aantal representanten  ,  is een klein  uitschuivertje voldoende  "
aldus Adrian Briggs, een moleculair bioloog en  co-auteur van het rapport  in het tijdschrift Cell.

Theorieën over het uitsterven van  de Neanderthaler variëren van het  onvermogen om zich aan te passen aan een snel veranderende omgeving,  tot  en met genocide door vroege mensen.
De soort is  in Europa  ergens tussen  40.000 a   30.000 jaar geleden  uitgestorven , kort na de aankomst van de vroege mens op het oude continent .(1)

DNA van fossiel been van een Neanderthaler hebben  ook licht geworpen op de grote kwetsbaarheid  van deze  oudste  europese(?) menselijke  bevolkingen   Het genetisch materiaal( en de moleculaire klok berekeningen ) laat zien dat de  hypothetische  gemeenschappelijke   sapiens  /Neanderthaler "Eva"  minstens 660.000 jaar geleden moet hebben geleefd  , toen de  gemeenschappelijke  vooroudersoort van sap  en neandertaler zich opdeelde

Daarbij werd  door velen  antropologen   verondersteld  dat de neanderthaler afstamt van de europese  vertegenwoordigers van homo  heidelbergensis  (een afstammeling van homo  antecessor  ?)terwijl homo sapiens ( misschien )ontwikkeld  zou zijn uit  een andere  pithecantropus erectus  populatie  oorspronkelijk  afkomstig uit zuidelijker oost- afrika  ....Anderen menen dat homo sapiens afkomstig is van de  Noord- oost-afrikaanse tak van  heidelbergensis 


Volgens verdere gegevens gevonden  bij het  vergelijken van het Neanderthaler   mtDNA met het gemiddelde moderne mens  mitochondriaal -genoom bleken  verrassend minder  evolutionaire veranderingen te zijn opgetreden bij de neanderthaler dan bij sap

zie ook
POLONAISE met neanderthaler
neanderthaler    


mtDNA Debate Links
http://www.geocities.com/CapeCanaveral/Launchpad/3917/index.html
http://www.geocities.com/CapeCanaveral/Launchpad/3917/mtdna.html

(1) Enige verwarring is ontstaan rond de benaderende  datering van het verdwijnen  van de Neanderthalers ...
Af en toe werd beweerd dat het uitsterven  30.000 jaar geleden plaatsvond  , en elders is  dit weer 40.000 jaar geleden gebeurd .
De beste schatting  ligt tussen deze uitersten  : ze verdwenen  tussen deze twee data.

De moderne mens was al 45.000 jaar geleden in Europa, zo blijkt uit de vondst van stenen, botten en ivoren gereedschap in Rusland.

been en ivoor  artefacten  uit
Kostenki

Archeologen vonden de eeuwenoude spullen onder een flinke laag laag vulkanische as in Kostenki, aan de rivier Don. De vondst duidt erop dat mensen via een andere route Europa zijn binnengekomen dan voorheen werd gedacht. Tot nu toe werd altijd vermoed dat de moderne mens via centraal-zuid Europese landen als Griekenland en Bulgarije op het continent terecht waren gekomen. Maar de nieuwe ontdekking suggereert een noordelijkere entree.

Neanderthalers
Het verbaast de wetenschappers vooral dat mensen zich kennelijk ophielden in een van de koudste en droogste gebieden van Europa. Een mogelijke reden hiervoor is dat er in die regionen geen neanderthalers voorkwamen. Dat waren grote concurrenten voor de moderne mens op het gebied van voedselvoorziening. Van alle mogelijke routes die de moderne mens genomen kan hebben om in Europa te komen, is de route via Rusland wellicht de oudste, aldus de archeologen.

Naast stenen, botten en ivoren gereedschap zijn er in Kostenki ook resten van tanden gevonden. Dat zijn echter de enige menselijke overblijfselen die in dat gebied zijn aangetroffen. De gevonden artefacten zijn allemaal ongeveer 45.000 jaar oud. Ze wijken af van andere Europese vondsten uit de oudheid.

 

Ook gevonden zijn  geperforeerde schelpen en een bewerkt stuk mammoettand dat op een menselijk hoofd lijkt. De experts sluiten niet uit dat het om het oudste bekende stuk figuratieve kunst ter wereld gaat.

Fossielen
Uit verschillende fossielen die eerder op verschillende locaties zijn gevonden, blijkt dat de moderne mens ongeveer 200.000 jaar geleden in Afrika opdook. Bijna 60.000 jaar geleden begonnen ze zich te spreiden over de aardbol. Het eerste bewijs van hun aanwezigheid in Australië dateert van 50.000 jaar geleden.

De onderzoekers presenteren hun bevindingen in het nieuwe nummer van het wetenschappelijk tijdschrift Science. Het team stond onder leiding van de Russische Academie van Wetenschappen en de universiteit van Boulder (Colorado).

Links:

Clues found for early humans (BBC)
Universiteit van Boulder, Colorado


zie ook
 
Homo sapiens
Mitochondriale Eva  <--(wiki)
out of africa /Multiregional theorie
Homo sapiens in europa

(2)
Ook Met betrekking tot  de  afmetingen  heerst er oonenigheid maar  doorgaans lijkt  dat ergens rond  het gemiddelde  tussen 1,50 -1,70m te liggen 

09-08-2008 om 00:00 geschreven door Tsjok45  

 klik-->
Cross River Gorilla   /Nigeria, Cameroon

 <--klik
Sumatra  Orang oetang 

  -->klik 

Javaanse Gibbon; Zilver Gibbon  Hylobates moloch

OP APENGATEN 


Het gaat  slecht met  het bewaren van  de primaten  ,  met    onze erfenis   en  het beschermen  van  onze naaste   verwanten 
En dat is niet van vandaag bekend   , maar het is nu wel  vijf voor  twaalf( en voor sommigen al erover )

De teruggang van het bestand aan apen is namelijk   al jaren aan de gang.   
Er sterven bovendien  al wel altijd  ergens planten en dieren  soorten uit___om steeds weer complexere sets van interagerende redenen.
 
Waaronder o.a.
ook  de verwoestende  invloed van de steeds  groeiende  menselijke ecologische voetafdruk ,vervuiling ,oorlogen ,
uitputting  van natuurlijke buffers  ,  toenemende bevolkings-expansie en uiteindelijke overbevolking  ;
(enkele voorbeelden) :
- Het uitbreken van ziekten (waaronder enkele  afkomstig of  gemeenschappelijk  van en met   de mens ) 
- In vele streken worden bepaalde apensoorten tot en met het laatste exemplaar opgegeten door nieuwe  invasieve predatoren 
ook door de  hongerige  mens ( die deed het  al met  Noorse Reuzenalk en dodo en waarschijnlijkook in de prehistorie  )maar 
ook door  snobs en kapitaal krachtiger   fijnproevers   ( = Bushmeat  restaurants ) van   exotische of zeldzame  delicatessen 
- Het vergiftigen  en uitroeien  van   voedselconcurenten  ---->  schadelijke  " onkruid-dieren " en/of  lanbouwgewassen  en plantage-vruchten  dieven   
- Het verdwijnen van biotopen en de degradatie van arealen .
- de introductie van exoten ( bijvoorbeeld  de nijlbaars  in de oostafrikaanse meren ) 

Zo gaat dat.
Ook voor ons komt eens  de dag  ...
En we vergeten al te vlug dat we tenslotte ook  behoren tot  de   kwetsbare  groep der primaten...
Niettegenstaande  hun opportunistische   karakter, zijn alle  primaten wel degelijk afhankelijk van  een welbepaald millieu waarvan de grenzen
niet ongestraft kunnen  worden  overschreden zonder  uiterst  nare  en enge  gevolgen   ...



De International Union for the Conservation of Nature (IUCN), een internationaal samenwerkingsverband dat zich ondermeer bezighoudt met het behoud van dierensoorten, luidt de noodklok.
 
Op de Rode Lijst van de IUCN, die in 1963 voor het eerst werd   opgestart , blijkt dat de organisatie zich het meest druk maakt om de leefgebieden van zeldzame dieren.
Bosbranden en het kappen van tropische regenwouden beperken de leefomgeving van veel diersoorten aanzienlijk
Uit het  groot onderzoek van de Union blijkt dat de situatie voor 48 procent van de bedreigde primaten soorten uiterst nijpend is..
Het rapport is een samenvatting van het werk van honderden wetenschappers en de eerste omvangrijke studie in meer dan vijf jaar. De cijfers hangen een somber beeld op van de toekomst van de apen overal ter wereld.
Volgens de jongste schattingen( in 2008)  wordt  bijna de helft van de primatensoorten wereldwijd met uitsterven bedreigd.
Van de 634 primatenrassen staan er  immers 303 omschreven als 'in gevaar' of 'met uitsterven bedreigd' op de rode lijst van bedreigde diersoorten

.
Meestal is dit het duidelijkst wat betreft  lokale soorten waarvan het leefgebied wordt vernietigd of versnipperd.
Maar het drama voltrekt zich echter in alle regio's waar deze dieren leven

Andere bedreigingen voor aapachtigen zijn jagers en de mensen die apenvlees consumeren.
Vooral dat laatste lijkt de afgelopen jaren een trend in diverse landen, zo meldt de organisatie.

“We slaan al jaren alarm dat primaten in gevaar zijn, maar nu hebben we harde gegevens die bewijzen dat de situatie nog veel erger is dan we dachten”, zegt Russell A. Mittermeier van Conservation International (CI).
“Het verdwijnen van tropische wouden is altijd het grootste probleem geweest, maar nu blijkt ook dat de jacht in sommige, nog intacte gebieden een ernstige bedreiging vormt.”

Maar de dramatische situatie van de apensoorten is  toch vooral een indicatie dat hele ecosystemen worden vernietigd.

Primatoloog  Bert de Boer
'Het is niet alleen een kwestie van zielige aapjes, hoezeer dat ook tot de verbeelding spreekt.
Een soort kun je misschien wel missen, maar hele ecosystemen niet’

1 2 6

3 4

 

Cambodia - 90 procent
Vietnam - 86 procent

Indonesië - 84 procent
Laos - 83 procent
China - 79 procent

29/08/08   / Grote kolonies bedreigde apen gevonden in Cambodja

Een geelwangkuifgibbon.

Onderzoekers hebben in de jungle van Cambodja grote populaties bedreigde apensoorten ontdekt. Dat heeft de Amerikaanse organisatie Wildlife Conservation Society (WCS) bekendgemaakt.

De wetenschappers vonden twee soorten slankapen en gibbons tijdens een veldonderzoek in een afgelegen stuk oerwoud bij de grens met Vietnam . Ze telden ongeveer 42.000 slankapen en circa 2.500 geelwangkuifgibbons.
Daarmee gaat het om de met afstand grootste populaties van deze soorten op aarde.

Tot voor kort gingen onderzoekers er vanuit dat Vietnam beschikte over de grootste aantallen. In dit land leven naar schatting zeshonderd slankapen en tweehonderd gibbons van de betreffende soorten.

Het is de tweede keer in korte tijd dat er goed nieuws te melden valt over bedreigde apensoorten.
Begin deze maand bleek de laagland-gorillapopulatie in de Democratische Republiek Congo twee keer zo groot als aanvankelijk werd aangenomen. 
(dpa/sam)

(china) Hainan Gibbon. ©CI/Stephen Nash.

 

(vietnam) Cat Ba Island Golden Headed Langur. Photo: Russell A. Mittermeier/CI.

 <link

Delacour's Langur

Photo: Tilo Nadler

Horton Plains slender loris. ©CI/Stephen Nash.

 

"Wat er in Zuidoost-Azië gebeurt, is angstaanjagend", zegt Jean-Christophe Vié, hoofd van het soortenprogramma van de IUCN.
"Een groep dieren waarvan zo'n hoog percentage bedreigd is, dat hebben we nog bij geen enkele andere soortengroepen  vastgesteld."
De precaire situatie in Azië wordt mee in de hand gewerkt door de vraag uit China om apen te gebruiken voor medicijnen of als huisdier.

Ook in Afrika hebben primaten het moeilijk om te overleven.
Zo zijn elf van de dertien soorten rode franjeapen geclassificeerd als (ernstig) bedreigd.
Twee zijn er mogelijk al uitgestorven.

De bouvier is al in geen 25 jaar meer waargenomen.
De Miss Waldron hebben primatologen sinds 1978 niet meer gezien, maar af en toe duikt er een bericht op dat er nog enkele van deze franjeapen in leven zijn.



       

De laagland  gorilla
In de Democratische Republiek Congo  leven volgens de laatste telling zeker 125.000 laagland gorilla's.
De onderzoekers telden nesten van gorilla's om te bepalen hoeveel dieren er in Congo leven. 
Deze soort komt het meest voor, maar is toch ernstig bedreigd door de snelheid waarmee de populatie krimpt.Volgens de oude schattingen leefden er maximaal 50.000 gorilla's in Congo.
De populatie zou ernstig te lijden hebben onder illegale jacht en ziekten waaronder ebola .
Een flinke drom gorilla's blijkt het nu in het noorden van het land overleefd te hebben.
Dat heeft de Wildlife Conservation Society bekend gemaakt op een congres over primaten in het Schotse Edinburgh

Maar primatoloog  Bert de Boer, bioloog en directeur van dierenpark De Apenheul in Apeldoorn,nuanceerde de gegevens  .
Volgens De Boer zijn cijfers over grote primaten in uitgestrekte en ontoegankelijke oerwoudgebieden notoir onbetrouwbaar.

'Een vorm van schijnzekerheid waar het publiek gemakkelijk verkeerde conclusies aan verbindt.'

7

http://www.seniorennet.be/Dossier/Natuurbehoud/gorillas_soorten.php

Chimpansees soorten
Gorilla's
    Biologie
    Bedreigingen
    Het werk van WWF
Neushoorns


VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=b0YEBkVIFi0

Gorilla's : soorten

Er bestaan twee afzonderlijke soorten gorilla’s, die nog eens zijn onderverdeeld in vier ondersoorten:

• De oostelijke gorilla:
  • De berggorilla (Gorilla beringei beringei)
  • De oostelijke laaglandgorilla (Gorilla beringei graueri)
    
    
    

• De westelijke gorilla
  • De westelijke laaglandgorilla (Gorilla gorilla gorilla)
  • De Cross River-gorilla (Gorilla gorilla diehli )

De berggorilla  

Latijnse naam: Gorilla beringei beringei

Status: Met uitsterven bedreigd   update -->berggorilla's (Tsjok45)

Habitat

De bossen op de flanken van de vulkanen van het Nationaal Park van Virunga (op de grens met de Democratische Republiek Congo) en van Bwindi-Impenetrable National Park in het zuid-westen van Ouganda.
Meer info : Het Nationaal Park Virunga

Uiterlijk     Hij heeft een zwarte vacht, de volwassen mannetjes hebben een witte strook op hun rug en worden zilverrug genoemd.

Populatie    Er zijn op dit moment naar schatting zo'n 700 berggorilla’s in leven. Omdat zij voorkomen in een gebied dat ernstig verstoord wordt door de burgeroorlog, is het moeilijk om de dieren te beschermen.

Het relaas van een ontmoeting met een gorilla: Lessen in bescheidenheid

<--link  picture gallery

DE OOSTELIJKE LAAGLANDGORILLA of gorilla van Grauer

Latijnse naam:   Gorilla beringei graueri

Status: Ernstig met uitsterven bedreigd

Habitat :   De vlakten en het hoogland van het middengebergte in het oosten van de Democratische Republiek Congo.

Uiterlijk :   Hij heeft een zwarte vacht zoals de berggorilla, maar verschilt van hem door de kortere beharing, de tanden en de langere armen

Populatie :  Ongeveer 3.000 individuen.

DE WESTELIJKE LAAGLANDGORILLA

Latijnse naam: Gorilla gorilla gorilla

Status: Met uitsterven bedreigd

Habitat:   Een heel groot territorium dat zich uitstrekt over de grote bossen in het laagland van Centraal Afrika. De meerderheid van de dieren zou in de wouden van Gabon leven.

Uiterlijk:    De westelijke laaglandgorilla heeft een bruin-grijze vacht met een rode of roodbruine kruin. De volwassen mannetjes hebben meestal eenwitte strook van hun rug tot hun middel.

Populatie:  Ongeveer 94.500 individuen.§ zie hierboven voor andere cyfers )

DE "Cross River" GORILLA

Latijnse naam : Gorilla gorilla diehli

Status : Ernstig met uitstreven bedreigd

Habitat : De laatste bossen in het zuid-oosten van Nigeria en in het westen van Kameroen.

Uiterlijk :   Deze ondersoort heeft dezelfde vacht als zijn neef uit het laagland ((bruingrijs met rode of roodbruine kruin), )en verschilt alleen door de grootte van de schedel en de tanden.

Populatie : 250 tot 280 individuen.

Bron: WWF

---

De situatie in het enige  thuisland  van de  lemuren /halfapen  MADAGASCAR  is uiterst  precair  voor het voorbestaan van vele verschillende unieke  soorten( niet alleen maar primaten )
Madagascar  is en was  een  biodiversiteit -hotspot  met  unieke fauna en flora  .
Er is sprake van een ver doorgedreven ontbossing   en  ook  de   halfapen  zijn nog steeds  slachtoffer van jacht en stroperij
http://www.amnh.org/sciencebulletins/bio/s/primates.20050711/

Op de lijst  staan  de bijna uitgestorven  :
Prolemur simus.
Eulemur albocollaris

Propithecus perrieri

Propithecus perrieri
Photo: Matthew Banks

Propithecus candidus
   
  
Behalve dat de mens met zijn destructieve gedrag moet stoppen, zijn er volgens Folgering nog mogelijkheden om de primaten te redden.

"Je kunt overheden overtuigen van het belang van ecotoerisme. In Rwanda betalen bezoekers nu al 500 dollar om berggorilla's te zien. Zo komt er geld in het laatje om de natuur in stand te houden en creëer je een draagvalk onder de bevolking om respect op te brengen voor hun omgeving."

Hier en daar zijn er al kleine successen behaald.
In Brazilië zijn het roodstuitleeuwaapje, het zwarte leeuwaapje  en het gouden leeuwaapje in de rode lijst opgeklommen van kritiek  naar bedreigd. *
Dat is het resultaat van dertig jaar inspanningen voor natuurbehoud.
De dieren zijn   nu goed beschermd, maar ze lijden nog steeds  onder een te kleine habitat.
5  


http://www.wildlifetrust.org/news/2005/0501a_tamarin.htm

 zwartkop tamarin

“Als je wouden hebt, kun je de primaten beschermen”,
zegt wetenschapper Anthony Rylands van de IUCN.
“Het werk met de leeuwaapjes in Brazilië toont aan dat het broodnodig is om gefragmenteerde wouden te beschermen en ze met elkaar te verbinden via groencorridors. Dat is niet alleen levensnoodzakelijk voor de primaten, maar ook voor een gezond ecosysteem, de watervoorziening, en de strijd tegen de klimaatverandering.”

Folgering:
"Het is nog altijd de moeite om te vechten.
Voor veel populaties is de toestand kritiek, maar opgeven doen we niet."

08-08-2008 om 00:00 geschreven door Tsjok45  

BLOEDLIJN 

  In 2005 melden wetenschappers ( M  Schweitzer   et  all )in het blad "sciences " , dat  ze intacte bloedvaten en    "plooibaar weefsel  " hadden gevonden in een 68 miljoen jaar oud gebroken  bot van een  Tyrannosaurus rex .

( zie ook  mijn vroegere blog  --->Pluimgewicht  /scroll  in het bijzonder naar de paragraaf  " Kip en dinosaurus  ?   " ) 
De wetenschappers hadden het  bot   opgelost  in een zuurbad , wat  overbleef  waren  bloedvat-achtige  en op  bloedcelen l-lijkende structuren

De vondst van zacht weefsel in fossiele botten van een Tyrannosaurus Rex was in 2005 groot nieuws
De vraag voor wetenschappers   was toen   : hoe  kon   het zachte weefsel al die tijd( bijna )  intact  blijven. ?   
Creationisten stelden bijna  onmiddelijk   dat het zachte weefsel ( en vooral  het zogenaamd  "vers bloed" )  een bewijs was dat de fossielen nooit miljoenen jaren oud konden zijn. 

---

http://www.nature.com/nature/journal/v392/n6674/full/392383a0.html

The holotype of Scipionyx samniticus, gen.et sp. nov., fossilized in a beige limestone from the Lower Cretaceous (Albian) of Pietraroia (Benevento, southern Italy).  Full size figure and legend (229K)

Scipionyx samniticus gen.et sp. nov. Full size figure and legend (25K)

Close-up of the skull of Scipionyx.Full size figure and legend (107K)

Sketch of the skull of Scipionyx shown in Fig. 3  Full size figure and legend (56K)

Close-up of the abdomen of Scipionyx, showing the perfectly fossilized intestine (left) and a reddish macula that might represent the remains of the liver (right).

Full size figure and legend (297K)

---

 !!!!!    In hoeverre  in beide vermelde gevallen  al is gezocht naar niet -gemineraliseerde(= niet-versteende )   organische insluitingen  , weet ik  niet )  
Maar
*Het  Scipionyx fossiel ( en waarschijnlijk  ook  Leonardo ?  ) heeft al  ruimschoots de tijd en de gelegenheid   gehad  een   recente   biofilm-besmetting te ontwikkelen ( en besmet  te raken met allerlei ander vreemd materiaal   .... )

Afwachten dus of  ook wat uit deze hoek zal worden  bijgedragen aan het onderzoek  en het komende  debat  ....





II
 
Heel wat minder  leuk is  dat de consequenties van dit   nieuwe onderzoeksverslag ( op het eerste zicht )  dreigen  eveneens   het vergelijkend  onderzoek  van T.REX collageen-, met dat van   o.a.  kip, struis , salamander en kikker  ,definitief op de helling te zetten  ...?

In 2007 meldden onderzoekers dat zij fragmenten van het eiwit collageen (bindweefsel) in het fossiele 'zachte weefsel' hadden gevonden.

Opmerking  ;
De onderzoekers vonden  fragmenten van het vermelde  eiwit   . nml   zeven peptiden, dit zijn stukjes eiwit van 10 - 20 aminozuren lang.
Dit zijn korte stukjes, dus zeker geen compleet collegeen.

Volgens de kritiek hadden de onderzoekers honderdduizenden stukjes peptide getest en is het een toevalstreffer dat ze overeenkomsten vonden met collageen van de kip.

Maar volgens het team van Kaye kan collageen ook door bacteriën worden aangemaakt.

Er bestaan trouwens ook nog  andere  tegenstudies ( zie ---> http://www.simonho.org/papers/science08_buckley.pdf   op (bijvoorbeeld )  een  recent  onderzoek  van John Asara (  Bericht 68 <-  ))

Collageen is het eiwit dat ervoor zorgt dat bindweefsel bindt.
Het zit onder andere in botten, pezen, huid en haar.
Afbeelding: Zina Deretsky, National Science Foundation.



UPDATE /
Recente Kritiek op de  tyrannosaurus - kip collageen link  .... (A)
T. Rex-Chicken Controversy Roils Protein Scientists (Update1)  pdf 
(met een kopie van het  nature article  van Rex Dalton )

http://sci.tech-archive.net/pdf/Archive/sci.archaeology/2008-08/msg00174.pdf                                                                                                   

 Op het  electronen -microscoop  beeld ( klik op reactie 1 onderan dit artikel )  duiden pijlen  de  gedroogde  biofilms aan ...
men ziet duidelijk de  restanten  van de  endocaste bacterieele -laag afpellen van  de binnenkant van de dino-bloedvaten  
Credit: Thomas Kaye.

Merk op dat de structuur van de fijne structuren en netwerken  van de  (haar-)vaten  wel nog steeds kunnen worden gebruikt als vergelijkings-materiaal

De  leden van  kolonies  van   de   Rhodococcus sp , bacterie  hebben   uiteenlopende  (differentierende ) morphen ....
Ze  worden gevonden  en als  cocci  en als vezels ,wat consistent is met de ;;endocaste  vormen  van de  lacunae  (in deze foto ) 

Recente ontdekkingen  van collageen-achtige   proteinen   in bacteria en   viruses vergroten nog het probleem  om ondubbelzinnig biomolecules van vertebraten te kunnen  identificeren 

De nieuwe alternatieve (overigens zeer low budget ) studie is nog maar pas vrijgegeven ,
Men moet voorlopig nog geduldig  wachten  op de reacties , op en aanmerkingen   van de echte  vaklui in dit multidiciplinair  studiegebied
Ondertussen  is technische  discussie op  diverse blogs al  volop  begonnen 

bijvoorbeeld  :

MARY SCHWEITZER  .....I

We first reported apparent soft tissues in dinosaur material in 2005.
We then asked 2 questions, based upon our initial observations (in which, by the way, we were careful not to overstate the data we had at that time).
We asked ‘how widespread is this phenomenon?’ and,
‘what is the composition of the material we observed,
and is it consistent with original, but altered, organismal components?

To address the first issue, we hypothesized that if these were indeed original soft tissues, they would not be limited to a single organism or type, but be represented in bone of other animals of different ages. We then conducted a time-transgressive study examining fossil material from over 30 specimens spanning ages from present day to Triassic specimens. These represented multiple depositional settings, crossed several continents and represented many taxa. Indeed, about the only thing that our samples had in common was that they were bone. The (morphological) presence of at least 3 of the 4 components we first reported were present in about half of the specimens tested, and this did not seem to be independent of environment—sandstones preserved this material best. This allows us to form models of degradation and preservation for further (and ongoing) testing.

To address the second question,
we conducted a careful chemical and molecular analyses of just one of the 4 components we reported, that of the collagenous matrix (fibrous, NOT filamentous as stated by Kaye, this is a big difference!).
Our multiple analyses conducted in different labs by different investigators supported the hypothesis that material consistent with collagen was preserved in these dinosaur tissues. We did not rely solely on morphological studies, but employed many assays.
We did not limit studies to those conducted by the primary author, but our results were validated by others, independently.

While Kaye et al. address the morphology of the structures we observed, and find their own explanations for these, they do not address the considerable chemical and molecular data we put forth to support our hypothesis of endogeneity.

We did propose biofilm production as a possible explanation for the material that we see, but we determined that based upon the data we had, microbial biofilms were not a parsimonious explanation for the data (see Schweitzer et al., 2007, Proc. R. Soc. Lond. B).
Subsequent studies (paper in preparation) are examining material that was collected from deeply buried specimens and examined by multiple assays, again conducted independently by many investigators, within a month of recovering this material.

Looking at all data _together_, the idea that biofilms are completely and solely responsible for the origin or source of the structures we reported is not supported.
For example, there is no evidence in the literature that biofilms form branching _hollow _tubes as we observe.
Biofilms are universally reported and indeed defined, as flat films containing microbial bodies and their exopolymeric secretions.
Kaye et al. state that no microbial bodies were observed, only an ‘undulating’ film.
Furthermore, because of gravitational “down’ in the positioning of these bones, it is highly unlikely that a biofilm would be evenly distributed across the channels as we report.
Rather a biofilm would almost certainly be thicker at gravitational ‘bottom’, something we did not observe.

While Kaye et al, confirm that their 14C data indicate a recent biofilm they do not identify microbial bodies, a hallmark of biofilm.
I have seen similar features to what they figure in specimens that have EDTA residue remaining–ie insufficiently rinsed.

We did not do 14 C dating on our material precisely because we used a buffer to extract these vessels and cells that is rich in modern carbon (EDTA) and would naturally leave a residue on vessels and cells liberated from mineralization this way.
Because the Kaye et al data have a ‘greater than modern’ 14C date, this means that their biofilms would have to be laid down, and mineralized, more recently than 1950, the zero date for such studies.
Kaye et al state that ‘biofilms would coat vascular canals’ but provides no evidence for this argument, and as such, they are engaging in purely a thought experiment at this point.

Kaye et al. did not address our immunological data, and controls.
They did not address the phylogenetic analyses of sequence as reported by Organ et al., 2008
or offer any explanation for how ‘biofilm’ proteins from dinosaur could cluster with chicken,
while ‘biofilm’ from mammoth and mastodon cluster with elephant.
Nor did they explain the internal, or ‘intracellular’ structure we report for observed osteocytes.
And finally, they did not state how the rounded structures we reported could persist /_free floating_/ in a hollow biofilm as we described for the ‘vascular’ inclusions in dinosaur vessels.
Indeed, it seems that they only addressed aspects of our study that fit conveniently with their preconceived ideas, as they pick and chose what to focus on.
As we stated often after our paper came out, morphology alone is insufficient to make any claims about the origin of such material, hence we provided a host of other data to support the hypothesis of endogeneity.
Kaye et al. did less than this to support their claim that the material they observed is biofilm.

Kaye et al also overstate their FTIR data, and show a misunderstanding of what these data can be used to say.
There are many different molecular vibrations and rotational vibrational modes in a heterogenous sample as represented by their dinosaur material. It is far from a pure sample. In this case, IR absorption peaks overlie each other, and resolution of the spectrum is not high enough to separate them. The spectrum is dependent upon both the composition of th emixture and the relative concentrations as well. Combining all these variables to conclude that one reading is more similar to one than another is really meaningless, especially when trying to interpret peaks in the fingerprint region of 1500-400 cm-1. The low resolution IR spectra figured in this paper is not adequate to draw any concludsions about a heterogenous sample.

Finally,
while we have made no claims for the origin of these red, round structures within the vessel structures of our material, the structures we observed did not exhibit the microcryst structure know to characterize framboids, and no where in the literature does it discuss framboids that have a central core of denser material, and of different structure, then the translucent outer regions, as we demonstrate in multiple specimens.

We do not, nor have we ever, stated that these are ‘blood cells’.
The most we have allowed is that they are not consistent with pyrite framboids, and perhaps the iron we demonstrate in association with these microstructures may be organically derived, a hypothesis we are still testing.

We continue to test the hypothesis that original material is retained in fossil bone, even dinosaur bone, by employing multiple assays and working with experts in many disciplines.
We are examining fossils preserved in many different ways, from many time spans, and from a variety of depositional settings, to try to determine factors contributing to preservation.
While we welcome the skepticism of colleagues, we hope that the reviewers and readers hold them to the standards to which we are held. Science progresses by scrutiny and testing.
We will do our part to be as cautious as possible, and to not overstate our data, while we examine all possible explanations for the observations we make.
I guess the best I can say is—stay tuned

(1)

http://www.plosone.org/article/fetchArticle.action?articleURI=info:doi/10.1371/journal.pone.0002808

1 Department of Paleontology, Burke Museum of Natural History, Seattle, Washington, United States of America2 Microtechnics Inc., Granite Bay, California, United States of America3 Department of Geology, Jagiellonian University, Krakow, Poland



http://pandasthumb.org/archives/2008/07/dinosaur-soft-t.html
Tom Kaye is answering questions over at Panda's Thumb.

http://www.scientificblogging.com/news_releases/soft_dinosaur_tissue_dispute_probably_just_biofilm_says_study
http://scienceblogs.com/aetiology/2008/07/dinosaur_soft_tissuejust_bacte.php
http://scienceblogs.com/laelaps/2008/07/tyrannosaurus_yeck_another_loo.php
http://scienceblogs.com/pharyngula/2008/07/tyrannosaur_morsels.php#more



(2)

" .....The original research was not based on purely mass spec analysis, if I recall correctly, but on additional evidence such as immunocytochemical analysis - using monoclonal antibodies to detect the presence of protein specific epitopes.
This gave far greater weight to the mass spec results.
Could those vertebrate specific proteins also be present in biofilm? (I guess the alternative is that the antibody test threw up a false positive).

Two different immunological assays were used to identify the remains of a bone matrix protein, osteocalcin (OC), in the bones of dinosaurs and other fossil vertebrates.

of maw 

Antibodies raised against OC from modern vertebrates showed strong immunological cross-reactivity with modern and relatively young fossil samples and significant reactions with some of the dinosaur bone extracts.
The presence of OC was confirmed by the detection of a peptide-bound, uniquely vertebrate amino acid, γcarboxyglutamic acid (Gla). Preservation of OC in fossil bones appears to be strongly dependent on the burial history and not simply on age.
These results extend the range of protein preservation in the geologic record and provide a first step toward a molecular phylogeny of the dinosaurs.