Bingo!
Onze trouwe Marie-Louise Fiers uit Serskamp heeft een winnend recept! Haar "bruine vlaai" werd zopas geselecteerd door FARO, Vlaams steunpunt voor erfgoed. Proficiat Marie-Louise, we delen jouw recept hier op de blog, wij zij fier op onze Fiers!
Breng alle ingrediënten in een grote
kom en maak fijn met de staafmixer. Giet het mengsel in een
bakvorm (geschikt voor de microgolfoven) en plaats het in de microgolf
op 750 watt gedurende 10 minuten. Opnieuw mixen (in de bakvorm). Nogmaals
10 minuten in de microgolfoven op 750 watt. Tijd en wattage kunnen
variëren naargelang de oven. Vlaaien laten
afkoelen. MMMM!
blog van 'week van de vrije smaak' Eetcultuur, is dat alleen voor foodies of ook dieet-connaisseurs? In deze blog vergelijken we eten, diëten, proeven, prutsen en nog veel meer.
02-03-2017
Niet voor loemperikken
Een tripje langs de wereldkeuken leert dat er altijd en overal lekkere veggie alternatieven zijn. Laten we vandaag eens oriëntaals gaan. Niet de obigate en overal gekende tjaptjoi, neenee. Ook geen stoofpotje met tofu. We doen het zonder vervangers' en met universele' groenten. Een loempia die zowel rauw als gebakken een smaakbommetje is.
Nodig voor 6 loempias : 6 rijstvellen; 6 mange-tout (sluimer-erwten) ; 1 wortel; 1 medium rode ui; 80 g noedels (soort naar smaak); 2 takken verse munt; enkele slierten verse koriander; 20 g ongezouten nootjes, gehakt tot een fijne crunch (bv pindas, of een notenmix); sap van 1 limoen; 1 theelepel rietsuiker; 1 eetlepel vissaus; 1 eetlepel sojasaus (wie geen vissaus wenst kan een eetlepel mirin proberen, heel anders maar zeer aanbevolen)
Versnipper de helft van de rode u, de andere helft snij je in zeer (!) dunne reepjes. De geschilde wortel en de mange-tout blancheren, daarna afspoelen met koud water zodat ze niet verder garen. Ondertussen de noedels volgens de instructies (naargelang de soort) koken. Ondertussen kunnen de wortel en de mange-tout ook in zeer dunne lange reepjes gesneden worden.
Laat de rijstvellen (apart en een voor een) weken in lauw of koud water, tot ze wak zijn (niet lang). In het midden van de cirkel leg je een busseltje reepjes van ui, mange-tout en wortel.
Leg er een klein hoopje noedels bovenop, enkele muntblaadjes, wat meer koriander blaadjes.
Nu toevouwen: eerst van onder naar boven dan de zijkanten toeklappen en vervolgens het pakketje oprollen. Tijd voor een dipsausje: de fijngehakte nootjes, de gesnipperde ui, het limoensap, de suiker, de vissaus (alternatief: mirin) en sojasaus alsook wat fijngesnipperde korianderblaadjes mengen in een kommetje, met een scheutje water erbij.
De loempia kan zo uit het vuistje gegeten worden, gedipt in de saus. Maar: hij kan ook even in de frituur, niet lang en niet teveel tegelijk. als ze bovendrijven zijn ze klaar.
02-03-2017 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Dit prentje uit de krant de Tijd is natuurlijk een grapje.
Maar... het is wél waar dat er opeens allerlei tegen-reacties komen op #dagenzondervlees , en dat was vorige dagen niét het geval. Eerst Tournée Minérale (ofte drooglegging) en nu #dagenzondervlees er bovenop ... dat is overkill, trop-is-teveel, zo hoor je opeens zeggen. Velen zien er de hand van de VVV in, het Vrome "Vasten" Volkje, dat de mensen en stoemelings 4O dagen lang wil bekeren tot christelijke gewoontes. We zagen op FB, echt waar, goed menende medeburgers van moslim-origine vragen stellen over die christelijke ramadan die aan de grondslag zou liggen van #dagenzondervlees. Er zijn nog complot-theorieën, in de andere richting dan. Sommigen zien in het plotse gepruttel tegen #dagenzondervlees de hand van een vlees-maffia. Laat vallen, beste mensen! Wij zijn vrije burgers (naar keuze ham- of groentenburgers) en doen gewoon uit vrije wil mee aan 'minder' vlees eten. Zonder vingertje. Zonder moeten. Zonder enige connotatie naar enige versterving uit eender welke traditie. Mét smaak en goesting.
En terecht! Als flexitariër, als experimenterend of volleerd vegetariër, als toevallige aanhangige van #dagenzondervlees is het maar normaal dat je veel noten op je zang zou hebben. Dagen zonder vlees moeten lekker, spannend en gezond zijn. Dat is toch wel het minste...
We hebben bij het begin van het experiment al gezegd dat velen 'dat gedoe' met noten en zaden er nét iets teveel aan vinden. De eerste horde hebben we jullie laten nemen met onopvallende recepten, zoals pesto. Met pijnboompitten... daar zijn jullie mooi ingetrapt, want technisch gezien zijn dat helemaal geen noten, natuurlijk (de naam zegt het zelf: pitten). Toch zijn ze in de 'perceptie' noten. Net zoals de pinda's op het plaatje hierboven - dat zijn eigenlijk peulen. Hoewel die dan weer aardnoten heten, om de verwarring compleet te maken, en eveneens in de perceptie doorgaan als noten. We geven hier geen recept met aardnoten (die eten we al zo vaak gedachtenloos op café) en raden je eerder als sexy en evenwichtige toevoeging aan je maaltijd een experiment aan met pecans, amandelen, walnoten, hazelnoten, paranoten, cashewnoten, pistachenoten, macadamianoten, pompoenpitten en zonnebloempitten. En dan bedoelen we steeds niet geroosterde of niet gezouten of gesuikerde versies.
Noten bevatten veel meervoudige onverzadigde vetzuren, de Omega-3 gezonde vetten! In noten zit ongeveer 16 gram eiwitten per 100 gram, qua calorieën moet je rekenen op zon zeshonderd tot zevenhonderd per honderd gram. Goed nieuws: noten hebben nauwelijks cholesterol, ze bevatten ongeveer vijf gram voedingsvezels per honderd gram. Daarmee heb je meteen vijftien procent van de hoeveelheid vezels binnen die je dagelijks nodig hebt. Noten bevatten meestal veel vitamine B en E.
Twee belangrijke dingen maken je het veel makkelijker om noten en zaden of pitten toe te voegen aan je maaltijden zonder vlees. De eerste is : weken. De uitdrukking in het Nederlands is : boontjes in de week leggen - maar noten zijn driedubbel zo goed als je ze eerst een nachtje weekt. Ze worden zachter en dus makkelijker om te eten, ze winnen énorm aan smaak, en ze verliezen hun enzymenlaagje en fytinezuur dat bij sommige mensen voor darmprobleempjes kan zorgen. Echt goede redenen dus om iets te doen waar je waarschijnlijk nog nooit een moment bij had stilgestaan: weken! De tweede is: fijnhakken en gebruiken zoals crumble, of laten we zeggen een niet-zoete brésilienne :) . Dit zijn twee gouden tips die je houding tegenover noten voorgoed zullen wijzigen. Probeer!
Snij de appels met schil en al in kleine kubusjes (nicer-dicer!). Doe ze in de slakom waarin je ze zal opdienen en schep er de grof gehakte amandelen onder, het sap van de citroen en OOK de geraspte schil van diezelfde citroen, en de notenolie. Niet cheaten door een andere olie de nemen, de subtiele smaak van notenolie is hier essentieel. Indien je tarwekiemen wil toevoegen, ook die erin doen. En nu komt het verrassende: snuifje ZOUT erbij, niet te zuinig. Smaakbommetje!
Recept : crumble on top
nodig:75 g blanke hazelnoten (zonder bruin vliesje); 75 g pecannoten; 75 g blanke amandelen; 60 g bloem; 60 g boter; kaneel; nootmuskaat; zwarte peper; zout
Verwarm de oven voor op 180°C. Doe alle noten in een sterke blender en hak ze zo fijn of grof als je ze graag hebt.
Meng alle ingrediënten dooreen tot je een kruimelig deeg verkrijgt. Verdeel het crumble-deeg over de ovenschotel die je ermee gaat verrijken. Bijvoorbeeld over een witte kool-aardappelschotel. Bijvoorbeeld over een gemengde groenteschotel. Bijvoorbeeld over een witloofgratin. Probeer! Er zijn weinig combinaties waarbij dit géén toegevoegde waarde zal zijn.
Plaats gedurende 25 tot 30 minuten in de oven en bak tot de crumble een mooie geelbruine kleur heeft.
toegift: een tweede soort notencrumble "voor ergens bovenop": gehakte geweekte walnoten; Parmezaanse kaas, gedroogde tijm; boter, havervlokken, zwarte peper en zout.
26-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Intussen heb je al wel ontdekt dat veggie niet saai of eentonig is, en dat er alternatieven en vervangers legio zijn, en zelfs ook dat je niet altijd hoeft uit te gaan van 'vervangen'. Less can be more, ook als het gaat over minder vlees eten !
Met alle voorbije tips uit onze blog, kan je gerust nu aan de slag om zelf jouw leven met #dagenzondervlees te gaan invullen.
Als je iéts geleerd hebt, zal het vast ook zijn dat je best te rade gaat bij je eigen fantasie. Wil je schitteren met mooie en lekkere veggie gerechten, wees dan creatief, zoek het verschil, maak het speciaal - ga er nooit van uit, bijvoorbeeld, dat een slaatje 'maar' een stom bijgerechtje is.
Denk: salade folle - oorspronkelijk een Franse salade uit de Nouvelle Cuisine met foie gras of mix van vlees en vis - die kan je ook maken met Faux Gras en is nét zo lekker. Of een versie met zalm ... Of ... Of...
Doe aan food-pairing in je salades, experimenteer met één speciale of nooit-eerder-gedane toevoeging waardoor iedereen zich jouw salade zal herinneren al kwam-ie uit de hoorn des overvloeds zelve!
Recept : Rammenas Folle
nodig: 1 grote rammenas; sap van 1 limoen; 1 grote geschilde sinaasappel (ook ontdaan van pitjes); 2 theelepels bruine rietsuiker, mespuntje zout - facultatief: verse vioolbloemetjes
Schil de rammenas en snij hem in kleine kubusjes. Hier kan die nicer-dicer nu eens eindelijk van pas komen ! Verdeel ook de sinaasappel in kleine blokjes. Niét in de nicer-dicer maar met een vlijmscherp mes zodat niet alle sap eruit gedrukt wordt. Doe ze samen in een mooie kom. Voeg de rietsuiker er ana toe. Giet dan het limoensap erover er het mespuntje zout. Hussel de salade doos elkaar, versier eventueel nog met verse vioolbloemetjes.
Deze bijzondere salade is winters! Voor een lente-versie: vervang de rammenas door enkele bosjes radijzen.
25-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Boekweit ziet er een beetje uit zoals mini-beukennootjes - ontleend ook daaraan de naam 'boek' (van beuk). De 'weit' (Engels wheat) verwijst naar graan, dat is omdat het gerbuikt kan worden 'zoals' graan. Maar boekweit is geen graan, met andere woorden het is glutenvrij! Als iemand in je omgeving gluten-intolerant is kan je met boekweit voor heel wat smakelijke oplossingen zorgen. Boekweitpannenkoeken gemaakt met boekweitmeel bijvoorbeeld...
En je cholesterolgehalte verhogen zal boekweit ook al niet doen.
Boekweit bevat koolhydraten, hoogwaardig plantaardig eiwit, ijzer, vitaminen van het B-complex en voedingvezels.
In de Russische keuken is kasha zowat de meest voorkomende vorm die boekweit in de winkel aanneemt. Boekweit (de korrels) kan gekookt worden, dan is het eerder een brij, of je kan doen zoals hieronder:
Neem een diepe zware kookpot, stort er de kasha en het losgeklopte ei samen in (geen vetstof in de pot doen !!!!), en roer ze onder elkaar zodat de kashe korrels fijn omhuld zijn met een ei-film. Zet de pot nu op matig vuur, blijf roeren (!!!) tot het heerlijk geroosterd gaat ruiken en de korrels niet meer door het ei aan elkaar kleven - altegsamen is dat niet meer dan 2 minuten. Nut giet je het kokend water erbij plus peper en zout. Deksel op de pot en op laag vuur laten staan tot de kasha beetgaar is en het meeste water heeft opgeslorpt (dat is zo ongeveer na 12 minuten). Haal de pot van het vuur en laat afgedekt nog 10 minuten nagaren.
Intussen heb je tijd gehad om ook de walnoten in 1 eetl boter 5 minuutjes heerlijk te doen geuren (ook hier roeren). Haal de noten uit de pan, voeg de olie toe aan de boterresten, doe er nog wat verse boter bij. Verhit deze mengeling tot de vetstoffen de pan laten 'zingen', zet het vuur dan veel lager en doe er de ui en tijm bij - 15 minuten zachtjes stoven, alweer al roerend.
Dan worden kasha, noten en het ui-mengsel samengevoegd, ook de peterselie gaat er nu bij. (proeven of je nog meer zout of peper wil) Klaar !
Hoe eet je dit : op zichzelf, zoals pasta, met een pastasaus erbij. Het is ook heerlijk met een champignonsaus. Het wordt een volledige maaltijd als je er bijvoorbeeld gebakken champignons en gecarameliseerde ui bij geeft, en misschien nog een spiegeleitje ook ... Totaal Oost-Europese comfortfood, totaal veggie en yummie!
24-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
broodjes smeren. wàt smeer je eigenlijk op een vleesloos broodje?
Wie af en toe een paté mist, krijgt hier enkele tips om zelf smeersels en heuse paté te maken. Of wat dacht je van een prachtige kleurrijke terrine met groenten?
Recept: Linzen-champignonpaté
nodig: (voor een broodblik van 1,5 l inhoud) 50g champignons in ongeveer even dikke plakjes gesneden; 250 g linzen; 2 rode uien, 2 tomaten in kleine blokjes gesneden; 1 lauierblad; 1 teentje fijngehakt knoflook; 2 eetlepels olijfolie; 2 losgeklopte eieren; 200g geraspte kaas; 100 g havervlokken; 2 eetlepels fijngehakte peterselie; 1 takje verse tijm, zwarte peper, zout.
Doe de linzen met het lauierblad in driekwart liter water aan de kook. Laat ze een half uur minstens zachtjes koken. Snij intussen de ui fijn en fruit hem mooi goudkleurig in de olie. Verwarm intussen ook de oven al voor op 200° C.
In een grote kom gaan de afgegoten linzen, champignons, eieren, kaas, en tomaten bij elkaar. Goed door elkaar mengen. In 2e fase gaan de havervlokken erbij , de peterselie en de kruiden. Weer goed mengen. Beboter het broodblik en giet het mengsel erin.Zet in het midden van de oven en laat 45 minuten bakken. Pas afgekoeld uit het blik halen.
Een heerlijke paté, zowel warm als koud, zowel op de boterham als in plakken met een groene salade.
Recept 2: Terrine van groene asperges met tartaarsaus
nodig: 2 bussels groene asperges; 1 l groentebouillon; 12 g agar-agar; 20 cl sojaroom; tartaarsaus.
Kook de asperges in de groentenbouillon beetgaar. Afgieten, afspoelen met koud water, afkoelen. Pas op, de bouillon bijhouden, want hier gaan we de agar-agar doorheen roeren en samen opnieuw opkoken, ong 10 min tot de agar-agar opgelost is.
De asperges in een kleine beklede cakevorm leggen, de bouillon op kruidigheid controleren en over de asperges gieten.
Afdekken en in de koeling zetten. serveren in plakken, met de tartaarsaus
22-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Linzen Linzen zijn 'berucht' geworden door het verhaal van Esau die zijn eerstgeboorterecht verkocht aan Jacob voor een bord linzensoep. Eens was Jakob aan het koken toen Esau uitgeput thuiskwam van de jacht. Gauw, geef me wat van dat rode dat je daar kookt, ik ben doodmoe, zei Esau tegen Jakob. Pas als jij me je eerstgeboorterecht verkoopt, antwoordde Jakob. En Esau dééd het. Dat moet wreed lekkere linzensoep geweest zijn !
Linzen waren toen en nu nog in het Nabije Oosten een populair product, al komen ze waarschijnlijk niet oorspronkelijk daar vandaan maar uit West-Azië. Rond de Middellandse Zee zie je vooral grootzadige linzen, in hooglanden zoals bv Afghanistan eerder kleinzerige linzen. En ze zijn er ook in allerlei kleuren. Als ze in een recept spreken over linzen, hoe weet je dan wélke ? Wel meestal staat het erbij. Maar dan nog is er interpretatieverschil - hetgeen de voor de ene rode linzen zijn, daarvan zegt de ander 'hoezo, dit zijn toch eerder bruine linzen?' - Beslis zelf, er kan niets fundamenteels mis gaan door het nemen van een andere soort. Let wel op: de 'gespleten' fel oranje linzen zijn geschikt voor soepen waarin ze 'wegkomen', maar niet voor een linzenschotel waarin je de consistentie van de peulvrucht nog wil zien of tussen je tanden voelen.
Linzen hebben hoge voedingswaarde en zijn gebruiksvriendelijk, aangezien ze (in tegenstelling tot veel andere peulvruchten) niet geweekt hoeven te worden.
Doe de linzen in een soeppot en breng aan de kook met ruim water. Snij 1 ui en de tomaten doormidden. Snij de courgette in blokjes. Doe al de groenten en knoflook in de soeppot. Kook tot de velletjes van de tomaten boven komen drijven en schep ze eruit. Pureer het geheel. De consistentie moet die zijn van superdikke tomatensoep. Snipper de tweede ui en fruit (glazig, niet bruin) in de olijfolie. Voeg vervolgens de ui, komijn, zout en het bouillonblokje toe. aan de soep. Doorwarmen tot het blokje opgelost is. Serveer de soep met partje limoen ernaast.
Een andere versie linzensoep :
nodig: 1 rode ui (fijngesnipperd); 1 eetlepel olijfolie; 1/2 theelepel komijnpoeder; 1/2 theelepel korianderpoeder; 2 teentjes fijngehakte knoflook; 1 l groentebouillon (evt. van een blokje); 250 g rood-bruine linzen; zout; eventueel 250 g spinazie, jonge zuring of postelein
Fruit in een ruime pan de ui met de komijn en de koriander in de olijfolie. Laat op het laatst de knoflook even meebakken. Voeg de linzen en de bouillon toe. Breng de soep onder voortdurend roeren aan de kook. Laat het geheel 20 minuten zachtjes pruttelen tot de linzen zacht zijn maar nog hun textuur hebben behouden. Voeg eventueel 5 minuten voor het opdienen de spinazie, zuring of postelein toe.
19-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Toen we dat als krantenkop zagen staan, met subtitel "uitgeroepen door de Verenigde Naties", waren we er zeker van dat het zou gaan om het jaar van de Peul-volkeren. Maar niets was minder waar: 2016 werd offcieel het Jaar van de Peul(vruchten).
Peulvruchten zijn met hun hoge eiwitgehalte perfecte vleesvervangers. Ze zijn ook lekker en gevarieerd, er bestaan heel wat soorten. Peulvruchten zijn de zaden die uit een peul komen en die gedroogd worden. In tegenstelling tot de peulvormen (sperziebonen, snijbonen, mange-tout, ...) rekenen we ze als peulvruchten en niet als groenten, Ze bevatten geen vitamine C, wel B. Peulvruchten eet je niet rauw, het koken moet hun schadelijke stof fasine neutraliseren.
Algemene tip: voeg bij bereidingen met peulvrachten het zout altijd pas op het eind van het kookproces toe, want zout vertraagt de kooktijd (en die is bij sommige peulvruchten al flink lang).
nodig: 1 kopje rode nierbonen; 1/2 kopje ogenbonen (black eyed peas); 1/2 kopje gort; 2 grote aardapelen in kubusjes gesneden; 1 zoete aardappel (idem); 1 grote rode ui, grof gehakt; 1 teen knoflook (fijngehakt); mini-blikje geconcentreerde tomaat; 1/4 kopje soyasaus; 1/4 kopje bruine rietsuiker; 1 snuifje lookpoeder; 2 theelepels paprikapoeder; 2 theelepels verse zwarte peper; 1 eetlepel zout; zoveel water als nodig om alles onder te zetten (indicatie: 5 kopjes)
Doe de nierbonen en black eyed peas samen met de gort, aardappelen, zoete aardappel, ui, look, de kruiden, de sausen, de suiker en het water samen is een grote sudderpot. Laat 2 uur normaal koken, zet het vuur dan op laag en laat het verder zo een hele nacht slow-cooken tot een heerlijke malse en geurige stoofpot voor de zaterdagmiddag (dit was traditioneel in de joodse keuken een maaltijd voor op shabbat, 's middags).
*****Toch ook even een eerbetoon aan die andere Peul! Peulvolk is een etnische groep in de Sahelzone, ze waren het grootste nomadenvolk van West-Afrika.
ziehier enkele van hun recepten : Chakri - Nyirri
Hier die bal ! Een avondje met vrienden, met de buren voetbal kijken, de kaarters- of breiclub die bij jou thuis doorgaat ... het zijn activiteiten die meestal doorgaan met bendes hartige snack-food op tafel. Hoe doe je dat als het net veggie-dag bij jou thuis is op dat moment?
Euh ... zo moeilijk is dat niet. Meestal heb je .... borrelnootjes, andere nootjes, chips en nog eens chips, olijven, kaasblokjes standaard op tafel staan. Dus dat blijft al gewoon.
Die salamiklompjes laat je nu weg, uiteraard, die zure kop met mosterd ook, zut en wat met de bitterballen -dit soort avondje zonder bitterballen, is dat überhaupt denkbaar ?
Nee dus, en daarom geven we je recepten voor heerlijke ballen zonder vlees : veggie bitterballen waarbij de mosterd toch vertrouwd oogt, falafel-balletjes of visballetjes.
Recept voor de lekkerste veggie bitterballen ooit
nodig:175 gram vegetarisch gehakt; 400 ml water; 50 ml melk; half groentebouillonblokje; 100 g boter; 130 g bloem; 2 laurierbladeren; 1/4 kopje fijngehakte verse peterselie; 2 eieren; schoteltje paneermeel; zonnebloemolie; 1 theel sojasaus; 1 theel grove mosterd; snuifje nootmuskaat; peper en zout Kook het water met laurierblad en bouillonblokje. Bak het veggiegehakt in 20 gram boter, kruiden met peper en zout. Haal uit de pan en hou apart. Smelt de rest van de boter in deze pan samen met de 'oude' boter tot ze bruist. Voeg 100 gram bloem toe en roer 1 minuut. Blus dan al roerend met bouillon en melk. Meng goed en voeg kruiden en peterselie toe. Weer mengen en al roerens de eidooiers erbij. !!!(eiwit bewaren)
Laat 1 minuut zachtjes al roerend koken, zet hierna het vuur uit. Doe het gehakt onder de ragout, verwijder laurierblaren. Laat de ragout vele uren of zelf een dag afkoelen en opstijven in de koelkast. Zet vervolgens 3 bordjes klaar met de overige bloem, eiwit en paneermeel. Vorm de ragout tot balletjes en bedek met een klein laagje bloem. Haal ze dan door het eiwit en dan het paneermeel. Daarna frituren op 180°
Weinig tijd? Is ook diepvries of zelf vers te koop bij merken die zich richten op vegetariërs, zoals de hippe 'De vegetarische slager' . De vulling is bij hen bijvoorbeeld van lupines gemaakt en lekker smeuïg.
Recept Falafel nodig: 1 blik kekererwten; kleine rode ui; 2 teentjes knoflook; 1/2 kopje platte peterselie; 1/2 kopje verse koriander; 1 theelepel bakpoeder; 5 theelepels bloem of matsemeel; 2 theelepel komijn; 1 theelepel korianderzaadpoeder; 1 theelepel zout; 1 theelepel verse zwarte peper
Spoel en laat de kekererwten uit blik uitlekken. Doe al de overige ingredienten samen in een foodprocessor en hak alles fijn. Voeg er dan de kekererwten bij en blenden maar. Proef even en zie of je nog wil bijkruiden. Laat het mengsel zeker 2 uur rusten voor je er balletjes van gaat maken. Verhit de frietketel of een diepe kookpot waarin flink veel olijf- of frituurolie zit. Rol balletjes van het kekererwtenmengsel en frituur ze lekker bruin.
Geef er een frisse tomatendip bij en voor de liefhebber ook wat pikante sausjes.
Weinig tijd? Zorg dat je voor zulke gelegenheden uit de bio- of kosherwinkel dergelijke balletjes in diepvries hebt, of gewoon een zakje 'mix' van kekererwten speciaal voor falafel.
Visballetjes met tartaarsaus nodig: 800 g witte vis (kijk wat er voordelig van het seizoen is); ½ rode ui; 1 teentje knoflook; een halve stengel prei (enkel het wit); 2 eiwitten; 40 g broodkruim; 4 theelepels maïzena; 5 eetlepels sesamzaadjes; olijfolie; zwarte peper; zout
Snij de vis klein. Spoel de prei en snij in stukken, snipper ui en look. Doe alles samen met maïsena, eiwitten en broodkruim in een blender en mix fijn. Rol er balletjes van en laat ze een half uur rusten in de koelkast. Verhit frituurketel of diepe kookpot met olie. Doe de sesamzaadjes in een diep bord en rol er de balletjes door. Bak ze goudbruin in olijfolie en laat uitlekken op keukenpapier. Serveer de balletjes met tartaarsaus.
Groentenballetjes nodig:1/2 knolselder (geschild en fijn geraspt); 1 wortel (idem); 160 ml groentebouillon; 1 rode paprika (superfijn gesneden); 1 preistengel (enkel het wit, fijn gesneden); 75 g maïs; 100 g doperwten; 50 g boter; 1 rode ui, fijngesnipperd; 2 eierdooiers; 1/2 bosje platte peterselie, fijngehakt; 1 ei; scheutje melk; 3 eetl bloem; zout, zwarte peper van de molen Breng de geraspte knolselderij en wortel aan de kook met de groentebouillon. Laat dit, met het deksel erop, in 10 minuten gaar stoven.
Voeg dan de gesneden sperziebonen, paprika en prei toe en laat alles 15 minuten zachtjes stoven. Als na 15 minuten de sperziebonen gaar zijn, roer je de maïs en erwten erdoor en geef je het geheel nogmaals 5 minuten.
Laat de groenten goed uitlekken en bewaar het kookvocht. Probeer zoveel mogelijk vocht er zachtjes uit te duwen.
Smelt de boter en fruit hierin de ui tot hij glazig is maar laat hem niet bruin worden. Voeg de bloem toe en bak dit een minuut mee, af en toe roerend. Roer nu langzaam het kookvocht erdoor, breng het op smaak met peper en zout. Dit is een heel dik mengsel.
Roer tot slot de eidooiers erdoor en voeg de goed uitgelekte groenten toe samen met de peterselie. Laat het mengsel een paar uur afkoelen in de koelkast om stevig te worden.
Klop het ei los met een eetlepel melk. Vorm kleine balletjes van het afgekoelde groentemengsel, haal ze door het ei en vervolgens door de paneermeel. Herhaal dit zodat iedere bitterbal een dubbele laag ei en paneermeel heeft.
Zet de bitterballen nog een uur in de koelkast alvorens te frituren.
Party Time
Het is waarschijnlijk zo dat je vegetarisch' niet meteen associeert met een chique receptie of de lekkerste borrelhapjes ooit. Ik durf echter met je wedden dat, als je onze tips volgt voor een #dagenzondervlees receptie, geen kat zelfs zal merken dat het bewust vleesloos is, en zeker het vlees niet zal missen.
Lijst eens op wat je zelf op vorige recepties de lekkerste hapjes vond. Veel kans dat het niet per se die met vlees waren.
Alvast één gouden tip: bestel je bladerdeegjes of zakouskis bij de visboer, en er zal vanzelf al zonder vlees zijn, en met excellente vis keuzes!
Combineer kaas en vruchten, in diverse en originele combinaties, voor kaasprikkertje waar de mensen voor zullen vechten. Peer, appel, verse bosbes, druifjes, verse vijg, sterfruit in combinatie met halfzachte of smeuïge kazen. Ga voor bijzondere kazen, niet voor banale smaakloze blokje jonge kaas. Het maakt een wereld van verschil.
De normale gesmeerde' kaastoastjes of canapés die je gewoonlijk opdient kun je gigantisch opleuken door eens iets anders als bodem te gebruiken dan toastjes of canapés. Peperkoek bijvoorbeeld, of een speculaasje, een amandelkoekje van Jules De Strooper, of een stuk pain à la grecque. Het universum van verschil ! Toch een 'gewoon' toastje? Leg je dan eerst een laagje speculaaspasta op alvorens er iets ander op komt... Die gemengde rauwe groentjes die je altijd met cocktailsaus aanbiedt - doe dat ook eens even wat meer mindful! Denk aan food-pairing. Serveer de rauwe groentjes ieder apart met een sausje dat je speciaal voor dié groente hebt bedacht of gekozen. Het is meteen een voltreffer, gegarandeerd. Die zak chips die je vroeger altijd reserve haalde... ach, natuurlijk! Maar haal eens een zak donkerbruine zwarte bonen-chips in plaats van aardappelchips. Het zijn echte smaakbommetjes, en superheerlijk met een kommetjes zure room ernaast.
Je hebt het principe nu wel beet : het is gewoonweg onze bedoeling om die veggie-hapjes te verheffen uit de categorie 'banaal' naar 'koninklijk'. Als je die gedachte volgt, zul je heel wat hapjes die je tot hiertoe gedachtenloos als 'om erbij te geven naast de échte snacks', heel anders gaan bekijken. Je vegetarische gasten zullen het waarderen.
Recept: Mini aardappelhapjes met kappertjes en parmesan
nodig: 3/4 kilo kleine rode patatjes (niet geschild en gehalveerd); 2 theelepels olijfolie; 1/2 kopje zure room; 2 eetlepels fijngehakt bieslook; 2 eetlepels gesmolten boter; 2 eetlepels uitgelekte en fijngehakte kappertjes; 1 theelepel citroensap; 1/2 theelepel zout; 1/2 theelepel versgemalen zwarte peper; 2 eetlepels geraspte Parmesaanse kaas
Verwarm de oven voor op 200°. Hussel de aardappeltjes door de olijfolie. Spreid ze op bakpapier op een bakblik - één laagje maar, niet op elkaar. Gaar ze 15 minuten, keer ze om en gaar nog 10 minuten. Laat 20 minuten afkoelen. Intussen zet je het grill-element van je oven aan.
Met een klein lepeltje of meloenballetjes-instrumentje hol je de halve aardappeltjes uit. De aardappelpulp meng je met de zure room, bieslook, en al de rest van de opgesomde ingrediënten. De uitgeholde aardappeltjes worden ermee gevuld. Bovenaan komt parmezaanse kaas en nog een plukje bieslook. Nu 2 minuten onder de grill.
13-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
We hebben al tips gegeven over wat je op #dagenzondervlees kan spotten op de kaart van een gewoon restaurant. Maar je zou ook eens op zo'n vleesloze dag bewùst naar een vegetarisch restaurant kunnen gaan. Een feestelijk restaurant, niet een veggie snackbar! Vegetarisch kan ook sjiek en stijlvol, of romantisch en intiem . er bestaan echt wel vegetarische restaurants die zwaar de moeite zijn, zowel voor geroutineerde vegetariërs als voor occasionele probeerders. Waag je kans, met onze tips kan het niet misgaan!
Wist je trouwens dat voor verschillende steden inmiddels ook een veggie-stadsplannetje te downloaden valt? Onder ander voor Leuven, Hasselt, Antwerpen, Gent, Brussel - op de site van Eva vzw. Ze noemen het zelf een "survivalgids voor vegetariërs, sympathisanten, lekkerbekken, nieuwsgierigaards en andere gewone mensen". Klik hier
En van ons, mét stip genoteerd:
Antwerpen: De Broers van Julienne Kasteelpleinstraat 45-47 2000 Antwerpen website
We proberen je mee te nemen op een zoektocht naar manieren om op de #dagenzondervlees spannende ontdekkingen te doen. Vandaag: superfoods. Wie zijn ze, waar komen ze vandaan, wat willen ze ? (dit is een grapje!)
Maar ernstig: je hoort er zoveel over, maar echte info? Ok die krijg je hier.
Superfoods zijn eetbare stoffen met een grote hoeveelheid bouwstenen zoals vitaminen, mineralen en antioxidanten. Ze hebben niet allemaal dezelfde eigenschappen. Zo is cacaopoeder rijk aan mineralen en zitten er in tarwegraspoeder veel vitaminen en magnesium. Ook groenten die we vroeger als 'gewoon' wegschreven, blijken nu ineens 'super' eigenschappen te bezitten. Zo bijvoorbeeld broccoli en boerenkool. En frambozen en blauwe bessen bij het fruit.
Natuurlijk zijn er ook superfoods waar we vroeger nog nooit van hadden gehoord. Gojibessen, acaibessen, hennepzaad, tarwegras, chiazaad -allemaal de laatste paar jaar ineens opgedoeken, allemaal superfoods.
En dan zijn er nog de producten die we beschouwden als behorend tot de exotische keuken, maar die nu via hun super-eigenschappen mainstream worden, zoals kokosolie.
Allemaal heel hip, maar hoe 'integreer' ik zo'n superfoods in mijn gewone keuken, en welke superfood past in welk recept?
Het makkelijkst is om de superfoods te beschouwen als 'toevoegingen', opsmukkingen of boosters van je gewone recepten. Pimp je smoothie met een flinke lepel chiazaadjes of een klein lepeltje rauwe cacaopoeder. Je sladressing kan je eens met hennepzaadolie maken, dat is meteen een heel ander smaakje ook. Alles wat je bakt, wokt of frituurt kan je in 't vervolg wel eens in kokosolie proberen.
De nieuwe besjes (acai, goji) gaan waar andere besjes hen ooit al zijn voorgegaan - moeilijk is dat niet! Wil je ze herkenbaar hebben, als bewijs van jouw nieuwe hipheid met die superfoods, voeg ze dan toe aan je salade, smoothie, yoghurt of gewoon als tussendoortje. Er zijn oneindig veel dingen die je met de 'nieuwe' superfoods in 'oude' recepten kan doen. Bessen en noten voor taartvullingen bijvoorbeeld, of bij roomijs of pudding. Geweldige manier om die snoepertjes toch wat extra voordelen van die super mineralen, vitaminen of antioxidanten te laten innemen!
Recept: in plaats van rijstpap: Quinoa en hennep-pap
nodig: 1 kopje quinoa; ½ kopje hennepzaad; ½ kopje gojibessen; 1 kopje fijngeraspte kokos; 1 kopje rijsmelk; 3 kopjes water; ½ theelepel kaneel; ahornsiroop (Maple Syrup) of anders toch maar je vertrouwde bruine suiker of kandijsiroop :)
Meng de quinoa en hennep zaden in een pan, voeg het water toe en zet op een matig vuur gedurende 5-10 minuten, blijf roeren, voeg meer water toe als het nodig is. Voeg gojibessen toe tijdens het koken.
Dan de rijstmelk erbij, en zachtjes koken tot genoeg is ingedikt. Voeg de laatste minuut de kaneel en kokos toe. Doe er rijkelijk wat siroop bij in je eigen bord of kommetje.
Eh bien, hoéveel stukken fruit of groenten heb je gisteren gegeten ? Het antwoord is: te weinig! ... Dus laten we deze #dagenzondervlees eens aangrijpen om enkele eenvoudige én lekkere goede gewoonten te kweken, waarvan de kans groot is dat je ze ook daarna zal behouden.
Een goede extra intake van fruit en groenten kan je op eenvoudige (en snelle) manier regelen door dagelijks een smoothie in je eetpatroon in te bouwen. Ja die kan ook andere kleuren hebben, naargelang het fruit en groenten die je er in verwerkt, MAAR groen heeft toch enekel speciale voordelen. Waarom? Groene bladgroenten leveren ons lichaam stoffen aan die belangrijk zijn, en die we doorsnee genomen niet genoeg binnenkrijgen. Een toevoeging van spinazie, lof, sla, boerenkool, losbladige kool zorgt voor aminozuren, anti-oxidanten en fytonutriënten.
Wat zit er in de perfecte smoothie? De basis is fruit, groene bladgroente, proteïne, vezels en gezonde vetten - bij voorkeur in die volgorde. Het echte geheim zit 'm in de verhoudingen. Als je uitgaat van meer fruit dan groen verhul je de smaak van 'de groensels' en is het drankje echt meer zoals een virgin-cocktail :) Kijk op de infographic die als illustratie bij dit artikel is, en er kan niets meer fout gaan.
Net zoals de dure instant-havermout voor gehaaste yuppies, gaat men nu ook inspelen op het succesverhaal van de smoothies. Je kan natuurlijk al lang zogenaamde smoothies in een flesje kopen, maar veel meer dan veredeld fruitsap zijn die niet. Iedereen weet inmiddels wel dat je een smoothie best snel na het maken opdrinkt, want hahaha, de geest gaat snel uit de fles.
Maar nu gaat de markt toch weer proberen dat gat te dichten voor wie haast heeft maar toch échte DIY smoothies wil maken - bij Albert Heyn kun je al diepgevroren smoothie-pakketjes kopen, in porties van 250 gram en interessante combinaties zoals banaan/boerenkool/mango/citroengras - enkel nog je favoriete sap, kokos- of soyamelk erbij, even in de blender en klaar.
Voor wie toch liever helemaal zelf doet, ziehier ons favoriete groentje:
De makkelijkste maaltijd om eens vlees bij weg te tijdens deze #dagenzondervlees, is ongetwijfeld het ontbijt. Dat kan al heel makkelijk door niet voor een Engels ontbijt met spek te gaan maar voor een traditioneel continentaal begin van de dag met croissant en/of chocoladekoek. Je kan natuurlijk ook gaan voor de nieuwste hype aan de ontbijttafel: goede ouderwetse havermoutpap. Helemaal meedeinend op de trend van 'terug naar grootmoeders keuken', en best wel leuk. Trap alleen niet in de val van de slimme marketeers die hier weer een superdom productje bij bedacht hebben: de instant-havemout-beker. Volgens het principe van de Chinese noedels waar je alleen heet water bij moet gieten, de beker weer toe frommelen en wachten tot de boel zwelt. Hop, en je kan met je havermoutbeker de auto in of de bus op. Brr. En het is ook nog superduur, al helemaal als je het vergelijkt met de prijs van een gewoon pak havermout, waar je tentslotte echt niet zoveel méér mee moet doen om er een papje van te stoken.
En als je nou toch bezig bent om vreselijk gezond te doen, why not go all the way ? De trendy vegetariër én de hipster maakt zelf muesli. Jeez, denk je misschien, waarom zou ik àl die moeite doen, er zijn al zoveel soorten en merken ontbijtgranen, daar zit toch echt wel iets bij dat ik superlekker vind. Vast wel, en mogelijk zijn er meerdere soorten die je heel graag zal lusten. Er is maar één ding mee mis, en dat is dat sommige van die ontbijtgranen en muesli's een gezonde reputatie hebben, maar eigenlijk, feitelijk ... het niet echt zijn. Kijk eens goed naar de calorieën, en vooral naar de suikers, en je weet wat we bedoelen Als je zelf je eigen muesli samenstelt, hou je dat wél in de hand. En het heeft, geef het toe, een groot filmsterrengehalte om te kunnen zeggen dat je een 'eigen' muesli hebt, precies afgestemd op jouw voorkeuren en behoeften.
Hier volgen enkele algemene tips om te experimenteren, en helemaal onderaan ook een specifiek recept. HET IS OOK EEN GEWELDIGE ACTIVITEIT OM MET KINDEREN TE DOEN !
Maak geen gigantische hoeveelheden (tenzij je ervan wil weggeven in mooie bokaaltjes). Niémand eet altijd dezelfde muesli het hele jaar door. Experimenteer! Volg de seizoenen (of de aanbiedingen in je supermarkt of bio-winkel)
Gebruik als basis (onbewerkte) havervlokken, ongeveer 150 gram. Combineer met je favoriete (onbewerkte en ongezouten) noten. De meeste mensen geen voor (in gewicht) evenveel noten als havervlokken, maar... jij beslist. Probeer zeker ook eens om er zaden en/of pitten bij te doen, 25 gram, 50 gram, zoiets. Geen chiazaad! Volgend onmisbaar ingrediënt: wat vruchtvlokken (bv kokos), niet teveel, zoiets als de zaden/pitten zouden wij denken. Als gezonde zoetstof én bindmiddel in één, kun je gaan voor honing, agave- of ahornsiroop (een paar lepels, niet overdrijven, we gingen gezond doen). Ook nog evenveel olie (met neutrale smaak of kokosolie). Dan kan je een keuze maken welke specerijen er goed bij zouden passen. Bijvoorbeeld kaneel (theelepel), gember, kardemom (snuifje). Puur cacaopoeder is ook een mogelijkheid.
Alles mengen, het gaat op een met bakpapier bekleed bakblik, en een kwartier in de over op 180 °. Als je graag nog krakender hebt, iest langer in de oven. Halverwege wel eens omroeren! Nadien gaat er pas wat gedroogd fruit (naar keuze) bij. Let ook hier weer op dat je gedroogde vruchten koopt zonder extra toegevoegde suikers. Je ziet, het is niet moeilijk, gewoon een kwestie van keuzes maken en uitproberen. En het is lekker aards en geeft veel voldoening.
Verwarm de oven voor op 175 graden. Meng alle droge ingrediënten (havervlokken, amandelmeel, kokosvlokken, zonnepitten, pompoenpitten, paranoten, walnoten, lijnzaad) goed onder elkaar, en stort uit op een met bakpapier bekleedde bakplaat. Voeg kaneel en cacao toe, en sprenkel ook de siroop erover. Ook de 4 eetlepels water worden er overheen gesprenkeld. Dan gaat de plaat 15 minuten in de oven. Schep tijdens het bakproces af en toe (2 of 3 keer) het mengsel om, tegen het aanbakken. Pas nadien gaat het gedroogde fruit eronder. Dan volledig laten afkoelen, alvorens het in een glazen bokaal te scheppen.
05-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
#dagenzondervlees dag 24 Vegetariërs zijn nu hipsters
Vegetariërs zijn nu hipsters
Hipsters zijn onder meer bekend om hun ironische mode-statements en het bezit van minstens één blog. Ze zijn vooral cool, en iets dat populair wordt verliest zijn cool, dus zij zoeken steeds nieuwe trends om te volgen of merken om te kopen. De hipster is ook de nieuwe Foodie. De hipster is eigenlijk niet zo hip als het over eten gaat, want neemt eten misschien nét iets te serieus. Driekwart van hun foto's op Instagram gaan over eten.
Zoals in ieder subcultuur is er inderdaad een eigenlijk voedsel-ideaal verbonden aan het hipster-schap. Artisanaal, vergeten groenten, slow food, veggie of minstens van koeien die een naam hadden, collectief aankopen, volkstuintje hebben of bij de boer zelf gaan plukken. En niet te vergeten: een hipster koopt geen muesli maar maakt die zelf. Misschien moeten we zeggen 'assembleert' die zelf, want hoe maak je als normale sterveling muesli 'from scratch' :)
Het zijn hipsters die de hele food-truck rage veroorzaakten, onder het motto 'slow food, fast opgediend'. Zij haalden oma's steriliseerketel van de zolder en leggen zelf augurkjes op en maken pickles. Hun overschot aan bokaaltjes is verantwoordelijk voor de trend om alles van cocktails tot slaatjes in een bokaal op tafel te brengen. Hipsters houden daarnaast ook van voedsel met een schattigheidsgehalte : cupcakes, donuts, yogi-thee met foute dubbele naam 'chai-tea' en coffeeshops waar geen enkele stoel dezelfde is, restaurantjes die tegelijk ook groentenwinkel zijn, etc. etc. Zij hebben daar ook veel geld voor veil. Hipsters zijn fashionistas maar dan politiek correct :) In hun garage staat geen auto, in hun garage proberen ze zelf bier te stoken...
recepten voor chutneys en pickles: (en dan zul je zeggen, waar eet een vegetarische hipster dat dan bij? Bij harde kazen bijvoorbeeld, yummie! Of bij curries en rijstgerechten. Mee tussen een wrap gedraaid. In plaats van katchup op een broodje. Op een veggie-dog. En zo kunnen we voortgaan...
Mangochutney met roze peperbesjes
nodig: 3 mango's (samen ong.800 g vruchtvlees); 100 g lange (milde) chilipepers; 20 g verse gember; 100 ml appelazijn; 200 g rietsuiker; 1 plukje saffraandraadjes (geen poeder!); 1 flinke eetlepel roze peperkorrels
Schil de mango's. Snij het vruchtvlees los van de kern en snij het dan in kubusjes. Snij de chilipepers open en schraap er het zaad uit. Snij ze vervolgens in dunne ringetjes. Schil de gember en knijp het vruchtvlees door een knoflookpers. Meng alles onder elkaar.
Giet de appelazijn met de rietsuiker in een pan met dikke bodem. Breng aan de kook. Laat 3 minuten sudderen en voeg dan het fruitmengsel toe. Strooi de saffraan en roze peperkorrels erover en laat 20 à 30 minuten sudderen.
Verdeel de warme mangochutney over bokaaltjes en sluit die meteen af. Beheers je en laat de lekkernijen nog zeker een maand op bokaal 'trekken'.
#dagenzondervlees dag 23 Geen geitenwollensokken-dieet
Geen geitenwollensokken-dieet Het is nog niet ZO lang geleden dat vegetarisch verward werd met macrobiotisch. Eveneens kon je er zeker van zijn dat als je uit de kast kwam als vegetariër, iedereen je meteen ook wel wegklasseerde als zo'n geitenwollensokken-type. En dat was niet positief. In geen enkel woordenboek. Wij sloegen er voor u even het "Groot scheldwoordenboek" op na, dit zegt als volgt: geiten(haren)wollen sok, geitenwollensokker, geitenwollensokkendrager, geitenwollensokkenridder: naïef, halfzacht persoon; linkse idealist; wereldvreemde hervormer die zich kenmerkt door afwijkende kleding, klompen of wollen sokken. Muziek uit de jaren zestig wordt wel eens denigrerend geitenwollensokkenmuziek genoemd. De geestelijke vader van deze benaming is waarschijnlijk Gerrit de Jager, tekenaar van de populaire Nederlandse strip De familie Doorzon, die deze spottende benaming regelmatig gebruikt voor figuren uit de zachte sector, zoals Emiel, geitenwollensokkenagoog, in Doorzon 3.
Conclusie, hedentendage is er niks geitenwollensokken-achtigs meer aan geen of minder vlees eten. De test werd gedaan: welke woorden komen bij u op bij het horen van het woord 'vegetariër', en de geitenwollensokken bleven in de wasmand. Geitenkaas, daarentegen, figureert redelijk prominent is het lijstje woorden dat geassocieerd wordt met een vlees-arm regime. Het is waar, het is een dankbaar product in de vegetarische keuken. Maar soms worden er ook wel haast mythische eigenschappen aan toegekend - hoé terecht is dat ?
Geitenkaas is witter van kleur dan kaas gemaakt van koeienmelk. Dit komt doordat geiten alle caroteen (bevat oranje kleurstof) uit het voer in hun spijsverteringskanaal omzetten in vitamine A. Geitenmelk bevat minder lactose dan koemelk waardoor mensen met een lactose-intolerantie vaak wel geitenmelkproducten kunnen eten. De vetzuurmoleculen (rode bloedcellen) in geitenmelk zijn kleiner dan die in koeienmelk, waardoor geitenkaas lichter verteerbaar is, en daardoor geschikter voor zuigelingen en mensen met spijsverteringsstoornissen. Tot zover het klassieke reclamespotje voor geitenkaas.
Enkele komma's en punten: wat cholesterol betreft, zijn geitenkaas en gewone kaas totaal vergelijkbaar, euh, geitenmelk heeft zelfs iets meer cholesterol dan koemelk. Maar we weten inmiddels wel dat het voedingscholesterol nauwelijks een invloed op cholesterolgehalte van het bloed. Dit gehalte komt immers voort uit de hoeveelheid verzadigde vetten in het voedingsmiddel. Ook op dat vlak is er quasi geen verschil tussen koemelk en geitenmelk. Geitenkaas doet het op dit vlak een beetje beter dan gewone kaas (hoewel slechter dan magere kaas van 20+), en schapenkaas en koekaas zitten op exact hetzelfde niveau. Voor het 'magerte'-gehalte hoef je dus niet naar geitenkaas te grijpen, dat is een fabeltje.
Ook het idee dat geiten- of schapenproducten meer vitamines en mineralen bevatten, hoort tot datzelfde rijk der fabelen. Geitenmelk bevat zelfs iets minder calcium dan volle en halfvolle melk, en veel minder dan magere melk. Alleen wat vitamine A-activiteit betreft (zoals eerder uitgelegd), scoort het hoger dan koemelk.
Dat mensen die allergisch zijn voor koemelk, wel schapen- en geitenmelk verdragen, is slechts gedeeltelijk waar. Koemelkallergie wordt veroorzaakt door bepaalde eiwitten in de melk. Aangezien melk veel verschillende eiwitten bevat, kunnen verschillende eiwitten allergie veroorzaken. Het is niet te voorspellen tegen welke eiwitten de allergie optreed. Een aantal van die eiwitten komen ook voor in geiten- en schapenmelk. Alles hangt er dus van af aan welke eiwitten men allergisch is.
Lactoseintolerantie is iets heel anders. Dat is het onvermogen om lactose, het voornaamste koolhydraat uit melk, te verteren. De oorzaak is een gebrek of tekort aan het enzym lactase in de dunne darm. Veel voorkomende symptomen zijn misselijkheid, kramp, opgeblazen gevoel, flatulentie en diarree. Lactose zit evengoed in schapen- en geitenmelk.
Zo, dit was de naakte waarheid over geitenmelk en - kaas. Maar heerlijk is het wel. Tijd voor een ongewoon recept.
Recept: Geroosterde bloemkool met een saus van geitenkaas en vanille
nodig: 1 hele bloemkool; 750 g geitenkaas zonder rand (losgeprakt); 200 g slagroom; 2 dl halfvette melk; zout en zwarte peper; zonnebloemolie; ½ vanillestokje
De oven voorverwarmen. Verdeel de bloemkool in vier. Leg ze in gezouten kokend water, laat 5 minuten daarin sudderen. Dan heel goed laten uitlekken en overbrengen naar een bakschaal. Bestrijken met de zonnebloemolie (dit keer eens géén olijfolie, die gaat minder goed samen met de vanille), kruiden met zwarte peper en zout. Op 180° C ongeveer 10 minuten in de oven laten.
Intussen het halve vanillestokje splijten en er de pitjes uitschrapen. Voeg zowel de zwarte vanille stipjes als de uitgeschraapte vanillestok toe aan een pan waar de room en de melk in gegoten werden. Breng aan de kook en haal er dan het legen vanillestokje uit. Zet op zeer laag pitje om aanbranden te voorkomen. Met een ballonvormige handklopper meng je er de geprakte geitenkaas onder, blijven roeren tot er een mooie romige saus ontstaan is. Even proeven, eventueel nog wat bijkruiden met peper en zout. Ieder krijgt een kwart bloemkool als een spie op z'n bord, met de heerlijke saus eroverheen gedrapeerd.
Een aardappel in de schil en een knapperig slaatje zijn een goed idee bij deze bloemkool.
03-03-2016 om 20:10
geschreven door week van de vrije smaak
#dagenzondervlees dag 22 Vegetariër temidden carnivoren
Vegetariër temidden carnivoren
Als je meedoet met #dagenzondervlees hoeft jouw sociale leven er niet onder te lijden! Tùùrlijk kan je best mee op het etentje onder vrienden, of naar het bedrijfstfeestje. Als vegetariër ben je écht al lang niet meer de spelbreker als je om een veggie alternatief vraagt.
Een vegetariër kan vrijwel overal prima uit eten gaan. Maar soms is het niet zo makkelijk en vanzelfsprekend, als je zelf niet mag kiezen waar je gaat eten. Een receptie met lopend buffet, het jubileum van tante en nonkel met één vast menu, een bedrijfsetentje in een grill-restaurant.
Enkele tips om jezelf vooraf veilig te stellen, plus een paar etiquette wenken om ter plekke op toffe en discrete manier geen honger te lijden.
Case the joint
Neem vooraf een kijkje! De meeste restaurants hebben een website, meestal ook met menukaart. Als je een uitnodiging voor een vriendendineetje of een bedrijfsfeestje krijgt, kun je al vooraf eens kijken hoe veggievriendelijk het restaurant is. Je kan natuurlijk ook gewoon bellen of mailen, en vragen wat ze op hun kaart hebben voor vegetariërs.
Indien er écht niets vegetarisch op de kaart staan, of als je weet dat er een vast menu is besteld, waarschuw dan een paar dagen van tevoren de gastheer of -vrouw, de organisatoren of - als het echt niet anders kan, het restaurant - dat er een (minstens één) vegetariër aanwezig zal zijn. Vrijwel altijd wordt er snel een prima oplossing gevonden.
Doe het wel ruim op tijd, zo zal niemand het vervelend vinden en kan het vooraf geregeld worden, dat is echt wel beter dan dat de kok die avond zelf zijn ijskast moet opentrekken om iets voor jou te 'verzinnen'.
A l'improviste, ça existe - soms duikel je onverwacht met vrienden of collega's ergens binnen voor een hapje. In dat geval kun je het beste meteen bij binnenkomst vragen of er ook iets vegetarisch mogelijk is.
Bij een bedrijfsetentje kun je dit waarschijnlijk het beste via de organisatoren spelen. Bij een formeel diner is het vaak juist verstandig om discreet de bediening aan te spreken - zodat verder niemand merkt dat jij 'iets speciaals' nodig hebt. Als is het maar dat je gewoon een bord vraagt "met meer groenten en aardappelen, zonder het vlees", dat is nog altijd verkieslijk boven jouw toch aangedragen stuk vlees te moeten 'verloten' onder de aanwezigen of ostentatief te laten liggen.
Doe het echter wel op tijd: vegetariërs die pas als de gerechten worden geserveerd, een vies gezicht trekken en wat anders willen, zijn niet zo populair bij bediening noch keukenpersoneel.
Als er buffet of bbq is, is de veggie keuze soms beperkt tot stokbrood en sla en dat is pijnlijk. Een gouden tip is om, voor je echt in de rij gaat staan, eerst effe snel met een arendsblik langs het hele buffet te paraderen - zo wéét je tenminste of er al dan niet aan het eind van het buffet nog een veggie quiche wacht, alvorens je dat bord al hoog opgetorend hebt met sla en stokbrood.
Veggie EHBO op restaurant
I
n de categorie voorgerechten: alle klassieke resto's en bistro's hebben wel kaaskroketten op het menu staan. Altijd een redding in nood.
Bij de soepjes zou er ook wel eens eentje kunnen zitten zonder balletjes en op basis van groentenbouillon. Nadeel is dat je dit zal moeten vragen (van die bouillon) en dat de ober het misschien niet weet of maar wat verzint.
Wat heeft tegenwoordig haast ieder restaurant in een veggie versie ? Juist: pasta ! Een gerecht met een hoog normaliteitsgehalte .. Gered!
Of: een omelette met frietjes en sla. Kun je ook niets mee mis doen, en ook weer zo'n gerecht dat niet 'opvallend' vegetarisch is.
Of deze gerechten de meest evenwichtige of sexy voeding zijn, is een andere zaak, maar om op resto snel en pijnloos te kunnen kiezen als je incognito tussen een kudde carnivoren zit, werkt het wel.
02-03-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Veggie is niet saai en niet bescheiden meer! Veggie is ook féééést en heerlijke decadent en verwennerij...
Probeer gerust eens een Babette's Feast op z'n vegetarisch, of een luxueus vegetarisch buffet - je zal er een gewéldig succes mee oogsten.
Okee, hier sommen we een reeks schotels op die allemaal samen heel mooi zullen ogen op zo'n buffet, en je smaakpapillen ook zullen doen dansen.
Je kan ze natuurlijk ook apart beschouwen, of opdelen in menuutjes. Maar vandaag gaan wij voor de hoorn des overvloeds, veggie stijl. Als je klikt op de benaming van de schotel, stuurt een link je door naar het recept. Met dank aan Libelle.
Aardbeien in de winter, eigenlijk het hele jaar door - het is het meest aangehaalde voorbeeld van a) hoe blasé we zijn geworden en b) hoezeer "altijd alles ter beschikking hebben" belastend is voor het milieu. Als het bij ons niet groeit, vriezen we het gewoon in, kweken het in een verwarmde serre of halen het desnoods uit exotische oorden. Op iemands schuldgevoel werken ivm de ecologische voetafdruk is volgens ons niet de beste methode om mensen te stimuleren iet of wat redelijk te blijven en de seizoenen een beetje te volgen. Er zijn ook andere argumenten, qua leefritme, maar ook vooral qua voeding.
Je lichaam geeft zelf aan wat het wil. Een lekker slaatje, een koude gazpacho soep - hmmm, we snekken ernaar in augustus. In december zegt het ons veel minder. Een stevige hutsepot met veel mosterd dat zien we 'vanzelf' toch wel als winterkost, heb jij dat al eens op 21 juli op het menu gezet? Voeding verteren zou, idealiter, niet al te veel lichaamsenergie moeten kosten, dus eet waar je lijf om vraagt: lekker warm in de winter, lekker verfrissend in de zomer.
De seizoenen een beetje volgen houdt je darmflora op orde, vanzelf en afwisselend.
Je smaak vervlakt als je iets continu eet. Okee, één ding is niet te evenaren uit verre streken (die uit Braziliê zijn wel wit en dik, maar ook veel te zoet!): de Belgische witte asperges. We weten allemaal hoe we uitkijken naar de eerste asperges. En omdat we weten dat ze er maar een maand zijn, eten we ze zo vaak in die korte periode, dat we, eerlijk waar, ze toch wel beu zijn nà 'het seizoen'. Met aardbeien hebben we dat gevoel verloren van echt uit te uitken naar de eersten, een smaakexplosie te ervaren bij die primeurs... Want ze zijn er àltijd, en we appreciëren ze minder. Omdat lokale seizoensproducten in ideale omstandigheden worden geteeld en niet vroeger moeten worden geplukt omdat ze nog een lange reis moeten afleggen, hebben ze meestal ook meer smaak. Winterse tomaten, zegt men wel eens, daar proef je de zon niet in ... Een betere smaak voor minder geld is misschien de béste reden om voor seizoensproducten te kiezen.
Het is goed voor de portemonnee want, bijvoorbeeld, bloemkolen zijn duur in de winter(het is in onze contreien een zomergroente) en pompoen en echter winterkool is goedkoop in de winter. Verdiep je een beetje in de seizoensgroenten en je weet nog voordat je gaat winkelen welke groenten je kunt kopen om te besparen en aan welke je handenvol geld kwijt kunt.
Recept: Nonchalant winterboeket met geitenkaas en noten
nodig: 250 g aardperen; 250 g raapjes; 250 g pompoen of zoete aardappelen; 250 koolrabi; 2 grote rode uien; 2 winterappels (in partjes snijden met schil eraan en besprenkelen met citroensap); 2 hele teentjes knoflook (gekneusd); 3 takjes rozemarijn; 150 g gemengde noten (grofgehakt); 250 g geitenkaas (in schijfjes gesneden, met korst eraan); 2 eetlepels sterksmakende honing; 2 eetlepels olijfolie; peper en zout, balsamico
Verwarm de oven voor 200 °C of gasovenstand 6. Schil al de groenten en snij ze in quasi even grote stukken. Stoom of kook ze beetgaar, NIET slap, in circa 10 minuten. Giet ze af en laat uitlekken. Dit voor-koken is belangrijk voor het welslagen!
Vet een ovenschaal in met olijfolie, leg alle voorgekookte groenten er kris-kras in, alsook de appelpartjes en de hele gekneusde knoflooktenen en de rozemarijntakjes. Verspreid de schijfjes geitenkaas onder de groenten. Even de pepermolen er nog over en met honing besprenkelen.
Dit gaat 15 minuten in de hete oven. Afwerken met een paar streepjes balsamico
Er bestaat wel degelijk een trend van trompe loeil binnen de vegetarische keuken. Het gaat om het nabootsen van een bekend vleesgerecht. Visueel nabootsen, niet inhoudelijk. Het gaat niet om vleesvervangers of het benaderen van de energatische waarde van het oorspronkelijk gerecht, MAW de functie van het vlees wordt niet overgenomen. Het gaat werkelijk om het creëren van een look-alike, maar daar stopt iedere vergelijking, want smaak en samenstelling liggen zeer ver van het origineel. Américain van worteltjes, tartaar van rode biet - het zijn maar enkele voorbeelden.
Als knipoog vinden heel wat mensen dit leuk, maar meer ook niet. Want als iets niet smaakt zoals het er uitziet, zijn we snel geneigd het niet lekker te vinden, en wat is dàn nog het nut van de kunstige trompe loeil? Daar zijn ooit testen mee gebeurd. Een vanillepudding wordt gegoten in een vis-vorm, mensen die ervan proeven verwàchten een zalmmousse en roepen bweuk over de vanillepudding
Ervaren vegetariers zijn meestal niet de grootste fans. Als zij om principiële redenen vis of vlees achterwege laten, dat worden zij liever op het bord niet herinnerd aan het oorspronkelijke product, laat staan dat zij er nog een beestje in wensen te herkennen. Sommigen érgeren zich zelfs aan visuele imitatie. Om tijdens #dagenzondervlees een knipoogje te geven, leek het ons daarentegen wel leuk om jullie ook de mogelijkheden van trompe l'oeil niet te onthouden.
Schil de rode bieten en kook ze gaar. Duurt behoorlijk lang (45 min als het dikke zijn!) Giet af en laat afkoelen. (Je kan ook klaargekookte bieten kopen, maar soms zijn die net iets te gaar gekookt)
Snij de bieten in kleine blokjes of dunne balkjes. Meng de gesnipperde dingen samen: ui, peterselie, koriander. Voeg mayo toe. Breng op smaak met zwarte peper, zout, tabasco en worcestersaus. Zet koel weg.
Serveer er die andere klassieker bij: lekkere frietjes!
28-02-2016 om 18:11
geschreven door week van de vrije smaak
Notenleer
Er zijn verschillen in de hoeveelheid en aard van voedingsstoffen die noten bevat. De ene soort noten heeft wat meer omega-3 vetten, de ander weer wat meer eiwitten en weer een andere heeft veel antioxidanten te bieden. Noten zitten boordevol vitamines en waardevolle mineralen, bouwstoffen voor je lichaam en essentieel voor je gezondheid en welzijn. En ja, noten bevatten inderdaad veel vet, maar het zijn hoofdzakelijk de gezonde onverzadigde vetzuren, die helpen je cholesterolgehalte te verlagen.
Ze zijn rijk aan energie, eiwitten en voedingsstoffen. Ze zijn een goede bron van gezonde enkelvoudig onverzadigde vetzuren, die helpen om de LDL, het slechte cholesterolgehalte te verlagen en beter in balans te brengen met de HDL, het goede cholesterol. Uit onderzoeken blijkt dat het mediterrane dieet, dat rijk is aan enkelvoudig onverzadigde vetzuren, kan helpen hart- en vaatziekten en beroertes te voorkomen.
Noten zijn een rijke bron van belangrijke omega-3 essentiële vetzuren zoals linolzuur, alfa-linoleenzuur enz. Onderzoeken hebben aangetoond dat omega-3 vetten door hun ontstekingsremmende werking helpen het risico op hoge bloeddruk, hart- en vaatziektes, beroerte en borst-, darm- en prostaatkanker te verlagen. Omega-3 vetzuren helpen ook bij aandoeningen zoals reumatoïde artritis en soms bij schizofrenie, depressie en de ziekte van Alzheimer.
Noten zitten boordevol antioxidanten zoals carotenen, luteïne etz. Antioxidanten helpen je lichaam te beschermen tegen kanker, hartafwijkingen, zenuwziektes, ziekte van Alzheimer en schimmelinfecties.
Noten zijn een belangrijke bron van essentiële mineralen zoals calcium, fosfor, ijzer, kalium, koper, magnesium en zink. Calcium en fosfor zorgen voor sterke botten en tanden. IJzer zorgt voor gezonde rode bloedcellen. Kalium zorgt voor sterke bloedvaten en helpt bij het voorkomen van hoge bloeddruk en atherosclerose (aderverkalking). Koper helpt bij de werking van je centrale zenuwstelsel. Magnesium is belangrijk voor de enzymprocessen in je lichaam en je stofwisseling. Zink is een antioxidant die daarnaast belangrijk is voor je weerstand.
Noten bevatten vitale vitamine B-complexen, zoals riboflavine (vitamine B2), niacine (vitamine B3), thiamine (vitamine B1), vitamine B6 en foliumzuur (vitamine B11). Deze vitamines zijn essentieel voor een goede gezondheid en algeheel welzijn. Ook zijn ze goede leveranciers van vitamine E, die een vetoplosbare antioxidant is. Vitamine E garandeert sterke celmembranen voor slijmvliezen en huid, en beschermt daardoor tegen schadelijke vrije radicalen.
Ieder type noot heeft een eigen eigenschappen op vlak van energie, vetzuren, vitamines en mineralen. In de bijlage onderaan kan je een tabel vinden met gegevens over verschillende soorten noten.
Recept : Crumble van zoete aardappelen met noten
Nodig: 6 grote zoete aardappelen; 1 bakje champignons (in schijfjes); 2 rode uien (grof gesnipperd); 1 teentje knoflook (gesnipperd); 80 g grofgehakte walnoten; 80 g grofgehakte hazelnoten; 80 g paneermeel; 80 g boter; nootmuskaat; kaneel; tijm; zwarte peper uit de molen; grof zout; olijfolie
Kook de zoete aardappelen, pureer ze en voeg nootmuskaat, zout en zwarte peper toe.
Verhit olijfolie en stoof ui en look. Voeg daarna de champignons toe en wat tijm.
Maak een crumble van paneermeel, boter en noten. Breng op smaak met peper, zout en kaneel.
De champignons komen op de bodem van een ovenschotel, daarbovenop de puree van zoete aardappelen, en daarop de crumble. Bak 15 minuten in de oven tot hij goudbruin is. Serveer er een fris slaatje bij.
Het is gemeengoed dat de koe in India een heilig dier is. Maar het is niet dààrom dat zoveel Indiërs vegetariër zijn. In India lag het percentage vegetariërs in 2013 rond de 31 procent. Als je nu achterovervalt van dit hoge percentage, weet dan dat het al sterk verminderd is onder invloed van oprukkende westerse gewooonten. In 2003, tien jaar eerder, was nog rond de 42 procent van de Indiase bevolking vegetariër.
In de Indiase keuken wordt ruim gebruikt gemaakt van verschillende soorten rijst, granen, aardappelen, groenten en specerijen en verse kruiden die tot garam massalas (aromatische mengsels) gemalen worden. De Garam Masala kan per streek en per gerecht verschillen. Currys die met rijst of met vers brood gegeten worden, zijn natuurlijk toppers. Heel veel gerechten gebruiken ook peulvruchten en paneer (dat is geen paneermeel maar een soort kaas) en er wordt gebakken in ghee (geklaarde boter) en olie. In restaurants kun je een thali bestellen. Dat is een complete maaltijd op een aluminium of stalen bord (thali) met verschillende kommetjes. Hierin wordt apart de rijst, groenten, pickles en yoghurt geserveerd.
Zelfs de meeste 'snelle happen' bestaan in veggie-vorm, bijvoorbeeld de driehoekige gefrituurde samosa's (o.a. gevuld met een geruide mix van erwten en wortelen)
Al verschillen kookstijlen, technieken en ingrediënten duidelijk per streek of religie, toch kan men stellen dat Indiase maaltijden altijd evenwichtig zijn in termen van kleur, smaak en bovenal substantie. Als bijvoorbeeld vlees of vis in een natte saus wordt gekookt, zorgt de kok voor minstens één droge groenteschotel als contrast. Deze vanzelfsprekende regel is makkelijk toe te passen wanneer je thuis zelf Indiaas gaat koken.
Zélfs de Indiase gerechten die wél met vlees zijn, kun je in ieder restaurant ook probleemloos in een veggie versie vragen, daar zal niemand gek van opkijken. Hieronder geven we zo'n recept, een vegetarische biryani. Het is ook weer zo'n recept dat 'onopvallend' gebruik maakt van noten :)
Snij de uien in ringen snijden en bak ze aan in de ghee. Voeg de knoflook, de geraspte gember en de kruiden toe en stoof hierin alle groenten halfgaar.
Kook intussen de rijst (tot bijna gaar). Tracht die zo droog mogelijk te koken. (Misschien heb je een echte rijstkoker?) Verdeel de rijst (hou 1/3 apart) en meng er de groenten met de saus door (verwijder de kaneelstokjes, kruidnagels en kardemom).
Pers de citroen uit, Doe de saffraan in het citroensap en meng dit door de apart gehouden rijst.
Schik in een vuurvaste schaal de eerste laag rijst (die met de groenten) en verdeel de erwtjes en de stukjes tomaat erover. Breng daarna de tweede laag aan (het saffraanmengsel), schenk hierop een laag yoghurt en bestrooi met de (grof gehakte) cashewnoten. Dek af met aluminiumfolie en zet het gerecht een half uurtje in de oven.
Bij het opdienen rijkelijk bestrooien met gehakte korianderblaadjes.
26-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Dat is een klein grapje, een aanleiding om het eens te hebben over de goede eigenschappen van noten in een vleesloze voeding.
Echter is het voor velen die uit een huis-tuin-en-keuken eetpatroon komen niet zo makkelijk om zich 'dat gedoe' met noten en zaden eigen te maken. Voor hen kan het een makkelijk opstapje zijn om eens een aantal meer 'vertrouwde' recepten waar noten alreeds een hoofdrol in spelen, een beetje op te frissen. Als je dié alvast die deze #dagenzondervlees op het menu zet, maar je quasi ongemerkt en zonder protest van de tegenstanders van 'dat gedoe' een overgang naar noten als gezonde voedingsbron voor niet-vleeseters. Pasta met pesto - een waldorfslaatje met meer noten en geen kip, etc. etc.
recept: Pesto
De oer-pesto is groen, al zie je tegenwoordig allerlei varianten waar noten en olie gemixed worden met paprika's of tomaten etc. Groene pestosaus hoor je ook wel Pesto alla Genovese noemen, want pesto komt oorspronkelijk uit de Italiaanse streek Ligurië, en we kunnen nog meer inzoemen: uit de stad Genua. Er zijn zéér veel varianten op het recept. In Italië heeft bijna ieder zechzelf respecterende familie een eigen recept voor tomatensaus én voor pestosaus. De klassieker is toch 'gewoon' met basilicum en pijnboompitten zegt u? Tsja, in Italië kunnen alle groene restjes kruiden dienst doen hoor, voor pesto! En hetzelfde geldt voor de noten.
Nodig voor basilicumpesto: 1 bosje basilicum (van 1 plantje dat je met wortel en al koopt); half teentje knoflook; snuifje grof zout; 15 g pecorino kaas; 30 g parmezaanse kaas; 15 g pijnboompitten; 40 ml zachte olijfolie; 1 eetl citroensap
Rasp de pecorino en Parmezaanse kaas superfijn onder elkaar.
Verhit de pijnboompitten in een droge koekenpan. Let op: niet laten aanbakken, dan krijgen ze een bittere smaak. Goed schudden met de pan dus! Laat ze daarna afkoelen op een stuk keukenrol.
De basilicum niét wassen (dat vermindert houdbaarheid van de pesto, en het aanhangende water maakt het misschien ook te dun). Gewoon schoonwegen met een stuk keukenrol.
Doe de knoflook in de vijzel en voeg hier een aantal korreltjes grof zeezout aan toe. Stamp de knoflook fijn en draai rond totdat je fijne knoflookpasta hebt. Doe de verse basilicum in de vijzel en voeg hier nog wat korrels grof zeezout aan toe. Hierdoor behoud de basilicum zijn mooie groene kleur en malen de blaadjes gemakkelijker. Blijf de basilicum goed bewerken in de vijzel (roerend draaien en drukken) totdat je een groen sap hebt. Voeg de pijnboompitten toe en druk deze fijn totdat er een smeuïge puree ontstaat.
Vervolgens voeg je beetje bij beetje de geraspte pecorino en parmezaan toe. Blijf in de vijzel draaien, drukken en roeren tot er een egale pesto ontstaat.
Als laatste ingrediënt voeg je mondjesmaat de olijfolie toe, terwijl je blijft ronddraaien. Blijf olijfolie toevoegen totdat je de gewenste dikte hebt. Tot slot voeg je nog wat citroensap toe en proef of je de gewenste frisheid en crunch hebt.
Geen vijzel in huis? Haast? Voorstander van moderniteit? Jouw blender/keukenmachine kan dit werkje evenzeer aan!
Alternatief : Pesto van rucola en munt
nodig: half teentje knoflook; 50 g rucola; 50 g muntblaadjes; 70 g parmezaanse kaas; 50 g pijnboompitten; olijfolie, beetje grof zout, en een draai van de zwarte pepermolen - bereiding: zelfde als boven
25-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Vandaag gaan we Mexicaans! Gewoon om aan te tonen dat het kan. Vegetarisch is niet saai, je hoeft er ook je cuilnaire uitstapjes niet voor te missen. Zeker niet die in de Mexicaanse keuken, want die leent zich prima om veggie experimenten mee te doen.
Beroemde vegetariërs zijn je daar al in voorgegaan, hier geven we je het recept van Paul McCartney voor veganistische enchillada's.
Liever 'gewoon' vegetarisch ipv veganistisch? Dan gebruik je gewoon wél zure room en kaas, en dan is een soya-gyros, eerst aangebakken alvorens in de flap te rollen, een passender vulling dan de tofu uit zijn recept.
En vergeet niet: #dagenzondervlees betekent niet: zonder tequila :)
Recept : Paul McCartney's enchiladas
Nodig : 12 maïstortilla's (voor 4 personen heb je er zo 3 voor ieder)
voor de saus : 1 kopje van je favoriete tomatensaus; 1 kopje water; 1 fijngehakte rode ui; 2 fijngehakte teentjes look; 1 theel chilipoeder; 1/2 theel gemalen komijn; 1/2 theel oregano; 2 eetl maïzena opgelost in 4 etl water.
voor de vulling: halve kilo stevige tofu (uitgelekt en geprakt); 1 fijngehakte rode ui; 1/2 theel chilipoeder; 1/4 theel komijn; 1/4 theel verse zwarte peper; 1 kopje mexicaanse chipotle saus; 3 kopjes gestoomde verse spinazieblaadjes
Verwarm de oven voor (heet). Dan kan je eerst aan de saus beginnen: doe alle ingrediënten behalve de maïzena samen in een steelpannetje en laat afgedekt, op laag vuur, 20 minuten sudderen. Doe er dan pas de opgeloste maïzena bij en blijf roeren tot de saus indikt.
Terwijl de saus 20 minuten staat te pruttelen maak je de vulling. Meng tofu, ui, chilipoeder, komijn, peper en chipotle. Doe een schep spinazie in het midden van iedere tortilla, doe er dan wat van de tofumengeling overheen en rol de tortilla's op. Leg er een streepje veganistische zure room bovenop (recept zie onder). Leg de tortilla's in een bakschaal, giet er de tomatensaus overheen, en zet ongeveer 20 minuten in de hete oven.
Serveer er de rest van de tofu-zure room koud bij - die maak je zo: 250 gr drooggedepte tofu; 3 eetl olie (olijf, druivenpit);1 theel esdoornsiroop; scheut citroensap; snuifje zout
Onze tip: Als bijgerechtje kan je er nog wat rijst bijgeven. En vergeet niet : tequila en/of een Margarita in het glas !
Eén van de dingen die je uit vlees haalt is ijzer. Waar komt tijdens #dagenzondervlees je ijzer vandaan ? Ga je Popeye spelen of is dat fabeltje van super-spinazie nu wel doorprikt?
Fabuleus ijzergehalte van spinazie
Dat het ijzergehalte van spinazie 'fabelachtig' is, komt omdat er bij het vaststellen ervan ooit een foutje is gemaakt. Duitse wetenschappers analyseerden de groente in 1937 en bemerkten dat het ijzergehalte tien keer lager was dan tot dan toe werd aangenomen. Wow! Maar ... fout! Waar is de fout in geslopen? Eén mogelijke verklaring is dat bij de eerste analyse gedroogde spinazie werd gebruikt, en daarna andere. Een andere is dat de vorige onderzoeker de komma een plaats teveel naar rechts had gezet, waardoor het ijzergehalte tien keer hoger uitviel.
Hoeveel ijzer zit er écht in spinazie?
Verse spinazie heeft 2,75 mg ijzer per 100 gram, gekookte spinazie meer, namelijk 3,57 mg per 100 gram. Relatief gezien IS dat redelijk veel ijzer voor een groente, bijna evenveel als uit vlees zelfs. Dus je zou denken: okee ik zit goed, ik vervang vlees door spinzaie en ik krijg evenveel ijzer binnen. Edoch... Als je gaat letten op de manier waarop ijzer uit groente wordt opgenomen in het lichaam, is het een héél ander verhaal. IJzer bestaat in twee voedingsvormen: heemijzer en niet-heemijzer. Het is uit vlees en vis dat je heemijzer binnenkrijgt. Het niet-heemijzer zit vooral in groenten, fruit, brood, aardappelen en graanproducten. Het ijzer uit vlees en vis wordt door ons lichaam vlotjes opgenomen. De niet-heemijzer variant (uit groenten etc.) wordt veel minder efficiënt geabsorbeerd door het menselijk lichaam. En specifiek bij spinazie zorgt het in de groente aanwezige oxaalzuur (dat zich aan ijzer bindt) ervoor dat de opname van ijzer nog wat bemoeilijkt wordt. Bon, gedaan met de scheikundeles, maar laat het duidelijk zijn dat je heel wat meer ijzerhoudende groenten moet eten om evenveel ijzer binnen te krijgen als uit vlees en vis.
Spinazie blijft natuurlijk wél een gezonde groente. Behalve rijk aan ijzer (relatief, zie boven), is het ook een bron van kalium, calcium, fosfor en magnesium, plus vitamine A & E, foliumzuur en antioxidanten zoals luteine en zeaxanthine.ONderzoek heeft ook aangetoond dat het prima is voor de spierwerking. Misschien had Popeye dus toch gelijk ...
Recept: Salade van spinazie
Nodig: 1 zak verse baby (jonge) spinazieblaadjes; 1/2 rode ui in flinterdunne ringen gesneden; 1/2 kopje gehakte walnoten; 1/2 cup verkruimelde fetakaas; de pitjes van 1 verse zoete granaatappel (indien niet beschikbaar kan je ook gedroogde cranberries gebruiken); lichte balsamicovinaigrette - wil je NOG meer groente? Probeer eens een 'speciale' alfafa bv van radijs, dat is ook een echt smaakbommetje.
Simpeler kan het niet : gewoon alle ingrediënten goed door elkaar husselen in een mooie grote slakom. Kleurig, lekker en gezond - origineel ook omdat niet veel mensen op het idee komen om spinazie een keer rauw, als sla, te gebruiken.
23-02-2016 om 15:57
geschreven door week van de vrije smaak
Oke, in vlees zitten veel eiwitten, en ons lichaam heeft die nodig. Maar wees gerust, ze zitten ook in veel andere dingen. Ja, in eieren zelf natuurlijk, nogal logisch.
Bon, hoeveel eiwit heeft een mens nodig ? Wel reken dat je per kilo van je lichaamsgewicht ongeveer 0,8 tot 1 gram eiwit dagelijks nodig hebt. Om makkelijk te rekenen ga je uit van 1 gram, dan heb je, als je 60 kilo weegt dus 60 gram eiwit per dag nodig. Zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding gven, hebben een hogere dosis nodig. En dat geldt ook voor sporters.
Met regelmaat, maar ook weer niet overmatig, eieren eten is dus een redelijk makkelijk alternatief. En behalve voor de inname van eiwit, is er nog een bela,grijk argument om eieren in je vegetarische levensstijl op te nemen. Als einige vleesvervanger bevatten ze immers 'vanzelf' de vitamine B12 die ook in vis en vlees aanwezig is. Deze B12 is bijvoorbeeld belangrijk voor de hersenfuncties en voor bloedaanmaak. Verder kan je in eieren ook nog ijzer en vitamine A en B terugvinden. Ook uit kaas haal je behoorlijk wat eiwitten, en de vitaminen B en D, maar redelijk weinig ijzer. Wat doen veganisten dan, die ook geen eieren of kaas eten? Bijvoorbeeld uit sojabonen. Die bevatten meer eiwitten dan andere peulvruchten (en ze zijn ook goed verteerbaar) en bevatten tevens alle negen essentiële aminozuren.
recept : Shakshouka
Een simpel eiergerecht uit het midden-oosten, zowel geschikt als ontbijt, brunch, lunch of avondeten. Gewoon zo, huiselijk uit de pan, en soppen met brood. of een beetje 'opgekleed' met slaatjes en allerlei bijgerechten zoals hummus, aubergine, zure room apart, etc. etc. Traditioneel makt men het nogal spicy, maar dat kan je natuurlijk zelf aanpassen.
nodig : 1 eetl. olijfolie; 1/2 rode ui (fijngehakt); 1 teentje knolook (fijngehakt); 1 rode paprika, in kleine blokjes;
4 kopje fijngesneden tomaten of 2 blikken tomatenblokjes; 2 eetl. geconcentreerde tomatenpuree; 1 theel. chilipoeder (mild); 1 theel. komijn; 1 theel. paprika; snuifje cayennepeper; zout en peper naar smaak; beetje verse gehakte platte peterselie; en natuurlijk het belangrijkste: 6 eieren
Verhit een diepe bakpan met de olijfolie. Sauteer de ui en het look er een paar minuten in tot ze glazig zijn, én geurig. Dan gaan de dobbelsteentjes paprika erbij, zo'n 5 minuten toch wel. Dan gaan alle tomaten erbij en alle kruiden, zeker nog 7 minuten laten inkoken. Proef om te weten hoe spicy je het wil. Je kent ook het geheim van de pro's voor een goede tomatensaus? Een klein mespuntje suiker...
Nu komt het moment van de eieren! Breek e een voor een bover de hete kruidige tomatensaus. Let op dat je plaats tussen ieder ei laat en ze mooi over de hele pan verdeelt. Desnoods heb je eerst met een lepel kleine putjes gemaakt zodat je wet waar je de eieren gaat droppen. Doe een deksel op de pan, en laat ze eieren zo 'vanzelf' garen in de saus. 10 minuten is prima. Iets minder als je de eieren graag lichter hebt. De peterselie gaat er pas over als je de pan op tafel zet.
OK en nu de luie (of snelle) methode: maak geen verse saus, gebruik a) je favoriete bokaal pastasaus of b) blikken met tomatenkubusjes die al gekruid zijn (die bestaan en ze zijn lekker, bv Arrabiata van het klassieke merk Elvea)
22-02-2016 om 18:04
geschreven door week van de vrije smaak
Wàt zit er dan in vlees en/of vis dat je zou moeten compenseren' als je doodgewoon compleet veggie gaat ?
Wel, voornamelijk is het voor beide een zaak van eiwitten. Daarnaast is vis ook een bron van gezonde omega 3 vetzuren. En vlees levert dan weer andere bouwstoffen, bijvoorbeeld de mineralen ijzer en zink, en de vitaminen B1, B3, B6, B12, A en ook nog D. Dat is best een indrukwekkend rijtje. Aan de andere kant van de balans staat dan weer geschreven dat we uit vlees geen gezonde vetten halen, maar onverzadigde vetzuren.
En die vleesvervangers, bieden die dan de juiste compensatie, hebben die dan eiwitten en al de rest ? Daarvoor moeten we eerst goed weten hoe ze precies gemaakt worden. Wat zijn precies de verschillen tussen tofu, quorn en andere 'vleesalternatieven' als tempeh en seitan?
Seitan is een afgeleide van tarwegluten en -meel. Het lijkt misschien het meest op vlees', onder andre door kleur t(bruin) en textuur. Seitan bevat ijzer, maar weinig vitamine B.
Quorn is een mycoproteïne, met andere woorden een eiwit dat voortkomt uit schimmel, gist of zwammen. Het is rijk aan voedingsvezels, maar weinig vet (geen transvetten) en geen cholesterol. Ook bevat het weinig calorieën.
Tofu haalt men uit de zogenaamde 'melk' van de sojaboon, zon beetje op de manier dat kaas gemaakt wordt. De smaak is bijzonder neutraal (lees: flauw) en leent zich tot bijkruiden, bijkruiden en nog eens bijkruiden. De soja levert zowel ijzer als vitamine B.
Tempeh is een product dat men maakt met de gehele sojaboon (gekookt), op basis van een gistingsproces met een schimmel.Eén portie tempeh bevat meer vezel dan sommige mensen dagelijks verbruiken.
Als je kijkt naar waar je ijzer zowel als eiwit kan uithalen, dan ligt je voorkeur misschien bij soja.
Verschillende producten in het gamma vleesvervangers' krijgen toevoegsels. Men probeert vaak hun eiwitgehalte op hetzelfde peil als dat van vlees te tillen. ook worden er wel vitaminen die er vanzelf niet inzitteen toegvoegd. Lees evenvel ook de kleine lettertjes op de verpakking: vaak is het suiker of vetgehalte niet gering (soms meer dan vlees), dus ook het aantal calorieën.
Recept: gefrituurde tofu-blokjes
Nodig: een blok uitgelekte tofu (250gram) in blokjes (de truuk is om zachte tofu te kopen maar GEEN silken, en om het blok eerst in te vriezen, en daarna te ontdooien - bij het ontdooien kan het mooi uitlekken , en dat is absoluut belangrijk! indien je déze methode niet gebruikt, dien je een andere te nemen namelijk het aandrukken en uitpersen van het blok tofu); olijfolie
Voor de marinade: 4 eetl. zoute ketjap; 4 eelt. tomatenketchup;1 teentje knoflook; 1 theel. sambal of hete chilisaus
Verwarm de olijfolie in een diepe pan tot ze walmt, en bak de blokjes goed krokant. Meng de spullen voor de marinade en doe de gebakken blokjes er bij. Roer goed door en lekker laten intrekken. Vlak voor het eten bak je de zacht geworden blokjes op zacht vuur opnieuw op. Het is ook heel goed mogelijk om ze toe te voegen aan een apart klaargemaakt groentenstoofpotje, of aan tjap choi.
21-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
#dagenzondervlees dag 11 Veggie uit de klassieke keuken
Veggie uit de klassieke keuken
Veggie hoeft niet altijd 'nieuw en exotisch' te zijn, en ook niet per se een boerenkeuken. Er zijn best heel wat grote klassiekers die eigenlijk veggie zijn! Jaja, sla er de Bocuse maar eens op na. Of de goed oude Escoffier. En Mrs Beeton, why not.
Enkele suggesties: de beroemde pompoensoep van Bocuse of een zeer klassieke Vichysoisse, de escoffier-uitjes (met rozijnen!), zijn schorseneren-beignets, etc. etc.
Klassieker kan het niet: Toast met Champignons
Nodig voor 4 personen : 500 g champignons (gemengde wilde champignons of 'gewone' Parijse); 1 fijngehakt teentje knoflook; 3 eetl olijfolie; flinke scheut cognac of Noilly Prat voor diegenen die daar bij zweren; 1 dl water; 1 blokje groentenbouillon; 2,5 dl room; evt. 1 eetl maïzena; 4 dikke sneden brood (en waarom zou het wit brood 'moeten' zijn? je kan ook een gaan voor superdonker brood); fijngehakte platte peterselie (die heeft meer smaak)
Snij de champignons in plakjes. Het is heel belangrijk dat ze allemaal even dun of dik zijn, die plakjes. Dat is natuurlijk iets makkelijker te realiseren als je maar 1 soort champignons gebruikt :) Waarom is het belangrijk? Anders zijn sommige stukjes te plat en niet knapperig. Het is de grootste fout bij champignon toast: papperigheid.
Doe de olijfolie in de braadpan en laat gloeiend heet worden, de olie moet gaan walmen. voor de champignons er in mogen. Schroei de champignons mooi dicht en voeg de fijngehakte knoflook toe. De champignons moeten 'goedgebakken' zijn. Anders gaan ze hun water en ook hun smaak verliezen. Door ze bruin aan te bakken, blijven ze krokant.
Blus met flinke scheet cognac en voeg het water toe waarin je het blokje groentenbouillon opgelost hebt.
Toast ondertussen het brood, lekker krokant, niet 'vluchtig. Anders gaat de toast snel slap worden en als een spons alle saus opslorpen.
Plaats de toast op de borden, doe er pas vlàk voor het serveren de champignons over. Weer om dezelfde reden: anders gaat de toast slap en nat worden. Bestrooi rijkelijk met peterselie (die is geen versiersel maar een smaakmaker!). Ga er dan pas eens met de zwarte pepermolen overheen.
20-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Wie aan #dagenzondervlees begint, en uit het klassieke maaltijdpatroon "patatjes, groente en een stukske vlees" komt, heeft vaak het gevoel dat een eetmaal zonder vlees iets mist. Aan de slag gaan met noten, zaden, superfoods en dergelijke, dat is voor deze groep nog net een brug te ver. Zij kunnen best wel baat hebben bij een vleesvervanger die er ietwat als vlees uitziet en zichzelf ook zo verkoopt.
Nu zijn er best al heel wat van zulke producten op de markt. Maar hoe weet je wat én lekker, én voedzaam is, en geen 'boerenbedrog' ?
Het IS geen vlees maar het lijkt er op. Vegetarische américain, paté, salami, gehaktballen of veggieburgers, ze zién er er vooral uit als hun origineel, ze smaken en ruiken er een beetje minder naar. Maar het grootste argument is dat ze aansluiten bij het fast-food patroon dat velen van ons kennen, én dat het makkelijk is om in een gezin iedereen méé te krijgen als het er nog vertrouwd uitziet.
De doorsnee vleesvervangers bestaat voor het grootste deel uit eiwitten, iets wat we meer dan genoeg binnenkrijgen en niet echt nog behoeven via deze 'vervangers'. In het veggie rek in de supermarkt tref je veelal quorn, tofu, tempeh, seitan aan. Het is gevormd en gekleurd tot gehakt, balletjes, burgers, cordon bleu, reepjes of blokjes. En het is meestal echt panklaar.
Wat is wat ?
Seitan wordt gemaakt van tarwegluten en water (soms zegt men tarwevlees). Het heeft een sponzige op vlees gelijkende vleesstructuur en smaakt kruidig.
Tofu wordt gemaakt van sojabonen. Het is van zichzelf neutraal (lees flauw) van smaak, maar neemt gemakkelijk andere smaken over, zaak is om het goed te kruiden. Meestal wordt het water eruit gedrukt en dan wordt het gemarineerd. Het is calorie-arm en bevat alle essentiële aminozuren, mineralen (natrium, kalium, calcium, fosfor, magnesium, ijzer, zink) en vitamines (B1, B2 en B3). Er zit geen vitamine B12 in.
Tempeh wordt gemaakt van sojabonen. Het is een soort witte schimmelkoek die ietwat zurig smaakt. Net zoals tofu neemt het smaak op van kruiden. Omdat tempeh -in tegenstelling met tofu- gemaakt wordt van de hele sojaboon, zit het product vol vezels.
Quorn wordt gemaakt van een schimmeleiwit. Het is een deegachtige substantie (45 procent eiwitten, 13 procent vet) dat gebonden wordt met het eiwit van kippeneieren. Het schimmeldeeg wordt op smaak gebracht met plantaardige smaakstoffen en soms worden ook plantaardige kleurstoffen toegevoegd.
Hoe gezond en 'venvangend' is dat ? Doorsnee genomen zit in al die producten vanzelf eiwit en ijzer, maar vaak wordt er nog eens extra ijzer en vitamines (zoals B12) aan toegevoegd. Wat men je nooit vertelt is dat vleesvervangers vaak evenveel of zelfs meer vet bevatten dan vlees, maar het aantal verzadigde vetten is wel beduidend minder. Teveel verzadigde vetten zorgen ervoor dat onze cholesterol stijgt. Deze producten zijn meestal ook behoorlijk gezouten.
De Burger beslist : zelfgemaakte quinoa-burger
Nodig: burger: 75 g quinoa; 1 pijpajuintje; 1 teentje knoflook; 50 g wortels; 30 g walnoten; 15 g broodkruim of paneermeel; 1 scharrelei; 175 g witte reuzebonen (uitgelekt); 60 g geraspte parmigani kaas; 1 el verse grofgehakte kruiden (peterselie, bieslook, tijm; peper & zout; olijfolie om te bakken, 4 lekkere pistolets
voor garnering: gebakken champignons; schijfjes tomaat; alfafa (scheuten); yoghurtmayo
Doen: Kook quinoa volgens de aanwijzing op de verpakking: 1 deel quinoa, 2 delen water in ca. 15 min. gaar. Giet af en laat afkoelen. Snij ajuintje en knoflook in stukjes. Schil de wortel en snij in stukjes. Vermaal eerst wortel, sjalot, knoflook, noten, paneermeel en ei in de keukenmachine. Voeg bonen, kruiden en kaas toe en vermaal nogmaals tot een grof mengsel. Schep in een kom en roer de quinoa erdoor. Kruiden met peper en zout. Vorm met natte handen 4 flinke burgers en zet ze 10 min. in de vriezer.
Verwarm de oven voor op 200ºC.
Snij een paar tomaten in plakken en bak de champignons. Halveer de broodjes en rooster ze licht, ca. 5 min. in de oven. Bak de burgers per stuk in de olie aan beide zijden in de pan, leg ze op een bakplaatje en laat ze nog 8 min. drooggaren in de oven. Besmeer de broodjes met yoghurtmayonaise, Beleg ze royaal met sla en/of alfalfa en leg daarop de burgers. Voeg tomaat en gebakken champignons toe.
De burgers kun je prima een dag vooraf maken.
19-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
#dagenzondervlees dag 9 Vrouwen zijn minder carnivoor
Vrouwen zijn minder carnivoor!
Meer vrouwen dan mannen gaan veggie. Vrouwen eten gemiddeld minder dan 100g vlees per dag, mannen méér dan 150g. Dat was 10 jaar geleden al zo. Het zijn Belgische cijfers, trouwens (voedselconsumptiepeiling 2004), er is geen recentere. Peilingen zijn er intussen wél geweest, en die tonen aan dat zowat de helft van de vrouwen zegt minder vlees te eten dan vroeger.
Hoe komt dat toch? Het wordt wel eens gekoppeld aan de geschiedenis van de vrouw als leven-gevende, als vredestichtster. In de 19e eeuw waren het vrouwen die zich als eersten die verzetten tegen vivisectie en de slechte behandeling van laboratoriumdieren. Was het omdat zij ook nog maar pas uit de positie van under-dog (pardon the pun) kwamen? Omdat ook zij zich vaak tot een 'lichaam' gereduceerd zagen, dat ze eerder konden identificeren met dieren die 'gebruikt' werden? Door die vroege inzet, voerden zij een dubbele strijd: die van vrouwen tgen de mannelijke hegemonie én die tegen een wetenschapsbeleid zonder geweten.
Misschien is het wel, tot op vandaag, een erfenis van het eerste feminisme, dat vrouwen meer genbeigd zijn op te staan tegen dominantie van de ene soort boven de andere, of het nu gaat om de verhouding M/V danwel het overwicht van de mensheid op de dieren, zo stelt Vinciane Despret, filosofe van de Universiteit van Luik.
Als recept een vegetarische fondue, tegelijk een eerbetoon aan een gezond levende feministe, namelijk Jane Fonda
Recept : Jane Fondue
Nodig:groentenbouillon (3 lepels poeder, 3 blokjes of zelf getrokken 1,5 liter); 1 stengel citroengras (in de lengte gesplitst);1 mild rood pepertje (zaadjes verwijderd; klompje verse gemberwortel (in plakjes); 2 teentjes knoflook; vers citroensap; 150g mie (chinese noedels); pindasaus; ketjap, zoet-zure chilisaus
Dingen om te dippen: opgerolde omelet (met een prikkertje), tofu in plakjes of blokjes, Chinese kool, paksoi, sojascheuten, minimaiskolfjes, oesterzwammen, parijse champignons, bamboescheuten uit blik, reepjes rode paprika, mangetout
Bereiding: Kook 1,5 liter water, voeg groentenbouillon poeder of blokjes toe. Voeg citroengras, rode peper, gember en knoflook toe, laat 10 min. trekken en breng op smaak met zout en citroensap. Bereid intussen de mie volgens de aanwijzing op de verpakking. Verwarm de pindasaus en verdun met water. Doe pindasaus, de chili en ketjap in aparte sauskommetjes. Presenteer de dip-dinges op een mooie schaal. Schep de bouillon over in een fonduepan met de mie. Vul telkens een schepnetje met een dip-ding, leg het in de bouillon en laat in een paar minuten gaar worden. Dip ze vervolgens in een sausje naar keuze saus.Tussendoor kan je ook al en beetje snoepen van de mie. Verdeel na de maaltijd de laatste mie over 4 kommen en schenk de bouillon erop, eet het als soep. Er gaat niets verloren.
De Walen zijn niet mee: vooral Vlamingen zijn vegetarisch geïnspireerd.
De campagne #dagenzondervlees slaat echt aan, en ook politici doen er aan mee of spreken er zich over uit. Tenminste in Vlaanderen, want in Wallonië staan ze er maar raar naar te kijken. Daar volgen ze eerder de Boerenbond, die het afdoet als een modeverschijnsel dat zich baseert op valse cijfers en bevooroordeelde stellingen. De duurzame en/of vleesminderende levensstijl staat in Wallonië echt niet even hoog op de politieke agenda, en wordt er ook niet als hip gezien. Veggie-dag invoeren in administraties of scholen ? In Wallonië is het nog niet aan de orde. Zelfs binnen Ecolo zijn er véél minder vegetariërs dan in het Vlaamse Groen. Pas nu zoveel Vlaamse politici de pers halen naar aanleiding van de campagne #dagenzondervlees, kijkt men aan Waalse zijde even verbaasd om zich heen. Waalse vegetariërs, tijd om uit de kast te komen!
Daarom vandaag een vette knipoog naar de Coq-au-Vin:
Bereidingswijze: De seitan in kleine stukjes snijden en bakken in een grote pan met olijfolie tot ze een korstje krijgen (het is belangrijk dat ze een korstje krijgen!)
Knoflook en ui fijnsnijden en toevoegen, goed blijven roeren en wanneer de ui glazig is, het geheel blussen met een scheut rode wijn. Goed laten sudderen en het vuur lager zetten.
Wortel in schijfjes snijden en toevoegen, vervolgens tomatenpuree, laurierblaadje en tijm erbij.
Een half kopje groentenbouillon apart zetten (die hebben we later afgekoeld nodig om de saus te dikken)
Een scheut groentenbouillon en rode wijn toevoegen zodat het vocht alles 'onderzet'. Af en toe roeren en het gerecht laten sudderen tot de wortels gaar zijn, ondertussen afwisselend groentenbouillon en scheut rode wijn toevoegen (ca 20 a 30 minuten.
Zorg ervoor dat er nog redelijk wat vocht is op het einde want we gaan hier nog ene dikkere saus mee maken.
Groenten en seitan uit het vocht scheppen en warm houden.
Een lepel maïzena bij het kopje afgekoelde groentenbouillon voegen en goed roeren. Dit gaat bij het vocht dat nog in de pan zit en het geheel mag nog een paar minuten doorkoken (blijven roeren).
De saus kruiden met peper en zout, vervolgens de groenten weer bij de saus voegen en alles nog een paar minuten op een laag vuurtje laten sudderen
Een beetje peterselie om te versieren
17-02-2016 om 16:11
geschreven door week van de vrije smaak
Iedereen is stilaan mee in dit verhaal, BV's net zo goed
Het is niet omdat iets populair of mainstream wordt, dat er opeens iets mee mis is!
De campagne #dagenzondervlees kreeg dit jaar nogal wat pinnige reacties van mensen die vinden dat de sensibiliseringscampagne niet mag 'geclaimd' worden door BV's en al zeker niet door politici.
Dat is een kortzichtige en ook onjuiste stelling. Want het zijn niet de BV's die de actie claimen, integendeel is het de actie die hén claimt, die hun graad van bekendheid en/of uitstraling wenst te grbeuiken om meer mensen te tonen: "zie je wel, als zelfs dié meedoet..." WIJ vinden dat alleszins eerder een meerwaarde dan een plus.
In het buitenland laten milieu- en gezondheidsorganisaties zich regelmatig ondersteunen met de aanwezigheid van BV's, door foto's van BV's op te nemen in hun campagnes, door statements van BV's te publiceren, of zelfs favoriete recepten of eetpatronen van die BV's te delen, tot stichting en vermaak :)
Dat draait ook al eens raar uit, want sommige BV's gaan ook wel eens uit de bocht, ttz dat ze zich 'fanatiek' vegetarisch tonen. Zoals de bekende rock-zanger Van Morrisey die stelde dat hij evenveel afkeer heeft van vleeseters als van pedofielen.
Maar het kan ook verstandig en drempelverlagend te zijn om celebs te horen praten over #dagenzondervlees.
Zangeres Adele zegt dat ze voor haar kunst juist heel gezond wil zijn en probeert vegetarisch te leven en de nodige voedingstoffen ook uit andere dingen dan vlees te halen. In één adem voegt ze er aan toe dat ze wel géén fan is van tofu en vlees'vervangers'.
Andere bekende vegetariërs zijn Miley Cyrus, Bruce Springsteen, Peter Dinklage (uit Game of Thrones), acteur Denzel Washington, actrice Pamela Anderson (die zich ook inzet tegen dierenproeven), en talkshow host Ellen Degeneres. Bij ons staat weervrouw Sabine Hagedoren regelmatig op de bres voor een veggi levensstijl.
Dagen Zonder Vlees: Het favoriete recept van BV Joy Anna Thielemans
Rode biet en geitenkaas salade
"Ik ben deze salade na al die jaren nog steeds niet beu gegeten, het is de perfecte lunch."
Basics
- Rode biet
- Geitenkaas (smeerbare of plakjes)
- Verse spinazie
- Olijfolie, balsamico en citroen
- Peper en zout
Toevoegingen (optioneel)
- Amandelnoten en appel
- Vijgen en boontjes
- Dille en rode ui
- Boontjes en zoete aardappelen
- Tijm en warme geitenkaas
- Of mijn eeuwige liefde: hummus
Bereiding
Snij de rode biet in schijfjes of blokjes en brokkel de geitenkaas erover. Was de spinazie en voeg die er dan ook aan toe. Dresseer rijkelijk met olijfolie, balsamico en citroen en kruid af met peper en grof zeezout. That's it! Het recept komt uit Nina
16-02-2016 om 16:40
geschreven door week van de vrije smaak
Je ziet naar aanleiding van #dagenzondervlees de méést exotische recepten voorbijvliegen. Dat is natuurlijk geweldig! Altijd leuk om ontdekkingen te doen, en via je bord te reizen.
Maar als je wil dat nà deze actie van #dagenzondervlees , er iets in jouw etenspatroon permanent gewijzigd raakt (en dus eerst ook in jouw gedachtengang) , dat kan het misschien geen kwaad om ook eens te kijken hoe je af en toe een 'gewone' Belgische maaltijd op eenvoudige manier tot een veggie-maaltijd kan maken.
Vandaag: de truuk met het ei! In quasi iédere maaltijd die je 'normaal' met vlees zou serveren, kan je het vlees vervangen door een spiegeleitje of een gepocheerd ei. Geloof ons, een spiegeleitje is makkelijker! En het heeft meteen ook iets gezelligs, iets van vroeger bij oma, iets van comfortfood. Bijvoorbeeld: bloemkool met aardappelen en worst wordt bloemkool met aardappelen en spiegeleitje.
En natuurlijk is niets, maar dan ook niets, dat zo huiselijk Belgisch (of Brussels) is dan stoemp, en al zijn vele variëteiten. Vergeet het basisprincipe niet: stoemp in geen puree, hou die mixer/blender in de kast en prak of stoemp die aardappels samen met één of meerdere groenten van je keuze. Dat kan zou eenvoudig of zo luxe zijn als je wil. Stoemp van savooi of stoemp van asperges, Stoemp van groene kruiden uit de berm, of stoemp van gecultiveerde champignons met truffel.
Recept: Stoemp van erwtjes met spiegelei
nodig (4personen): 1 kg aardappelen; 600 g erwtjes (niet uit blik, diepvries kan wel, vers is best); 4 scharreleieren; enkele stengels 'schanullekes'; 1 eetlepel gehakte platte peterselie, 1eetlepel gehakte verse muntblaadjes; 10 cl groentebouillon; volle melk; boter; peper en zout; nootmuskaat
-Kook de geschilde aardappelen gaar in lichtgezouten water.
-Maak de schanullekes schoon en snij ze in dunne ringen. Stoof ze met de erwten hort aan in boter. Schenk er de bouillon bij. Laat ongeveer 10 minuten garen. Schep er de gehakte peterselie en muntblaadjes doorheen. Kruid met peper .
-Giet de aardappelen af. Stoemp ze met het erwtenmengsel, melk en boter tot een ruwe puree. Kruid met peper en zout en vleugje nootmuskaat.
-Smelt boter , goed heet, in een pan en bak er 4 spiegeleieren in.
-Verdeel de puree over diepe borden of kommen. Schep er een spiegeleitje bovenop. Versier met een plukje peterselie en munt.
Héél gewoon, heel doenbaar, heel lekker!
15-02-2016 om 18:12
geschreven door week van de vrije smaak
Is dat effe een meevaller voor romantische harten die #dagenzondervlees uitproberen! De meeste aphrodisiacs zijn totaal vegatarisch (euh, zelfs veganistisch). Denk aan chocolade en aardbeien, tomaten en pepertjes ... Maar het kan natuurlijk ook heel subtiel, zoals met onderstaand recept:
Hartvormige Ravioli gevuld met spinazie en cashewnoten.
1 1/2 kopje bloem
1 1/2 kopje griesmeel (semolina bloem)
1 1/2 theelepel zout
2 theelepels olijfolie
1 kopje water
1 teentje knoflook, fijngehakt
1 kopje fijngehakte rode ui
1/2 kopje cashew noten, fijngehakt
1/2 kopje spinazie
Meng de bloem met zout in een grote kom. In een aparte kom gaat een eetlepel olijfolie trouwen met het water. Dan gaat dit bij de bloem en wordt het heel heel goed gemengd (onderzeg water toevoegen indien nodig). Bedek met plasticfolie en zet een kwartier in de koelkast.
Verhit de rest van de olijfolie in een middelgrote pan op mediumtemperatuur, voeg look en ui toe. Stoven tot de ui glazig is.
Voeg de cashews toe, en de spinazie met nog een snuifje zout, en stoof tot de spinazie geslonken is en geen weter meer overblijft, ong. 5min. Hou apart.
Leg het deeg op een met bloem bestoven vlak, en rol het uit tot een platte rechthoek. Snij in de helft, zodat je 2 even grote vierkanten hebt.
Lepel de vulling op één van de deegvierkanten, en doe het in hoopjes die ongeveer 3 cm van elkaar liggen. Leg de andere vierkante deeglap er overheen, en snij rond de vulling, maak gebruik van een hartvormige koekjessnijder.
Druk de randjes van ieder hart goed aan met een vork. Kook deze ravioli 8 minuten en serveer met je favoriete pastasaus.
14-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Vroeger werden vegetariërs vooral beschouwd als kneusjes die vooral wortels en kleffe rijst aten. Als macro-idioten zeg maar, op wiens bord zowel de groenten, de bonen, de seitan, de aardappels, de saus en het brood bruin zagen. Als het bord dan ook nog eens bruin was, wàt een saaie boel zeg!
Nu is vegetarisch eten dermate hip geworden, dat het zelfs wel eens als decadent bestempeld wordt. Decadent omdat het een keuze van rijke mensen is. Vroeger en in veel arme landen, en ook in onze eigen 'vierde wereld' was men allang blij àls er eten op tafel kwam. Dat wij nu de beschikbare affluentie van alle dagen vlees en witbrood afwijzen, wordt in sommige kringen decadent genoemd. Men wijst vegetariërs met de vinger omdat zij méér betalen aan eten dan wie meedoet aan de gewone eetcultuur. Want inderdaad, gezond eten is veel duurder...
Pff, laat ze maar zeggen.
Wij kunnen decadent ook positief invullen: als sexy en hip, het tegenovergestelde van saai en klef en bruin. Het geeft meteen ook aan dat veggie een féést kan zijn. Als dàt decadent genoemd wordt, awel okee dan!
Als er één chef is die met decadente en feestelijke en rijkelijke en sensuele keuken geassocieerd wordt, dan is het wel Nigella Lawson.
Van haar dus een receptje voor een decadent (sic) veggie gerecht:
linguine met citroen, paddenstoelen en tijm
225 g kastanjechampignons, in dunne plakjes
80 ml extra vierge olijfolie
1 eetlepel Maldonzout of 1½ theelepel fijn tafelzout
1 klein teentje knoflook, fijngemaakt
geraspte schil en het sap van 1 citroen
blaadjes van 4 takjes verse tijm
500 g linguine
1 bos verse peterselie, gehakt
2 tot 3 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
Doe de plakjes champignon in een grote kom, met de olie, zout, knoflook en citroensap en -schil, plus de tijmblaadjes. Kook de linguine volgens de aanwijzingen op het pak. Laat de linguine even uitlekken, maar zo dat er nog wat vocht in blijft zitten. Doe de uitgelekte linguine onmiddellijk in de kom met het paddenstoelenmengsel. Hussel alles goed door elkaar. Doe er de gehakte peterselie, geraspte kaas en peper naar smaak bij, hussel weer en eet met een jubelend hart. En drink heerlijke Italiaanse wijn bij. Uit kristallen glazen. En gebruik je mooiste servies. Steek kaarsen aan. Decadentie kan ook fijn zijn.
Je kan ook gaan voor flexitariër ipv geheelonthouder :)
Wat is er toch een hoop desinformatie! Ook over #dagenzondervlees. Vanaf vandaag is het opeens bon-ton om de aktie #dagenzondervlees te gaan bashen omdat ze foute info zou verstrekken of mensen om foute redenen wil doen 'stoppen' met vlees eten.
Dat is natuurlijk onzin. Het is niet omdat bekende mensen meedoen, de politiek er ook oor naar heeft, de aktie maw populair en mainstream blijkt aan te slaan, dat er daarom iets mis mee is.
Er zijn allerlei redenen waarom mensen geen of minder vlees eten. Bijvoorbeeld uit respect voor dieren of het milieu, om financiële overwegingen of vanwege etnische gebruiken of gezondheid. Daar is helemaal niks mis mee. Maar we gaan al te snel 'goede redenen' verzinnen om geen of minder vlees te eten, in die zijn vaak fout of emotief geformuleerd. Zeker als we gaan 'tellen' hoeveel maatjes je voetafdruk zogezegd krimpt - tsja hoe 'wetenschappelijk' is dat allemaal? Maar is het echt wel nodig om reknsommetjes als motivatie te geven? Is het niet gewoon genoeg te wéten dat we overdadig veel vlees verbruiken, en, zonder daarom fanatiek te gaan doen, gewoon een beetje te minderen? Zomaar gewoon omdat het redelijk is. Niet eens voor één van de andere hierboven opgesomde redenen. Gewoon omdat het niet normààl is alle dagen vlees te eten, net zoals het voor sommigen misschien ook niet normaal is om àlle dagen aan vlees te verzzaken, zelfs tijdens een tijdelijke campagne als #dagenzondervlees. Eh bien, waarom zoùden ze dan ? Niemand verplicht hen, en de actie voorziet alle mogelijke tussenvormen en eigen invullingen.
Sommige mensen eten één dag per week geen vlees, andere mensen eten nooit vlees. Er zijn ook mensen die geen vlees eten, maar wel vis en andere zeedieren (pescotariërs). Weer anderen eten geen vlees en ook geen andere dierlijke producten, zoals kaas, ei of melkproducten (veganisten).
Parttime vegetariërs of flexitariërs
Veel mensen eten één dag per week geen vlees. Zij worden parttime vegetariërs of flexitariërs genoemd.
Wie één of enkele dagen per week geen vlees eet, heeft geen aanvulling nodig. Tenminste, als de rest van de voeding gezond en gevarieerd is.
Recept van de dag: Aubergine met tomaat uit de oven (parmigiana)
Verwarm de oven op grillstand.
Leg plakken aubergine op een bakplaat bekleed met bakpapier en zet deze enkele minuten net onder de grill totdat het vruchtvlees van de aubergines lichtbruin kleurt. Controleer of de aubergines niet aanbranden. Haal de bakplaat uit de oven.
Zet oven nu op 200 °C.
Kruid de tomaten met knoflook, peper, provençaalse kruiden en enkele druppels tabasco.
Schik de plakjes aubergine in een ovenschotel en overgiet met de gekruide tomaten.
Besprenkel met olijfolie en bak de aubergines in de oven gaar in 30 minuten.
Supersimpel en niemand mist het vlees :)
12-02-2016 om 16:34
geschreven door week van de vrije smaak
De actie #dagenzondervlees sleurt soms een beetje de connotatie van een vastentijd met zich mee, zeker omdat bij de aanvang inderdaad gesproken werd over 4O dagen zonder vlees.
In de # hashtag #dagenzondervlees is die 40 in ieder geval al gesneuveld. Misschien is dat omdat de hashtag anders te lang wordt ...
Maar WIJ hopen dat het is omdat we organisatoren inmiddels wel inzien dat we in een multiculturele en ontkerkte samenleving wonen. En daardoor is het voor velen onder ons zelfs niet eens meer geweten, dat er een band bestaat tussen eerst vettig en prettig feesten (Carnaval) en daarna 40 dagen voor de paas zich louteren door te 'vasten'. Voor wie niet uit die traditie komt is het niet relevant dat deze actie in dit seizoen valt, en ook al niet dat ze 40 dagen 'moet' tellen.
En wie wel uit die traditie komt maar haar niet meer in die mate toepast, haalt geërgerd de schouders op: moet dat nou weer opnieuw gekoppeld worden ? Voor hen mag carnaval gerust BLIJVEN duren: aan vasten doen zij niet mee...
Hebben wij effe goed nieuws voor jullie: veggie eten heeft nooi ofte nooit iets met vasten te maken! Het is zo lekker, zo gezond, kan zo sober of zo uitgebreid zijn als je zelf wil, Veggie betekent niet dat je niet mag snoepen, etc. etc. etc.
Dus: go veggie en doe het zonder enige cultuur-historische ballast!
Een recept uit het heerlijke Venetiaanse carnaval: Ricotta Gnocchi met geroosterde hazelnoten en salie
Doe ricotta, ei, zout en nootmuskaat in een kom en meng goed tot een gladde massa. Doe er dan pas de bloem bij (alles ineens) en meng zacht maar stevig met een vork tot een zacht deeg. Wees voorzichtig dat je het deeg niet kapot gaan kneden, dan wordt het taai als je het later kookt.
Bestuif een kom met bloem, leg het deeg erin en doe er cellofaan over. zet 30 minuten in de koelkast.
Bestuif je werkblad en een groot bord met bloem. Verdeel het deeg in 3 of 4 stukken, rol ieder stuk tussen je handpalmen tot een rolletje van 2 cm dikte. Met een klein mes ga je dan ieder rolletje versnijden tot een tiental (misschien 12) stukjes van ongeveer 2,5 cm. Die stukjes gaan allemaal op het grote bord, en weer 30 mituten de koelkast in.
Breng gezouten water aan de kook in een grote pot. Voeg de gnocchi toe en laat ze meekoken tot ze bovendrijven, na ongeveer 1 à 2 minuten. Afgieten, uitlekken en afspoelen. Daarna gaan de gnocchi in een pan, met de groentenbouillon. Verhitten tot de groentenbouillon half ingekookt is na ongeveer 5 minuten. Haal van het vuur en roer er boter, bieslook en geroosterde hazelnoten door. Dan de helft van de gemalen pecorinakaas en lichtje opschudden.
Verdeel over 4 porties, doe er dan pas de salieblaadjes bij, en de rerst van de pecorinokaas.
Wil je geloven dat deze advertentie voor vegetarische levensstijl, die leuk en sexy is, verboden werd in Engeland, zo'n 8 jaar geleden, wegens "te suggestief".
Intussen is "veggie = sexy" heel mainstream geworden, dus bij de kickoff van #dagenzondervlees geven wij dit mee!
10-02-2016 om 15:29
geschreven door week van de vrije smaak
Op 10 februari gaat Dagen Zonder Vlees 2016 van start!
Boegbeeld Gwendolyn Rutten is dit jaar, samen met andere partijvoorzitters, meter van deze actie. En zij dacht dat het ook wel iets voor ons kon zijn. Zeker wel, natuurlijk weer in onze eigen stijl!
Dagen zonder vlees, dat is 40 dagen met zo veel mogelijk mensen wat minder vlees en vis eten. Meedoen kan van 1 tot 7 dagen per week. Elke dag telt immers. Met andere woorden, het hoeft geen connotaties op te roepen van de 40-daagse vastencyclus uit één bepaalde traditie. Het is zeker geen vasten, want wie zegt dat we geen vegetarische Bachanalen kunnen opzetten in die periode ? En wijn is zelfs veganistisch, dus hopla, extra punten!
In alle ernst : zon vegetarisch experiment stelt ons in staat om:
- samen culinaire ontdekkingen doen
- samen een statement maken over de overconsumptie en ongezonde levensstijl
- samen onze ecologische voetafdruk zoveel mogelijk verkleinen.
Waarom?
Dagen zonder vlees is geen pleidooi voor het volledige vegetarisme, maar een gezamenlijke uitdaging voor gezondere voedingsgewoontes.
En we hopen dat jij met ons mee wil doen! Het is nooit te laat om nog te beginnen. Zonder vasten ! Decadent vegi moet kunnen. Zo hebben wij aan de collega's die meedoen al een gin-tonic happy-hour aangeboden. Jaja, dat is toch ook zonder vlees hee!
En weet je dat de mensen achter de dagen zonder vlees actie, ook tips hebben voor wie alreeds vegetariër is? Aan hen vragen ze om eens op andere elementen van hun voedsel-voetafdruk te letten: geen voorverpakte appels kopen maar in bulk, bijvoorbeeld.
TOON DAT JE MEEDOET door je deelname (zelfs al doe je geen 40 dagen, zelfs al wil je liever 1 dag per week vegi doen, zelfs al wil je alleen rood vlees laten en wel kip eten, zelfs al bén je al vegetariër maar wil je nu eens letten op de rest van je voetafdruk) te laten optekenen op deze website : http://www.dagenzondervlees.be (waar je alle info ook kan vinden!)
BRAINFOOD -voedsel voor het brein- nieuwe thema Week van de VRIJE Smaak 13-23 nov 2014
Vrije wil ontmoet eetdrang! Dat is één van de mogelijke invullingen van het thema. Er is zo'n gezegde: "elk pond gaat door de mond". Voor iedere hap moeten we arm, hand, vingers bewegen om het voedsel in het bekje te krijgen. Maar is het niet ons brein dat arm, hand, vingers beveelt? Of wat? Ons oer-instinct schijnt verantwoordelijk te zijn. Zoveel tijd nà de oermens staan we nog steeds geprogrammeerd op volschransen als er voedsel voorhanden is. In tijden van onregelmatige en onvoorspelbare voedselvoorziening was dat een overlevingsstrategie. Maar tegenwoordig is niet schaarste het probleem, maar overvloed. Er is genoeg, zelfs teveel - althans in onze contreien. Mensen zijn eerder te dik dan dat ze hongerig kùnnen zijn. En wanneer te veel vetten en suikers dat mondje ingetild worden, kan de perverse situatie ontstaan dat iemand met overgewicht toch onder- of ongezond gevoed is. We zijn evolutionair duidelijk nog niet aangepast aan de gewijzigde omstandigheden. De redding moet dus liggen bij onze hersenen, ttz onze vrije wil, het bewustzijn om instinct te beheersen. Zie voor tips rond dit thema Brainfood: www.weekvandevrijesmaak.be
15-06-2014 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Aviva's Blog Tags:brainfood, week van de smaak, week van de vrije smaak
Nodig: 1 liter artisanaal vanille ijs; een blik kleine airelles op siroop
Zeef de airelles zodat je de siroop apart hebt. Vries die siroop apart in (in een plastieken zakje op zo. Voeg aan de airelles ondertussen een scheutje drank toe (experimenteer naargelang je eigen smaak met een scheutje rode wijn, een scheutje brandy of rum of laat dit element weg als er kindjes mee-eten). Verhakkel de ingevroren siroop tot brokjes of ijsschilfers. Roer met stevige hand de (alcoholische) airelles door het vanilleijs (dat je een beetje zacht hebt laten worden maar niet helemaal laten smelten natuurlijk), en doe daarna hetzelfde met de siroopschilfers. Zet opnieuw in de diepvries om te verharden. Dit ijs is verrukkelijk én kan behalve als nagerecht eigenlijk ook superorgineel BIJ de hoofdschotel van wild. En nog origineler: maak flensjes gevuld met kalkoenreepjes en presenteer een bolletje van dit ijs erbovenop.
Trou américain
In plaats van de klassieke 'trou normand' is het hier américain omdat cranberries wel met Amerika geassocieerd worden :) Nodig : 1 zakje verse cranberries (diepvries kan ook); 4 dl koolzuurhoudend mineraalwater; 50 gram witte basterdsuiker
Pureer de gestoofde cranberry's, het mineraalwater en de witte basterdsuiker tot een glad sorbetmengsel (eventueel ook zeven). Draai het mengsel in een ijsmachine in circa 35 minuten tot ijs. Geen ijsmachine? Dan gewoon laten invriezen in bakje, dan wordt het een granité die je daarna schraapt. Graag makkelijker? Koop cranberry-sap en vries het in de ijsmachine in. Presenteer een bolletje cranberrysorbet in een flute-glas, en schenk er ijskoude cointreau over.
À la Nigella Lawson
Nodig: 1 liter artisanaal vanille ijs voor de veenbessen (cranberry) siroop: 1 1/4 kopje zeer fijne witte suiker; 1 kopje water; 1 pakje verse cranberries (bij gebrek hieraan kan je ook diepvries gebruiken)
Doe de suiker en het water samen in een kookpot en verwarm op lage temperatuur. Eén keer doorroeren bij t begin, niet blijven roeren anders wordt de siroop korrelig. Voeg de cranberries toe en breng aan de kook. Laat doorkoken tot de siroop rood wordt en de bessen ontploffen. Dat kun je bij verse bessen soms wel horen. Naargelang hoeveelheden en versheid ligt die kooktijd ergens tussen 5 en 10 minuten. Klaar! Liefhebbers hebben er ook een kaneelstokje bijgestopt, dat na het koken verwijderd wordt. Serveer deze cranberriesaus lauw over het superkoude vanille ijs
Voor de kindjes, echt roze ijs
Maak hetzelfde recept als Nigella-stijl, zonder de kaneel. Zeef de cranberry puree zeer goed. Verwarm vier kopjes melk los er nog wat suiker in op. Laat afkoelen, voeg er 2 kopje slagroom aan toe, en dan de gezeefde cranberries. Zeker een uur of 2 in de diepvries.
23-12-2013 om 15:20
geschreven door week van de vrije smaak
Speciaal voor de feestdagen bieden wij u als extraatje dé nieuwe
smaak aan die het in 2014 helemaal gaat maken!
Speculoos is al voorbij, en cuberdon was zooooo 2013 - volgens onze dames
wordt cranberry(veenbes) dé trend van 2014. Op onze culinaire blog alhier vroegen wij geheel in ons IJS-thema van de
voorbije Week van de Vrije Smaak welke ijsjessmaak het verdient om de hype
van speculoos en cuberdon op te volgen. Er werd geaarzeld over blauwe bessen
(drie keer raden waarom) maar uiteindelijk werden het rode (!) bessen, meer
specifiek cranberries, in onze contreien veenbessen genaamd.
Evelyne Van de Steene uit Duffel, die ons deze smaak aanreikte, mocht onze
jaarlijkse Prijs van de Vrije Smaak in ontvangst nemen, een etentje bij een
sterrenchef.
20-12-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Zopas werd in Londen de eerste proefsessie georganiseerd voor kunstvlees.
Hoewel die term technisch niet helemaal juist is, maar tsja, zoals
men er over schrijft zo is de waarheid. Proefbuisbaby is ook
niet de technisch correcte term, en frankensteintomaten nog veel
minder. Opvallend is ook dat deze welhaast koninklijke voorproevers
geen klassieke chefs noch klassieke gastrojournalisten (sic) waren,
maar voedingsspecialisten en bloggers. Het in-vitro vlees vertrekt
van een flintertje spierweefsel van een koe, dat in vloeistof gaat
groeien, en groeien, en groeien, cel voor cel. Ongeveer ook de
methode waarmee uit stamcellen nieuwe huid gekweekt wordt voor
brandwonden. Een stap vooruit voor de mensheid, juicht de
wetenschapper van de universiteit van Maastricht.
Bon,
de proefsessie dus. Denk niet dat het daar in Londen een
persconferentie was waar het hele journaille tot oververzadiging
gevoerd werd met het nieuwe wonderproduct. Twéé uitverkorenen, u
leest het goed, mochten één (u leest het wederom goed) hamburger
proeven. Niet eens élk één, maar samen één. En dan was het nog
de bedoeling dat de Hollandse uitvinder de restjes mee naar
huis zou nemen zodat zijn kinderen ook eens konden proeven. Nou
moe, een wetenschappelijke wereldprimeur met de allure van een
Hollandse vergadermaaltijd, het glas karnemelk ontbrak nog net.
Wat kun je ook verwachten, smaalde een vriendin, van een volk dat ook
kroketten uit de muur eet. Ineens zag ik het beeld voor me: heel
Afrika volgebouwd met muren van stamcellen-hamburger-kastjes. Wow
ineens werk (muren bouwen) én eten (stamcellenvlees) voor een heel
continent.
Want de ambitie is, nu weer even ernstig, wel degelijk dit: de honger uit
de wereld helpen én tegelijk het milieu minder belasten. Het verhaal
dat één koe zoveel broeikasgas veroorzaakt dan één auto, en voetafdruk wordt natuurlijk ook genoemd. En dat
minder koeien/schapen/varkens dus meer plààts ruimen. Voor wat
eigenlijk? Voor spelende kinderen misschien, of gewoon teruggeven aan
de natuur, hoorde ik de wetenschapper in alle ernst zeggen. Toch even
narekenen hoor, dat verhaal. Die vrijgekomen velden misschien toch
eerder benutten voor niet-vlezige oogsten, zou ik zeggen, want met de
graanschuren van de wereld is ook nog wel iets mis, en niet alle
beesten kun je afschaffen want ze leveren behalve vlees ook nog
melk al zijn het dan wel niet dezèlfde beesten die dat doen,
maar kom u ziet wat ik bedoel: dat alles met alles te maken heeft, en
dat er nooit één oplossing is voor een complexe situatie.
Winston
Churchill had 50 jaar geleden al een meer holistische kijk op het
probleem, een probleem dat met de komst van dit stamcellenvlees niet
opgelost is. Hij poneerde toen de geestigheid dat de dag moest
komen waar we zouden ontsnappen aan de absurditeit dat we een hele
kip moeten kweken om er vervolgens enkel de borst of de bil van te
willen eten, door deze onderdelen apart te kweken zonder de rest
van de kip erbij. Maar de in-vitroburger is het omgekeerde verhaal:
het zijn enkel de stukken die we nu al niet willen voor eerste klas
consumptie die ze nu kunnen bijmaken, m.a.w. niet de borsten en
billen, maar al de rest dat, tot gehakt vermalen, moet dienen als
vormeloze proteïne op pizzas en in lasagne én natuurlijk als
hamburger.
Vreemd toch ook, schoot het door mijn hoofd, dat hamburgervlees de norm is
geworden. Dat het streven van de wetenschappers niet was om
smakelijke lamskoteletjes na te maken. Ik laat me uitleggen dat dit
een hogere moeilijkheidsgraad is, andere textuur bijvoorbeeld, dan
moet men niet enkel de proteïnemassa maken maar ook de dooradering
etc. etc., Het kan misschien in een heel andere fase. Maar nu is het
eerder gericht op een lookalike van alreeds onherkenbaar ogend
gehakt te maken, eventueel voor massaconsumptie, en zeker voor de
doorsnee mensen er aanvaardbaar uitziend. Het
is cruciaal, hoorde ik van de wetenschapper, dat het de look, feel
and taste of the real thing heeft. Oh, Coca-Cola dus? Nee, van een
échte hamburger. Maar dat is het m nou net, er is niets echt aan
een hamburger. Maar aanvaardbaar, dat wordt dus geassocieerd met een hamburger, het
ongezonde vreten van de jeugdcultuur, de Amerikaanse vleesgeworden
droom van niet westerlingen, hongerend of niet. Zon Hollander had
ook op het idee kunnen komen om kriekskes met frikadellen of een
oeroude gehaktbal te laten proeven bij die eerste try-out, of zelfs
een bitterbal of een mora-snack Misschien had de foodblogger een
ballonnetje kunnen oplaten om heel wat R&R geld voor die perfecte
hamburgerlook te sparen, door te gaan voor een runderzalfje à la
Ferran Adria.
Of op te werpen dat er al soya-alternatieven bestaan voor vlees, die er
beter in slagen de smaaktest te halen. Maar neen, een hamburger werd het. Dat zegt toch écht wel meer dan wat
het zegt! Ach, laat ik het positief bekijken en hopen dat deze
openlijke liefdesverklaring aan MacD tot gevolg zal hebben dat voor
iedere in-vitroburger die de fastfoodgiganten in de toekomst in
westerse keeltjes proppen, er ook telkens eentje gràtis naar een
hongerend kindje gaat. Dat is het enige mogelijke excuus voor zon
schaamteloze hamburgerflirt op tv.
Aviva D.
06-08-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Hier komen echt "yummie" foto's die JULLIE
ons sturen. Van nu tot eind november is het thema "ijs". De foto's wisselen
wekelijks, dus blijf maar sturen! Je kan dat doen via de DROPBOX hiernaast in de linkerkolom. In
november verloten we onder de inzenders mooie cocktailboeken.
30-05-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Je leest wel eens, zowel in de vrouwenbladen als in de boekskes over nieuwe modes in dieetgedrag, en vooral dan hoe filmsterren daar de trendsetters zijn. Het Raw Food dieet maakt zo al een tijdje opgang, met actrice Demi Moore en ontwerpster Donna Karan als iconen. Trouwens zij beweren dat het geen dieet is, maar "een manier van leven". Een die zeker en vast teruggrijpt naar vroeger, evenwel héél wat vroeger dan grootmoeders keuken, eerder terug naar de oertijd. Darwin en Dirk Graulans liggen in een deuk wanneer ze horen hoe de voorvader-jager er met de (wilde) haren bijgesleept wordt om de hippe trend van rauw voedsel uit te leggen. Trendwatchers en sociologen kijken dan weer naar andere elementen. In "De Jeugd is Tegenwoordig" komen Pedro De Bruyckere en Bert Smits tot best interessante bevindingen. Jongeren wijzen af wat vorige generaties precies als stoer en ontvoogdend ervoeren: roken en drinken. De ouders vinden hen zelfs braaf en boring, en worden soms een beetje iebelig van, misschien omdat ze toch wel aanvoelen dat er een veroordeling van hun eigen levensstijl aan vast hangt. En dat blijkt inderdaad te kloppen: gezond en braaf leven is juist de nieuwe rebellie. Ook het verwerpen van vlees eten hoort daarbij. Willen ze vegetarischer en rauwer leven uit eigenbelang, zoals de filmsterren en modellen die obsessioneel met zichzelf bezig zijn? Of doen ze dit omdat ze zo groen zijn, zo begaan met de eigen ecologische voetafdruk die ze nalaten? Geen van beiden als je de trendwatchers mag geloven: het is vooral een nieuw wij-gevoel dat de drijvende factor is. Het gevoel een nieuwe groep te vormen die het beter weet dan de vorige groep, de groep die nu eens wél de planeet gaat redden, ja ook dat speelt mee, maar bovenal is het wij-gevoel.
De tendens is er al in scholen: zijn de ouders nog bezig met ijveren voor halalmaaltijden, dan staan de jongeren eigenlijk al veel verder: zij willen gewoon minder of zelfs géén vlees, en ook vooral: rauw en gezond en daardoor dus stoer en hip. Vleesvervangers, sojaburgers, veggiepizzas en energiedrankjes zien zij als valse imitatiecultuur, ze worden afgedaan als voor doetjes. Wie echt tot de nieuwe in-crowd hoort, gaat voor sapjes en stoere rauwe producten. En daarbij moet je vooral ook niet denken aan alleen maar slappe slaatjes, noch aan macrobiotische toestanden uit de jaren 70. Neen, "gewoon" rauw, zeggen jongeren schouderophalend. Wat moeten we ons daarbij bijvoorbeeld voorstellen? Op het menu staat spaghetti, maar die heeft alleen naar de vorm, slierten, enige gelijkenis. Er worden rauwe courgettes tot slierten verwerkt, en die kunnen met een saus van andere rauwe groenten en wat gehakte noten bijvoorbeeld enige visuele gelijkenis met spaghetti oproepen. Voor een keuken die zegt alle vervangingen af te wijzen, leek het mij toch gek dat ze dit (overigens lekkere) gerechtje dan ook benoemen als spaghetti van courgette. Nou ja, ik blijf mild, want ik vind eigenlijk wel even gek hoe ze in sterrenrestaurants àlles wat dun gesneden gepresenteerd wordt een carpaccio noemen, ja hallo! Het publiek in het rauw-restaurant is jong, jonger, jongst. En niet wat je zou verwachten, niet alleen alternatief uitziende mensen, maar een interessante mix van schooljeugd, fitnessfreaks, bakfietsouders en modevolkje.
De aantrekkingskracht van een divers publiek zorgt voor neveneffecten. De filmsterren krijgen gelijk: van dieet naar levensstijl zorgt voor een succes van smoothiebars en restaurants waar je enkel rauwe menus kan voorgeschoteld krijgen. Het Antwerpse vlaggenschip "Eten Vol Leven" staat in alle magazines en alle blogs aanbevolen als de nieuwste place to be. De superdure merken van keukenrobots en blenders ontdekken, na de huisvrouwen en de hobbykoks, een nieuwe markt: die van de rauwe gasten. De filmsterren zoeken inmiddels alweer naar iets nieuws. Maar de marketeers hebben voorlopig nog wel een kluif aan de rauwe levenshouding van jongeren.
18-03-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Jong en
oud, iedereen is zot van ijs. Maar hoe lang bestaat ijs nu al? En onder welke
vorm bestond het vroeger? Even wat opzoekingen gedaan
De
ijshistorie (vat je'm ijshistorie, niet prehistorie:)) begint 5000 geleden, de Chinezen kenden toen al ijs,
Marco Polo beschreef deze Chinese ijsverkopers in zijn dagboeken. Zij
maakten ijsbereidingen op basis van water, melk en andere ingrediënten. Een
zekerheid hierover is er niet, wat we wel weten is dat in de 4e Eeuw
voor onze tijdrekening aan het hof van Alexander de Grote reeds gekoelde nagerechten
en wijnen werden geserveerd. De recipiënten voor deze nagerechten werden
ingegraven in met sneeuw gevulde kuilen en vervolgens met eikenbladeren bedekt
om koude binnen de kuil te houden. Door de geneeskunde in de Antieke Oudheid
werden deze gekoelde dranken verspreid want de Griekse geneesheer Hippocrates
van Cros prees ze aan ter bevordering van het algemeen gevoel van welbehagen.
Zie je wel dat ijs gezond is?! Nu nog zorgen dat we het terugbetaald krijgen van de ziekenkas :)
De
definitieve doorbraak kwam er onder het keizerrijk van Nero: in de rijke
Patriciërswoningen serveerde men oesters op een sneeuwbed en de allereerste
sorbets op basis van honing, rozenwater, hars en vruchten. Klinkt al redelijk
lekker, buiten die hars danJ.
De sneeuw
die ze nodig hadden werd door slaven vanuit de Apennijnen aangevoerd en
vervolgens in sneeuwkuilen bewaard.
Met de
ondergang van het Romeinse Rijk en de daarop volgende donkere Middeleeuwen
raakte de kunst van het ijsbereiding, zoals vele andere dingen, verloren. Gelukkig
brachten de Arabieren deze kunst terug naar Sicilië. Boven op grote hoogte van
de vulkaan Etna was er namelijk genoeg sneeuw en dus basismateriaal voor de
ijsbereiding. En zo komt het dus dat de Italianen, in het bijzonder de
Sicilianen, bekend staan als ijsspecialisten.
Siciliaanse gelata was de eerste ijsbereiding die ons begrip ijsroom het
best benaderde. In 1530 werd in Catana voor het eerst de invriesformule
toegepast: de recipiënten werden met vruchtenmengsels gevuld en vervolgens
overgoten met een vloeistof op basis van water en salpeter. Vanaf dat ogenblik
was de toekomst van het ijsroom verzekerd.
Toen
Catharina De Medici, uit Toscane, huwde met de Franse koning Hendrik II nam zij
haar hele hofhouding mee, en dan vooral koks, mee naar Parijs. Onder die koks
was er een glacier die moest zorgen voor de ijsspecialiteiten van het
bruiloftsdiner, zo waaide het ijsgebruik over van Italië naar Frankrijk.
In de 17e
en 18e eeuw maakten de ijsroom fabrikanten furore in Parijs, Londen
en Berlijn. Een ijsrecept op basis van vruchten en suiker werd door een zekere
Buentalenti bedacht voor het Franse hof. Zijn recept werd als staatsgeheim
bewaard. In 1644 kwam de Franse kok van Karel In van Engeland, Gerard Tirsain,
op het lumineus idee om melk en room toe te voegen aan het recept. Hem werd
eveneens de zwijgplicht opgelegd maar toen hij in 1649 naar Frankrijk
terugkeerde, verkocht hij zijn recept, zijn uitvinding kende groot succes onder
de naam Glace Napolitaine.
Het eerste
ijssalon werd midden de 17e eeuw geopend in Parijs door de Siciliaan
Francesco Procopio Coltelli. Het ijssalon was internationaal bekend. Napoleon,
Chopin, en Voltaire kwamen er over de vloer.
Ijs viel
ook bij de Amerikanen in de smaak, zij vonden als eerste de ijsmachine uit. Een
Amerikaanse huisvrouw, Nancy West, kwam in 1846 op dit idee. Het was een
machine die manueel moest worden aangedreven en werkte op basis van zout en
ijs: de sorbetière!
In 1857
werd zo de eerste ijsroomfabriek in Baltimore ingehuldigd.
Later werd
nog verder gesleuteld aan de ijsroommachines, maar ook aan de recepten.
In Italië
werd de cassata en gramolata vervaardigd, een soort bevroren limonade. In
Wenen maakt men de café Viennois en in Parijs bedacht men de fameuze Pêche
Melba. Vanaf 1900
kwamen de hoorntjes op, ijs op wafeltjes, ijs met chocolade errond, de meeste
van Amerikaanse oorsprong, maar uiteraard zeer welkom ook in Europa! Njamie
In 1927
werd de diepvriezer uitgevonden, dus dan pas barstte de commercialisatie uit in
Europa.
Een hele
weg heeft dat ijs afgelegd om te worden wat het nu is: een zaligheid op een
heerlijke zomerdag! (Ik vind het ook een zaligheid op een winterdag moet ik
toegeven)
Hieronder de eerste ijsmachine en de allernieuwste, lijkt me nu heel wat eenvoudiger te hanteren, misschien binnenkort eens testen voor u...
Gisterenavond
zat ik op hete kolen om te kijken naar de allereerste aflevering van Crème de
la crème. Gezien onze Week van de Vrije Smaak 2013 draait rond het thema ijs
was het toch wel een absolute must om mij te laten onderdompelen in de wereld
van de ijscrème.
Deze serie
over 3 jeugdvriendinnen die samen een ijssalon gaan openen, zou me wel de
nodige afkoeling bieden En om helemaal in de sfeer te blijven, heb ik me dan
ook te goed gedaan aan het allerlaatste stukje kerststronk. Moet kunnen, een
morele verplichting om in dit ijskoude thema te blijven.
En nu, het
verhaal: de caissière Mira en fotomodel Romi, vroegere jeugdvriendinnen, lopen
elkaar na vele jaren toevallig tegen het lijf en besluiten bijna onmiddellijk
een zaak te beginnen samen.
Dames die
van aanpakken weten en zin hebben voor ondernemerschap, zo hebben we dat graag Maar toch fronste ik even mijn
wenkbrauwen bij het idee dat een zaak starten zo snel en gemakkelijk kan zijn.
In eerste
instantie wordt aan een kledingzaak gedacht, maar algauw wordt er met nostalgie
teruggedacht aan de man met de ijscrème kar die vroeger altijd langskwam en die
ze niet konden weerstaan hoe zou je zelf zijn?
Als er dan
ook nog eens geproefd wordt van die overheerlijke roomijs van toentertijd,
smelten de dames als sneeuw voor de zon het wordt een ijssalon!
Lekker
thema.
Of ik de
serie zelf zo njamie vond, dat is een ander verhaal. Om zo in een zotte bui
even eenBVBAtje op te richten in deze
tijden van economische crisis, vind ik niet echt geloofwaardig. Wij, vrouwen,
kunnen veel, maar dit is toch wel een tikkeltje irrealistisch en vooral zeer
onbezonnen en zo zijn wij toch niet, hé. Misschien precies omdat wij zo goed nadenken voor we doen, dat er minder vrouwelijke 'durvers' zijn die een eigen zaak beginnen. Annemie Neyts, toen ze minister van buitenlandse handel was, deed wel moeite om vrouwelijke ondernemers mee te krijgen op handelsmissies, maar dat was geen makkelijke zaak. Naar aanleiding van de internationale vrouwendag kwamen er artikels in de kranten over het aandeel vrouwelijke ondernemers dat al sinds 2004 stagneert, en de noodzaak om promotie te maken voor het beroep van zelfstandige naar vrouwen toe, maar ook de roep om ondersteunende maatregelen die deze keuze voor vrouwen evidenter zou kunnen maken. Of dat betekent dat déze serie die promotietaak kan vervullen, hmm, dat is voor mij geen uitgemaakte zaak.
Soit, een geluk
dat ik kon genieten van mijn eigen ijsje, want crème de la créme heeft me toch
niet zo gesmaakt maar een eerste aflevering is een opwarmertje, dus we zullen
zien of ze nog een smakelijker crèmeke kunnen presenteren in de komende
afleveringen.
08-01-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De "STOEMP VAN 't JOÊR"
werd gekozen door chef en uittredend Brusseleir van 't Joêr
Albert Verdeyen uit ONS Stoemp-recepten forum "GEEF EENS EEN STOEMP", en klaargemaakt door de jonge koks van de Brusselse school voor horeca en voeding Elishout (waarvan Albert Verdeyen ook peter is).
De wedstrijd liep o.a. dankzij de steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Op 26 november 2012, niet toevallig als uitloper van de Week van de Smaak, en niet toevallig met een knipoog naar de Brusseleir van 't Joêr, kiest 'uittredend' Brusseleir van 't Joêr Albert Verdeyen de Stoemp van 't Joêr, en de 2 runners-up ontvangen de Brussel Beker Guy Vanhengel. Het werd een stoemp genaamd "half-en-half" - de naam is alvast zééér Brussels, en geeft een knipoog naar het befaamde drankje (half witte wijn half champagne) dat in café Cirio faam verwierf (mede doordat het het lievelingsdrankje van Jacques Brel was). Bon wàt is er dan half-en-half aan deze 'stoemp van 't joêr'? Zit er wijn in? Welnee. "De half-en-half stoemp bevat voor de helft gewone aardappelen en voor de helft de meer exotische zoete patatten of 'sweet potatoes'," verklaart Winnares Annelies De Pauw uit het Vlaams-Brabantse Opwijk, "daardoor is hij zowel te eten bij heel gewone Belgische kost als bij meer zuiderse of oosterse gerechten, bijvoorbeeld voor wie niet dol is op rijst". Annelies is ook nog eens een blogster van ons forum!
Als tweede en derde werd een stoemp met patisson (kardinaalsmutspompoen, vergeten groente) en een "Amerikaanse" stoemp met gekarameliseerde ui en stukjes rosbief gekozen.
Het zijn respectievelijk Josi Peeters (Waasmunster) en Monique De Boeck (Willebroek) die deze recepten indienden.
Vanwaar een "Stoemp van 't Joêr" ?
Uittredend Brusseleir van 't Joêr Albert Verdeyen, tweevoudig auteur van een stoempkookboek, ziet dat mensen steeds creatiever omgaan met stoemp. Hij kreeg al ettelijke reacties op zijn boeken en ziet dat mensen oude thuis-recpeten opfrissen onder invloed van nieuwe culinaire modes, dat ze opnieuw bij familieleden te rade gaan voor dat oude recept uit hun jeugd, allez, dat stoemp "in" is. Het aantal mogelijkheden voor een goede stoemp is dus quasi on-uit-puttelijk, meent hij. Dus waarom de inspiratie van de thuiskok niet prikkelen door een 'Stoemp' van 't Joêr' in het leven te roepen?
Albert Verdeyen werd geïnspireerd door de blog "De Vrije Smaak" van de Socioculturele Liberale Vrouwen, om een oproep te doen voor 'nieuwe' stoemprecepten.
Tiens, zou hij misschien aan een derde boek stoemprecepten werken?
En mogen we volgend jaar een nieuwe "stoemp van 't joêr' verwachten?
De mogelijkheid bestaat ...
Wablief? Hét thuis-recept (enquete van Week van de Smaak) zou Witloof-in-den-oven zijn?
Niét in Brussel! Wij gaan voor STOEMP, non peut-être!
Het perfecte huwelijk tussen de Brusseleir van 't Joêr en Brusselicious werd gevonden in de vorm van de Stoemp van 't Joêr!
JA! Jullie vroegen of er nog steeds recepten mogen toegevoegd worden op het Stoemp-forum? Natuurlijk.
27-11-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Aviva's Blog Tags:stoemp,Verdeyen,Albert Verdeyen,Brusselicious,half en half, Guy Vanhengel
Zeg nooit
zomaar "stoemper" tegen de pureerstaaf van Tupperware. En
helemaal minachtende blikken krijg je als je vraagt (zoals ik in mijn
naïviteit) of een pureerstaaf een mixer is? Want dat dacht ik bij het
lezen van het woord pureerstaaf dat het een staafmixer was. Oeps!
Nee dus: de pureerstaaf is NIET electrisch, hoort thuis in de
categorie 'keukenhulpjes" en kan "geschikt" worden in
het boeket van houten lepel, schaar, pollepel, schuimspaan en
klopper dat de meeste van ons normale stervelingen in een
kapotte vaas op het keukenaanrecht hebben staan.
Ik
geef toe: ik ben geen Tupperware-ingewijde. Een politieke 'tupperware
party' dat is me vertrouwd. En ja, natùùrlijk ben ik wel eens naar
een "echte" geweest, als een vriendin of collega die
inrichtte. Maar op zo'n soireetje ben ik dan altijd diegene die een
lachstuip en metafysiche fantasiën krijgt als de
demonstratrice aankondigt dat we nu de "ruimtekommen"
zullen testen. Ze bedoelt dan ruimtebespàrende kommen, maar ze heten
wel degelijk ruimtekommen. Gewèldig. Maar ik bespaar al ZOveel ruimte,omdat ik mijn keuken heb laten uitbreken en ombouwen tot een dressing.
Voor het kleine ergonomische kookhoekje heb ik echt geen
ruimtekommen nodig :) Heb ik dan wél de tupperware pureerstaaf
nodig? Tsja, waarom niet! Want ik ben wél dol op een lekkere
Brusselse stoemp. En tenslotte is die altijd snel en simpel klaar te
maken, zelfs op mijn minimalistische kookeilandje dat bestaat uit
niet veel meer dan een microwave op een rijdend keukenblok. Maar
goed, nu de test. De reclame belooft: Stoemp
in een oogwenk!. En ja, natuurlijk is dat waar. Huh, dat is
natuurlijk altijd en voor iedere stoemp waar, ik kan me zo
voorstellen dat, zelfs met een ONhandige stoemper het ook in een
oogwenk zou gaan, want moeilijk is het bepaald niet. Een ander
aspect dat aangeprezen wordt, lijkt me belangrijker, in deze stoemper
zouden minder geplette groenten en aardappelen 'blijven hangen', je
zou er dus niet zo knoerhard mee op de rand van de kom moeten tikken
om het net gestampte deel weer te doen 'lossen'. Inderdaad, dit is
waar. Al moet ik zeggen dat ik daar met mijn oude stamper ook niet
echt last van had, ik bleef gewoon DOORgaan met stampen en dan viel
op den duur het reeds geprakte deel vanzelf wel door de wetten van de
zwaartekracht weer in de kom.
De
extra lange staaf ligt heel goed in de hand en laat toe tot op de
bodem van het recipiënt te gaan. De rooster is ovaal, om
probleemloos in de randen van potten en pannen geraken en is voorzien
van een groot aantal gaten met scherpe randen om gemakkelijker de
voedingswaren te pletten. Mijn lekker ouderwetse metalen stoemper
ziet er veel echter uit, echt wat je met het gezellige, warme
en troostende van ouderwetse stoemp associeert, MAAR ik geef het toe,
zijn mooie metalen krullen worden wel begrensd door een rechthoekige
vorm die wel eens onzacht in aanraking komt met de randen van de kom
waarin ik hem als een ijzeren en gedraaide vijzel hanteer. Absoluut
wààr dat je dit met de pureerstaaf van Tupperware niet voorhebt.
Dus toch wel een leuk hebbedingetje. Al ben ik zelf nog altijd op
zoek naar zo'n stoemper als mijn grootmoeder had: eentje die er
uitziet als een oud strijkijzer. Als je dié ooit ergens tegenkomt
mag je 'm voor me meebrengen. Ik draai dan wel een haak in mijn
rijdend mini-kookeilandje en hang 'm eraan. Want nee, die
ruimtekommen ga ik niét testen.
24-11-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Lancering grote STOEMPwedstrijd 'Geef eens een stoemp'
Het is er [slecht] weer voor. Nu de bbq's op stal blijven, de
terrasstoelen nat , de zomerfestivals modderig... Hebben we misschien wel
evenveel zin in een troostende 'stoemp' als in een vrolijk ijsje. Dus
kunnen we net zo goed NU al het startschot geven voor de grote,
allesomvattende, ultieme en über-brusselse STOEMPWEDSTRIJD 'Geef eens een
stoemp'.
Organisatoren van dienst zijn de socioculturele Liberale Vrouwen, die
hiermee een bijdrage willen leveren aan Brusselicious Jaar van de
Gastronomie. Zij lanceren een nationale oproep om massaal stoemprecepten
in te sturen, uit te wisselen, te becommentariëren en aan te vullen, in
het kader van culinair erfgoed. Zij haalden Albert Verdeyen aan boord,
reeds tweevoudig auteur van een stoempkookboek, om de recepten de
beoordelen en er winnaars uit te kiezen op 26 november. Wie weet wil hij JOUW recept wel eens gebruiken ook!
Recepten insturen vanaf NU dus alhier op onze blog www.bloggen.be/devrijesmaak IN DE RECHTERKOLOM HIERNAAST
De wedstrijd loopt o.a. dankzij de steun van het Brussels Hoofdstelijk Gewest
18-07-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
En we
hebben het hier wel degelijk over een Brusselse specialiteit en niet over één
of ander typisch Grieks gerecht. Geen Grieks brood dus, pure kletskoek.
Ik geef u even
de ware toedracht: in de 16 eeuw deelden de Brusselse paters Augustijnen, in
hun abdij aan de Wolvengracht, brood uit aan de armen.
In de
Brusselse volksmond werd dat bruut van de grecht (grecht= gracht) genoemd.
Franstaligen wisten niet goed wat grecht was en maakten er dan maar grec
van.
Vaak wordt
daardoor de foutieve benamingGrieks brood gegeven aan dit koekje, het
verbasterde perlagrek is een betere benaming.
Dit zwarte
brood voor de armen is echter doorheen de tijd geëvolueerd tot een verfijnd
koffiekoekje.
Vroeger
werd perlagrek gemaakt van de overschot van stokbroden. Nu nog wordt het in
langwerpige vorm (bootje) gebakken en met een zaagmes versneden.
In het
centrum van Brussel, in de Boterstraat, staat een monument voor de zoetebekken,
het familiebedrijf Dandoy. Dé specialist in het maken van amandelkoeken,
speculoos en de fameuze pain à la grecque. Daar moet u dus zijn om te
proeven!
Of u kan
het ook zelf maken:
Ingrediënten:500
gr bloem;3,5
dl (geen magere) melk;50
gr gist;1
ei
Na een rijstijd
van 20 minuten:40
gr kandijsuiker;200
gr boter; koffielepel zout; 50
gr kaneel; watgrove
kristalsuiker (granulé)
En dit zijn de handelingen:
-Deeg bereiden met de melk, ei, gist en de helft van de bloem
-Na
een rijs-tijd van 20 min de overige ingrediënten bijvoegen
-Het
deeg goed kneden op een tochtvrije plaats, afgedekt door een plasticfolie, kort
laten rijzen.
-Het
deeg afwegen in porties van ca. 130 gr
-Die vingerdikke
deegrollen van 50 cm in de grove kristalsuiker rollen
-Op
beboterde ovenplaten leggen, afdekken met plasticfolie en laten narijzen
-Halfweg
de narijs de deegrollen afplatten tot ca. 4 cm breedte
-De
koeken 20 min bakken in een voorverwarmde oven van 180° C
-Dadelijk
na het bakken de koeken op de plaat omkeren
-Versnijden
in 4 à 5 gelijke stukken
-Bewaren
in koekentrommel
Smakelijk! Valt het je ook op? Net als bij broodpudding, NOG zo'n gerechtje dat oorspronkelijk typisch armemensen-kost en restjesverwerking was, doet het huidige recept beroep op hoogwaardige ingrediënten, die niét voor een arme evident zijn ... Dat we net vandaag dit typisch Brussels gerecht-van-de-grecht brengen, kun je koppelen aan de berichtgeving gister over de vraag naar voedselhulp die meer en meer stijgt, vooral in de grote steden. Iets om over na te denken. De voedselbanken delen geen pain à la grecque uit. Maar misschien kan iemand eens bij Dandoy gaan vragen of ze hun overschotten niet ter beschikking willen stellen van een organisatie voor de armen. Zou toch mooi aansluiten bij die heel oude traditie, niet?
10-07-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
In de sprookjes zijn grootmoeders niet fijn. Ze zien er eng uit, hun
visuele voorstelling wijkt niet erg ver af van die van heksen. Ze
lopen krom, ze hebben een stok, rimpels of wratjes. Grootmoeders
zijn nooit uitgewerkte figuren. Ze zijn één-dimensioneel. Van
Roodkapjes grootmoeder weten we niks, behalve dat het kind haar
appels moest brengen. Had grootmoeder misschien liever frambozen
gelust? We weten het niet. Ging ze haar kleindochter appeltaart leren
bakken? We weten het niet. Was grootmoeder een excentriek dametje,
dat ze zo helemaal ver weg in het bos woonde? Een kruidenvrouwtje
misschien? We weten het niet. Kinderen stellen de waanzinnigste
vragen wanneer je hen voorleest. Waarom deed Roodkapje dit of dat,
waarom zei de wolf zus en zo, welke bomen staan er in het bos, zijn
er ook kabouters in dat bos Maar over grootmoeder? Niks nul noppes
vragen ze.
Vandaag
zijn grootmoeders ineens aan een revival begonnen. Ze zijn erfgoed
geworden. Ze zijn nu twee-dimensioneel. Ze kregen er het beeld
oma-aan-het-fornuis bij. Dat is al méér, maar nog steeds een grove
onderschatting. Al
die kindjes die nooit vragen stelden over de grootmoeders in de
sprookjes, kunnen zich ineens wel voor het hoofd slaan dat ze ook hun
eigen grootje nooit bevraagd hebben over recepten, kruiden,
bewaartechnieken en diesmeer. Want nu moeten ze harde euros
neertellen om het met de bomma van Jeroen Meeus te kunnen stellen, of
met de recepten voor cupcakes uit een on-eigen Amerikaans verleden
toen wij eerder speculozen venten, Limburgse vlaaien en quatre-quarts
van normale afmetingen bakten. Andermans bomma is big business
geworden! Het
zegt wel iets over de waarderingsgraad die we kunnen opbrengen voor
het eigene, dat we te dicht bij huis, te gewoon, te beschikbaar
achten om er iets waardevols in te zien. AL onze grootmoeders
kenden tips & tricks om vlekken te verwijderen, zilver te
poetsen, ramen streeploos te lappen en de soufflé niet te doen
inzakken. AL onze grootmoeders waren alchemisten dus. AL onze
grootmoeders konden kruid van onkruid onderscheiden, koorts doen
dalen en krampen verminderen. AL onze grootmoeders konden de rokjes
naaien waarmee anno 2012 een blogster tot fashionista werd. AL onze
grootmoeders konden met of zonder Burda een couponneke
omtoveren tot een creatie. AL onze grootmoeders waren
modeontwerpsters. AL onze grootmoeders kenden de recepten van hun
grootmoeders, en uit de eerste hand, niet via het kookboek van den
boerinnenbond. Ze pasten ze aan volgens de evoluties van de tijd, van
boter over margarine tot olijfolie naar soya-voor-bakken-en-braden.
AL onze grootmoeders waren erfgoedexperten. AL onze grootmoeders
waren handige henriettas die met kleine ingrepen en kleuraccenten
de huiskamer een nieuwe look konden aanmeten. AL onze
grootmoeders konden haast wiskundige patronen breien, terwijl nu
jonge actievoerders knitting for dummies moeten kopen om te
leren wildbreien rond bomen en straatmeubilair.
Ondanks
deze kwaliteiten werden AL die grootmoeders geofferd op het altaar
van de moderniteit en raakten hun vaardigheden ondergesneeuwd. Allez
geef het maar toe, ons bomma die geen gestudeerde expert was, we
gingen ons voor haar schamen. De overlevering kwam tot stilstand,
onze dochters hebben we zeer effectief behoed voor de invloed
en wijsheid van de bomma. Nù
pas gaan onze dochters en kleindochters vragen stellen. En dan nog
door de nieuwe media-hype die er rond de goede oude tijd is. We gaan
oude herinneringen aan de bomma pas trendy vinden nu ze in cellofaan
verpakt worden tot grootmoeders keuken van een bekende chef of
gouden raad van tante kaat, met iemand anders dan bomma die het
boek signeert op de boekenbeurs. Tiens, het valt me ineens in dat
er inderdaad weinig bommas in de rij staan om die boeken te kopen.
Geen wonder. Zij hebben dat allemaal zelf in hun eigen erfgoed, in
hun eigen hoofd en handen zitten.
Mijn
bomma, alchemiste, fysicus, mode-ontwerper, stijladviseur, topchef,
apotheker. Mijn bomma, geen eigen boek, maar dan toch ster van deze
column.
20-06-2012 om 13:24
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen) Categorie:Aviva's Blog Tags:bomma, thuiskeuken, grootmoeder, week van de smaak, jeroen meeus
Nee, we
hebben het hier niet over het feit of het glas nu halfvol is of halfleeg is,
want daar kunnen we urenlang over palaveren
En nee, we
introduceren hier ook geen nieuwe maatstaf in het koken en we bedoelen ook niet
dat we half-en-half content zijn in de zin van valt wel mee
Wat dan
wel? Wel, Half-en-half is een typisch Brussels drankje. Het is een mengeling
van witte wijn en champagne of andere schuimwijn. Kan niet slecht zijn hé, ik
drink graag een fris wit wijntje en een coupe champagne sla ik al zeker niet
af. Voor zij die niet kunnen kiezen tussen de 2 lekkernijen, is dit dus een
goed alternatief.
Het werd
naar verluidt toevallig uitgevondenin 1939 in het café Cirio
aan de Beurs, later nog bekend als één van de stamcafés van Jacques Brel, toen
men een tijdelijk tekort had aan Spumante (mousserende Italiaanse wijn).
Een andere versie
is dan weer dat half-en-half een armeluisversie is van champagne. Dat de
beursmakelaars die dag een minder goede dag hadden en zich geen echte champagne
konden veroorloven en dan maar een half-en-half vroegen
En wat
zeggen de Franstaligen dan als men een half-en-half wil bestellen? Un Demi et
demi?
Klinkt niet
echt, dus werd het un halfenhalf. Het Nederlands werd overgenomen, met toch
nog dat beetje Frans bij een schone Brusselse mix.
Nog steeds
blijkt Le Cirio één van de beste plekken om een half-en-half te drinken. Maar
er zijn nog Brusselse Cafeetjes die bekend zijn voor de lekkerste half-en-half:
Belga, Métropole, Roi des Belges, Brouette en Café Bebo, U mag gerust nog
zelf het lijstje aanvullen.
Op 30 mei
jl. werd wijnleverancier Winespot uit Serneffe bekroond tot de beste
half-en-half maker van de wereld. Winespot koos ervoor om Colli dei Tigli van
Lenotti te blenden met Prosecco Spumante Ca'bolani en met succes!
Mmmm we zullen die toch eens moeten gaan proeven en zelf
oordelen
Word
vervolgd
07-06-2012 om 15:04
geschreven door week van de vrije smaak
Choesels oep zaain Brussels, zag ik onlangs staan boven een recept. Dat is natuurlijk een onzuiver pleonasme, want ik zou niet weten op welke àndere manier dan Brussels die choesels dan wel zouden kunnen klaargemaakt worden. Vooropgesteld natuurlijk dat we het eens raken over wàt choesels eigenlijk zijn. Want daar bestaan wel wat stadslegendes (urban myths) over. Een stadslegende is een verzonnen vertelselke dat als waar gebeurd wordt doorverteld. Meestal ontbreken gegevens en zijn er ook geen oorspronkelijke bronnen. Degene die het verhaal vertelt, heeft het veelal via iemand anders gehoord die het op zijn beurt ook weer van iemand anders heeft vernomen. Sommige zijn qua oorsprong wel op een waarheid gebaseerd, alleen is het verhaal al zo vaak doorverteld dat er van de feiten weinig meer klopt. Klassieke stadslegendes zijn verhaaltjes over reuzekrokodillen die in de de stadsriolen rondwaren. Dé urban legend over choesels is dat choesels stierenklootjes zijn. Lekker griezelen om dit verhaal op de dissen op het moment dat deze schotel op de 'dis' verschijnt. Soms wordt er nog aan toegevoegd dat Brusselaars ze als een afrodisiacum eten. Grappig, maar is het waar?
Choesels zijn klassiekers uit de tijd toen 'Bruxelles bruxellait' (versie Jacques Brel), want Brussel was toen nog olalah en olijk (versie Liesbeth List), de negentiende eeuw dus . Nu kun je ze nog maar zeer zeldzaam ergens op de kaart vinden, wat zeg ik, in een wereldstad als Brussel zul je vlotter plaatsen vinden waar ze krokodillensteak (evenwel niet die uit de riool) serveren dan de goede oude choesels Een recept voor choesels vergt ook wel een meer dan middelmatige culinaire vaardigheid om zo'n soort vlees te kunnen presenteren als een sjiek maal, al was vroeger orgaanvlees geen scheldwoord, en stonden choesels broederlijk op de kaart naast sole meunière en blanquette de veau. De grote klassieke kok Escoffier maakte in zijn Le Guide Culinaire zelfs gewag van deze Brusselse specialiteit. In de niet culinaire literatuur vinden we ze vermeld bij Herman Teirlinck en Karel Van de Woestijne. In het Teirlinck-Gedenkboek (1929, blz 76) geeft Jul Kuypers dit fragment/recept weer: Zeven soorten vleesch, mevrouw, noch min noch meer, de choesels inbegrepen. Laat ze weeken, anderhalven dag, zegge zes en dertig uren lang in Madera-wijn, zoodat het Spaansche druivennat en de Brabantsche ossenklieren naar behooren de overige zes vleezen doordringen en doorgeuren....
Allez laat ik nu to the point komen: in tegenstelling tot de hardnekkige stadslegende dat choesels stierenklootjes zijn, kan ik eens en voorgoed zeggen: niks daarvan dus. Choesels zijn echt en heus geen klootjes, niet van een stier noch van een andere soort. Wat dan wél? Eens en voor altijd leest u op deze blog de enige echte waarheid: het zijn stukjes alvleesklier van een kalf, eventueel in de sudderpot aangevuld met nog een allegaartje van ander orgaanvlees, maar gegarandeerd zonder klootjes! Waarom aangevuld met ander orgaanvlees? Omdat de alvleesklier een schaars stukje is om er een hele portie mee samen te stellen, laat staan voor meerdere personen. Daarom worden dus niertjes, ossenstaart, zwezerik of zelfs ook beestenpooten mee in de pot gesmeten. En natuurlijk zijn choesels waar geen Brussels bier bij te pas komt gewoon ondenkbaar, al wil een oud recept ook nog wel eens voorzien in een scheut (of meer) Madeira.
In Nederland bestaat zoiets als woensdag gehaktdag maar uit oude uithangbordjes van Brusselse restaurants blijkt dat in Brussel donderdag choeseldag was! Tegenwoordig zijn ze echter zeldzaam te vinden, behalve dan bij die restaurants die er een erezaak van maken om de oude keuken terug in ere te herstellen. Zo kun je ze alle dagen van de week vinden bij het befaamde resto Viva MBoma dat gevestigd is in een oude beenhouwerij in de Brusselse benedenstad, in een straat die vroeger gekend was om haar orgaanvlees.
Viva MBoma -Vlaamse Steenweg 17 - 1000 Brussel - Tel : +32 (0)2 512 15 93, open van 12 tot 14u30 en van 19 tot 22u30. Gesloten op woensdag en zondag.
en voor wie het zelf wil proberen: Choesels
1 alvleesklier, 1 kalfszwezerik, 1 rundsnier, 1 ossestaart, 3 grote uien, 1 eetlepel bloem, klein blikje tomatenconcentraat, takje tijm, enkele laurierbladen en kruidnagels, nootmuskaat, peper en zout, 1 liter Brussels bier - Maak de uien schoon en snijd ze in in repen. De ossestaart mag in grote stukken, de rest van het vlees in kleine. Verwijder het overtollige vet van de alvleesklier en snij ook in stukjes. Dit vet niet weggooien maar smelten in de pan, we gaan nu de ossestaart er in aanbakken. Voeg de stukken nier toe en laat deze vlug bruinen. Draai het vuur lager en laat alles ongeveer een half uur sudderen. Doe er dan de stukken zwezerik en de gesneden uien bij. Bestrooien met een beetje bloem en voeg ook een eetlepel tomatenpuree toe. Leg er tenslotte de eigenlijke choesels, dus de in stukken gesneden alvleesklier, bij. Bijkruiden met peper, zout, nootmuskaat, tijm, laurier en de kruidnagels. Overgieten met het Brussels bier, en tegen kookpunt aan zeker nog 2 uur op het vuur laten. Hmmm.
13-05-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
We hebben het op deze blog al gehad over
caracollen, spruiten, en ook heel even over Brusselse wafels en stoemp... Maar
wat drinken die Brusselaars ? Wel, het antwoord heb ik gevonden in een Brusselse brouwerij in de Gheudestraat in Anderlecht. Het is een familiale brouwerij, gesticht in 1900. Men brouwt er LAMBIK , GEUZE, FARO en
KRIEK en men doet dit nog steeds op de originele ambachtelijke manier.
Nochtans vreesde men enkele jaren geleden voor het overleven van de oude methodes. Europese normen dreigden nefast te worden voor ambachtelijke brouwers (trouwens ook voor kaasmakers etc). Zelfs de 'instelling' Cantillon kreeg inspecteurs over de vloer, die vonden dat de 19de eeuwse brouwerij niet meer voldoet aan de Europese richtlijnen. Brouwen in oude boerenschuren, opslag in eikenhouten vaten en gisting in de
openlucht dreigden onmogelijk te worden. De muren van brouwzalen moesten afwasbaar zijn, en zo zouden de oude bakstenen en
houten steunbalken voortaan'verboden' zijn. En laat het nu precies van "wilde" bacteriën in de brouwerij afhangen om tot die zeer typische gisting te komen.Maar toen werden de Geuzebrouwers ineens echte geuzen in de andere betekenis van het woord!
(Het woord geus is afgeleid van het Franse gueux. Dat woord betekent schooier, maar het kreeg een positieve betekenis voor al wie in de 16e eeuw in de Nederlanden niet Spaansgezind was. Het was Berlaymont die tegenover Margaretha van Parma de edelen die zich tegen Filips II verzetten wou voorstellen als een stelletje ongeregeld en vooral onbelangrijk. Het bleek een vergissing. Van scheldnaam werd "geus" een eretitel, ja, een 'geuzennaam' dus). De Geuzebrouwers vonden steun bij toenmalig Europees parlementslid Dirk Sterckx, die als een ware geus de strijd aanbond, en ...won! Net als de Franse Camembert was de Geuze veilig.
Een klein ABC van het Brussels bier: In de negentiende eeuw waren de twee meest geliefde bieren
van de Brusselaars en de Brabanders Lambik en Faro. De opkomst van de glazen flessen en de
ontdekking van de hergisting op fles zorgden echter voor een revolutie in het
kleine wereldje van de Brusselse brouwers. De Geuze werd dan het bier dat symbool stond voor Brussel. Lambik, de basis voor de Geuze, is een bier van spontane gisting. Alle bieren op basis van Lambik smaken van nature
uit zuur, maar bij sommige zijn de zuurheid, de bitterheid en de zachtheid meer
uitgesproken dan bij andere. Geuze is het resultaat van een complexe
mengeling van lambikken van verschillende leeftijd en met een verschillende
smaak. Kriek is dan weer Lambik met
toevoeging van krieken, de zogenaamde Schaarbeekse krieken of krieken van het
kleine zurige type. Faro is Lambik waar men
kandijsuiker aan toegevoegd heeft. Faro zou in het Spaans gerstenat of gouden
drank betekenen. Bent
u een zythofiel (bierliefhebber) breng dan zeker eens een bezoekje aan deze brouwerij "Cantillon". Er is trouwens ook een museum aan gekoppeld:
Brussels Museum van de Geuze. Daar kan je kennismaken met het gehele productieproces en natuurlijk kan u ook eens
proeven van deze Brusselse champagne". Vive le Geus!
08-03-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Marie Van
Haute verkoopt al meer dan 40 jaar caracollen in de volkswijk van De
Marollen. Het zouden, naar verluidt, de beste van de stad zijn. Naar verluidt
zeg ik wel, want ik moet bekennen dat ikzelf niet de allergrootste fan ben. Het
idee om slakken naar binnen te werken, spreekt me niet zo aan
Maar als ik
de vele mensen mag geloven die al proefden aan haar befaamd kraampje op de hoek
van de Vossenstraat en de Hoogstraat, dan lijkt ze wel een echte Brusselse
legende. Wat ze doet en hoe ze het doet, weet niemand, want zelfs Jeroen Meeus kon
haar met al zijn charmes niet overtuigen om haar geheime ingrediënt prijs te
geven.
U kent haar
vast wel hoor, maar dan onder de naam Mie Caracol. Ze is een geboren en getogen
Marollien, haar ouders en grootouders woonden ook al hier. Ook zij waren foorkramers.
Met haar
sappig Brussels dialect charmeert ze iedere voorbijganger. Ook al is ze
ondertussen al 80 en wordt het er niet gemakkelijker op om haar kaviaar van de
arme mens, want zo worden caracollen ook genoemd, aan de man of vrouw te brengen. Toch blijft
ze het leuk vinden, zie haar maar eens bezig in de TV -reeks De Marollen-Het leven zoals het is. klik hier voor het filmpje
U kan ook
zelf eens een poging doen om Brusselse caracollen te maken, maar ik twijfel
of ze zo goed zullen zijn als die van Mie Caracol.
Hier gaan
we dan:
Koop verse carcacollen of wulken. Maak een bouillon van water, veel zout, een laurierblaadje, veel peper, cayennepeper en selderstengels. Proef eerst deze bouillon want de peper moet sterk doorsmaken. Was de verse wulken en kook max. 15 tot 20 minuten (anders worden ze taai). Haal de slakken uit het huisje en verwijder het zwarte gedeelte. Zeef de bouillon en voeg selder toe, proef opnieuw van de bouillon en kruid eventueel bij en voeg tenslotte de slakken toe. laat niet meer koken, houd ze hoogstens warm.
PS: verwar
caracollen niet met escargots, caracollen zijn zeeslakken en escargots
landslakken. Het is maar dat u het weet PPS: het is vaak iets dat presidenten en filmsterren te beurt valt: dood verklaard worden wanneer je het nog niet bent, maar onlangs verschenen er zo ook artikels over deze volkse figuur Mie Caracol die daarna dan weerlegd werden. Een oproep aan de bloggers: wie gaat eens een kijkje nemen en kan me bevestigen dat je nog steeds kan smullen van de lekkere caracollen van Mie... let me know.
26-01-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Er is een theorie die zegt dat wanneer er onstabiliteit in de wereld heerst, de mensen meer belang gaan hechten aan eten. En het is waar, naarmate de beurzen dalen, stijgt het aandeel van kookboeken op de ooit literaire boekenbeurs, en kan een schelm als Berlusconi ongestraft uitroepen hoezo crisis, in Italië zitten de restaurants en terrassen wel vol hoor. Restaurantschefs konden vroeger al wel een hoog guru-gehalte hebben, maar tegenwoordig hebben ze een echte sterrenstatus (en ik bedoel niet Michelinsterren maar eerder die van rock- of filmsterren). Geen wonder dat ook de gewone sterveling daar dan van droomt, en dat iemand die erin slaagt een klonterloze saus te draaien, al meteen zijn kans wil grijpen om via kookwedstrijden op de televisie ontdekt te worden. Helaas is er niemand die deze mensen tegen zichzelf beschermt, en gaan de tijdelijke BVs uit Komen Eten (degoutant) en Mijn Restaurant (net iets minder degoutant) al te vaak zakelijk én persoonlijk onderuit. Deze programmas zijn de opvolgers van het Big Brotherhuis, de echte chefs die eraan meewerken de nieuwe Larry . Ook de echte kookprogrammas op didactische in plaats van op sensationele leest blijven hoge ogen gooien. Ze gaan steeds meer de oude klassiekers afstoffen en omas keuken in ere herstellen. Ook dat past helemaal in het plaatje van zekerheid en warmte oproepen in barre tijden. Alles wordt comfortfood. Ook het feit dat ouderwets zelf staan bakken, compleet met schort en bloembestoven wangen, de nieuwe hobby van multi-taskende mamas wordt, is aanduiding van de instinctieve terugkeer naar de baarmoeder die wel allemaal willen maken als er bange tijden komen. Met omas keuken Freudiaans ingevuld als die baarmoeder. De Darwin-adepten kunnen het ook verklaren: al sinds de eerste bestaansgeschiedenis van de mens gingen we onszelf volproppen wanneer we dachten dat er slechte tijden in aantocht waren, kwestie van wat vetlaagjes te leggen voor later instinctief zouden we dat nog steeds doen, al sublimeren we het natuurlijk tot zelf koken en terug naar vroeger-recepten. De recepten van de eerste jagende mens hebben we niet meer, die van oma nog wel Iets om heel even bij stil te staan wanneer we de oudjaarsmenus plannen dit jaar, en de ganzenlever en kreeft van de traiteur het massaal zullen afleggen tegen klassiek gebraden hompen of loodzwaar gevulde vogels met nog klassieker garnituur van wat we nu sjiek vergeten groenten noemen, maar intussen jarenlang afgedaan werd als beestenvoer of oorlogskost. Ook stapels zelfgebakken en versierde koekjes, cakes en taarten zullen onze tafels sieren. Eigenlijk kunnen we spreken van de triomf van de oven over de microgolf. Ik heb nog een Victoriaans kookboek van Mrs Beeton in de boekenkast in het salon staan, als nostalgisch en historisch stuk. Misschien toch maar weer naar de keuken verhuizen dat boek. Aviva
22-12-2011 om 17:43
geschreven door week van de vrije smaak
Noteer nu al ons thema voor de Week van de Vrije Smaak 2012 (10 tot 24 november): Brusselse streekspecialiteiten
Spruiten voor Sprotje is een stripverhaal uit de reeks van Suske en Wiske. Het is een soort James Bond verhaal voor kinderen, met een jongentje dat geen spruiten wil eten, een dreigende terreurdaad die een milieuramp zal veroorzaken, mosterdgas maar dan gemaakt van curry-ketchup en tartaar In ieder geval wordt ook in dit verhaal ingespeeld op het clichébeeld 'kinderen lusten geen spruitjes'. Is dat wel waar? En àls het waar is, hoe zit het dan met Brusselse kindjes? Want Brussel is dé spruitjesstad in België, en de goedmoedige Brusselaars zijn behalve 'kiekenfretters' ook echte "p'ti choukes"
Men zegt dat in 1821 voor het eerst spruitjes geregistreerd werden in de omgeving van Brussel. Waarschijnlijk 'per ongeluk' ontstaan uit zaaigoed voor kool, op een verarmde grond. Ze veroveren al heel snel de buurlanden als een makkelijk te telen wintergroente. De oorspronkelijke naam zou "Choux de Bruxelles" zijn, maar dat is een loopje nemen met de geschiedenis van het toen nog erg Nederlnadstalige Brussel. Spruitje zal wil oorspronkelijker zijn. Zoiets als een boer die een toevalstreffer doet: wat een raar gekrompen kooltje is hier aan mijn veld ontsproten... toch maar verkopen die 'spruiten'. In het Engels gebruikt men nog steeds de term Brussels Sprouts. De Nederlandse vrienden spreken van spruitkool, de Duitsers van Brüsseler kohl, in Spanje is het col de Bruselas .
Spruitjes kunnen met gemak strenge vorst van wel -15 °C doorstaan. Hun slimme 'genen' zetten zetmeel om in suikers, wat de cellen wapent tegen bevriezing. Veel mensen eten ze het liefst als er een keer "vorst overheen gegaan is".
De term "spruitjeslucht" slaat op de typerende geur die in huizen blijft hangen als spruitjes of andere koolsoorten lang gekookt hebben. Spruitjeslucht is een begrip dat meer dan de geur alleen weergeeft, het vat ook een hele levensstijl samen en staat voor burgerlijke opvattingen, ouderwetse gordijntjes, jaren vijftig-angst voor de vrijgevochten jaren zestig en zeventig eraan kwamen. Een spruitjesmentaliteit, die is 'kneuterig', dat weet iedereen.
En eerder oerhollands dan Brussels, sorry dat ik het zeg :) Maar waar komt die vreemde scheetachtige spruitjesgeur eigenlijk vandaan? Koolsoorten hebben een grote behoefte aan zwavel en nemen dat op uit de bodem waar ze groeien. De geur die vrijkomt bij het langdurig koken van kool ontstaat dan ook doordat die vrijkomt. Het verklaart volgens sommigen waarom kinderen, wiens geurorgaan fijner afgestemd is, niet zo dol zijn op spruitjes. En Brusselaars wel, want die hebben ook iets met hun typisch Brusselse stinkkaas .
Onze Week
van de Vrije Smaak zit er al op voor dit jaar. Het minste wat we kunnen zeggen
is dat het een lekkere, smakelijke en gezellige week was! Vol Amerikaanse
lekkernijen
De
hamburgers, pompoensoep, donuts, muffins en cupcakes komen nu wel stilletjes
aan onze oren uit. Maar je moet er iets voor over hebben
Liberale
Vrouwen Vlaams-Brabant, Antwerpen en Oost en West Vlaanderen hebben kunnen
bijleren van de kookdemos van Peter Balcaen en vooral heerlijk kunnen proeven
van de typische Amerikaanse dessertjes. Van muffins tot cupcakes en whoopies
even niet denken aan al die caloriebommetjes. We zijn immers bezig met het
leren kennen van de Amerikaanse cultuur. Het is dus voor een goed doelJ
Ook vele
afdelingen gingen maar al te graag in op de uitnodiging om deel te nemen aan
onze Week van de Vrije Smaak. Want als er nu iets is wat wij als echte
Bourgondiërs graag doen, dan is het lekker koken en het dan vooral ook met veel
smaak verorberen!
Anderen
besloten het zichzelf nog gemakkelijker te maken en niet zelf aan de slag te
gaan met potten en pannen, maar simpelweg naar een Amerikaans restaurant te stappen.
U doet
maar wij zijn al blij dat u meedoet aan dit evenement!
Schrijf alvast in uw agenda voor volgend jaar: Week
van de Vrije Smaak van 10 tot 24 november met als thema Brusselicious.Ik verheug me er om lekkere stoemp te eten en
Brusselse wafels met veel crème fraîche, njamie!
24-11-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
In België is
de hotdog pas populair geworden na de Expo 58, die nog wel andere
vernieuwingen in onze contreien introduceerde. Cola, soep uit pakskes
en bier uit blik, om er maar enkele te noemen. Hij werd vooral een
fenomeen in stations, later ook op markten en foren. Het was fastfood
nog voor we ooit van die term gehoord hadden. We pasten hem aan aan
onze Belgische smaak. Zuurkool en mosterd waren normaal, met ketchup
werd hier enigszins scheef bekeken. En het moest in een krokant
krakend broodje, niet in een malse sandwich. (Ik spreek met opzet
niet van een knapperig broodje, een te Hollands woord in dit
geval dat niet hetzelfde weergeeft, tja knapperig wat IS dat
eigenlijk? Is het een geluid, gaat het over breken?). De Belgische stations
werden verbouwd, velen kregen er een soort mini-shoppingcentrum bij,
en ketens verdrongen het ouderwetse maar joviale hotdogkraam.
Trouwens, is het je ooit opgevallen dat ieder vroeger hotdogkraam een
vrouwelijke en niet zo jonge uitbaatster had? Altijd was het een
soort mie-karikolle, een mie-dog dan. Een volksfiguur in plaats van
een cateringbediende. Iemand bij wie je een goedkope snelle hap
kocht, maar voor die luttele centen ook de kwinkslag en de moederlijkheid leverde die in de grauwe
stationsomgeving een warm plekje creëerde. Nu staan er in de
stations blitse nieuwe hotdogkramen, helemaal gepimpt met een
Amerikaanse look and feel (veel rood en blauw en sterren en
strepen) . Maar helaas ook met
wakke broodjes (wak betekent mals maar niet lekker) en zonder
gemoedelijke mie-karikolle-madam. Het zijn nu eerder frisse jongens
met een Noordnederlands accent of frisse meisjes met een
Noordafrikaans accent, maar beiden zonder een babbel.
Toch is er iets aan
het gebeuren in de doggie-wereld! Een nieuw fenomeen aan het
firmament. In hartje Brussel opende onlangs Hopdog. In een
winkelstraat waar verder een sjieke bakker zit die een grote omzet in
makarons draait. Hopdog heeft zoals een hotdogkraam een bestelraam
aan de straatkant, maar je kan er ook binnenlopen voor een
broodjeszaak-gevoel. Een één ding hebben
ze alvast begrepen: het broodje is in België belangrijk! Bij Hopdog
kan de dog dan ook een jasje krijgen van uiteenlopende
broodvariëteiten. Gaande van malse sandwich (niet 'wak' in dit
geval) tot zacht fitnessbroodje, krakend wit of bruin broodje en
zelfs meergranenbroodje. Yeah! Eindelijk! Hier leren we dat de
kwaliteitsdog eigenlijk kip is, jawel kippenworst levert de
smakelijke en sappigste worst. Maar ook vegetariërs kunnen hier
terecht voor een soja-dog. En dàn kom je er achter dat ook de
hondenwereld vol verscheurende keuzes zit. De klassieke dog of de
spicy? De organic of de veggie? De crispy barbecue of de sweet honey?
De 'healthy' met groenscheuten of de 'country' met pesto? Wie zijn
weg verliest in deze veelheid, kan zich ook door de vriendelijke
uitbaters (wél een leuke babbel) laten verleiden tot de hotdog van
van maand, die zoals de naam aangeeft maandelijks wisselt en
'seizoensproducten' toevoegt aan de dog. Misschien toch een kansje om
hier de zuurkool die de belg associeert met hotdogs binnen te
smokkelen? Behalve mosterd en ketchup bieden ze bij Hopdog ook
artisanale sausen. De meeste dogs zijn
er in grote of kleine versie, en er wordt ook nog bij verteld hoeveel
calorieën er in je snelle hap zitten. Voor wie daardoor niet uit het
lood geslagen wordt is er ook nog keuze aan dessert namelijk ijs,
wafeltjes of cake. De goedkoopste dog heb je voor 1,95 en de duurste voor 3,85 euro. Leuke formule! Als het aanslaat
willen deze boys meer vestigingen open. Ik heb voor hen een tip: neem
de Belgische stations over!
auteur: Aviva
Hopdog,
Kleerkopersstraat 21, 1000 Brussel, vlakbij het Muntplein
www.hopdog.be
19-11-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen) Categorie:Voor u getest - resto Tags:hopdog,hotdog,Aviva
Bakken is terug "in", dat wisten we al. Jonge vrouwen en moeders zijn weer aan het bakken gegaan. Eerst waren er de cupcakes waarmee er rond je oren geslagen werd... Indien geen oven ter beschikking, heb je nu al een speciale machine om ze te maken, de zogenaamde "cupcake maker", je kan ook een "cupcake decoratieset" kopen, een "cupcake cadeauset", een "cupcake standaard" (een mooi rekje om je cupcakes op te presenteren), kleurrijke "cupcakedozen" om ze in te bewaren en ook kleurrijke servietten met cupcakes erop, je kan het zo gek niet bedenken. En de lijst zal nog aangroeien, vermoed ik... goede marketingstrategie.
Maar helaas pindakaas, de cupcakes worden op dit eigenste moment al van hun troon gestoten, want er is een nieuwe lekkernij gesignaleerd, namelijk de "Whoopies" of "whoopie pies." Deze bestaan uit 2 koekjes die, met een vulling ertussen, als een sandwich op elkaar worden gedrukt. De baksels zijn meestal rond of ovaal, vaster dan een cake of makaron en zachter dan een koekje. Over de origine van het dessert circuleren 2 verhalen: enerzijds beweren de bewoners van New England dit baksel op de wereld te hebben gezet, andere bronnen vermelden de Amish in Pennsylvania als origine van het dessert. De benaming zou dan ook komen van de "Whoopie"-reactie bij Amishkinderen bij het zien van deze lekkernij. Ik kan me die reactie enigszins voorstellen... het ziet er echt uit om van te smullen.
Net zoals cupcakes zijn ze eenvoudig te maken en kan je er eindeloos mee variëren. Elke bakprinses kan zich hiermee uitleven zowel wat betreft beslag als vulling. Er zijn walnoot-whoopies, amandel-whoopies, speculaas-whoopies, limoen-whoopies, praliné-whoopies, ... En in Amerika zijn de klassiekers, hoe kan het ook anders: de chocoladeversie met marshmallowvulling en de pompenversie met room en botervulling. Het water komt me al in de mond, alleen de naam al "Whoopie." Geef toe, een mens wordt er vrolijk van...toch vrolijker dan van de naam "cupcake"...
In ben zo iemand die vindt dat het zelfs
bij de fastfood niet wreed rap vooruitgaat, dus je begrijpt... ergens gaan
aanschuiven...brrr. Ooit wel eens gedaan voor een belangrijke tentoonstelling,
en ook ooit eens voor de solden bij Delvaux, maar verder: nee hoor. Voor Harry
Potter of een nieuwe versie van iPad doe ik geen moeite. In heel mijn verlichte
vriendenkring is dat zo ongeveer de teneur.
Groot is dan ook mijn verbazing dan ineens veel van die mensen toch stormlopen
voor de grote hype uit de provincie Westvleteren euh West-Vlaanderen :).
Waarlijk, ik wist niet waar het over ging toen ik opeens sms-jes kreeg of ik
nog aan een krant De Standaard kon geraken. Yeah, sure, breng ik straks wel
even voor je mee. TOT ik na 6 krantenwinkels af te dweilen erachter kwam dat er
wel iets heel bijzonders in die krant moest staan. En ja, eindelijk vertelde de
zender van de sms-jes waarover het ging: een bon voor een bak trappistenbier
aan 25 euro. Pas op, zeg nooit zomaar trappist tegen een Westvleteren, dat is
blijkbaar zoiets als vloeken in de kerk (waar ik eigenlijk ook geen probleem
mee heb), en zeg nooit zomaar bak bier tegen een bouwsteen. Ja, bouwsteen, want
deze eenmalige actie van het schaarsgebrouwen bier moet een injectie van
200.000 euro opbrengen voor de verbouwing van de Sint-Sixtusabdij van de
Westvleterse paters. "Ad aedificandam abbatiam adiuvi" staat er op de
kartonnen krat, sorry bouwsteen, en voor wie niet met Bart De Wever op school
zat vertaal ik even het Latijn:" ik heb bijgedragen aan de opbouw van een
abdij". Die cisterciënzers (of hun marketingmens) hebben in ieder
geval goed begrepen dat een product niet louter het product is, en om een hype
te zijn het niet enkel om de vermeende smaak of de gecreëerde schaarste gaat,
maar ook om het groepsgevoel en het goed-gevoel. Meegewerkt hebben aan de bouw
van een abdij.. hoe romantisch toch... hoe Umberto Eco. En papen en
papenvreters staan gezellig samen te bouwen op de parking van de supermarkt. Als het over een hype gaat, mag het verstand even op nul.
's Ochtends tegen 8.30 uur stonden al
honderden mensen te wachten aan de ingang van Colruyt filialen, bon voor de
speciale 'bouwsteenbox' van de abdij van Westvleteren in de aanslag. Dat
weet ik omdat ook de televisie dit gebeuren 'nieuws' vond. Vele wachtenden
droegen hun 'bouwsteen' als een trofee in de armen. Merkwaardig hoeveel mensen
beweerden 'dat het niet voor zichzelf was', maar voor bompa, nonkel, vader
(zelden voor bomma, tante of moeke gehoord...). Sommigen getuigden dat hij niet
eens om te drinken was, maar toegevoegd werd aan een 'verzameling'. Heel wat
mensen bleken het bier nog nooit geproefd te hebben, alleen te kennen 'van
naam'. Iemand zei zelfs letterlijk: "ik ken het door de hype'.
Kijk, dat kan er bij mij nu niet in, zie.
Krantenwinkels bestormen de ene dag en uren aanschuiven in de supermarkt de
volgende, voor een bier dat je nog niet eens kent..
Doe mij maar een Lindemans
kriek. Met heerlijke roze schuimkraag. Lekker sjiek in een flute. Nu direct!
Zonder aanschuiven. Dat certificaat van abdijenbouwer laat ik dan maar aan me
voorbijgaan. Laat ik maar 'gewoon' aan de weg timmeren :)
uit "de naam van de roos" : De roos van weleer bestaat als naam, naakte namen houden we over.
Aviva
04-11-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Opdracht vandaag volbracht door Maureen en Veerle: 150 koekjes gebakken, opgegeten, goed bevonden.... verbrande vingers en tong zijn te verwaarlozen als we het plezier van kinderen en mama's zagen. Samen bakken, is er iets plezanters???De aftrap van de week van de vrije smaak is dus met brio gegeven :) al zeggen we het zelf. Maar help, mama's en kinderen vragen om.... beignets te bakken. Dat moet toch ook kunnen? vroegen ze... Ja hoor, maar creatieve recepten ZONDER frituurketel zijn daarom meer dan welkom want de ouderwetse Belgische frituurpot ontbreekt nu net in het keukenarsenaal van Nasci, tehuis voor alleenstaande moeders en kinderen. Dus ik plaats hier een 'zoekertje' voor beignetrecepten zonder frituren of met creatief frituren... een oven hebben we wel! Meer dan warm genoeg gezien mijn verbrande vingers en tong. Voorproeven is duidelijk een vak apart :) en niet aan mij besteed.
Veerle
reactie:
olie in een gewone blikken pot
ik heb ooit in allerlei gekke omstandigheden in het buitenland en zelfs in de woestijn mensen 'belgische' frieten leren bakken zonder frietketel, gewoon met veel olie in een gewone kookpot. it works ! het schijnt trouwens dat sjerpa's ook zo koken voor het ploeg klimmers :)
04-11-2011, 11:07 geschreven door sukiyaki-lady
nbsp;
Veerle zegt: Sukiyaki-lady....ik zoek een VEILIGE manier om te frituren. In de woestijn, ver weg van huis is dat veiligheidsaspect bijkomstig en mag je je laten drijven in een nostalgische frietroes. Zand genoeg daar om te blussen. Maar serieus... Heb ik gedroomd, is het een fata morgana of bestaat dat echt? Een frituurketel die maar één lepeltje olie nodig heeft?
Kijk hier val ik dan voor :) veilig EN voor mijn EN jouw lijn EN veilig voor de 20 kindjes die waarschijnlijk rond en over de frituurpot gaan hangen. Wie kent dat? Wie heeft dat uitgetest?
reactie: een lezeres vond een test bij Testaankoop, en die was niet zo positief. lees hier
03-11-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Zelf heb ik in Israel de kunst van het 'poppen' geleerd, van Amerikaanse vrienden die het 'the old fashioned way' deden. Niet in de microgolfoven dus. Gewoon een klein scheutje olie in een kookpot, maîskorrels erbij, deksel er stevig op, vuur hoog maar niet té, en als het in de pot niet meer iedere twee seconden 'pop' zegt is de gepofte maïs klaar. Nog even omschudden met zout... want mijn vrienden vonden de gesuikerde versie 'iets voor kinderen'. Ook de geliefde Amerikaanse experimenten met gekleurde popcorn, karamel of pindasmaak popcorn konden hen niet echt bekoren. Desnoods met een kléin stukje goede boter ja, voor een gourmet-versie. Het was een borrelhapje, net als olijven en stukjes kaas.
In die jaren dat ik popcorn 'ontdekte' zag je het hier in de lage laden haast nergens. Wel eens reeds gepopte voorverpakte gesuikerde en altijd ietwat taaie ja, voor kinderfeestjes misschien. Nooit vers. Nooit thuis. Nooit in de cinema, toen. Dat zag je alleen IN de cinema, op het doek bedoel ik, in Amerikaanse films, dat popcorn en filmkijken samengaan. Toen lachten we er nog mee: die gekke Amerikanen toch, popcorn in de cinema, hoe komen ze erbij. In een émmer ook nog, belachelijk gewoon. Nee, doe ons maar 'ne frisco', of ijspralines, of chocotof... Dat is echter uit de tijd, ingehaald door het Amerikaanse voorbeeld.
Want inmiddels is het popcorngoedje niet meer weg te denken uit de bioscoop. De weeïge geur komt je al tegemoet als je de aan de kassa staat, klimt met je de roltrappen op, en in de filmzaal lijken zetels en tapijt wel popcorn te ademen. En geloof me, in grote dosissen ruikt dat zo'n beetje naar zweetvoeten, of naar de muffe turnzaal vroeger op school.
Maar indien je geen liefhebber bent van deze olfactorische nostalgie, volstaat het niet om een neusknijper op te zetten in de bioscoop. Want de popcorn, hoewel het 'pop' geluid reeds lang voorbij is, is ook bijzonder lawaaierig. Eerstens is er het geluid van het graaien in de kartonnen emmers. Dan van het luidruchtig malen van dit gepopte propvoedsel. Ook nog van het opschudden van de boel om de fluffy maïsbrokjes naar boven te hallen en de hardere stukken naar de bodem te doen zakken. En laatstens van het smakkend aflikken van de vette vingers. Mét de introductie van deze nieuwe eetcultuur in de cinema, is dus ook het laatste bastion van beschaving gesneuveld: het in gedeelde stilte van de film genieten. Wie vroeger eens wat al te enthousiast fluisterde of de film van commentaar voorzag werd al heel snel langs alle kanten bestraffend ge-"sssssssst". Nu hoor je het gefluister of gepraat zelfs niet meer in al het smakken, malen, graaien, ritselen en kraken. Want ja, als popcorn mag, waarom dan inderdaad niet ook knapperige taco's en knusperige chipszakjes. Om je heen een waar concert van eetgeluiden, dat het moeilijk maakt om de film volop te 'smaken'.
Vroeger kwam er op het scherm: "stilte graag, de film is begonnen". Indien men dat nu nog zou doen werd het scherm waarschijnlijk met popcorn bekogeld :)
Aviva
01-11-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Hoe het begon
Ben Cohen en Jerry Greenfield ontmoetten elkaar tijdens de turnles. Ze ontdekten
dat ze allebei een hekel hadden aan lopen, maar hielden des te meer van lekker
eten. Zo bestelden ze in 1977 een postordercursus over het maken van roomijs
(voor maar 5 dollar). Ze slagen met vlag en wimpel op het openboekexamen dat ze
elkaar afnemen
In 1978 openen Ben & Jerry de eerste Ben & Jerry's-scoopshop in een
gerenoveerd tankstation. In 1982 verplaatst het duo de winkel naar een nieuwe locatie.
Ben & Jerry's-ijs wordt enorm populair en in 1986 opent Ben & Jerry's
zijn eerste ijsfabriek in Waterbury, Vermont, Verenigde Staten.
En er komt geen einde aan het wordt een waar succesverhaal en in heel
Europa kent men het Ben & Jerrys ijs. In 1997 komt Ben & Jerrys naar
België: er breken mooie tijden aan voor alle ijsliefhebbers!
Het geheim? Een heerlijke mix van verse melk, room en overvloedige
hoeveelheden van de gekste lekkernijen, creativiteit ten top bij Ben &
Jerrys! Wat denk je van de volgende smaken: Cookie Dough, Chunky Monkey,
Chocolate Fudge Brownie en Strawberry Cheesecake. En u zal de stukjes aardbei,
brownie of chocolade koekjesdeeg in uw ijs niet moeten gaan zoeken. Ben &
Jerrys staat erom bekend: dikke en grote stukken. U moet het toch goed smaken,
niet waar?!
Je kan het heerlijke Ben & Jerry's-ijs vinden in videotheken, bioscopen,
nachtwinkels en eetgelegenheden. Maar ondertussen zijn er ook al echte
Belgische Ben & Jerrys Scoopshops geopend in Antwerpen, Mechelen, Knokke
en Sint-Niklaas.
Meer
dan ijs...
Ben & Jerrys denkt ook aan het milieu. De Ben & Jerrys fabriek
draait volledig op groene energie. Alle melk wordt duurzaam geproduceerd en de
ingrediënten voor Europa worden 100% Fairtrade ingekocht.
Ben & Jerrys is sociaal geëngageerd en zamelt
bijvoorbeeld jaarlijks kerstcadeautjes in voor minderbedeelden. En in België is
Ben & Jerrys een enthousiaste partner van Moeders voor Moeders.
12-10-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Knoop je servet voor .... acrobatische kip uit de oven... vliegende komkommersoep... een ontroerende vis - was het een zalm? - ... dessert en flammes ...
We proefden het allemaal bij Cucinema (Grimbergen: 15 september) en aten buiten verwachting heel lekker mèt uitstekend theater op de koop toe .
Eten en theater, in een eigenzinnige combinatie Cucinema van het Belgische gezelschap Laika of zoals ze zelf zeggen: Cucinema is een theater der zinnen voor iedereen die zijn gevoel voor verwondering nog niet verloren is. Voor deze voorstelling ging de groep de samenwerking aan met Ief Gilis van Circo Ripopolo
Gevolg is een unieke mix van film, livemuziek, circus en nouvelle cuisine. Beschrijven is moeilijk en doet sowieso onrecht aan dit totaalspektakel. De sfeer van de jarentwintigvaudeville , van een zwart/wit film, met live pianomuziek als begeleiding, uitstekende acteurs, het publiek dat als het ware mee aan tafel zit in het decor van restaurant Roger en getrakteerd wordt op theater van de bovenste plank én een driegangenmenu opgediend door de acteurs. De sfeer van de stomme films waarbij taal er niet meer toe doet... wat de sterke visuele voorstelling
geschikt maakt voor alle publiek.
Voor een leuke, gezellige avond zonder pretentie. Voor dames en heren van allerlei kleuren en smaken, voor jong en oud. Om te lachen en om te rollen van verbazing, om te proeven en te smullen, samen met tafelgenoten die je voordien niet kende.
Heel mooi om te zien en mee te maken. Theater dat grenzen vervaagt in meer dan één opzicht!
Kortom, een voorstelling om u tegen te zeggen! (kijk op de website voor speeldata)
In het land van de onbegrensde mogelijkheden kleuren de foodtrucks steeds meer het straatbeeld. En met kleuren bedoel ik ook werkelijk KLEUREN: knalroos of geel, hoe meer ze opvallen, hoe liever... . Een beetje levendigheid in de saaie, grijze straten kan geen kwaad. Ze poppen als paddestoelen uit de grond, ze zijn er in allerlei kleuren en geuren en verkopen de wereld aan gerechten.
Neen, het is al lang niet meer enkel de standaard hotdog of hamburger die je daar vindt, maar werkelijk allerhande specialiteiten uit alle windstreken.
Deze mobiele keukentjes worden ook steeds verder geüpgrade en van luxe voorzien. Stilaan worden het hoogculinaire werkterreintjes.
De laatste ontwikkeling is de dubbeldekker bus, die niet alleen dienst doet als take-away maar op de bovenverdieping plaats biedt voor een heus openlucht rooftop restaurant.
Er zijn heel wat soorten foodtrucks, maar ik geef u graag wat voorbeelden: een lobster truck, een Curbside Cupcakes truck, The Greasy Wiener truck, Kogi Barbecue Truck (Koreaanse tacos), El Rey del Sabor (Mexicaans) , Schnitzel & Things, Yvonnes Jamaican Food Truck en er is zelfs een bar op wielen: de caipirinhas truck. Allemaal even heerlijk, als je het mij vraagt.
And last but not least: er is ook een heuse Belgische truck te bespeuren in N.Y. die de naam Wafels & Dinges Truck draagt. Een wafeltruck die Luikse en Brussels wafels aanbiedt en je kiest zelf de dinges die je erop wil: ijs, aardbeien, nutella of speculaas, voor mij eentje met alles erop aubJ
21-09-2011 om 12:08
geschreven door Annelies
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen) Categorie:Thema Lady Liberty - hoe eet amerika?
Getest voor kinderen: de beste bananencake ter wereld(Clementine Bakery's Banana Cake)
Getest voor kinderen: de beste bananencake ter wereld(Clementine Bakery's Banana Cake)
Beloofd aan Maureen: kinder-eten dat gezond is .
Want ja, mijn collega Maureen en ik gaan bakken in Nasci (dienstencentrum voor kansarme moeders en kinderen) voor en met de moeders en kinderen tijdens de week van de vrije smaak in november.
Ik had me nog niet echt grondig verdiept in die kindermaterie toen de vraag kwam wat we daar dan wel gingen bakken. Ik probeerde Cupcakes?, No way, zei Maureen, te ongezond, alleen suiker en glazuur.... Koekjes dan? En lekker deeg uitrollen en vormpjes uitduwen en van die gekleurde suikerdingen erop. Hun kleine kinderhandjes zijn speciaal gemaakt om met kleverige dingen bezig te zijn en uitermate geschikt om baksels te versieren. Omdat Maureen sceptisch bleef kijken... Dat is heel goed voor de oog-hand coördinatie en visuele discriminatie. Dat garandeert je uk een klinkend succes in kleuterklas en rolt stante pede de rode loper uit naar het universitair onderwijs! Ik koop allerlei glitterende en glimmende snoepjes, doop ze even in koud water en laat ze plakken door hun wriemelende vingertjes als een weelde van juwelen op de cake, koek of wat dan ook, vooral in schakeringen roze?
Je ziet, ik geraakte duidelijk op dreef bij de gedachte aan shoppen op zoek naar bling bling in roos en blauw voor in de keuken.
Wàt we precies bakken, is uiteindelijk niet zo belangrijk, besloot ik. Het gaat bij het bakken met kinderen niet om de dingen die ze alléén kunnen doen, maar om wat je samen met hen doet. Ik vond het plezant om samen met mijn kinderen in de keuken bezig te zijn, met het roeren van mengsels, het uitlikken van schalen - daarvoor moest ik zelfs een beurtrol invoeren - het bakken van cakes of het uitsteken en versieren van koekjes. Ik vond het fijn om samen bezig te zijn en liet ze helpen - of niet helpen - bij lunch en het avondeten en niet alleen als er kinderdingen gekookt of gebakken worden. Dat willen we eigenlijk meegeven aan de moeders in Nasci. Dure ingrediënten zijn niet nodig om samen bezig te zijn en plezier te maken. Met wat bloem en eieren ben je nooit verder dan 20 minuten weg van een plaat cakejes :)
En na 40 minuten ben je in de buurt van een echte Amerikaanse bananencake. Niet zomaar een cake, maar de beste bananencake ter wereld. Het heeft niets maar dan ook niets te maken met bananenbrood. Het is een CAKE, rijk en zacht met een gesofisticeerde vulling en topping (van kaas). Je merkt, GEZOND! Calorierijk, dat wel. Misschien test ik de volgende keer met Philadelphia light...
De huisgenoten die verschrikkelijk hoge standaarden hebben als het op desserten aankomt, geven het een A plus. Halfweg zijn eerste stuk zei mijn zoon dit is echt goed. Meer kwam echt niet uit zijn mond. Hij ging naar huis met een doggie bag nadat hij nog een derde stuk aan tafel voor zich had afgesneden. Wat echt heel zelden gebeurt!
Ik heb het origineel recept vertaald en getest van Annie Miler, chef en eigenaar van Clementine. Clementine is een bakkerij annex café in Los Angeles en bekend om zijn patisserie, broodjes en verse slaatjes.
Clementine Bakery's Banana Cake
Cake
een cakevorm van 26 cm
2 2/3 cups bloem
2 2/3 cups suiker
3/4 theelepel bakpoeder
1 1/2 theelepel baking soda
1 theelepel zout (er staat kosher salt, ik heb gewoon zout genomen)
3 grote of 4 kleine zeer rijpe bananen
3 eieren
1/2 cup karnemelk
3/4 cup canola oil (ik heb zonnebloemolie genomen)
1 1/2 theelepel vanille extract
Verwarm de oven tot 170 graden. Klop in een grote kom de bloem, suiker, bakpoeder, soda en zout.
Mix de bananen in een andere kom. Voeg één voor één de eieren er aan toe, dan de karnemelk, de olie en het vanille extract.
Voeg er tenslotte de droge ingrediënten bij.
4. Bak gedurende 35 tot 40 minuten, tot de cake goudbruin is. Als hij gaar is, komt een tandenstoker of breinaald die je erin steekt er min of meer schoon uit. Laat de bananen cake in de vorm op een rooster afkoelen.
Ik moet ootmoedig bekennen, bij stap 1 van het origineel recept ging het al mis ... merkte ik achteraf. Want er stond : Heat the oven to 350 degrees. 250° zou ook wel genoeg zijn, dacht ik. Mijn oven kan echt niet warmer. Typische Amerikaanse snoeverij die ik gewoon negeer, iets van alles groter en warmer te willen hebben dan wij Europeanen. Tot bleek dat de bovenkant van de cake zwart was! En er me een lichtje ging branden. Fahrenheit weet u wel. Een conversietabel op internet vertelde me dat 170 graden warm genoeg is in Celsius.
Gewoon de bovenkant eraf snijden en je zal niets meer zien van dit kleine foutje, besloot ik optimistisch want er komt tenslotte een dikke laag witte versiering over, dat alle kraters camoufleert. Echt een cake die niet kan mislukken, jubel ik inwendig. Vaarwel SOS Piet!
Versiering
1 cup plus 1 1/2 theelepel cream cheese
5 theelepel boter
1/2 cup bloemsuiker
2 theelepel zure room
Eerst de kaas mixen. Er staat cream cheese... Ik heb Maredsous genomen. Artistieke vrijheid zet aan tot experimenteren de volgende keer met mascarpone, platte kaas, philadelphia...
Boter toevoegen, dan de suiker en tenslotte de zure room eronder mixen...
Als de bananencake afgekoeld is, een laagje versiering erover strelen als was het vers gevallen witte sneeuw...
Kijk en bewonder je maagdelijk kunstwerk nu het nog ongeschonden is. En bedenk dat het
de Heilige Graal is van de bananencakes als je het mij vraagt. De cake zou zelfs twee dagen goed blijven. Alhoewel ik me afvraag wie er in slaagt om er twee dagen af te blijven en niet alles op te eten? Misschien als je er twee bakt?
Tenslotte is er niets makkelijker. Je hebt alleen een kom nodig, wat rijpe bananen, een mixer en jezelf.
PS Poezelige kinderhandjes kunnen groene dropjes (SPARREN!) in het sneeuwlandschap planten.
Of met zwarte snoepveters een SPINNENWEB weven..
Of als het dan toch gezond moet zijn, wortels erover raspen... als het ware oranjeroze WORMPJES die rond krioelen op je cake:)
En speciaal voor notoire nachtuilen en dolende slapelozen, die houden van de
jazzy stem van Tom Waits die je meevoert naar de sfeer van Amerikaanse
nachtclubs, rokerige rendez-vous plaatsen voor strangers en eenzame
zielen... 'Eggs and sausage'.
Wie bestelt er hashbrowns, chile, coffee, nicotine... eggs and sausages om deze nacht door te komen?
Waitress please, I want a double portion 'eggs and sausage' with some toast, or wait ... more Waits please... please? I can't wait...
(PS perfecte typgrafie in de clip, terecht een prijswinner)
Van Bourbon - een vorig blog(on)ding - naar Tom Waits... is een kleine en zeer logische stap. Ja hoor... de Amerikaanse singer songwriter Tom Waits heeft een stem die doordrongen is van Bourbon... "like it was soaked in a vat of bourbon, left hanging in the smokehouse for a few months, and then taken outside and run over with a car", schreef Daniel Durchholz in één van zijn recensies.
En in Chocolate Jesus zingt Tom Waits over chocolade zodat ik terug bij mijn beginpunt... bij CHOCOLADE uitkom. Terecht verdient Tom Waits een plaatsje in mijn private 'hall of fame'. En in mijn hart...
Well it's got to be a chocolate Jesus Make me feel so good inside Got to be a chocolate Jesus Keep me satisfied
When the weather gets rough And it's whiskey in the shade It's best to wrap your savior Up in cellophane He flows like the big muddy But that's ok Pour him over ice cream For a nice parfait
Well it's got to be a chocolate Jesus Good enough for me Got to be a chocolate Jesus Good enough for me
Well, its got to be a chocolate Jesus make me feel good inside got to be a chocolate Jesus keep me satisfied
Dat cupcakes een absolute trend zijn, dat wist u al.U las er al verschillende artikels over op onze blog en ook in andere media en in kookprogrammas is er veel om te doen.
En het stopt niet er is nu ook een ware cupcake oorlog.
De naam is wat overdreven, ik geef het toe, maar we zitten dan ook in Amerika, niet waar.
Cupcake Wars, dat heb ik dus voor u even uitgetest. En alvorens u denkt dat dit gaat om een wedstrijd in het bekogelen van elkaar met cupcakes, dan heeft u fout gedacht.Is misschien een heel leuk (en lekker) idee, maar ze zijn wat te mooi om mee te beginnen gooien.
Het gaat hier om de allersmakelijkste kookwedstrijd aller tijden! Zoete bekken zet jullie schrap, want sinds juni is er een nieuw TV-programma op Vitaya genaamd Cupcake Wars.
Elke week gooien de 4 beste bakkers van Amerika alles in de strijd om de mooiste en de lekkerste cupcakes uit de oven te toveren. Ze doen dit in verschillende rondes waarbij er telkens een kandidaat afvalt. Een jury bepaalt wie er telkens afvalt; smaak, textuur en presentatie worden beoordeeld.
Wat ze zoal moeten doen? Geen simpele vanille cupcakes maken, dat is zeker. Creativiteit ten top! Men moet bijvoorbeeld een cupcake maken met een pikant ingrediënt gecombineerd met een zoete smaak, of een cupcake waar zowel een zoet als hartig ingrediënt in zit. De volgende ronde is vaak werken rond een welbepaald thema: bijvoorbeeld 3 cupcakes maken rond het thema huwelijk of bezoek het SeaWorld park en bedenk dan 3 cupcakes in dit thema. Ik moet eerlijk bekennen, zon cupcake met zeewier in, smakelijk klinkt het mij toch niet in de oren.
En de laatste ronde is pas heavy stuff. Op een paar uur tijd dienen de laatste 2 deelnemers maar liefst 1000 cupcakes te maken en rond een welbepaald thema. Ze dienen dan niet alleen de cupcakes te maken, maar ook na te denken over het decor waarin deze moeten gepresenteerd worden. Eén of andere schrijnwerker biedt dan zijn hulp aan om bijvoorbeeld een slee te maken om de cupcakes in te presenteren (thema Kerstmis dat had u al wel gedacht).Ook het thema Cirque du Soleil kwam al aan bod. De winnaar krijgt 10 000 dollar en mag zijn/haar creaties exclusief presenteren op een groots Amerikaans evenement
Zin een cupcake oorlogje? Zet u schrap, elke maandag om 21u45 op Vitaya.
Iedereen zal wel al eens van Andy Warhol gehoord hebben. Hij is een beroemd Amerikaans kunstenaar, vooral bekend om zijn schilderijen en zeefdrukken van verpakte producten en alledaagse objecten zoals Campbells soepblikken, bananen, ijsjes, schoenen, flesjes parfum en noem maar op. De meest (ogenschijnlijk) banale zaken worden verheven tot kunst. Ja, dus ook fastfood zoals hamburgers en Coca-Cola flesjes.
Andy Warhol wordt de grondlegger genoemd van de Pop-Art in de Verenigde Staten in de jaren 50-60 van de 20e eeuw. Die Popular Art is een stroming in de moderne beeldende kunst die eigenlijk door iedereen begrepen wordt, popartkunstenaars maakten onder andere gebruik van fotos van beroemdheden (denk aan zijn werken met Marilyn Monroe) en ordinaire consumptiegoederen zoals dranken en supermarktproducten. Pop-Art toont fragmenten uit het dagelijks leven waar je eigenlijk nooit bewust naar kijkt. Nooit dacht iemand na over de beeldende kwaliteiten van een blikje soep of een flesje Coca-Cola. Maar Andy Warhol duidelijk wel.
Andy Warhol stelt het zo: Het mooiste van Amerika is dat de rijkste consumenten in feite dezelfde dingen kunnen kopen als de armsten. Als je TV zit te kijken en Coca-Cola ziet, weet je dat de president cola drinkt, Liz Taylor cola drinkt en; kijk eens aan, jij zelf kunt ook cola drinken."
Zijn werk is uiteraard wat duurder dan een simpel flesje cola. Onlangs werd het werk Large Coca Cola verkocht (u ziet hier een afbeelding) aan 25 miljoen euro. Neen, mijnheer Warhol, dit kunnen niet de rijken én de armen betalen, denk ik
Aangeschaft als soldenkoopje bij Blokker: de wonderbaarlijke cupcakemachine van Domo.
Om helemaal eerlijk te zijn staat er op: Muffinmaker. Maar daar gaan we niet moeilijk over doen, wat? Cupcake, muffin, één pot nat, whats in a name. En cupcakes zijn helemaal in, muffins klinken een beetje muf. Maar hee, daarin kan verandering komen, naargelang de modetrend. Intussen word de trend bepaalt door cupcake-gekte. In de kookafdeling van de boekhandels is een hele tafel besteed aan cupcake-boeken en starterspakketten. In de kookwinkels triljoenen kleurige bakvormen, spatels, papieren vormpjes, glazuurkleurtjes en suikeren of marsepeinen strooisels, bolletjes, sterretjes, bloempjes, poppetjes als versiersel. Waren cupcakes enkele jaren terug nog een wat ouderwets tijdverdrijf voor moeders en meisjes om een regenachtige woensdagmiddag door te brengen, of zelfs gewoon om een paar restjes deeg een kinderbestemming te geven, nu zijn ze big business en een onmisbaar onderdeel van quality-time met kinderen of kleinkinderen (niet alleen meisjes meer hoor, the times they are a-changin').
En omdat we niet allemaal van het soort zijn dat wildenthousiast vormpjes en prutskes in de oven willen steken, of zelfs geen gewone oven heeft nadat we allemaal enthousiast de microgolf omarmd hebben, lonkt nu ook de cupcakemachine naar de gehaaste keukenprinses of prins. Jaja, ik zweer het u, na het breien hebben de mannen nu ook de cupcakes ontdekt.
Terug naar de wonderbaarlijke cupcakemachine. Van Domo. Bij Blokker. Néé, ze is niet glazuurgroen of marsepeinroze. Gewoon functioneel wit, zoals de meeste keukentoestellen. Ze is een beetje vermomd als wafel- of tosti-ijzer. Quasi rond met toch iets hoekigs, en twee helften als het ware: de bodem die blijft staan en waar de diepste uithollingen in zijn, het deksel dat je openklapt en waarin lichtere, bolle uithollingen zitten.
Hmm, werd mijn trotse aankoop meteen kritisch thuis beoordeeld, wel een beetje klein hee, die vormpjes. Acht in getal, maar inderdaad een maatje kleiner dan de doorsnee cupcake (toch al niet zo groot). Dat had ik op de doos niet kunnen inschatten. Ja maar, verdedig ik alvast de wonderbaarlijke machine, dit zijn geen boerencupcakes hee, maar precieuze mini-muffins ofte kindjes cupcakes. We zullen zien..
Dit uitgeholde binnenwerk, de bakplaten dus, is in donker tefal. Het binnenwerk kan niet uitgenomen worden, volgens de gebruiksaanwijzing mag je het niet echt afwassen wegens onderdompelingsgevaar voor de elektrische componenten. Schoonmaken met een vochtig doekje, zei de folder. Daar was ik wat wantrouwig over, maar ten onrechte, de boel werd niet smerig na gebruik (ik heb dus niet teveel deeg in de vormpjes gegoten), en een vochtig doekje was écht genoeg.
Ook voor het eerste gebruik werd aangeraden even met een nat lapje in de weer te gaan. Er werd ook gewaarschuwd dat bij een eerste gebruik de machine een lichte rook- en geurontwikkeling zou kunnen hebben. Wel, dat bleek helemaal niet het geval. Maar ja,beter dat een bijsluiter waarschuwt voor nevenwerkingen dan dat je je een hoedje schrikt, natuurlijk.
Ik, de gehaaste trendvolger maar niet echt bakprinses, zag het voor de eerste poging ook niet echt zitten om tijdsintensief ambachtelijk zelf deeg te maken. Ook die reclame gezien met dat schattige jongentje dat alle meisjes in zijn klas verleidt door voor hen gepersonaliseerde cupcakes te bakken, het kleine ettertje. Dankzij de hulp van Dr Oetker. De pannenkoeken en marmercakemix van de dokter die beroemder is dan dokter Vogel waren me al bekend. Maar voor dit testgebeuren had ik me dus cupcake-mix aangeschaft.
Die handel in de keukenrobot, 2 eieren erbij en zonnebloemolie en de kneedhaken of roerders erdoor op snelheid. Joechei perfecte textuur.
Op de verpakking stond dat je ook nog melk of water bij hoort, maar dat sloeg ik netjes over. Met dank aan de lessen van Piet Huysentruyt die zegt dat dit soort deeg niet te glad en niet lopend mag zijn. Mijn deeg getuigde absoluut van rustige vastigheid.
Intussen had ik het snoer ontrold (dat moet, anders kan zich door de knik in het snoer hitte-ophoping voordoen, wist u dat wel? Ik eigenlijk niet, heb het hier geleerd) en de machine laten opwarmen.
Op het buitendeksel staat twee controlelampjes, rood en groen. Stekker in het stopcontact, zelfs voor een liberaal moet dat lukken, en het rode indicatielampje gaat aan. Wanneer het groene lichtje ernaast OOK aangaat, is de (gesloten) machine op temperatuur en kan er gebakken worden. (In die tussentijd had ik dus het deeg geproduceerd).
Het veiligheidslipje optillen, deksel openzetten en de vormpjes vullen. Niet meer dan twee derde vullen, echt niet. Dus niet helemaal tot aan de rand van de putjes in de bodem-bakplaat. En: ze kunnen wel of niet met een papieren cupcake-jasje. Ik deed bij wijze van experiment de test: de helft met papiertje, de helft meteen in het tefal-putje. De uitkomst was gelijk. En o wonder, ook de cakejes zonder papiertjes kleefden niet aan de vorm maar kwamen er gemakkelijk van los. Voorwaar een wonderbaarlijke machine.
Wel 1 merkwaardige vaststelling. Nergens te vinden hoe lang de cakejes in de machine moeten bakken. STRESS!!!
De (meertalige) handleiding is verder wel okee. Nuttige tips, behoorlijke vertaling, twee goede recepten. Alleen... dan sta je daar met je deeg, klaar om het in de vormpjes te kieperen, maar er staat niet bij de recepten hoe lang ze moeten bakken... Gewone recepten geven niet veel soelaas, want ten eerste gaa die uit van een normale bakoven, ten tweede ook van een groter formaat cup (in BH-termen in dit een A, de gewone cupcakes die we in de winkels zijn een C). Af en toe eens kijken zegt de handleiding. Ja zeg! STRESS!!! Gelukkig brengt de goede Dr Oetker uitkomst. Dààr voorziet het recept 20 minuten maar ook de levensreddende tip: check of de cakejes gaar zijn door er middenin te prikken met een priemvormig iets, als dat er droog maw zonder klontertje eruit komt, dan zijn ze gaar. Ik heb gegokt op circa 10 minuten en dat de dr Oetker test gedaan, en jep, ze waren klaar, gaar en PERFECT GEWOON.
Domo Muffin Maker (gezien bij Blokker) richtprijs: van 24 tot 30 euro
Aviva
24-08-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Natuurlijk komt de hamburger uit Amerika... Of komt hij uit de stad Hamburg in Duitsland? En ... waar komt die naam vandaan?
Daarvoor moeten we teruggaan tot de dertiende eeuw toen Dzjengis Kahn heerste over een onmeetbaar groot rijk tot zich uitstrekte van China tot de Donau. Eén van de grootste imperiums ooit.
Dzjengis Kahn betekent letterlijk opperste leider en hij verenigde de Mongoolse stammen. Heel zijn leven handhaafde hij zijn nomadische manier van leven en bracht hij te paard tussen zijn troepen door. Zoals Dzjengis Khan het zelf zei: "Ik draag dezelfde kleding en eet hetzelfde voedsel als koeienherders en paardenherders.
Het was toen gebruikelijk dat rauw vlees onder het zadel van de paarden werd vervoerd tijdens lange ritten. Daardoor werd het mals gewreven en deels vermalen wat het vlees makkelijker eetbaar maakte. Hygiëne en voedselcontrole bij de Mongolen was blijkbaar nog niet ingeburgerd :)
Toen de kleinzoon van Dzjengis Khan Moskou veroverde, noemden de Russische koks het gemalen vlees steak tartaar, naar de naam die zij aan de Mongolen gaven. Ze voegden er andere ingrediënten aan toe, zoals ui en ei om het vlees meer smaak te geven. Via de handelsroute naar Duitsland raakte het recept tot in de havenstad Hamburg. Vanwaaruit het vertrok met de Duitse emigranten naar Amerika. Eetkraampjes in de haven van New York pakten uit met de Hamburg steak en zo ontstond later de naam hamburger.
Louis Linch kwam op het idee om de hamburger tussen twee sneetjes toast te serveren. Later werd dat vervangen door een mals broodje. Zoals we allemaal kennen.
Nu behoort het tot het culinair erfgoed van Amerika na een rondreis over een hele wereldbol!
Het hamburgersucces is deels te wijten aan het feit dat gehakt rundvlees zeer betaalbaar was tijdens en na de grote depressie in de VS. Ook nu nog.
En wie faliekant tegen fastfood is, maakt traag en slow zijn eigen fastfood.Thuis zelf een variant op de hamburger maken is immers makkelijk.
De Amerikanen noemen het dan Sloppy Joe. De eerste Sloppy Joes dateren van 1930.
Probeer er één te eten en je merkt dadelijk waar de naam sloppy vandaan komt want de boel valt 'sloppy' uit elkaar... En wie Joe was, zullen we nooit weten zodat je dit product van huisvlijt ook een andere mannennaam kan geven kan noemen.... ik kies en varieer ook naargelang mijn humeur van de dag... Nee, ik zeg niet welke namen ik al gebruikt heb :)
Recept Sloppy Joe
2 eetlepels arachideolie
600 gr gehakt rundvlees
1 grote ui (fijngehakt)
1 grote groene peper (fijngehakt)
150 gr champignons (fijngehakt)
4 grote tomaten (gepureerd)
1 eetlepel tomatenpuree
1 eetlepel Worcestersaus
1 theelepel Dijon mosterd
peper en zout
4 hamburgerbroodjes
Laat 1 eetlepel olie in een pan goed heet worden en bak het vlees erin. Kruid met peper en zout. Haal het vlees uit de pan en laat het uitlekken. We koken immers gezond.
Laat de resterende olie heet worden in dezelfde pan en bak de ui, champignons, en groene peper gedurende 20 minuten op een zacht vuurtje. Kruid met peper en zout.
Wanneer de groenten gaar zijn, doe je opnieuw het vlees in de pan.
Roer de tomatensaus, mosterd, Worcestersaus en tomatenpuree door en laat 5 minuten doorkoken.
Toast ondertussen de hamburgerbroodjes en leg de onderste helft op 4 borden.
Verdeel de saus over de 4 broodjes en leg er de bovenste helt van elke broodje bovenop.
23-08-2011 om 00:00
geschreven door Veerle
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (4 Stemmen) Categorie:Thema Lady Liberty - hoe eet amerika?
Begrijp me niet verkeerd: ik hoù van eten. En ben niet vies afwisseling noch van verfraaiing. Cullinaire trends vangen gegarandeerd mijn aandacht. Met de nouvelle cuisine heb ik destijds enthousiast meegedaan. Al moet ik achteraf bekennen tot die barbaren te behoren die na zo'n politiek correcte nouvelle cuisine menu nog wat volks extra voer konden bijsteken - rap nog een frietje als dessert, of even een echte ouderwetse dame blanche achterna. Om u maar te zeggen: ik hoù van eten.
Van écht eten. Eten dat smaakt zoals het er uitziet, en dat er uitziet zoals het smaakt. Beiden zijn niet meer de trend. Voor het eerste is kweekafvlakking verantwoordelijk, voor het tweede de moleculaire keukenmode.
Vorige week heb ik kersen gegeten die er perfect uitzagen. Bol, intens donkerrood, glanzend, perfect van vorm, geen enkele gekneusd of gewormd, knapperig op de beet. Dé kers in haar puurste vorm. Alleen: ze smaakte niet naar kers. Ze smaakte... niet. Ontworpen en gestroomlijnd om een icoon te zijn. Een kers voor de foto. Een kers die het oog kan verleiden, de aanraking ook nog. En dan houdt de illusie op: de smaak blijft achterwege en je voelt je bedrogen als door een appetijtelijk lief dat ordinair ondergoed blijkt te dragen.
Het heeft met verwachting te maken. Het oog creëert de anticipatie van wat we zúllen smaken. Men heeft ooit experimenten gedaan door in een mooie puddingvorm een vismousse op te dienen. Het oog geeft door aan het brein dat doorgeeft aan de smaakpapillen wat er op komst is: overheerlijke aardbeienbavarois. We verwachten basissmaak zoet en spuwen de onverwacht hartige smaak uit als is het vergif. Nochtans was de vismousse een, in zijn soort, even overheerlijk gerecht, alleen niet het gerecht waarop de hersenen ingezoomd hadden. Ik zou er dus in moeten slagen om als ik dé perfecte kers zie, mijn hersenen ook te dwingen om te smaakpapillen te vertellen dat ze daadwerkelijk kers proeven, wat je ziét en niet wat je echt smaakt dus , voedselyoga voor het brein als het ware. Maar waarom zou ik? Mag een ouderwets meisje dan niet als consument eisen dat kersen pas kersen zijn als ze er ook naar smaken? Toch?
Het andere geval is dat van de moleculaire keuken. U weet wel, Feran Adria en een keuken met toestellen uit het scheikundelokaal, de kok een alchemist die de essentie zoekt en de dingen van vorm laat veranderen.
Pas op, ieder kookproces heeft ietwat met scheikunde vandoen. En ik herhaal: nieuwe technieken en nieuwe machines daar heb ik voorwaar geen vooroordeel tegenover. Maar daarom hoef ik het resultaat nog niet in een injectiespuit op mijn bord te krijgen
Espuma van bloemkool, parels van olijf, smeer van inktvis, emulsie van kokos en truffel, sorbet van witlof en ham, zalf van steak.
Gedabbel met bolletjes, parels, schuim. Met artistieke vegen, gemillimeterde streepjes of zuinige puntjes saus - het voedsel uit de moleculaire keuken heeft camouflagekleding aangetrokken om je te verschalken.
Hier smààkt het naar wat het is, alleen kan je oog het echt niet vooraf herkennen als wat het is. Een moeilijker opdracht voor de hersenen dus om te raden wat het is, ja écht heel moeilijk, het benadert blindproeven!
Beste chefs, bij het experimenteren dus even niet vergeten waar het OOK om draait: dat het visuele plaatje nog een beetje klopt.
Maar ik heb geduld. Het waait wel weer voorbij. Trendwatchers voorspellen de terugkeer van de brasserie en bistrotkeuken. Geen tovenaarsleerlingen of wow-effecten, gewoon een stoere hap maar met de best mogelijke producten. Visueel herkenbaar. Doe mij nog maar een dame blanche, intussen.
Het kersenverhaal verontrust uiteindelijk meer. Dat is geen trend maar een industrie, waar we als consument verdomd hard aan de alarmbel moeten gaan hangen en luidkeels het achterste van onze smaakpapillen laten zien. We willen geen propere of gestroomlijnde kersen, maar kersen die naar kers smaken.
Beste wetenschappers, bij het verbeteren van de resistentie en de soort dus even niet vergeten waar het OOK om draait : smaak.
Aviva
17-08-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Over plastiekzakjes met 'n rits als beleving van de Amerikaanse cultuur ...
Vraag aan een Belg wat hij in het buitenland
het meest mist als een overal verkrijgbaar product, en negen kansen op de tien
zal zijn antwoord met echte goede chocolade te maken hebben en die ene andere
zegt : speculoospasta.
Amerikanen hoeven in het buitenland hun stapelproducten niet te missen, de
meeste ervan zijn ruimschoots bij ons aanwezig of hebben zelfs onze markt
overgenomen
Toch zijn er natuurlijk ook dingen, zo van die stomme kleine dingen, die zij
missen. Ziploc bags bijvoorbeeld. Een Amerikaan kan maar niet begrijpen dat wij
in Europa zo dom, zo onhandig zijn dat niet ieder plastieken zakje van een rits
voorzien is. Eens de Ziploc uitgevonden werd, waarom zoù je dan nog in
vredesnaam gewone plastieken zakjes maken. Stop de machines!
Een gemiddelde Amerikaan kan helemaal lyrisch
worden over die schitterende uitvinding. Een in het buitenland wonende
Amerikaan die even back home is, rept zich quasi recht van de luchthaven naar
de dichtst bijzijnde Walmart supermarkt om een voorraad
Ziploc bags in te slaan die hij dan later mee naar het buitenland kan nemen,
alwaar hij immers de schaarste, exclusiviteit en duurte ervan heeft
vastgesteld.
De eerste ziploc bags zagen het licht in 1951,
en achteraf beschouwd horen ze helemaal thuis in de tijdsgeest en de overstap
naar plastic, plastic en nog eens plastic.De multinational Dow Chemicals was bepalend voor de commercialisering
ervan (1968), al vergt de eerlijkheid dat er ergens een overgenomen Japans
patent tussenzat. Al zal dedoorsnee expat Amerikaan stellig weigeren dat te
geloven.
Ze begonnen als boterhamzakjes, maar nu kun je
geen product verzinnen waarvoor niet een daartoe bestemde ziploc zak bestaat:
voor de diepvries, als bewaarzak voor zowel voedsel als andere dingen, en zelfs
als stoomzak voor in de microgolf. De grootste is zo ongeveer posterformaat: 60
op 60 centimeter. Voor een flinke diepvries zou ik zeggen. Misschien vooral in
trek bij Amerikaanse serialkillers? Misschien zijn het wel deze bags die de
daders op de gedachte brachten om lijken in mootjes te verpakken Zo iemand
dat ooit gepleit hebben in de rechtbank, of de firma een proces aangedaan? Zou
alleszins een leuke aflevering voor Ally McBeal of een dergelijke
advocatenserie op televisie zijn.
En ziploc maakte er vanaf dag 1 een punt van dan hun zakjes niet wegwerp maar
hersluitbaar en herbruikbaar zijn. Duurzaam nog voor het woord werd
uitgevonden, al blijft het natuurlijk wel plastic hee
Die lyrische Amerikanen toch, die de ziploc
bag bezingen als was het een levenreddende uitvinding.Welnee. Want Belgische chocolade of pralines
bewaar je er best niet in, dus is het geen levensreddend ding :)
The best thing since sliced bread is dan
weer een puur Britse uitdrukking om iets te beschrijven dat ze een goede vondst
vinden, en het drukt meteen uit waar hun prioriteiten liggen. In België zijn we
minder snel onder de indruk van die gewone maar geweldige uitvinding. Niemand
die bij ons lyrisch wordt over de Melitta-koffiefilter. En die is ook nog door een
vrouw uitgevonden, ene mevrouw Melitta Bentz. Hoogtijd dat we die dame eens in de schijnwerpers zetten.
Een beeld? En straat naar noemen?
Aviva
13-07-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De Hollanders zijn ons weer voor, en willen ons het idee bijbrengen om de vele leegstaande kantoren in pakweg Brussel en Antwerpen te benutten om er groenten te kweken.
Nu zijn we in België al huiverig om die leegstaande torens tot scholen om te toveren, in van die nood ZIJN we nochtans wel al overtuigd. Dus ik denk dat er nog menig aspergeseizoen overheen zal gaan vooraleer de sceptische Belg overtuigd raakt om van kasplantjes over te schakelen op kantoorkweek.
Nederland ging in Amsterdam van start in een leegstaand betonnen gedrocht waar IBM ooit huisde. Sluit de ogen en haal een druilerige parkeertoren voor ogen - voilà zo heb je een beeld van de eerste kweektoren in de urban jungle. Haha, een jungle vol hollandse wortelen en slakropjes, een groentenjungle dus... Toch ook wel een grappig beeld.
En het blijft niet bij groenten, de Hollanders hebben grote plannen met aardbeien, waarmee de experimenten zeer goed zijn verlopen. Ziet u het voor u: zusterlijk naast residentie Violetta, woontoren, staat residentie Fresia, aardbeienkweker.
Wanneer we de eerste weerstand over het idee van kantoorkweek overwonnen hebben, en we het stadium van de moppekes voorbij zijn, is de logische vraag die opborrelt er eentje uit 'meisjes en wetenschap'. Hoé doen ze dat dan, zonder zonlicht/lucht, in zo'n torengebouw?
De zuinige Hollanders [die zelfs het lichtje in de ijskast losschroeven omdat ze niet geloven dat het uitgaat als de deur sluit] hebben het antwoord gevonden in zuinige LED-lampjes. Die zouden de groenten en fruitplantjes bijzonder genegen zijn en zorgen voor een gestage en regelmatige groei. Nog een streepje Mozart erbij en die aardbeitjes zullen ook nog gelùkkiger worden.
Er worden ook geen milieuprotesten verwacht. Immers is er geen sprake van genetische manipulatie, hoeven er nul komma nul pesticiden aan te pas komen aan deze cleane kweek, en is de ecologische voetafdruk van het eindproduct bijzonder klein. Er wordt 90% minder water verbruikt en ook minder energie dan in serres.En ookhet transport vermindert aanzienlijk, de aardbeitjes worden immers vlak naast de stedelijke consument geproceerd, niet meer 'op den buiten'. En hoeven 'buiten het seizoen' ook niet meer uit Spanje of Israel ons verstedelijkte mondje binnen te vliegen. Nee, want wij kunnen nu de kantooraardbeitjes consumeren.
Heb ik al vermeld dat de kantoorkweek het best gedijd in rood of paars LED-licht? Bordeellicht als het ware. Misschien kunnen de meisjes eens informeren of hun werkplek niet beter oplevert als ze er dure mini-bloemkooltjes kweken in plaats van zichzelf in het rood-paarse licht te ztten - want ZIJ groeien er niet van..
Toch benieuwd hoe de Hollanders het er vanaf zullen brengen in hun kantoormoestuinen.
Aviva
27-06-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De cupcake ontstond in de Verenigde Staten ergens in de 19e eeuw. Het allereerste recept was te vinden in het kookboek van Eliza Leslie in 1828. Er bestaan verschillende theorieën over het ontstaan van de cupcake.
De eerste theorie Het verhaal gaat dat men vond dat een gewone cake een ontzettend lange baktijd had. Daarom werd het beslag verdeeld in cups (theekopjes) waardoor de cakejes veel sneller klaar waren. Daar danken de cakejes dan ook direct hun naam aan: cupcakes.
De tweede theorie Vroeger gebruikte men een cup om de ingrediënten af te meten zonder dat er een weegschaal aan te pas kwam. Het was dus een enorme tijdsbesparing bij het maken van het bakbeslag. In die tijd werd namelijk alles gewogen en nu ging men eerder afmeten ipv wegen. Zo deed deze nieuwe manier van meten zijn intrede.
Het Originele 1 2 3 4′ Cake Recept uit 1828
1 Kopje Boter, 2 Kopjes Suiker, 3 Kopjes Bloem, 4 Eieren (plus een kopje melk en wat soda).
De huidige cupcakes en muffins hebben natuurlijk veel meer variatie qua ingrediënten en maten, maar dit recept is de basis geweest voor wat we nu kennen als cupcake.
Van leuke traktatie tot hip & trendy hapje
Tot op de dag van vandaag roepen de drie basis cupcakes, met vanille, chocolade en aardbei botercrème, een nostalgisch gevoel op bij veel mensen maar er is in de loop der jaren natuurlijk veel veranderd. Steeds meer smaken werden (door elkaar) gebruikt en vooral de decoratie van de cupcakes werd mooier en ingewikkelder. Toch heeft het heel lang geduurd voordat mensen cupcakes gingen zien als meer dan alleen maar een leuke traktatie voor een verjaardag of kinderfeestje.
The Magnolia Bakery & Sex and the City
In 1996 opende The Magnolia Bakery in New York. In eerste instantie bakten ze alleen broodjes en gebak, maar al snel bleek het bakken van brood te omslachtig in de kleine bakkerij. In het najaar van 1996 werd de eerste cupcake geïntroduceerd, een vanille cupcake met een roze gekleurde vanille botercrème. Deze cupcakes werden in de avond na sluitingstijd gemaakt. Klanten die s avonds langs de bakkerij liepen en te horen kregen dat deze gesloten was, bedelden vaak om een cupcake en kregen hun zin de gekte begon.
Langzaam maar zeker werd de cupcake steeds hipper, maar toen de elegante cupcakes van de Magnolia Bakery een rolletje kregen in de hit serie Sex and the City, explodeerde de populariteit en de cupcake bakkerijen schoten als paddenstoelen uit de grond.
Maak zelf lekkere cupcakes aan de hand van dit basisrecept:
Ingrediënten voor 12 cupcakes 125 gram roomboter op kamertemperatuur; 125 gram kristalsuiker; 125 gram zelfrijzend bakmeel; 2 eetlepels melk op kamertemperatuur; 2 ( grote) eieren op kamertemperatuur
Voorbereiding: Verwarm de oven voor op 170 graden en zorg ervoor dat het rooster in het midden van de oven geplaatst is. Hier kun je later makkelijk je cupcake bakblik op plaatsen. Zet een cupcake bakblik met daarin papieren bakvormpjes klaar. Als je een cupcake bakblik gebruikt blijven de cupcakes beter in vorm tijdens het bakproces en het is ook makkelijker om de vormpjes te vullen met beslag. Meestal gaan er 6 of 12 cupcakes in een cupcake bakblik
Haal de boter en eieren tijdig uit de koelkast om ze op kamertemperatuur te laten komen. Snij de boter in kleine blokjes. Meet alle ingrediënten van te voren af met een maatbeker of weegschaal en zet ze in aparte kommen klaar voor gebruik. Doe het meetwerk secuur, dit is cruciaal voor een goed cupcake beslag. Zet ook het volgende klaar: 1 grote kom, 1 mixer met beslag haken, 2 eetlepels, 1 houten prikker, 1 (afkoel)rooster.
Werkwijze: Het is belangrijk dat de boter goed op kamertemperatuur is. Dit betekent dat je de boter tijdig uit de koelkast haalt, zodat de boter zacht is voor gebruik. Doe de boter in een kom en voeg de suiker toe. Voeg de suiker niet in 1 keer toe aan de boter, maar doe het beetje bij beetje. Hierdoor kan de suiker beter worden opgenomen door de boter en wordt je beslag luchtiger. Zet de mixer aan op middelhoge snelheid en mix de boter en de suiker goed door elkaar, totdat er een lichte en luchtige massa ontstaat.
Voeg nu 1 voor 1 de eieren toe. Let op: ook de eieren haal je op tijd uit de koeling en laat je op kamertemperatuur komen. Hierdoor wordt je beslag luchtiger. Mix het beslag goed door met de mixer op middelhoge snelheid als je een ei hebt toegevoegd.
Voeg nu beetje bij beetje het zelfrijzend bakmeel toe. Mix telkens de massa met de mixer op middelhoge snelheid als je een hoeveelheid meel hebt toegevoegd.
Als laatste voeg je de melk toe en mix je nog eens 1 tot 2 minuten alles goed door elkaar met de mixer op middelhoge snelheid, tot een luchtig en glad beslag.
Pak je cupcake bakblik erbij met daarin de papieren bakvormpjes. Het vullen gaat nu heel makkelijk. Neem een eetlepel en schep een beetje beslag in het midden van het papieren cupcake vormpje. Met een tweede lepel schraap je het beslag van de lepel in het vormpje. Vul de papieren bakvormpjes tot 2/3 vol. Zo kunnen de cakejes goed rijzen en zullen ze niet boven het papieren vormpje uit steken als ze klaar zijn. Hoe platter de cupcakes zijn als ze gebakken zijn, hoe makkelijker je ze kan decoreren!
Open de oven en zet het cupcake bakblik in het midden van de oven op het rooster. Mocht je een magnetron gebruiken met ovenfunctie waarvan de plaat rond draait is dit geen enkel probleem. Bak de cupcakes 20-25 minuten in de oven op 170 graden. Open de ovendeur tussentijds niet, anders zakken de cupcakes misschien in. Na 20 minuten open je de ovendeur en prik je met een houten prikker in een cupcake om te controleren of de cupcakes gaar zijn. Wanneer er geen nat beslag aan de houten prikker blijft kleven kunnen de cupcakes uit de oven gehaald worden. Kleeft er nog wel nat beslag aan de houten prikker, dan laat je de cupcakes nog 5 minuten in de oven bakken.
Controleer na 5 minuten weer of de cupcakes gaar zijn en haal ze uit de oven als dat zo is. Let op: iedere oven is anders, hierdoor kan de baktijd van je cupcakes verschillen met de door ons aangegeven baktijden.Eenmaal uit de oven laat je de cupcakes goed afkoelen op een koel rooster. Zijn je cupcakes onverhoopt toch iets boller geworden dan gewenst, leg dan meteen nadat je de cupcakes uit de oven hebt gehaald een snijplankje op het cupcake bakblik. Na ongeveer 1 minuut haal je het plankje er weer van af, je cupcakes zijn nu mooi plat. Als de cupcakes helemaal zijn afgekoeld haal je de cupcakes voorzichtig uit het cupcake bakblik. De papieren bakvormpjes kunnen om de cupcakes blijven zitten. Meer info: www.cupcakerecepten.nl
Er rest dan uiteraard nog de versiering waarin je je creativiteit ongelooflijk kan botvieren. Felle kleuren, bloemetjes, letters, het logo erop van de Liberale vrouwen?! Je kan het zo gek niet bedenken. In ons aanbod rond Week van de vrije smaak vind je tal van workshops, specifiek gericht op decoratie. Dus probeer het uit met je afdeling en bezorg ons zeker fotos van het resultaat! Doen! Veel SUCCES!
08-06-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Weer een nieuwe rage gesignaleerd in Amerika. Bekende artiesten zoals Demi Moore, Beyoncé, Sting, Bryan Adams, Brabra Streisand, zijn het uithangbord geworden van het raw food dieet in Amerika. In Amerika wordt er gesproken over hét dieet van de 21e eeuw.
Er is zelfs veel informatie in omloop over mensen die zichzelf genezen hebben van kanker en diabetes met het raw food dieet. Verbazingwekkend?! Ja, en het komt dichterbij: stilletjes aan gaan ook Nederland en België voor de bijl.
Wat houdt dat veelbelovend dieet nu in? Wel, onder raw food (rauwe voeding) verstaan we al het eten, dat niet verhit is geweest boven de 48° graden Celsius. Als voeding boven deze temperatuur verhit wordt, verliest het veel van zijn voedingswaarde. Belangrijke stoffen zoals vitaminen, mineralen en enzymen gaan door koken, bakken en braden voor een groot deel verloren. Mensen die voor de volle 100% op raw food leven, eten over het algemeen alleen plantaardig voedsel, dus veganistisch.
Het dieet zou een gunstig effect hebben op overgewicht, diabetes, hoge cholesterol, hoge bloeddruk, depressies, ADHD, hart en vaatziekten, de overgang, vermoeidheid, MS, problemen met spijsvertering, de lijst lijkt onnoemelijk lang.
Is dit echter werkelijk zo heilzaam als men zegt? Want er zijn ook al wat nadelen te bespeuren: een aantal voedingsmiddelen zijn immers rauw giftig zoals aardappelen en spruiten en sommige voedselproducten, zoals tomaten en wortels, hebben een hogere voedingswaarde als ze worden gekookt. Het zou ook te weinig gevarieerd zijn waardoor op termijn een tekort aan bepaalde vitaminen, ijzer en calcium zou ontstaan.
Wat denkt u ervan? Wel, u kan zelf de proef op de som nemen. Want in ons aanbod rond Week van de vrije Smaak zit immers een kookworkshop raw food.Onder het motto: één keer zal nu toch geen kwaad kunnen, hopen we dat uw afdeling de uitdaging aangaat!
27-05-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Na 125 jaar de dorst te lessen, gaat Coca-Cola nu ook de honger stillen. Klinkt mij in de oren als weer één of andere Amerikaanse rariteit. Maar het blijkt echt serieus te zijn.
Of het echt lekker is, dat laat ik aan u over
De befaamde TV-kok Nigella Lawson is er alvast vol lof over, ze experimenteerde er al mee en bespreekt ook een aantal recepten in haar boek. Wie ben ik om een dame als Nigella Lawson de mond te snoeren? Als we ook wijn, bier, likeur en koffie gebruiken als kookingrediënt, waarom zou een waaghals dan eens geen Coca-Cola gebruiken?
De zoete, karamelachtige cola in vlees zou een soort barbecue effect geven. In het diepe zuiden van de Verenigde Staten blijkt het al een culinaire traditie te zijn.
Ik zou zeggen, probeer het: maak eens cola-kipdrumsticks.
Bedrieglijk eenvoudig met belachelijk weinig ingrediënten:
-1kg drumsticks
-200 gr bruine suiker
-handje grof zeezout
-4 eetl scherpe mosterd
-8 eetl ketchup
-ca. 2 blikjes Coca-Cola
Verwarm de oven voor op 175°graden. Kook de drumsticks in ruim water ca 30 min. Giet af, dep droog en leg in een braadslede. Bestrooi met bruine suiker en zeezout. Roer mosterd en ketchup los met een scheut cola. Giet gelijkmatig over de drumsticks. Giet cola erbij totdat de drumsticks bijna onderstaan en zet ca 45 min in de oven, tot de saus is ingedikt. Serveer met (zoete)aardappelen en groene sla.
En een bijpassend drankje hierbij misschien? Idealiter wordt hierbij een peps euh Coca-Cola geserveerd natuurlijk!
26-05-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Jack Daniels, of het symbool van Amerikaanse whiskey is ook een schoolvoorbeeld van de Amerikaanse droom zoals Mars, Hershey....
Ook hier is er een Meneer Daniels die al heel jong zijn droom aan het najagen was. In zijn geval een whiskeydroom. (Let op: Amerikaanse whiskey schrijf je met EY achteraan terwijl je Scottish whisky zonder E schrijft.) Zo kreeg onze Jack al op 16-jarige leeftijd - hij is waarschijnlijk geboren in 1850 - zijn licentie om whiskey te maken en werd hij ingeschreven in het Amerikaanse handelsregister. Hij heeft een whiskey imperium nagelaten om U tegen te zeggen. Zijn drankje verzinnebeeldt the American way of life...
Zijn naam ligt nog steeds op menig lippen. Bring me a double Jack Daniels on the rocks...
Ontelbaar keer hoor je in een American movie Jack Daniels bestellen.. .Al Pacino, Patrick Swayze, Jack Nicholson en Sean Penn, Nicolas Cage........ Allemaal drinken ze Jack Daniels. Het toppunt van mannelijkheid? Testosteron in vloeibare vorm? Bier voor de neanderthaler en Bourbon voor de iets meer gecultiveerde man? Want vrouwen appreciëren en drinken het duidelijk minder. Toch niet in films....
Er zijn uitzonderingen die de regel bevestigen, zoals mijn schoondochter wier favoriete drankje ... Bourbon is.
Er zijn verschillende soorten whisky, leer ik. Ik noteer vlijtig: Scottish, Irish en Bourbon... Scottish en Irish worden uit mout gestookt en Bourbon wordt gedistilleerd in de nieuwe wereld uit maïs en rogge. Jack Daniels is geen echte Bourbon, gaat mijn huisgenoot verder die een volleerd whiskykenner is en blij met mijn plotse belangstelling. Eigenlijk is je Jack Daniels een Tennessee whiskey. In feite een gefilterde Bourbon zodat hij zachter van smaak is...
Mijn Jack Daniels? Ik heb hier gewoon een Amerikaans recept voor cake waar ik jouw Jack Daniels voor nodig heb:)
Veerle
Recept van Jack Daniels chocolate cake
174 gr bloem
1 theelepel bakpoeder
300 gr 70% chocolade in stukjes gehakt
190 gr boter, op kamertemperatuur
90 gr suiker
4 eieren
80 ml Jack Daniels
1 theelepel vanille-extract
Verwarm de oven op 175° Vet een springvorm van 25 cm in met boter en besprenkel met bloem.
Zeef de bloem twee keer samen met het bakpoeder.
Smelt de chocolade bain-marie en zet opzij.
Klop de boter en de suiker zeer wit en romig met een handmixer of in de keukenrobot.
Roer de whiskey, gesmolten chocolade en de vanille door het mengsel.
Zeef de bloem en bakpoeder (jawel, de derde keer)i n de kom en meng grondig.
Klop de eieren in een propere kom met een propere klopper gedurende 10 minuten.
Spatel de eieren voorzichtig door het chocolademengsel en giet in de bakvorm.
Bak gedurende 40 minuten.
Elke oven verwarmt anders zodat het moeilijk is om een precieze baktijd aan te geven. Het is de bedoeling dat de cake, zoals bij brownies, niet echt droog doorbakken is, maar redelijk vochtig blijft.
Dien op met zure room.
25-05-2011 om 00:00
geschreven door Veerle
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Thema Lady Liberty - hoe eet amerika?
Als chocoholic begin ik met .... Amerikaanse chocolade als starter!
Waarom een apart artikel over chocolade????
Omdat volgens sommigen - want ik ben echt geen uitzondering als passioneel chocoladeliefhebber - de voedingspiramide bestaat uit vakjes als pure chocolade, melkchocolade, witte chocolade en praliné. Of de nieuwe smaak waar ik nu voor val, nl. chocolade met speculoos, hier een blijvend plaatsje verdient, weet ik nog niet met zekerheid. Testing gebeurt en is volop bezig!
Amerikaanse chocolade staat synoniem voor HERSEY chocolade. En wij Belgen met ons ingebouwd chocoladegen vinden dat maar niks. Te zoet en te weinig chocoladesmaak... luidt mijn verdict. Zelfs om echte Amerikaanse brownies te bakken, gebruik je beter onze chocolade. Af en toe mag een snuifje nationalisme. Niet te veel en ik beloof, het blijft bij chocolade.
De Reeses Peanut Butter Cups van Hersey zijn wel te smaken, maar Herseys kisses, Herseys chocoladesiroop... jakkes. Not my cup of chocolat:) En dat is best jammer voor Meneer Hersey die best een intrigerend man is. Een echte filantroop. Hij richtte een weeshuis op rond 1915 annex school en gaf die school later al zijn bedrijfsaandelen en persoonlijk eigendom. Nog steeds is Hershey, één van de grootste chocolade fabrikanten in The States, voor meer dan de helft in de hand van de board of trustees van het weeshuis. Een unicum in de internationale zakenwereld.
Op Amerikaans chocoladeterritorium, want ik wil hier volledig zijn, heb je ook MARS, of beter de firma Mars. Ik corrigeer nogmaals: Meneer Mars. Er zijn er zelfs twee. Ze staan in de Forbes Top 20 van rijkste mensen van de wereld alhoewel ze zelf vinden dat ze het breed hebben. Zo rijdt meneer Mars zelf het gras af en mevrouw Mars lapt zelf de ramen. (Denk er dus aan als je je ramen lapt dat je in goed gezelschap bent!) Zeker geen echte chocolade voor ons.... toch zijn er recepten met Mars, genre Doe eens gek en frituur een Mars. Niet geprobeerd want eerlijk, ook een Mars kan ik niet weerstaan en schrok ik dadelijk naar binnen zonder willen wachten op een warme frituurketel.
Wie meer wil weten over Amerikaanse geschiedenis op chocoladegebied: The Chocolate Wars van Joël Glenn Brenner uit 1999 is een fantastisch boek over bedrijfsoorlogen tussen Hersey en Mars.
Veerle
Oppassen! Volgend recept is zwaar verslavend! U bent gewaarschuwd...
Recept van BROWNIES (Nigella Lawson)
375 g zachte boter
375 pure chocola van de beste kwaliteit
6 grote eieren
1 eetlepel vanille-extract
500 g kristalsuiker
225 g bloem
1 theelepel zout
300 g gehakte walnoten
(bakblik van ongeveer 33 x 23 x5,5 cm)
Verwarm de oven voor op 180°. Bekleed je brownievorm met folie, vetvrij papier of siliconenbakpapier.
Laat de boter en chocola smelten in een pan met dikke bodem op een laag vuur. Klop in een kom de eieren met de suiker en de vanille. Meet in een andere kom de bloem af en meng het zout erdoor.
Laat het chocolademengsel wanneer het is gesmolten iets afkoelen voordat je het door het ei-suiker mengsel klopt. Klop er dan de noten en de bloem door tot je een glad beslag hebt en giet dat over in de beklede vorm.
Zet hem 25 minuten in de oven. De zaak is gaar wanneer de bovenkant bleekbruin is gedroogd, maar in het midden nog steeds donker, zoet en compact. Alert blijven en blijven controleren is de boodschap: het verschil tussen lekkere kleffe brownies en droge brownies is maar een paar minuten. Denk eraan dat ze tijdens het afkoelen nog gaarder worden.
Let maar goed op, hoorde ik onlangs iemand verkondigen, als er nu goedkope aanbiedingen zijn voor vis, dan moet je die maar niet vertrouwen, want dan zal het wel vis zijn uit de zee omheen Japan. Dat is natuurlijk niet de meest snuggere reactie.
De effecten van de nucleaire crisis hebben ook al effect op Japanse supermarkten en restaurants in heel Azië, die sinds 11 maart, de dag van eerste beving en de tsunami die de nucleaire crisis veroorzaakten, minder verkopen. Steeds meer Aziatische landen testen nu ook het voedsel dat uit Japan wordt geïmporteerd.
Een exclusief Japans restaurant in de Taiwanese hoofdstad Taipei heeft sinds kort een stralingsmeter achter de toonbank liggen. Daarmee kunnen gasten die in verband met het nucleaire ongeluk in Fukushima bedenkingen hebben bij Japans eten hun maaltijd van tevoren controleren op straling. Een grapje? Welnee. Volgens Catherine Yang, manager van restaurant Peony in het zakendistrict van Taipei, vinden de gasten het apparaat erg interessant, ze zijn pas helemaal gerustgesteld als zij met eigen ogen hebben kunnen zien dat de vis of het lapje vlees dat zij hebben besteld, niet radioactief is. Je kan natuurlijk ook gewoon vragen om ze in het restaurant even het licht uitdoen. Als het voedsel op je bord lichtgroen oplicht, tsja Dit is wel een grapje. Eentje dat in Japan zelf de ronde doet.
Vis is onmisbaar in de Japanse keuken. Het land haalt al duizend jaar z'n voedsel uit de oceaan. Maar wat als dat voedsel radioactief blijkt te zijn? Japan dumpte al een grote hoeveelheid radioactief water in zee. Een oude culinaire traditie is plots met uitsterven bedreigd.
"Als dit nog erger wordt, weten we niet wat er zal gebeuren", zegt de manager van een populaire sushiketen in Japan. Zijn restaurants ontvangen een derde minder klanten sinds de aardbeving en de tsunami van 11 maart. Oorzaak is de angst voor radioactief voedsel door de kernramp in de centrale van Fukushima. De Japanse bevolking bleef er al bij al opvallend rustig bij. Maar nu er radioactieve stoffen in het zeevoedsel gevonden zijn, groeit de nervositeit. In het begin van de week werd radioactief jodium aangetroffen in een kleine vissoort, de konago of zandspiering. Op de plaats van de vangst werd meteen een visverbod ingevoerd. De jodium-concentratie ligt 140.000 keer boven de limiet die de Japanse overheid als veilig beschouwt. Daarnaast vormt de aanwezigheid van cesium nog een groter gevaar. Volgens de Japanse visserijsector zal niemand onveilige vis eten, aangezien die door lokale vissers niet meer verscheept wordt. Toch is dat voor de klanten geen geruststelling en op de markt van Tokio is de visverkoop achteruitgegaan. De gedachte aan besmet zeevoedsel boezemt de Japanse bevolking veel angst in. Ze hebben daar historisch gezien ook alle reden toe. Zo is Japan het enige land dat het slachtoffer is geworden van een nucleaire oorlog. En in de jaren 50 en 60 werd Japan getroffen door een ramp voor de volksgezondheid toen giftige stoffen in de oceaan terechtkwamen en duizenden mensen aan kwikvergiftiging leden. Sommige restaurants komen creatief uit de hoek om hun klanten te overtuigen dat de vis veilig is. "We denken er aan om geigertellers te voorzien", zegt de manager van de sushiketen. Vissers uit het oosten van Japan zullen mogelijk aan de westkust moeten gaan vissen, maar daar leven andere soorten. Als de nachtmerrie straks werkelijkheid zou worden, zullen de Japanners hoe dan ook hun eetcultuur moeten aanpassen.
In Tsjernobyl ligt dat enigszins anders. Honderdduizenden Oekraïners eten vandaag nog steeds voedsel dat besmet is door straling na de kernramp in Tsjernobyl. Greenpeace liet melk, bessen, aardappelen en andere groenten testen en stelde 25 jaar na de ramp nog altijd radioactiviteit vast. Het voedsel kwam uit een regio die buiten de zone ligt waar mensen niet meer mogen wonen. Een lokale onderzoekster van Greenpeace heeft veel kritiek voor de overheid van Oekraïne. Ze vindt dat er twee jaar geleden al maatregelen tegen de stralingen moesten genomen worden. Zo was de invoer van onbesmet hooi nodig voor de veestapel. De Oekraïnse overheid wou geen commentaar leveren. De 25ste verjaardag van de grootste kernramp uit onze geschiedenis herdacht, Tsjernobyl dus, werd zopas herdacht. De situatie is actueler dan ooit door de crisis in Japan. Sommige landen weigeren nog voedsel uit Japan in te voeren, eerder om emotieve dan om wetenschappelijk aantoonbare redenen, maar kom, de consument kiest, nietwaar... Ik blijf alvast dol op Sushi, en ik blijf vis eten!
Europa Nu: faq van de Europese commissie over veilighe'id van geïmporteerd voedsel uit Japan
blogwerk van Aviva
20-04-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
We verzamelen "de" smaak van het jaar voor ijscreem. Misschien kun JIJ het alomtegenwoordige speculoos-ijs onttronen... Doe hier mee met je recept of smaakidee en win mooie prijzen!
Trompe loeil
Iedereen is stilaan mee in dit verhaal, BV's net zo goed
Decadent en hip!
Op 10 februari gaat Dagen Zonder Vlees 2016 van start!
Het is er [slecht] weer voor. Nu de bbq's op stal blijven, de
terrasstoelen nat , de zomerfestivals modderig... Hebben we misschien wel
evenveel zin in een troostende 'stoemp' als in een vrolijk ijsje. 
In de sprookjes zijn grootmoeders niet fijn. Ze zien er eng uit, hun
visuele voorstelling wijkt niet erg ver af van die van heksen. Ze
lopen krom, ze hebben een stok, rimpels of wratjes. Grootmoeders
zijn nooit uitgewerkte figuren. Ze zijn één-dimensioneel. Van
Roodkapjes grootmoeder weten we niks, behalve dat het kind haar
appels moest brengen. Had grootmoeder misschien liever frambozen
gelust? We weten het niet. Ging ze haar kleindochter appeltaart leren
bakken? We weten het niet. Was grootmoeder een excentriek dametje,
dat ze zo helemaal ver weg in het bos woonde? Een kruidenvrouwtje
misschien? We weten het niet.
We hebben het op deze blog al gehad over
caracollen, spruiten, en ook heel even over Brusselse wafels en stoemp... Maar
wat drinken die Brusselaars ? Wel, het antwoord heb ik gevonden in een Brusselse brouwerij in de Gheudestraat in Anderlecht. Het is een familiale brouwerij, gesticht in 1900. Men brouwt er LAMBIK , GEUZE, FARO en
KRIEK en men doet dit nog steeds op de originele ambachtelijke manier.
Nochtans vreesde men enkele jaren geleden voor het overleven van de oude methodes. Europese normen dreigden nefast te worden voor ambachtelijke brouwers (trouwens ook voor kaasmakers etc). Zelfs de 'instelling' Cantillon kreeg inspecteurs over de vloer, die vonden dat de 19de eeuwse brouwerij niet meer voldoet aan de Europese richtlijnen. Brouwen in oude boerenschuren, opslag in eikenhouten vaten en gisting in de
openlucht dreigden onmogelijk te worden. De muren van brouwzalen moesten afwasbaar zijn, en zo zouden de oude bakstenen en
houten steunbalken voortaan'verboden' zijn. En laat het nu precies van "wilde" bacteriën in de brouwerij afhangen om tot die zeer typische gisting te komen.Maar toen werden de Geuzebrouwers ineens echte geuzen in de andere betekenis van het woord!
(Het woord geus is afgeleid van het Franse gueux. Dat woord betekent schooier, maar het kreeg een positieve betekenis voor al wie in de 16e eeuw in de Nederlanden niet Spaansgezind was. Het was Berlaymont die tegenover Margaretha van Parma de edelen die zich tegen Filips II verzetten wou voorstellen als een stelletje ongeregeld en vooral onbelangrijk. Het bleek een vergissing. Van scheldnaam werd "geus" een eretitel, ja, een 'geuzennaam' dus). De Geuzebrouwers vonden steun bij toenmalig Europees parlementslid Dirk Sterckx, die als een ware geus de strijd aanbond, en ...won! Net als de Franse Camembert was de Geuze veilig.
Toch is er iets aan
het gebeuren in de doggie-wereld! Een nieuw fenomeen aan het
firmament. In hartje Brussel opende onlangs Hopdog. In een
winkelstraat waar verder een sjieke bakker zit die een grote omzet in
makarons draait. Hopdog heeft zoals een hotdogkraam een bestelraam
aan de straatkant, maar je kan er ook binnenlopen voor een
broodjeszaak-gevoel. 
Opdracht vandaag volbracht door Maureen en Veerle: 150 
