Bingo!
Onze trouwe Marie-Louise Fiers uit Serskamp heeft een winnend recept! Haar "bruine vlaai" werd zopas geselecteerd door FARO, Vlaams steunpunt voor erfgoed. Proficiat Marie-Louise, we delen jouw recept hier op de blog, wij zij fier op onze Fiers!
Breng alle ingrediënten in een grote
kom en maak fijn met de staafmixer. Giet het mengsel in een
bakvorm (geschikt voor de microgolfoven) en plaats het in de microgolf
op 750 watt gedurende 10 minuten. Opnieuw mixen (in de bakvorm). Nogmaals
10 minuten in de microgolfoven op 750 watt. Tijd en wattage kunnen
variëren naargelang de oven. Vlaaien laten
afkoelen. MMMM!
blog van 'week van de vrije smaak' Eetcultuur, is dat alleen voor foodies of ook dieet-connaisseurs? In deze blog vergelijken we eten, diëten, proeven, prutsen en nog veel meer.
31-08-2011
Hoe een hamburger kunst wordt...
Iedereen zal wel al eens van Andy Warhol gehoord hebben. Hij is een beroemd Amerikaans kunstenaar, vooral bekend om zijn schilderijen en zeefdrukken van verpakte producten en alledaagse objecten zoals Campbells soepblikken, bananen, ijsjes, schoenen, flesjes parfum en noem maar op. De meest (ogenschijnlijk) banale zaken worden verheven tot kunst. Ja, dus ook fastfood zoals hamburgers en Coca-Cola flesjes.
Andy Warhol wordt de grondlegger genoemd van de Pop-Art in de Verenigde Staten in de jaren 50-60 van de 20e eeuw. Die Popular Art is een stroming in de moderne beeldende kunst die eigenlijk door iedereen begrepen wordt, popartkunstenaars maakten onder andere gebruik van fotos van beroemdheden (denk aan zijn werken met Marilyn Monroe) en ordinaire consumptiegoederen zoals dranken en supermarktproducten. Pop-Art toont fragmenten uit het dagelijks leven waar je eigenlijk nooit bewust naar kijkt. Nooit dacht iemand na over de beeldende kwaliteiten van een blikje soep of een flesje Coca-Cola. Maar Andy Warhol duidelijk wel.
Andy Warhol stelt het zo: Het mooiste van Amerika is dat de rijkste consumenten in feite dezelfde dingen kunnen kopen als de armsten. Als je TV zit te kijken en Coca-Cola ziet, weet je dat de president cola drinkt, Liz Taylor cola drinkt en; kijk eens aan, jij zelf kunt ook cola drinken."
Zijn werk is uiteraard wat duurder dan een simpel flesje cola. Onlangs werd het werk Large Coca Cola verkocht (u ziet hier een afbeelding) aan 25 miljoen euro. Neen, mijnheer Warhol, dit kunnen niet de rijken én de armen betalen, denk ik
Aangeschaft als soldenkoopje bij Blokker: de wonderbaarlijke cupcakemachine van Domo.
Om helemaal eerlijk te zijn staat er op: Muffinmaker. Maar daar gaan we niet moeilijk over doen, wat? Cupcake, muffin, één pot nat, whats in a name. En cupcakes zijn helemaal in, muffins klinken een beetje muf. Maar hee, daarin kan verandering komen, naargelang de modetrend. Intussen word de trend bepaalt door cupcake-gekte. In de kookafdeling van de boekhandels is een hele tafel besteed aan cupcake-boeken en starterspakketten. In de kookwinkels triljoenen kleurige bakvormen, spatels, papieren vormpjes, glazuurkleurtjes en suikeren of marsepeinen strooisels, bolletjes, sterretjes, bloempjes, poppetjes als versiersel. Waren cupcakes enkele jaren terug nog een wat ouderwets tijdverdrijf voor moeders en meisjes om een regenachtige woensdagmiddag door te brengen, of zelfs gewoon om een paar restjes deeg een kinderbestemming te geven, nu zijn ze big business en een onmisbaar onderdeel van quality-time met kinderen of kleinkinderen (niet alleen meisjes meer hoor, the times they are a-changin').
En omdat we niet allemaal van het soort zijn dat wildenthousiast vormpjes en prutskes in de oven willen steken, of zelfs geen gewone oven heeft nadat we allemaal enthousiast de microgolf omarmd hebben, lonkt nu ook de cupcakemachine naar de gehaaste keukenprinses of prins. Jaja, ik zweer het u, na het breien hebben de mannen nu ook de cupcakes ontdekt.
Terug naar de wonderbaarlijke cupcakemachine. Van Domo. Bij Blokker. Néé, ze is niet glazuurgroen of marsepeinroze. Gewoon functioneel wit, zoals de meeste keukentoestellen. Ze is een beetje vermomd als wafel- of tosti-ijzer. Quasi rond met toch iets hoekigs, en twee helften als het ware: de bodem die blijft staan en waar de diepste uithollingen in zijn, het deksel dat je openklapt en waarin lichtere, bolle uithollingen zitten.
Hmm, werd mijn trotse aankoop meteen kritisch thuis beoordeeld, wel een beetje klein hee, die vormpjes. Acht in getal, maar inderdaad een maatje kleiner dan de doorsnee cupcake (toch al niet zo groot). Dat had ik op de doos niet kunnen inschatten. Ja maar, verdedig ik alvast de wonderbaarlijke machine, dit zijn geen boerencupcakes hee, maar precieuze mini-muffins ofte kindjes cupcakes. We zullen zien..
Dit uitgeholde binnenwerk, de bakplaten dus, is in donker tefal. Het binnenwerk kan niet uitgenomen worden, volgens de gebruiksaanwijzing mag je het niet echt afwassen wegens onderdompelingsgevaar voor de elektrische componenten. Schoonmaken met een vochtig doekje, zei de folder. Daar was ik wat wantrouwig over, maar ten onrechte, de boel werd niet smerig na gebruik (ik heb dus niet teveel deeg in de vormpjes gegoten), en een vochtig doekje was écht genoeg.
Ook voor het eerste gebruik werd aangeraden even met een nat lapje in de weer te gaan. Er werd ook gewaarschuwd dat bij een eerste gebruik de machine een lichte rook- en geurontwikkeling zou kunnen hebben. Wel, dat bleek helemaal niet het geval. Maar ja,beter dat een bijsluiter waarschuwt voor nevenwerkingen dan dat je je een hoedje schrikt, natuurlijk.
Ik, de gehaaste trendvolger maar niet echt bakprinses, zag het voor de eerste poging ook niet echt zitten om tijdsintensief ambachtelijk zelf deeg te maken. Ook die reclame gezien met dat schattige jongentje dat alle meisjes in zijn klas verleidt door voor hen gepersonaliseerde cupcakes te bakken, het kleine ettertje. Dankzij de hulp van Dr Oetker. De pannenkoeken en marmercakemix van de dokter die beroemder is dan dokter Vogel waren me al bekend. Maar voor dit testgebeuren had ik me dus cupcake-mix aangeschaft.
Die handel in de keukenrobot, 2 eieren erbij en zonnebloemolie en de kneedhaken of roerders erdoor op snelheid. Joechei perfecte textuur.
Op de verpakking stond dat je ook nog melk of water bij hoort, maar dat sloeg ik netjes over. Met dank aan de lessen van Piet Huysentruyt die zegt dat dit soort deeg niet te glad en niet lopend mag zijn. Mijn deeg getuigde absoluut van rustige vastigheid.
Intussen had ik het snoer ontrold (dat moet, anders kan zich door de knik in het snoer hitte-ophoping voordoen, wist u dat wel? Ik eigenlijk niet, heb het hier geleerd) en de machine laten opwarmen.
Op het buitendeksel staat twee controlelampjes, rood en groen. Stekker in het stopcontact, zelfs voor een liberaal moet dat lukken, en het rode indicatielampje gaat aan. Wanneer het groene lichtje ernaast OOK aangaat, is de (gesloten) machine op temperatuur en kan er gebakken worden. (In die tussentijd had ik dus het deeg geproduceerd).
Het veiligheidslipje optillen, deksel openzetten en de vormpjes vullen. Niet meer dan twee derde vullen, echt niet. Dus niet helemaal tot aan de rand van de putjes in de bodem-bakplaat. En: ze kunnen wel of niet met een papieren cupcake-jasje. Ik deed bij wijze van experiment de test: de helft met papiertje, de helft meteen in het tefal-putje. De uitkomst was gelijk. En o wonder, ook de cakejes zonder papiertjes kleefden niet aan de vorm maar kwamen er gemakkelijk van los. Voorwaar een wonderbaarlijke machine.
Wel 1 merkwaardige vaststelling. Nergens te vinden hoe lang de cakejes in de machine moeten bakken. STRESS!!!
De (meertalige) handleiding is verder wel okee. Nuttige tips, behoorlijke vertaling, twee goede recepten. Alleen... dan sta je daar met je deeg, klaar om het in de vormpjes te kieperen, maar er staat niet bij de recepten hoe lang ze moeten bakken... Gewone recepten geven niet veel soelaas, want ten eerste gaa die uit van een normale bakoven, ten tweede ook van een groter formaat cup (in BH-termen in dit een A, de gewone cupcakes die we in de winkels zijn een C). Af en toe eens kijken zegt de handleiding. Ja zeg! STRESS!!! Gelukkig brengt de goede Dr Oetker uitkomst. Dààr voorziet het recept 20 minuten maar ook de levensreddende tip: check of de cakejes gaar zijn door er middenin te prikken met een priemvormig iets, als dat er droog maw zonder klontertje eruit komt, dan zijn ze gaar. Ik heb gegokt op circa 10 minuten en dat de dr Oetker test gedaan, en jep, ze waren klaar, gaar en PERFECT GEWOON.
Domo Muffin Maker (gezien bij Blokker) richtprijs: van 24 tot 30 euro
Aviva
24-08-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Natuurlijk komt de hamburger uit Amerika... Of komt hij uit de stad Hamburg in Duitsland? En ... waar komt die naam vandaan?
Daarvoor moeten we teruggaan tot de dertiende eeuw toen Dzjengis Kahn heerste over een onmeetbaar groot rijk tot zich uitstrekte van China tot de Donau. Eén van de grootste imperiums ooit.
Dzjengis Kahn betekent letterlijk opperste leider en hij verenigde de Mongoolse stammen. Heel zijn leven handhaafde hij zijn nomadische manier van leven en bracht hij te paard tussen zijn troepen door. Zoals Dzjengis Khan het zelf zei: "Ik draag dezelfde kleding en eet hetzelfde voedsel als koeienherders en paardenherders.
Het was toen gebruikelijk dat rauw vlees onder het zadel van de paarden werd vervoerd tijdens lange ritten. Daardoor werd het mals gewreven en deels vermalen wat het vlees makkelijker eetbaar maakte. Hygiëne en voedselcontrole bij de Mongolen was blijkbaar nog niet ingeburgerd :)
Toen de kleinzoon van Dzjengis Khan Moskou veroverde, noemden de Russische koks het gemalen vlees steak tartaar, naar de naam die zij aan de Mongolen gaven. Ze voegden er andere ingrediënten aan toe, zoals ui en ei om het vlees meer smaak te geven. Via de handelsroute naar Duitsland raakte het recept tot in de havenstad Hamburg. Vanwaaruit het vertrok met de Duitse emigranten naar Amerika. Eetkraampjes in de haven van New York pakten uit met de Hamburg steak en zo ontstond later de naam hamburger.
Louis Linch kwam op het idee om de hamburger tussen twee sneetjes toast te serveren. Later werd dat vervangen door een mals broodje. Zoals we allemaal kennen.
Nu behoort het tot het culinair erfgoed van Amerika na een rondreis over een hele wereldbol!
Het hamburgersucces is deels te wijten aan het feit dat gehakt rundvlees zeer betaalbaar was tijdens en na de grote depressie in de VS. Ook nu nog.
En wie faliekant tegen fastfood is, maakt traag en slow zijn eigen fastfood.Thuis zelf een variant op de hamburger maken is immers makkelijk.
De Amerikanen noemen het dan Sloppy Joe. De eerste Sloppy Joes dateren van 1930.
Probeer er één te eten en je merkt dadelijk waar de naam sloppy vandaan komt want de boel valt 'sloppy' uit elkaar... En wie Joe was, zullen we nooit weten zodat je dit product van huisvlijt ook een andere mannennaam kan geven kan noemen.... ik kies en varieer ook naargelang mijn humeur van de dag... Nee, ik zeg niet welke namen ik al gebruikt heb :)
Recept Sloppy Joe
2 eetlepels arachideolie
600 gr gehakt rundvlees
1 grote ui (fijngehakt)
1 grote groene peper (fijngehakt)
150 gr champignons (fijngehakt)
4 grote tomaten (gepureerd)
1 eetlepel tomatenpuree
1 eetlepel Worcestersaus
1 theelepel Dijon mosterd
peper en zout
4 hamburgerbroodjes
Laat 1 eetlepel olie in een pan goed heet worden en bak het vlees erin. Kruid met peper en zout. Haal het vlees uit de pan en laat het uitlekken. We koken immers gezond.
Laat de resterende olie heet worden in dezelfde pan en bak de ui, champignons, en groene peper gedurende 20 minuten op een zacht vuurtje. Kruid met peper en zout.
Wanneer de groenten gaar zijn, doe je opnieuw het vlees in de pan.
Roer de tomatensaus, mosterd, Worcestersaus en tomatenpuree door en laat 5 minuten doorkoken.
Toast ondertussen de hamburgerbroodjes en leg de onderste helft op 4 borden.
Verdeel de saus over de 4 broodjes en leg er de bovenste helt van elke broodje bovenop.
23-08-2011 om 00:00
geschreven door Veerle
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (4 Stemmen) Categorie:Thema Lady Liberty - hoe eet amerika?
Begrijp me niet verkeerd: ik hoù van eten. En ben niet vies afwisseling noch van verfraaiing. Cullinaire trends vangen gegarandeerd mijn aandacht. Met de nouvelle cuisine heb ik destijds enthousiast meegedaan. Al moet ik achteraf bekennen tot die barbaren te behoren die na zo'n politiek correcte nouvelle cuisine menu nog wat volks extra voer konden bijsteken - rap nog een frietje als dessert, of even een echte ouderwetse dame blanche achterna. Om u maar te zeggen: ik hoù van eten.
Van écht eten. Eten dat smaakt zoals het er uitziet, en dat er uitziet zoals het smaakt. Beiden zijn niet meer de trend. Voor het eerste is kweekafvlakking verantwoordelijk, voor het tweede de moleculaire keukenmode.
Vorige week heb ik kersen gegeten die er perfect uitzagen. Bol, intens donkerrood, glanzend, perfect van vorm, geen enkele gekneusd of gewormd, knapperig op de beet. Dé kers in haar puurste vorm. Alleen: ze smaakte niet naar kers. Ze smaakte... niet. Ontworpen en gestroomlijnd om een icoon te zijn. Een kers voor de foto. Een kers die het oog kan verleiden, de aanraking ook nog. En dan houdt de illusie op: de smaak blijft achterwege en je voelt je bedrogen als door een appetijtelijk lief dat ordinair ondergoed blijkt te dragen.
Het heeft met verwachting te maken. Het oog creëert de anticipatie van wat we zúllen smaken. Men heeft ooit experimenten gedaan door in een mooie puddingvorm een vismousse op te dienen. Het oog geeft door aan het brein dat doorgeeft aan de smaakpapillen wat er op komst is: overheerlijke aardbeienbavarois. We verwachten basissmaak zoet en spuwen de onverwacht hartige smaak uit als is het vergif. Nochtans was de vismousse een, in zijn soort, even overheerlijk gerecht, alleen niet het gerecht waarop de hersenen ingezoomd hadden. Ik zou er dus in moeten slagen om als ik dé perfecte kers zie, mijn hersenen ook te dwingen om te smaakpapillen te vertellen dat ze daadwerkelijk kers proeven, wat je ziét en niet wat je echt smaakt dus , voedselyoga voor het brein als het ware. Maar waarom zou ik? Mag een ouderwets meisje dan niet als consument eisen dat kersen pas kersen zijn als ze er ook naar smaken? Toch?
Het andere geval is dat van de moleculaire keuken. U weet wel, Feran Adria en een keuken met toestellen uit het scheikundelokaal, de kok een alchemist die de essentie zoekt en de dingen van vorm laat veranderen.
Pas op, ieder kookproces heeft ietwat met scheikunde vandoen. En ik herhaal: nieuwe technieken en nieuwe machines daar heb ik voorwaar geen vooroordeel tegenover. Maar daarom hoef ik het resultaat nog niet in een injectiespuit op mijn bord te krijgen
Espuma van bloemkool, parels van olijf, smeer van inktvis, emulsie van kokos en truffel, sorbet van witlof en ham, zalf van steak.
Gedabbel met bolletjes, parels, schuim. Met artistieke vegen, gemillimeterde streepjes of zuinige puntjes saus - het voedsel uit de moleculaire keuken heeft camouflagekleding aangetrokken om je te verschalken.
Hier smààkt het naar wat het is, alleen kan je oog het echt niet vooraf herkennen als wat het is. Een moeilijker opdracht voor de hersenen dus om te raden wat het is, ja écht heel moeilijk, het benadert blindproeven!
Beste chefs, bij het experimenteren dus even niet vergeten waar het OOK om draait: dat het visuele plaatje nog een beetje klopt.
Maar ik heb geduld. Het waait wel weer voorbij. Trendwatchers voorspellen de terugkeer van de brasserie en bistrotkeuken. Geen tovenaarsleerlingen of wow-effecten, gewoon een stoere hap maar met de best mogelijke producten. Visueel herkenbaar. Doe mij nog maar een dame blanche, intussen.
Het kersenverhaal verontrust uiteindelijk meer. Dat is geen trend maar een industrie, waar we als consument verdomd hard aan de alarmbel moeten gaan hangen en luidkeels het achterste van onze smaakpapillen laten zien. We willen geen propere of gestroomlijnde kersen, maar kersen die naar kers smaken.
Beste wetenschappers, bij het verbeteren van de resistentie en de soort dus even niet vergeten waar het OOK om draait : smaak.
Aviva
17-08-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Over plastiekzakjes met 'n rits als beleving van de Amerikaanse cultuur ...
Vraag aan een Belg wat hij in het buitenland
het meest mist als een overal verkrijgbaar product, en negen kansen op de tien
zal zijn antwoord met echte goede chocolade te maken hebben en die ene andere
zegt : speculoospasta.
Amerikanen hoeven in het buitenland hun stapelproducten niet te missen, de
meeste ervan zijn ruimschoots bij ons aanwezig of hebben zelfs onze markt
overgenomen
Toch zijn er natuurlijk ook dingen, zo van die stomme kleine dingen, die zij
missen. Ziploc bags bijvoorbeeld. Een Amerikaan kan maar niet begrijpen dat wij
in Europa zo dom, zo onhandig zijn dat niet ieder plastieken zakje van een rits
voorzien is. Eens de Ziploc uitgevonden werd, waarom zoù je dan nog in
vredesnaam gewone plastieken zakjes maken. Stop de machines!
Een gemiddelde Amerikaan kan helemaal lyrisch
worden over die schitterende uitvinding. Een in het buitenland wonende
Amerikaan die even back home is, rept zich quasi recht van de luchthaven naar
de dichtst bijzijnde Walmart supermarkt om een voorraad
Ziploc bags in te slaan die hij dan later mee naar het buitenland kan nemen,
alwaar hij immers de schaarste, exclusiviteit en duurte ervan heeft
vastgesteld.
De eerste ziploc bags zagen het licht in 1951,
en achteraf beschouwd horen ze helemaal thuis in de tijdsgeest en de overstap
naar plastic, plastic en nog eens plastic.De multinational Dow Chemicals was bepalend voor de commercialisering
ervan (1968), al vergt de eerlijkheid dat er ergens een overgenomen Japans
patent tussenzat. Al zal dedoorsnee expat Amerikaan stellig weigeren dat te
geloven.
Ze begonnen als boterhamzakjes, maar nu kun je
geen product verzinnen waarvoor niet een daartoe bestemde ziploc zak bestaat:
voor de diepvries, als bewaarzak voor zowel voedsel als andere dingen, en zelfs
als stoomzak voor in de microgolf. De grootste is zo ongeveer posterformaat: 60
op 60 centimeter. Voor een flinke diepvries zou ik zeggen. Misschien vooral in
trek bij Amerikaanse serialkillers? Misschien zijn het wel deze bags die de
daders op de gedachte brachten om lijken in mootjes te verpakken Zo iemand
dat ooit gepleit hebben in de rechtbank, of de firma een proces aangedaan? Zou
alleszins een leuke aflevering voor Ally McBeal of een dergelijke
advocatenserie op televisie zijn.
En ziploc maakte er vanaf dag 1 een punt van dan hun zakjes niet wegwerp maar
hersluitbaar en herbruikbaar zijn. Duurzaam nog voor het woord werd
uitgevonden, al blijft het natuurlijk wel plastic hee
Die lyrische Amerikanen toch, die de ziploc
bag bezingen als was het een levenreddende uitvinding.Welnee. Want Belgische chocolade of pralines
bewaar je er best niet in, dus is het geen levensreddend ding :)
The best thing since sliced bread is dan
weer een puur Britse uitdrukking om iets te beschrijven dat ze een goede vondst
vinden, en het drukt meteen uit waar hun prioriteiten liggen. In België zijn we
minder snel onder de indruk van die gewone maar geweldige uitvinding. Niemand
die bij ons lyrisch wordt over de Melitta-koffiefilter. En die is ook nog door een
vrouw uitgevonden, ene mevrouw Melitta Bentz. Hoogtijd dat we die dame eens in de schijnwerpers zetten.
Een beeld? En straat naar noemen?
Aviva
13-07-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De Hollanders zijn ons weer voor, en willen ons het idee bijbrengen om de vele leegstaande kantoren in pakweg Brussel en Antwerpen te benutten om er groenten te kweken.
Nu zijn we in België al huiverig om die leegstaande torens tot scholen om te toveren, in van die nood ZIJN we nochtans wel al overtuigd. Dus ik denk dat er nog menig aspergeseizoen overheen zal gaan vooraleer de sceptische Belg overtuigd raakt om van kasplantjes over te schakelen op kantoorkweek.
Nederland ging in Amsterdam van start in een leegstaand betonnen gedrocht waar IBM ooit huisde. Sluit de ogen en haal een druilerige parkeertoren voor ogen - voilà zo heb je een beeld van de eerste kweektoren in de urban jungle. Haha, een jungle vol hollandse wortelen en slakropjes, een groentenjungle dus... Toch ook wel een grappig beeld.
En het blijft niet bij groenten, de Hollanders hebben grote plannen met aardbeien, waarmee de experimenten zeer goed zijn verlopen. Ziet u het voor u: zusterlijk naast residentie Violetta, woontoren, staat residentie Fresia, aardbeienkweker.
Wanneer we de eerste weerstand over het idee van kantoorkweek overwonnen hebben, en we het stadium van de moppekes voorbij zijn, is de logische vraag die opborrelt er eentje uit 'meisjes en wetenschap'. Hoé doen ze dat dan, zonder zonlicht/lucht, in zo'n torengebouw?
De zuinige Hollanders [die zelfs het lichtje in de ijskast losschroeven omdat ze niet geloven dat het uitgaat als de deur sluit] hebben het antwoord gevonden in zuinige LED-lampjes. Die zouden de groenten en fruitplantjes bijzonder genegen zijn en zorgen voor een gestage en regelmatige groei. Nog een streepje Mozart erbij en die aardbeitjes zullen ook nog gelùkkiger worden.
Er worden ook geen milieuprotesten verwacht. Immers is er geen sprake van genetische manipulatie, hoeven er nul komma nul pesticiden aan te pas komen aan deze cleane kweek, en is de ecologische voetafdruk van het eindproduct bijzonder klein. Er wordt 90% minder water verbruikt en ook minder energie dan in serres.En ookhet transport vermindert aanzienlijk, de aardbeitjes worden immers vlak naast de stedelijke consument geproceerd, niet meer 'op den buiten'. En hoeven 'buiten het seizoen' ook niet meer uit Spanje of Israel ons verstedelijkte mondje binnen te vliegen. Nee, want wij kunnen nu de kantooraardbeitjes consumeren.
Heb ik al vermeld dat de kantoorkweek het best gedijd in rood of paars LED-licht? Bordeellicht als het ware. Misschien kunnen de meisjes eens informeren of hun werkplek niet beter oplevert als ze er dure mini-bloemkooltjes kweken in plaats van zichzelf in het rood-paarse licht te ztten - want ZIJ groeien er niet van..
Toch benieuwd hoe de Hollanders het er vanaf zullen brengen in hun kantoormoestuinen.
Aviva
27-06-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De cupcake ontstond in de Verenigde Staten ergens in de 19e eeuw. Het allereerste recept was te vinden in het kookboek van Eliza Leslie in 1828. Er bestaan verschillende theorieën over het ontstaan van de cupcake.
De eerste theorie Het verhaal gaat dat men vond dat een gewone cake een ontzettend lange baktijd had. Daarom werd het beslag verdeeld in cups (theekopjes) waardoor de cakejes veel sneller klaar waren. Daar danken de cakejes dan ook direct hun naam aan: cupcakes.
De tweede theorie Vroeger gebruikte men een cup om de ingrediënten af te meten zonder dat er een weegschaal aan te pas kwam. Het was dus een enorme tijdsbesparing bij het maken van het bakbeslag. In die tijd werd namelijk alles gewogen en nu ging men eerder afmeten ipv wegen. Zo deed deze nieuwe manier van meten zijn intrede.
Het Originele 1 2 3 4′ Cake Recept uit 1828
1 Kopje Boter, 2 Kopjes Suiker, 3 Kopjes Bloem, 4 Eieren (plus een kopje melk en wat soda).
De huidige cupcakes en muffins hebben natuurlijk veel meer variatie qua ingrediënten en maten, maar dit recept is de basis geweest voor wat we nu kennen als cupcake.
Van leuke traktatie tot hip & trendy hapje
Tot op de dag van vandaag roepen de drie basis cupcakes, met vanille, chocolade en aardbei botercrème, een nostalgisch gevoel op bij veel mensen maar er is in de loop der jaren natuurlijk veel veranderd. Steeds meer smaken werden (door elkaar) gebruikt en vooral de decoratie van de cupcakes werd mooier en ingewikkelder. Toch heeft het heel lang geduurd voordat mensen cupcakes gingen zien als meer dan alleen maar een leuke traktatie voor een verjaardag of kinderfeestje.
The Magnolia Bakery & Sex and the City
In 1996 opende The Magnolia Bakery in New York. In eerste instantie bakten ze alleen broodjes en gebak, maar al snel bleek het bakken van brood te omslachtig in de kleine bakkerij. In het najaar van 1996 werd de eerste cupcake geïntroduceerd, een vanille cupcake met een roze gekleurde vanille botercrème. Deze cupcakes werden in de avond na sluitingstijd gemaakt. Klanten die s avonds langs de bakkerij liepen en te horen kregen dat deze gesloten was, bedelden vaak om een cupcake en kregen hun zin de gekte begon.
Langzaam maar zeker werd de cupcake steeds hipper, maar toen de elegante cupcakes van de Magnolia Bakery een rolletje kregen in de hit serie Sex and the City, explodeerde de populariteit en de cupcake bakkerijen schoten als paddenstoelen uit de grond.
Maak zelf lekkere cupcakes aan de hand van dit basisrecept:
Ingrediënten voor 12 cupcakes 125 gram roomboter op kamertemperatuur; 125 gram kristalsuiker; 125 gram zelfrijzend bakmeel; 2 eetlepels melk op kamertemperatuur; 2 ( grote) eieren op kamertemperatuur
Voorbereiding: Verwarm de oven voor op 170 graden en zorg ervoor dat het rooster in het midden van de oven geplaatst is. Hier kun je later makkelijk je cupcake bakblik op plaatsen. Zet een cupcake bakblik met daarin papieren bakvormpjes klaar. Als je een cupcake bakblik gebruikt blijven de cupcakes beter in vorm tijdens het bakproces en het is ook makkelijker om de vormpjes te vullen met beslag. Meestal gaan er 6 of 12 cupcakes in een cupcake bakblik
Haal de boter en eieren tijdig uit de koelkast om ze op kamertemperatuur te laten komen. Snij de boter in kleine blokjes. Meet alle ingrediënten van te voren af met een maatbeker of weegschaal en zet ze in aparte kommen klaar voor gebruik. Doe het meetwerk secuur, dit is cruciaal voor een goed cupcake beslag. Zet ook het volgende klaar: 1 grote kom, 1 mixer met beslag haken, 2 eetlepels, 1 houten prikker, 1 (afkoel)rooster.
Werkwijze: Het is belangrijk dat de boter goed op kamertemperatuur is. Dit betekent dat je de boter tijdig uit de koelkast haalt, zodat de boter zacht is voor gebruik. Doe de boter in een kom en voeg de suiker toe. Voeg de suiker niet in 1 keer toe aan de boter, maar doe het beetje bij beetje. Hierdoor kan de suiker beter worden opgenomen door de boter en wordt je beslag luchtiger. Zet de mixer aan op middelhoge snelheid en mix de boter en de suiker goed door elkaar, totdat er een lichte en luchtige massa ontstaat.
Voeg nu 1 voor 1 de eieren toe. Let op: ook de eieren haal je op tijd uit de koeling en laat je op kamertemperatuur komen. Hierdoor wordt je beslag luchtiger. Mix het beslag goed door met de mixer op middelhoge snelheid als je een ei hebt toegevoegd.
Voeg nu beetje bij beetje het zelfrijzend bakmeel toe. Mix telkens de massa met de mixer op middelhoge snelheid als je een hoeveelheid meel hebt toegevoegd.
Als laatste voeg je de melk toe en mix je nog eens 1 tot 2 minuten alles goed door elkaar met de mixer op middelhoge snelheid, tot een luchtig en glad beslag.
Pak je cupcake bakblik erbij met daarin de papieren bakvormpjes. Het vullen gaat nu heel makkelijk. Neem een eetlepel en schep een beetje beslag in het midden van het papieren cupcake vormpje. Met een tweede lepel schraap je het beslag van de lepel in het vormpje. Vul de papieren bakvormpjes tot 2/3 vol. Zo kunnen de cakejes goed rijzen en zullen ze niet boven het papieren vormpje uit steken als ze klaar zijn. Hoe platter de cupcakes zijn als ze gebakken zijn, hoe makkelijker je ze kan decoreren!
Open de oven en zet het cupcake bakblik in het midden van de oven op het rooster. Mocht je een magnetron gebruiken met ovenfunctie waarvan de plaat rond draait is dit geen enkel probleem. Bak de cupcakes 20-25 minuten in de oven op 170 graden. Open de ovendeur tussentijds niet, anders zakken de cupcakes misschien in. Na 20 minuten open je de ovendeur en prik je met een houten prikker in een cupcake om te controleren of de cupcakes gaar zijn. Wanneer er geen nat beslag aan de houten prikker blijft kleven kunnen de cupcakes uit de oven gehaald worden. Kleeft er nog wel nat beslag aan de houten prikker, dan laat je de cupcakes nog 5 minuten in de oven bakken.
Controleer na 5 minuten weer of de cupcakes gaar zijn en haal ze uit de oven als dat zo is. Let op: iedere oven is anders, hierdoor kan de baktijd van je cupcakes verschillen met de door ons aangegeven baktijden.Eenmaal uit de oven laat je de cupcakes goed afkoelen op een koel rooster. Zijn je cupcakes onverhoopt toch iets boller geworden dan gewenst, leg dan meteen nadat je de cupcakes uit de oven hebt gehaald een snijplankje op het cupcake bakblik. Na ongeveer 1 minuut haal je het plankje er weer van af, je cupcakes zijn nu mooi plat. Als de cupcakes helemaal zijn afgekoeld haal je de cupcakes voorzichtig uit het cupcake bakblik. De papieren bakvormpjes kunnen om de cupcakes blijven zitten. Meer info: www.cupcakerecepten.nl
Er rest dan uiteraard nog de versiering waarin je je creativiteit ongelooflijk kan botvieren. Felle kleuren, bloemetjes, letters, het logo erop van de Liberale vrouwen?! Je kan het zo gek niet bedenken. In ons aanbod rond Week van de vrije smaak vind je tal van workshops, specifiek gericht op decoratie. Dus probeer het uit met je afdeling en bezorg ons zeker fotos van het resultaat! Doen! Veel SUCCES!
08-06-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Weer een nieuwe rage gesignaleerd in Amerika. Bekende artiesten zoals Demi Moore, Beyoncé, Sting, Bryan Adams, Brabra Streisand, zijn het uithangbord geworden van het raw food dieet in Amerika. In Amerika wordt er gesproken over hét dieet van de 21e eeuw.
Er is zelfs veel informatie in omloop over mensen die zichzelf genezen hebben van kanker en diabetes met het raw food dieet. Verbazingwekkend?! Ja, en het komt dichterbij: stilletjes aan gaan ook Nederland en België voor de bijl.
Wat houdt dat veelbelovend dieet nu in? Wel, onder raw food (rauwe voeding) verstaan we al het eten, dat niet verhit is geweest boven de 48° graden Celsius. Als voeding boven deze temperatuur verhit wordt, verliest het veel van zijn voedingswaarde. Belangrijke stoffen zoals vitaminen, mineralen en enzymen gaan door koken, bakken en braden voor een groot deel verloren. Mensen die voor de volle 100% op raw food leven, eten over het algemeen alleen plantaardig voedsel, dus veganistisch.
Het dieet zou een gunstig effect hebben op overgewicht, diabetes, hoge cholesterol, hoge bloeddruk, depressies, ADHD, hart en vaatziekten, de overgang, vermoeidheid, MS, problemen met spijsvertering, de lijst lijkt onnoemelijk lang.
Is dit echter werkelijk zo heilzaam als men zegt? Want er zijn ook al wat nadelen te bespeuren: een aantal voedingsmiddelen zijn immers rauw giftig zoals aardappelen en spruiten en sommige voedselproducten, zoals tomaten en wortels, hebben een hogere voedingswaarde als ze worden gekookt. Het zou ook te weinig gevarieerd zijn waardoor op termijn een tekort aan bepaalde vitaminen, ijzer en calcium zou ontstaan.
Wat denkt u ervan? Wel, u kan zelf de proef op de som nemen. Want in ons aanbod rond Week van de vrije Smaak zit immers een kookworkshop raw food.Onder het motto: één keer zal nu toch geen kwaad kunnen, hopen we dat uw afdeling de uitdaging aangaat!
27-05-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Na 125 jaar de dorst te lessen, gaat Coca-Cola nu ook de honger stillen. Klinkt mij in de oren als weer één of andere Amerikaanse rariteit. Maar het blijkt echt serieus te zijn.
Of het echt lekker is, dat laat ik aan u over
De befaamde TV-kok Nigella Lawson is er alvast vol lof over, ze experimenteerde er al mee en bespreekt ook een aantal recepten in haar boek. Wie ben ik om een dame als Nigella Lawson de mond te snoeren? Als we ook wijn, bier, likeur en koffie gebruiken als kookingrediënt, waarom zou een waaghals dan eens geen Coca-Cola gebruiken?
De zoete, karamelachtige cola in vlees zou een soort barbecue effect geven. In het diepe zuiden van de Verenigde Staten blijkt het al een culinaire traditie te zijn.
Ik zou zeggen, probeer het: maak eens cola-kipdrumsticks.
Bedrieglijk eenvoudig met belachelijk weinig ingrediënten:
-1kg drumsticks
-200 gr bruine suiker
-handje grof zeezout
-4 eetl scherpe mosterd
-8 eetl ketchup
-ca. 2 blikjes Coca-Cola
Verwarm de oven voor op 175°graden. Kook de drumsticks in ruim water ca 30 min. Giet af, dep droog en leg in een braadslede. Bestrooi met bruine suiker en zeezout. Roer mosterd en ketchup los met een scheut cola. Giet gelijkmatig over de drumsticks. Giet cola erbij totdat de drumsticks bijna onderstaan en zet ca 45 min in de oven, tot de saus is ingedikt. Serveer met (zoete)aardappelen en groene sla.
En een bijpassend drankje hierbij misschien? Idealiter wordt hierbij een peps euh Coca-Cola geserveerd natuurlijk!
26-05-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Jack Daniels, of het symbool van Amerikaanse whiskey is ook een schoolvoorbeeld van de Amerikaanse droom zoals Mars, Hershey....
Ook hier is er een Meneer Daniels die al heel jong zijn droom aan het najagen was. In zijn geval een whiskeydroom. (Let op: Amerikaanse whiskey schrijf je met EY achteraan terwijl je Scottish whisky zonder E schrijft.) Zo kreeg onze Jack al op 16-jarige leeftijd - hij is waarschijnlijk geboren in 1850 - zijn licentie om whiskey te maken en werd hij ingeschreven in het Amerikaanse handelsregister. Hij heeft een whiskey imperium nagelaten om U tegen te zeggen. Zijn drankje verzinnebeeldt the American way of life...
Zijn naam ligt nog steeds op menig lippen. Bring me a double Jack Daniels on the rocks...
Ontelbaar keer hoor je in een American movie Jack Daniels bestellen.. .Al Pacino, Patrick Swayze, Jack Nicholson en Sean Penn, Nicolas Cage........ Allemaal drinken ze Jack Daniels. Het toppunt van mannelijkheid? Testosteron in vloeibare vorm? Bier voor de neanderthaler en Bourbon voor de iets meer gecultiveerde man? Want vrouwen appreciëren en drinken het duidelijk minder. Toch niet in films....
Er zijn uitzonderingen die de regel bevestigen, zoals mijn schoondochter wier favoriete drankje ... Bourbon is.
Er zijn verschillende soorten whisky, leer ik. Ik noteer vlijtig: Scottish, Irish en Bourbon... Scottish en Irish worden uit mout gestookt en Bourbon wordt gedistilleerd in de nieuwe wereld uit maïs en rogge. Jack Daniels is geen echte Bourbon, gaat mijn huisgenoot verder die een volleerd whiskykenner is en blij met mijn plotse belangstelling. Eigenlijk is je Jack Daniels een Tennessee whiskey. In feite een gefilterde Bourbon zodat hij zachter van smaak is...
Mijn Jack Daniels? Ik heb hier gewoon een Amerikaans recept voor cake waar ik jouw Jack Daniels voor nodig heb:)
Veerle
Recept van Jack Daniels chocolate cake
174 gr bloem
1 theelepel bakpoeder
300 gr 70% chocolade in stukjes gehakt
190 gr boter, op kamertemperatuur
90 gr suiker
4 eieren
80 ml Jack Daniels
1 theelepel vanille-extract
Verwarm de oven op 175° Vet een springvorm van 25 cm in met boter en besprenkel met bloem.
Zeef de bloem twee keer samen met het bakpoeder.
Smelt de chocolade bain-marie en zet opzij.
Klop de boter en de suiker zeer wit en romig met een handmixer of in de keukenrobot.
Roer de whiskey, gesmolten chocolade en de vanille door het mengsel.
Zeef de bloem en bakpoeder (jawel, de derde keer)i n de kom en meng grondig.
Klop de eieren in een propere kom met een propere klopper gedurende 10 minuten.
Spatel de eieren voorzichtig door het chocolademengsel en giet in de bakvorm.
Bak gedurende 40 minuten.
Elke oven verwarmt anders zodat het moeilijk is om een precieze baktijd aan te geven. Het is de bedoeling dat de cake, zoals bij brownies, niet echt droog doorbakken is, maar redelijk vochtig blijft.
Dien op met zure room.
25-05-2011 om 00:00
geschreven door Veerle
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Thema Lady Liberty - hoe eet amerika?
Als chocoholic begin ik met .... Amerikaanse chocolade als starter!
Waarom een apart artikel over chocolade????
Omdat volgens sommigen - want ik ben echt geen uitzondering als passioneel chocoladeliefhebber - de voedingspiramide bestaat uit vakjes als pure chocolade, melkchocolade, witte chocolade en praliné. Of de nieuwe smaak waar ik nu voor val, nl. chocolade met speculoos, hier een blijvend plaatsje verdient, weet ik nog niet met zekerheid. Testing gebeurt en is volop bezig!
Amerikaanse chocolade staat synoniem voor HERSEY chocolade. En wij Belgen met ons ingebouwd chocoladegen vinden dat maar niks. Te zoet en te weinig chocoladesmaak... luidt mijn verdict. Zelfs om echte Amerikaanse brownies te bakken, gebruik je beter onze chocolade. Af en toe mag een snuifje nationalisme. Niet te veel en ik beloof, het blijft bij chocolade.
De Reeses Peanut Butter Cups van Hersey zijn wel te smaken, maar Herseys kisses, Herseys chocoladesiroop... jakkes. Not my cup of chocolat:) En dat is best jammer voor Meneer Hersey die best een intrigerend man is. Een echte filantroop. Hij richtte een weeshuis op rond 1915 annex school en gaf die school later al zijn bedrijfsaandelen en persoonlijk eigendom. Nog steeds is Hershey, één van de grootste chocolade fabrikanten in The States, voor meer dan de helft in de hand van de board of trustees van het weeshuis. Een unicum in de internationale zakenwereld.
Op Amerikaans chocoladeterritorium, want ik wil hier volledig zijn, heb je ook MARS, of beter de firma Mars. Ik corrigeer nogmaals: Meneer Mars. Er zijn er zelfs twee. Ze staan in de Forbes Top 20 van rijkste mensen van de wereld alhoewel ze zelf vinden dat ze het breed hebben. Zo rijdt meneer Mars zelf het gras af en mevrouw Mars lapt zelf de ramen. (Denk er dus aan als je je ramen lapt dat je in goed gezelschap bent!) Zeker geen echte chocolade voor ons.... toch zijn er recepten met Mars, genre Doe eens gek en frituur een Mars. Niet geprobeerd want eerlijk, ook een Mars kan ik niet weerstaan en schrok ik dadelijk naar binnen zonder willen wachten op een warme frituurketel.
Wie meer wil weten over Amerikaanse geschiedenis op chocoladegebied: The Chocolate Wars van Joël Glenn Brenner uit 1999 is een fantastisch boek over bedrijfsoorlogen tussen Hersey en Mars.
Veerle
Oppassen! Volgend recept is zwaar verslavend! U bent gewaarschuwd...
Recept van BROWNIES (Nigella Lawson)
375 g zachte boter
375 pure chocola van de beste kwaliteit
6 grote eieren
1 eetlepel vanille-extract
500 g kristalsuiker
225 g bloem
1 theelepel zout
300 g gehakte walnoten
(bakblik van ongeveer 33 x 23 x5,5 cm)
Verwarm de oven voor op 180°. Bekleed je brownievorm met folie, vetvrij papier of siliconenbakpapier.
Laat de boter en chocola smelten in een pan met dikke bodem op een laag vuur. Klop in een kom de eieren met de suiker en de vanille. Meet in een andere kom de bloem af en meng het zout erdoor.
Laat het chocolademengsel wanneer het is gesmolten iets afkoelen voordat je het door het ei-suiker mengsel klopt. Klop er dan de noten en de bloem door tot je een glad beslag hebt en giet dat over in de beklede vorm.
Zet hem 25 minuten in de oven. De zaak is gaar wanneer de bovenkant bleekbruin is gedroogd, maar in het midden nog steeds donker, zoet en compact. Alert blijven en blijven controleren is de boodschap: het verschil tussen lekkere kleffe brownies en droge brownies is maar een paar minuten. Denk eraan dat ze tijdens het afkoelen nog gaarder worden.
Let maar goed op, hoorde ik onlangs iemand verkondigen, als er nu goedkope aanbiedingen zijn voor vis, dan moet je die maar niet vertrouwen, want dan zal het wel vis zijn uit de zee omheen Japan. Dat is natuurlijk niet de meest snuggere reactie.
De effecten van de nucleaire crisis hebben ook al effect op Japanse supermarkten en restaurants in heel Azië, die sinds 11 maart, de dag van eerste beving en de tsunami die de nucleaire crisis veroorzaakten, minder verkopen. Steeds meer Aziatische landen testen nu ook het voedsel dat uit Japan wordt geïmporteerd.
Een exclusief Japans restaurant in de Taiwanese hoofdstad Taipei heeft sinds kort een stralingsmeter achter de toonbank liggen. Daarmee kunnen gasten die in verband met het nucleaire ongeluk in Fukushima bedenkingen hebben bij Japans eten hun maaltijd van tevoren controleren op straling. Een grapje? Welnee. Volgens Catherine Yang, manager van restaurant Peony in het zakendistrict van Taipei, vinden de gasten het apparaat erg interessant, ze zijn pas helemaal gerustgesteld als zij met eigen ogen hebben kunnen zien dat de vis of het lapje vlees dat zij hebben besteld, niet radioactief is. Je kan natuurlijk ook gewoon vragen om ze in het restaurant even het licht uitdoen. Als het voedsel op je bord lichtgroen oplicht, tsja Dit is wel een grapje. Eentje dat in Japan zelf de ronde doet.
Vis is onmisbaar in de Japanse keuken. Het land haalt al duizend jaar z'n voedsel uit de oceaan. Maar wat als dat voedsel radioactief blijkt te zijn? Japan dumpte al een grote hoeveelheid radioactief water in zee. Een oude culinaire traditie is plots met uitsterven bedreigd.
"Als dit nog erger wordt, weten we niet wat er zal gebeuren", zegt de manager van een populaire sushiketen in Japan. Zijn restaurants ontvangen een derde minder klanten sinds de aardbeving en de tsunami van 11 maart. Oorzaak is de angst voor radioactief voedsel door de kernramp in de centrale van Fukushima. De Japanse bevolking bleef er al bij al opvallend rustig bij. Maar nu er radioactieve stoffen in het zeevoedsel gevonden zijn, groeit de nervositeit. In het begin van de week werd radioactief jodium aangetroffen in een kleine vissoort, de konago of zandspiering. Op de plaats van de vangst werd meteen een visverbod ingevoerd. De jodium-concentratie ligt 140.000 keer boven de limiet die de Japanse overheid als veilig beschouwt. Daarnaast vormt de aanwezigheid van cesium nog een groter gevaar. Volgens de Japanse visserijsector zal niemand onveilige vis eten, aangezien die door lokale vissers niet meer verscheept wordt. Toch is dat voor de klanten geen geruststelling en op de markt van Tokio is de visverkoop achteruitgegaan. De gedachte aan besmet zeevoedsel boezemt de Japanse bevolking veel angst in. Ze hebben daar historisch gezien ook alle reden toe. Zo is Japan het enige land dat het slachtoffer is geworden van een nucleaire oorlog. En in de jaren 50 en 60 werd Japan getroffen door een ramp voor de volksgezondheid toen giftige stoffen in de oceaan terechtkwamen en duizenden mensen aan kwikvergiftiging leden. Sommige restaurants komen creatief uit de hoek om hun klanten te overtuigen dat de vis veilig is. "We denken er aan om geigertellers te voorzien", zegt de manager van de sushiketen. Vissers uit het oosten van Japan zullen mogelijk aan de westkust moeten gaan vissen, maar daar leven andere soorten. Als de nachtmerrie straks werkelijkheid zou worden, zullen de Japanners hoe dan ook hun eetcultuur moeten aanpassen.
In Tsjernobyl ligt dat enigszins anders. Honderdduizenden Oekraïners eten vandaag nog steeds voedsel dat besmet is door straling na de kernramp in Tsjernobyl. Greenpeace liet melk, bessen, aardappelen en andere groenten testen en stelde 25 jaar na de ramp nog altijd radioactiviteit vast. Het voedsel kwam uit een regio die buiten de zone ligt waar mensen niet meer mogen wonen. Een lokale onderzoekster van Greenpeace heeft veel kritiek voor de overheid van Oekraïne. Ze vindt dat er twee jaar geleden al maatregelen tegen de stralingen moesten genomen worden. Zo was de invoer van onbesmet hooi nodig voor de veestapel. De Oekraïnse overheid wou geen commentaar leveren. De 25ste verjaardag van de grootste kernramp uit onze geschiedenis herdacht, Tsjernobyl dus, werd zopas herdacht. De situatie is actueler dan ooit door de crisis in Japan. Sommige landen weigeren nog voedsel uit Japan in te voeren, eerder om emotieve dan om wetenschappelijk aantoonbare redenen, maar kom, de consument kiest, nietwaar... Ik blijf alvast dol op Sushi, en ik blijf vis eten!
Europa Nu: faq van de Europese commissie over veilighe'id van geïmporteerd voedsel uit Japan
blogwerk van Aviva
20-04-2011 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
We verzamelen "de" smaak van het jaar voor ijscreem. Misschien kun JIJ het alomtegenwoordige speculoos-ijs onttronen... Doe hier mee met je recept of smaakidee en win mooie prijzen!
