Iedereen zal wel al eens van “Andy Warhol” gehoord hebben. Hij is een beroemd Amerikaans kunstenaar, vooral bekend om zijn schilderijen en zeefdrukken van verpakte producten en alledaagse objecten zoals Campbell’s soepblikken, bananen, ijsjes, schoenen, flesjes parfum en noem maar op. De meest (ogenschijnlijk) banale zaken worden verheven tot kunst. Ja, dus ook fastfood zoals hamburgers en Coca-Cola flesjes.

Andy Warhol wordt de grondlegger genoemd van de Pop-Art in de Verenigde Staten in de jaren 50-60 van de 20e eeuw. Die Popular Art is een stroming in de moderne beeldende kunst die eigenlijk door iedereen begrepen wordt, popartkunstenaars maakten onder andere gebruik van foto’s van beroemdheden (denk aan zijn werken met Marilyn Monroe) en “ordinaire” consumptiegoederen zoals dranken en supermarktproducten. Pop-Art toont fragmenten uit het dagelijks leven waar je eigenlijk nooit bewust naar kijkt. Nooit dacht iemand na over de beeldende kwaliteiten van een blikje soep of een flesje Coca-Cola. Maar Andy Warhol duidelijk wel.

Andy Warhol stelt het zo: “Het mooiste van Amerika is dat de rijkste consumenten in feite dezelfde dingen kunnen kopen als de armsten. Als je TV zit te kijken en Coca-Cola ziet, weet je dat de president cola drinkt, Liz Taylor cola drinkt en; kijk eens aan, jij zelf kunt ook cola drinken."

Zijn werk is uiteraard wat duurder dan een simpel flesje cola. Onlangs werd het werk “Large Coca Cola” verkocht (u ziet hier een afbeelding) aan 25 miljoen euro. Neen, mijnheer Warhol, dit kunnen niet de rijken én de armen betalen, denk ik …