Bingo!
Onze trouwe Marie-Louise Fiers uit Serskamp heeft een winnend recept! Haar "bruine vlaai" werd zopas geselecteerd door FARO, Vlaams steunpunt voor erfgoed. Proficiat Marie-Louise, we delen jouw recept hier op de blog, wij zij fier op onze Fiers!
Breng alle ingrediënten in een grote
kom en maak fijn met de staafmixer. Giet het mengsel in een
bakvorm (geschikt voor de microgolfoven) en plaats het in de microgolf
op 750 watt gedurende 10 minuten. Opnieuw mixen (in de bakvorm). Nogmaals
10 minuten in de microgolfoven op 750 watt. Tijd en wattage kunnen
variëren naargelang de oven. Vlaaien laten
afkoelen. MMMM!
blog van 'week van de vrije smaak' Eetcultuur, is dat alleen voor foodies of ook dieet-connaisseurs? In deze blog vergelijken we eten, diëten, proeven, prutsen en nog veel meer.
17-02-2016
#dagenzondervlees dag8 de Walen zijn niet mee
De Walen zijn niet mee: vooral Vlamingen zijn vegetarisch geïnspireerd.
De campagne #dagenzondervlees slaat echt aan, en ook politici doen er aan mee of spreken er zich over uit. Tenminste in Vlaanderen, want in Wallonië staan ze er maar raar naar te kijken. Daar volgen ze eerder de Boerenbond, die het afdoet als een modeverschijnsel dat zich baseert op valse cijfers en bevooroordeelde stellingen. De duurzame en/of vleesminderende levensstijl staat in Wallonië echt niet even hoog op de politieke agenda, en wordt er ook niet als hip gezien. Veggie-dag invoeren in administraties of scholen ? In Wallonië is het nog niet aan de orde. Zelfs binnen Ecolo zijn er véél minder vegetariërs dan in het Vlaamse Groen. Pas nu zoveel Vlaamse politici de pers halen naar aanleiding van de campagne #dagenzondervlees, kijkt men aan Waalse zijde even verbaasd om zich heen. Waalse vegetariërs, tijd om uit de kast te komen!
Daarom vandaag een vette knipoog naar de Coq-au-Vin:
Bereidingswijze: De seitan in kleine stukjes snijden en bakken in een grote pan met olijfolie tot ze een korstje krijgen (het is belangrijk dat ze een korstje krijgen!)
Knoflook en ui fijnsnijden en toevoegen, goed blijven roeren en wanneer de ui glazig is, het geheel blussen met een scheut rode wijn. Goed laten sudderen en het vuur lager zetten.
Wortel in schijfjes snijden en toevoegen, vervolgens tomatenpuree, laurierblaadje en tijm erbij.
Een half kopje groentenbouillon apart zetten (die hebben we later afgekoeld nodig om de saus te dikken)
Een scheut groentenbouillon en rode wijn toevoegen zodat het vocht alles 'onderzet'. Af en toe roeren en het gerecht laten sudderen tot de wortels gaar zijn, ondertussen afwisselend groentenbouillon en scheut rode wijn toevoegen (ca 20 a 30 minuten.
Zorg ervoor dat er nog redelijk wat vocht is op het einde want we gaan hier nog ene dikkere saus mee maken.
Groenten en seitan uit het vocht scheppen en warm houden.
Een lepel maïzena bij het kopje afgekoelde groentenbouillon voegen en goed roeren. Dit gaat bij het vocht dat nog in de pan zit en het geheel mag nog een paar minuten doorkoken (blijven roeren).
De saus kruiden met peper en zout, vervolgens de groenten weer bij de saus voegen en alles nog een paar minuten op een laag vuurtje laten sudderen
Een beetje peterselie om te versieren
17-02-2016 om 16:11
geschreven door week van de vrije smaak
Iedereen is stilaan mee in dit verhaal, BV's net zo goed
Het is niet omdat iets populair of mainstream wordt, dat er opeens iets mee mis is!
De campagne #dagenzondervlees kreeg dit jaar nogal wat pinnige reacties van mensen die vinden dat de sensibiliseringscampagne niet mag 'geclaimd' worden door BV's en al zeker niet door politici.
Dat is een kortzichtige en ook onjuiste stelling. Want het zijn niet de BV's die de actie claimen, integendeel is het de actie die hén claimt, die hun graad van bekendheid en/of uitstraling wenst te grbeuiken om meer mensen te tonen: "zie je wel, als zelfs dié meedoet..." WIJ vinden dat alleszins eerder een meerwaarde dan een plus.
In het buitenland laten milieu- en gezondheidsorganisaties zich regelmatig ondersteunen met de aanwezigheid van BV's, door foto's van BV's op te nemen in hun campagnes, door statements van BV's te publiceren, of zelfs favoriete recepten of eetpatronen van die BV's te delen, tot stichting en vermaak :)
Dat draait ook al eens raar uit, want sommige BV's gaan ook wel eens uit de bocht, ttz dat ze zich 'fanatiek' vegetarisch tonen. Zoals de bekende rock-zanger Van Morrisey die stelde dat hij evenveel afkeer heeft van vleeseters als van pedofielen.
Maar het kan ook verstandig en drempelverlagend te zijn om celebs te horen praten over #dagenzondervlees.
Zangeres Adele zegt dat ze voor haar kunst juist heel gezond wil zijn en probeert vegetarisch te leven en de nodige voedingstoffen ook uit andere dingen dan vlees te halen. In één adem voegt ze er aan toe dat ze wel géén fan is van tofu en vlees'vervangers'.
Andere bekende vegetariërs zijn Miley Cyrus, Bruce Springsteen, Peter Dinklage (uit Game of Thrones), acteur Denzel Washington, actrice Pamela Anderson (die zich ook inzet tegen dierenproeven), en talkshow host Ellen Degeneres. Bij ons staat weervrouw Sabine Hagedoren regelmatig op de bres voor een veggi levensstijl.
Dagen Zonder Vlees: Het favoriete recept van BV Joy Anna Thielemans
Rode biet en geitenkaas salade
"Ik ben deze salade na al die jaren nog steeds niet beu gegeten, het is de perfecte lunch."
Basics
- Rode biet
- Geitenkaas (smeerbare of plakjes)
- Verse spinazie
- Olijfolie, balsamico en citroen
- Peper en zout
Toevoegingen (optioneel)
- Amandelnoten en appel
- Vijgen en boontjes
- Dille en rode ui
- Boontjes en zoete aardappelen
- Tijm en warme geitenkaas
- Of mijn eeuwige liefde: hummus
Bereiding
Snij de rode biet in schijfjes of blokjes en brokkel de geitenkaas erover. Was de spinazie en voeg die er dan ook aan toe. Dresseer rijkelijk met olijfolie, balsamico en citroen en kruid af met peper en grof zeezout. That's it! Het recept komt uit Nina
16-02-2016 om 16:40
geschreven door week van de vrije smaak
Je ziet naar aanleiding van #dagenzondervlees de méést exotische recepten voorbijvliegen. Dat is natuurlijk geweldig! Altijd leuk om ontdekkingen te doen, en via je bord te reizen.
Maar als je wil dat nà deze actie van #dagenzondervlees , er iets in jouw etenspatroon permanent gewijzigd raakt (en dus eerst ook in jouw gedachtengang) , dat kan het misschien geen kwaad om ook eens te kijken hoe je af en toe een 'gewone' Belgische maaltijd op eenvoudige manier tot een veggie-maaltijd kan maken.
Vandaag: de truuk met het ei! In quasi iédere maaltijd die je 'normaal' met vlees zou serveren, kan je het vlees vervangen door een spiegeleitje of een gepocheerd ei. Geloof ons, een spiegeleitje is makkelijker! En het heeft meteen ook iets gezelligs, iets van vroeger bij oma, iets van comfortfood. Bijvoorbeeld: bloemkool met aardappelen en worst wordt bloemkool met aardappelen en spiegeleitje.
En natuurlijk is niets, maar dan ook niets, dat zo huiselijk Belgisch (of Brussels) is dan stoemp, en al zijn vele variëteiten. Vergeet het basisprincipe niet: stoemp in geen puree, hou die mixer/blender in de kast en prak of stoemp die aardappels samen met één of meerdere groenten van je keuze. Dat kan zou eenvoudig of zo luxe zijn als je wil. Stoemp van savooi of stoemp van asperges, Stoemp van groene kruiden uit de berm, of stoemp van gecultiveerde champignons met truffel.
Recept: Stoemp van erwtjes met spiegelei
nodig (4personen): 1 kg aardappelen; 600 g erwtjes (niet uit blik, diepvries kan wel, vers is best); 4 scharreleieren; enkele stengels 'schanullekes'; 1 eetlepel gehakte platte peterselie, 1eetlepel gehakte verse muntblaadjes; 10 cl groentebouillon; volle melk; boter; peper en zout; nootmuskaat
-Kook de geschilde aardappelen gaar in lichtgezouten water.
-Maak de schanullekes schoon en snij ze in dunne ringen. Stoof ze met de erwten hort aan in boter. Schenk er de bouillon bij. Laat ongeveer 10 minuten garen. Schep er de gehakte peterselie en muntblaadjes doorheen. Kruid met peper .
-Giet de aardappelen af. Stoemp ze met het erwtenmengsel, melk en boter tot een ruwe puree. Kruid met peper en zout en vleugje nootmuskaat.
-Smelt boter , goed heet, in een pan en bak er 4 spiegeleieren in.
-Verdeel de puree over diepe borden of kommen. Schep er een spiegeleitje bovenop. Versier met een plukje peterselie en munt.
Héél gewoon, heel doenbaar, heel lekker!
15-02-2016 om 18:12
geschreven door week van de vrije smaak
Is dat effe een meevaller voor romantische harten die #dagenzondervlees uitproberen! De meeste aphrodisiacs zijn totaal vegatarisch (euh, zelfs veganistisch). Denk aan chocolade en aardbeien, tomaten en pepertjes ... Maar het kan natuurlijk ook heel subtiel, zoals met onderstaand recept:
Hartvormige Ravioli gevuld met spinazie en cashewnoten.
1 1/2 kopje bloem
1 1/2 kopje griesmeel (semolina bloem)
1 1/2 theelepel zout
2 theelepels olijfolie
1 kopje water
1 teentje knoflook, fijngehakt
1 kopje fijngehakte rode ui
1/2 kopje cashew noten, fijngehakt
1/2 kopje spinazie
Meng de bloem met zout in een grote kom. In een aparte kom gaat een eetlepel olijfolie trouwen met het water. Dan gaat dit bij de bloem en wordt het heel heel goed gemengd (onderzeg water toevoegen indien nodig). Bedek met plasticfolie en zet een kwartier in de koelkast.
Verhit de rest van de olijfolie in een middelgrote pan op mediumtemperatuur, voeg look en ui toe. Stoven tot de ui glazig is.
Voeg de cashews toe, en de spinazie met nog een snuifje zout, en stoof tot de spinazie geslonken is en geen weter meer overblijft, ong. 5min. Hou apart.
Leg het deeg op een met bloem bestoven vlak, en rol het uit tot een platte rechthoek. Snij in de helft, zodat je 2 even grote vierkanten hebt.
Lepel de vulling op één van de deegvierkanten, en doe het in hoopjes die ongeveer 3 cm van elkaar liggen. Leg de andere vierkante deeglap er overheen, en snij rond de vulling, maak gebruik van een hartvormige koekjessnijder.
Druk de randjes van ieder hart goed aan met een vork. Kook deze ravioli 8 minuten en serveer met je favoriete pastasaus.
14-02-2016 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Vroeger werden vegetariërs vooral beschouwd als kneusjes die vooral wortels en kleffe rijst aten. Als macro-idioten zeg maar, op wiens bord zowel de groenten, de bonen, de seitan, de aardappels, de saus en het brood bruin zagen. Als het bord dan ook nog eens bruin was, wàt een saaie boel zeg!
Nu is vegetarisch eten dermate hip geworden, dat het zelfs wel eens als decadent bestempeld wordt. Decadent omdat het een keuze van rijke mensen is. Vroeger en in veel arme landen, en ook in onze eigen 'vierde wereld' was men allang blij àls er eten op tafel kwam. Dat wij nu de beschikbare affluentie van alle dagen vlees en witbrood afwijzen, wordt in sommige kringen decadent genoemd. Men wijst vegetariërs met de vinger omdat zij méér betalen aan eten dan wie meedoet aan de gewone eetcultuur. Want inderdaad, gezond eten is veel duurder...
Pff, laat ze maar zeggen.
Wij kunnen decadent ook positief invullen: als sexy en hip, het tegenovergestelde van saai en klef en bruin. Het geeft meteen ook aan dat veggie een féést kan zijn. Als dàt decadent genoemd wordt, awel okee dan!
Als er één chef is die met decadente en feestelijke en rijkelijke en sensuele keuken geassocieerd wordt, dan is het wel Nigella Lawson.
Van haar dus een receptje voor een decadent (sic) veggie gerecht:
linguine met citroen, paddenstoelen en tijm
225 g kastanjechampignons, in dunne plakjes
80 ml extra vierge olijfolie
1 eetlepel Maldonzout of 1½ theelepel fijn tafelzout
1 klein teentje knoflook, fijngemaakt
geraspte schil en het sap van 1 citroen
blaadjes van 4 takjes verse tijm
500 g linguine
1 bos verse peterselie, gehakt
2 tot 3 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
Doe de plakjes champignon in een grote kom, met de olie, zout, knoflook en citroensap en -schil, plus de tijmblaadjes. Kook de linguine volgens de aanwijzingen op het pak. Laat de linguine even uitlekken, maar zo dat er nog wat vocht in blijft zitten. Doe de uitgelekte linguine onmiddellijk in de kom met het paddenstoelenmengsel. Hussel alles goed door elkaar. Doe er de gehakte peterselie, geraspte kaas en peper naar smaak bij, hussel weer en eet met een jubelend hart. En drink heerlijke Italiaanse wijn bij. Uit kristallen glazen. En gebruik je mooiste servies. Steek kaarsen aan. Decadentie kan ook fijn zijn.
Je kan ook gaan voor flexitariër ipv geheelonthouder :)
Wat is er toch een hoop desinformatie! Ook over #dagenzondervlees. Vanaf vandaag is het opeens bon-ton om de aktie #dagenzondervlees te gaan bashen omdat ze foute info zou verstrekken of mensen om foute redenen wil doen 'stoppen' met vlees eten.
Dat is natuurlijk onzin. Het is niet omdat bekende mensen meedoen, de politiek er ook oor naar heeft, de aktie maw populair en mainstream blijkt aan te slaan, dat er daarom iets mis mee is.
Er zijn allerlei redenen waarom mensen geen of minder vlees eten. Bijvoorbeeld uit respect voor dieren of het milieu, om financiële overwegingen of vanwege etnische gebruiken of gezondheid. Daar is helemaal niks mis mee. Maar we gaan al te snel 'goede redenen' verzinnen om geen of minder vlees te eten, in die zijn vaak fout of emotief geformuleerd. Zeker als we gaan 'tellen' hoeveel maatjes je voetafdruk zogezegd krimpt - tsja hoe 'wetenschappelijk' is dat allemaal? Maar is het echt wel nodig om reknsommetjes als motivatie te geven? Is het niet gewoon genoeg te wéten dat we overdadig veel vlees verbruiken, en, zonder daarom fanatiek te gaan doen, gewoon een beetje te minderen? Zomaar gewoon omdat het redelijk is. Niet eens voor één van de andere hierboven opgesomde redenen. Gewoon omdat het niet normààl is alle dagen vlees te eten, net zoals het voor sommigen misschien ook niet normaal is om àlle dagen aan vlees te verzzaken, zelfs tijdens een tijdelijke campagne als #dagenzondervlees. Eh bien, waarom zoùden ze dan ? Niemand verplicht hen, en de actie voorziet alle mogelijke tussenvormen en eigen invullingen.
Sommige mensen eten één dag per week geen vlees, andere mensen eten nooit vlees. Er zijn ook mensen die geen vlees eten, maar wel vis en andere zeedieren (pescotariërs). Weer anderen eten geen vlees en ook geen andere dierlijke producten, zoals kaas, ei of melkproducten (veganisten).
Parttime vegetariërs of flexitariërs
Veel mensen eten één dag per week geen vlees. Zij worden parttime vegetariërs of flexitariërs genoemd.
Wie één of enkele dagen per week geen vlees eet, heeft geen aanvulling nodig. Tenminste, als de rest van de voeding gezond en gevarieerd is.
Recept van de dag: Aubergine met tomaat uit de oven (parmigiana)
Verwarm de oven op grillstand.
Leg plakken aubergine op een bakplaat bekleed met bakpapier en zet deze enkele minuten net onder de grill totdat het vruchtvlees van de aubergines lichtbruin kleurt. Controleer of de aubergines niet aanbranden. Haal de bakplaat uit de oven.
Zet oven nu op 200 °C.
Kruid de tomaten met knoflook, peper, provençaalse kruiden en enkele druppels tabasco.
Schik de plakjes aubergine in een ovenschotel en overgiet met de gekruide tomaten.
Besprenkel met olijfolie en bak de aubergines in de oven gaar in 30 minuten.
Supersimpel en niemand mist het vlees :)
12-02-2016 om 16:34
geschreven door week van de vrije smaak
De actie #dagenzondervlees sleurt soms een beetje de connotatie van een vastentijd met zich mee, zeker omdat bij de aanvang inderdaad gesproken werd over 4O dagen zonder vlees.
In de # hashtag #dagenzondervlees is die 40 in ieder geval al gesneuveld. Misschien is dat omdat de hashtag anders te lang wordt ...
Maar WIJ hopen dat het is omdat we organisatoren inmiddels wel inzien dat we in een multiculturele en ontkerkte samenleving wonen. En daardoor is het voor velen onder ons zelfs niet eens meer geweten, dat er een band bestaat tussen eerst vettig en prettig feesten (Carnaval) en daarna 40 dagen voor de paas zich louteren door te 'vasten'. Voor wie niet uit die traditie komt is het niet relevant dat deze actie in dit seizoen valt, en ook al niet dat ze 40 dagen 'moet' tellen.
En wie wel uit die traditie komt maar haar niet meer in die mate toepast, haalt geërgerd de schouders op: moet dat nou weer opnieuw gekoppeld worden ? Voor hen mag carnaval gerust BLIJVEN duren: aan vasten doen zij niet mee...
Hebben wij effe goed nieuws voor jullie: veggie eten heeft nooi ofte nooit iets met vasten te maken! Het is zo lekker, zo gezond, kan zo sober of zo uitgebreid zijn als je zelf wil, Veggie betekent niet dat je niet mag snoepen, etc. etc. etc.
Dus: go veggie en doe het zonder enige cultuur-historische ballast!
Een recept uit het heerlijke Venetiaanse carnaval: Ricotta Gnocchi met geroosterde hazelnoten en salie
Doe ricotta, ei, zout en nootmuskaat in een kom en meng goed tot een gladde massa. Doe er dan pas de bloem bij (alles ineens) en meng zacht maar stevig met een vork tot een zacht deeg. Wees voorzichtig dat je het deeg niet kapot gaan kneden, dan wordt het taai als je het later kookt.
Bestuif een kom met bloem, leg het deeg erin en doe er cellofaan over. zet 30 minuten in de koelkast.
Bestuif je werkblad en een groot bord met bloem. Verdeel het deeg in 3 of 4 stukken, rol ieder stuk tussen je handpalmen tot een rolletje van 2 cm dikte. Met een klein mes ga je dan ieder rolletje versnijden tot een tiental (misschien 12) stukjes van ongeveer 2,5 cm. Die stukjes gaan allemaal op het grote bord, en weer 30 mituten de koelkast in.
Breng gezouten water aan de kook in een grote pot. Voeg de gnocchi toe en laat ze meekoken tot ze bovendrijven, na ongeveer 1 à 2 minuten. Afgieten, uitlekken en afspoelen. Daarna gaan de gnocchi in een pan, met de groentenbouillon. Verhitten tot de groentenbouillon half ingekookt is na ongeveer 5 minuten. Haal van het vuur en roer er boter, bieslook en geroosterde hazelnoten door. Dan de helft van de gemalen pecorinakaas en lichtje opschudden.
Verdeel over 4 porties, doe er dan pas de salieblaadjes bij, en de rerst van de pecorinokaas.
Wil je geloven dat deze advertentie voor vegetarische levensstijl, die leuk en sexy is, verboden werd in Engeland, zo'n 8 jaar geleden, wegens "te suggestief".
Intussen is "veggie = sexy" heel mainstream geworden, dus bij de kickoff van #dagenzondervlees geven wij dit mee!
10-02-2016 om 15:29
geschreven door week van de vrije smaak
Op 10 februari gaat Dagen Zonder Vlees 2016 van start!
Boegbeeld Gwendolyn Rutten is dit jaar, samen met andere partijvoorzitters, meter van deze actie. En zij dacht dat het ook wel iets voor ons kon zijn. Zeker wel, natuurlijk weer in onze eigen stijl!
Dagen zonder vlees, dat is 40 dagen met zo veel mogelijk mensen wat minder vlees en vis eten. Meedoen kan van 1 tot 7 dagen per week. Elke dag telt immers. Met andere woorden, het hoeft geen connotaties op te roepen van de 40-daagse vastencyclus uit één bepaalde traditie. Het is zeker geen vasten, want wie zegt dat we geen vegetarische Bachanalen kunnen opzetten in die periode ? En wijn is zelfs veganistisch, dus hopla, extra punten!
In alle ernst : zon vegetarisch experiment stelt ons in staat om:
- samen culinaire ontdekkingen doen
- samen een statement maken over de overconsumptie en ongezonde levensstijl
- samen onze ecologische voetafdruk zoveel mogelijk verkleinen.
Waarom?
Dagen zonder vlees is geen pleidooi voor het volledige vegetarisme, maar een gezamenlijke uitdaging voor gezondere voedingsgewoontes.
En we hopen dat jij met ons mee wil doen! Het is nooit te laat om nog te beginnen. Zonder vasten ! Decadent vegi moet kunnen. Zo hebben wij aan de collega's die meedoen al een gin-tonic happy-hour aangeboden. Jaja, dat is toch ook zonder vlees hee!
En weet je dat de mensen achter de dagen zonder vlees actie, ook tips hebben voor wie alreeds vegetariër is? Aan hen vragen ze om eens op andere elementen van hun voedsel-voetafdruk te letten: geen voorverpakte appels kopen maar in bulk, bijvoorbeeld.
TOON DAT JE MEEDOET door je deelname (zelfs al doe je geen 40 dagen, zelfs al wil je liever 1 dag per week vegi doen, zelfs al wil je alleen rood vlees laten en wel kip eten, zelfs al bén je al vegetariër maar wil je nu eens letten op de rest van je voetafdruk) te laten optekenen op deze website : http://www.dagenzondervlees.be (waar je alle info ook kan vinden!)
BRAINFOOD -voedsel voor het brein- nieuwe thema Week van de VRIJE Smaak 13-23 nov 2014
Vrije wil ontmoet eetdrang! Dat is één van de mogelijke invullingen van het thema. Er is zo'n gezegde: "elk pond gaat door de mond". Voor iedere hap moeten we arm, hand, vingers bewegen om het voedsel in het bekje te krijgen. Maar is het niet ons brein dat arm, hand, vingers beveelt? Of wat? Ons oer-instinct schijnt verantwoordelijk te zijn. Zoveel tijd nà de oermens staan we nog steeds geprogrammeerd op volschransen als er voedsel voorhanden is. In tijden van onregelmatige en onvoorspelbare voedselvoorziening was dat een overlevingsstrategie. Maar tegenwoordig is niet schaarste het probleem, maar overvloed. Er is genoeg, zelfs teveel - althans in onze contreien. Mensen zijn eerder te dik dan dat ze hongerig kùnnen zijn. En wanneer te veel vetten en suikers dat mondje ingetild worden, kan de perverse situatie ontstaan dat iemand met overgewicht toch onder- of ongezond gevoed is. We zijn evolutionair duidelijk nog niet aangepast aan de gewijzigde omstandigheden. De redding moet dus liggen bij onze hersenen, ttz onze vrije wil, het bewustzijn om instinct te beheersen. Zie voor tips rond dit thema Brainfood: www.weekvandevrijesmaak.be
15-06-2014 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Aviva's Blog Tags:brainfood, week van de smaak, week van de vrije smaak
Nodig: 1 liter artisanaal vanille ijs; een blik kleine airelles op siroop
Zeef de airelles zodat je de siroop apart hebt. Vries die siroop apart in (in een plastieken zakje op zo. Voeg aan de airelles ondertussen een scheutje drank toe (experimenteer naargelang je eigen smaak met een scheutje rode wijn, een scheutje brandy of rum of laat dit element weg als er kindjes mee-eten). Verhakkel de ingevroren siroop tot brokjes of ijsschilfers. Roer met stevige hand de (alcoholische) airelles door het vanilleijs (dat je een beetje zacht hebt laten worden maar niet helemaal laten smelten natuurlijk), en doe daarna hetzelfde met de siroopschilfers. Zet opnieuw in de diepvries om te verharden. Dit ijs is verrukkelijk én kan behalve als nagerecht eigenlijk ook superorgineel BIJ de hoofdschotel van wild. En nog origineler: maak flensjes gevuld met kalkoenreepjes en presenteer een bolletje van dit ijs erbovenop.
Trou américain
In plaats van de klassieke 'trou normand' is het hier américain omdat cranberries wel met Amerika geassocieerd worden :) Nodig : 1 zakje verse cranberries (diepvries kan ook); 4 dl koolzuurhoudend mineraalwater; 50 gram witte basterdsuiker
Pureer de gestoofde cranberry's, het mineraalwater en de witte basterdsuiker tot een glad sorbetmengsel (eventueel ook zeven). Draai het mengsel in een ijsmachine in circa 35 minuten tot ijs. Geen ijsmachine? Dan gewoon laten invriezen in bakje, dan wordt het een granité die je daarna schraapt. Graag makkelijker? Koop cranberry-sap en vries het in de ijsmachine in. Presenteer een bolletje cranberrysorbet in een flute-glas, en schenk er ijskoude cointreau over.
À la Nigella Lawson
Nodig: 1 liter artisanaal vanille ijs voor de veenbessen (cranberry) siroop: 1 1/4 kopje zeer fijne witte suiker; 1 kopje water; 1 pakje verse cranberries (bij gebrek hieraan kan je ook diepvries gebruiken)
Doe de suiker en het water samen in een kookpot en verwarm op lage temperatuur. Eén keer doorroeren bij t begin, niet blijven roeren anders wordt de siroop korrelig. Voeg de cranberries toe en breng aan de kook. Laat doorkoken tot de siroop rood wordt en de bessen ontploffen. Dat kun je bij verse bessen soms wel horen. Naargelang hoeveelheden en versheid ligt die kooktijd ergens tussen 5 en 10 minuten. Klaar! Liefhebbers hebben er ook een kaneelstokje bijgestopt, dat na het koken verwijderd wordt. Serveer deze cranberriesaus lauw over het superkoude vanille ijs
Voor de kindjes, echt roze ijs
Maak hetzelfde recept als Nigella-stijl, zonder de kaneel. Zeef de cranberry puree zeer goed. Verwarm vier kopjes melk los er nog wat suiker in op. Laat afkoelen, voeg er 2 kopje slagroom aan toe, en dan de gezeefde cranberries. Zeker een uur of 2 in de diepvries.
23-12-2013 om 15:20
geschreven door week van de vrije smaak
Speciaal voor de feestdagen bieden wij u als extraatje dé nieuwe
smaak aan die het in 2014 helemaal gaat maken!
Speculoos is al voorbij, en cuberdon was zooooo 2013 - volgens onze dames
wordt cranberry(veenbes) dé trend van 2014. Op onze culinaire blog alhier vroegen wij geheel in ons IJS-thema van de
voorbije Week van de Vrije Smaak welke ijsjessmaak het verdient om de hype
van speculoos en cuberdon op te volgen. Er werd geaarzeld over blauwe bessen
(drie keer raden waarom) maar uiteindelijk werden het rode (!) bessen, meer
specifiek cranberries, in onze contreien veenbessen genaamd.
Evelyne Van de Steene uit Duffel, die ons deze smaak aanreikte, mocht onze
jaarlijkse Prijs van de Vrije Smaak in ontvangst nemen, een etentje bij een
sterrenchef.
20-12-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Zopas werd in Londen de eerste proefsessie georganiseerd voor kunstvlees.
Hoewel die term technisch niet helemaal juist is, maar tsja, zoals
men er over schrijft zo is de waarheid. Proefbuisbaby is ook
niet de technisch correcte term, en frankensteintomaten nog veel
minder. Opvallend is ook dat deze welhaast koninklijke voorproevers
geen klassieke chefs noch klassieke gastrojournalisten (sic) waren,
maar voedingsspecialisten en bloggers. Het in-vitro vlees vertrekt
van een flintertje spierweefsel van een koe, dat in vloeistof gaat
groeien, en groeien, en groeien, cel voor cel. Ongeveer ook de
methode waarmee uit stamcellen nieuwe huid gekweekt wordt voor
brandwonden. Een stap vooruit voor de mensheid, juicht de
wetenschapper van de universiteit van Maastricht.
Bon,
de proefsessie dus. Denk niet dat het daar in Londen een
persconferentie was waar het hele journaille tot oververzadiging
gevoerd werd met het nieuwe wonderproduct. Twéé uitverkorenen, u
leest het goed, mochten één (u leest het wederom goed) hamburger
proeven. Niet eens élk één, maar samen één. En dan was het nog
de bedoeling dat de Hollandse uitvinder de restjes mee naar
huis zou nemen zodat zijn kinderen ook eens konden proeven. Nou
moe, een wetenschappelijke wereldprimeur met de allure van een
Hollandse vergadermaaltijd, het glas karnemelk ontbrak nog net.
Wat kun je ook verwachten, smaalde een vriendin, van een volk dat ook
kroketten uit de muur eet. Ineens zag ik het beeld voor me: heel
Afrika volgebouwd met muren van stamcellen-hamburger-kastjes. Wow
ineens werk (muren bouwen) én eten (stamcellenvlees) voor een heel
continent.
Want de ambitie is, nu weer even ernstig, wel degelijk dit: de honger uit
de wereld helpen én tegelijk het milieu minder belasten. Het verhaal
dat één koe zoveel broeikasgas veroorzaakt dan één auto, en voetafdruk wordt natuurlijk ook genoemd. En dat
minder koeien/schapen/varkens dus meer plààts ruimen. Voor wat
eigenlijk? Voor spelende kinderen misschien, of gewoon teruggeven aan
de natuur, hoorde ik de wetenschapper in alle ernst zeggen. Toch even
narekenen hoor, dat verhaal. Die vrijgekomen velden misschien toch
eerder benutten voor niet-vlezige oogsten, zou ik zeggen, want met de
graanschuren van de wereld is ook nog wel iets mis, en niet alle
beesten kun je afschaffen want ze leveren behalve vlees ook nog
melk al zijn het dan wel niet dezèlfde beesten die dat doen,
maar kom u ziet wat ik bedoel: dat alles met alles te maken heeft, en
dat er nooit één oplossing is voor een complexe situatie.
Winston
Churchill had 50 jaar geleden al een meer holistische kijk op het
probleem, een probleem dat met de komst van dit stamcellenvlees niet
opgelost is. Hij poneerde toen de geestigheid dat de dag moest
komen waar we zouden ontsnappen aan de absurditeit dat we een hele
kip moeten kweken om er vervolgens enkel de borst of de bil van te
willen eten, door deze onderdelen apart te kweken zonder de rest
van de kip erbij. Maar de in-vitroburger is het omgekeerde verhaal:
het zijn enkel de stukken die we nu al niet willen voor eerste klas
consumptie die ze nu kunnen bijmaken, m.a.w. niet de borsten en
billen, maar al de rest dat, tot gehakt vermalen, moet dienen als
vormeloze proteïne op pizzas en in lasagne én natuurlijk als
hamburger.
Vreemd toch ook, schoot het door mijn hoofd, dat hamburgervlees de norm is
geworden. Dat het streven van de wetenschappers niet was om
smakelijke lamskoteletjes na te maken. Ik laat me uitleggen dat dit
een hogere moeilijkheidsgraad is, andere textuur bijvoorbeeld, dan
moet men niet enkel de proteïnemassa maken maar ook de dooradering
etc. etc., Het kan misschien in een heel andere fase. Maar nu is het
eerder gericht op een lookalike van alreeds onherkenbaar ogend
gehakt te maken, eventueel voor massaconsumptie, en zeker voor de
doorsnee mensen er aanvaardbaar uitziend. Het
is cruciaal, hoorde ik van de wetenschapper, dat het de look, feel
and taste of the real thing heeft. Oh, Coca-Cola dus? Nee, van een
échte hamburger. Maar dat is het m nou net, er is niets echt aan
een hamburger. Maar aanvaardbaar, dat wordt dus geassocieerd met een hamburger, het
ongezonde vreten van de jeugdcultuur, de Amerikaanse vleesgeworden
droom van niet westerlingen, hongerend of niet. Zon Hollander had
ook op het idee kunnen komen om kriekskes met frikadellen of een
oeroude gehaktbal te laten proeven bij die eerste try-out, of zelfs
een bitterbal of een mora-snack Misschien had de foodblogger een
ballonnetje kunnen oplaten om heel wat R&R geld voor die perfecte
hamburgerlook te sparen, door te gaan voor een runderzalfje à la
Ferran Adria.
Of op te werpen dat er al soya-alternatieven bestaan voor vlees, die er
beter in slagen de smaaktest te halen. Maar neen, een hamburger werd het. Dat zegt toch écht wel meer dan wat
het zegt! Ach, laat ik het positief bekijken en hopen dat deze
openlijke liefdesverklaring aan MacD tot gevolg zal hebben dat voor
iedere in-vitroburger die de fastfoodgiganten in de toekomst in
westerse keeltjes proppen, er ook telkens eentje gràtis naar een
hongerend kindje gaat. Dat is het enige mogelijke excuus voor zon
schaamteloze hamburgerflirt op tv.
Aviva D.
06-08-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Hier komen echt "yummie" foto's die JULLIE
ons sturen. Van nu tot eind november is het thema "ijs". De foto's wisselen
wekelijks, dus blijf maar sturen! Je kan dat doen via de DROPBOX hiernaast in de linkerkolom. In
november verloten we onder de inzenders mooie cocktailboeken.
30-05-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Je leest wel eens, zowel in de vrouwenbladen als in de boekskes over nieuwe modes in dieetgedrag, en vooral dan hoe filmsterren daar de trendsetters zijn. Het Raw Food dieet maakt zo al een tijdje opgang, met actrice Demi Moore en ontwerpster Donna Karan als iconen. Trouwens zij beweren dat het geen dieet is, maar "een manier van leven". Een die zeker en vast teruggrijpt naar vroeger, evenwel héél wat vroeger dan grootmoeders keuken, eerder terug naar de oertijd. Darwin en Dirk Graulans liggen in een deuk wanneer ze horen hoe de voorvader-jager er met de (wilde) haren bijgesleept wordt om de hippe trend van rauw voedsel uit te leggen. Trendwatchers en sociologen kijken dan weer naar andere elementen. In "De Jeugd is Tegenwoordig" komen Pedro De Bruyckere en Bert Smits tot best interessante bevindingen. Jongeren wijzen af wat vorige generaties precies als stoer en ontvoogdend ervoeren: roken en drinken. De ouders vinden hen zelfs braaf en boring, en worden soms een beetje iebelig van, misschien omdat ze toch wel aanvoelen dat er een veroordeling van hun eigen levensstijl aan vast hangt. En dat blijkt inderdaad te kloppen: gezond en braaf leven is juist de nieuwe rebellie. Ook het verwerpen van vlees eten hoort daarbij. Willen ze vegetarischer en rauwer leven uit eigenbelang, zoals de filmsterren en modellen die obsessioneel met zichzelf bezig zijn? Of doen ze dit omdat ze zo groen zijn, zo begaan met de eigen ecologische voetafdruk die ze nalaten? Geen van beiden als je de trendwatchers mag geloven: het is vooral een nieuw wij-gevoel dat de drijvende factor is. Het gevoel een nieuwe groep te vormen die het beter weet dan de vorige groep, de groep die nu eens wél de planeet gaat redden, ja ook dat speelt mee, maar bovenal is het wij-gevoel.
De tendens is er al in scholen: zijn de ouders nog bezig met ijveren voor halalmaaltijden, dan staan de jongeren eigenlijk al veel verder: zij willen gewoon minder of zelfs géén vlees, en ook vooral: rauw en gezond en daardoor dus stoer en hip. Vleesvervangers, sojaburgers, veggiepizzas en energiedrankjes zien zij als valse imitatiecultuur, ze worden afgedaan als voor doetjes. Wie echt tot de nieuwe in-crowd hoort, gaat voor sapjes en stoere rauwe producten. En daarbij moet je vooral ook niet denken aan alleen maar slappe slaatjes, noch aan macrobiotische toestanden uit de jaren 70. Neen, "gewoon" rauw, zeggen jongeren schouderophalend. Wat moeten we ons daarbij bijvoorbeeld voorstellen? Op het menu staat spaghetti, maar die heeft alleen naar de vorm, slierten, enige gelijkenis. Er worden rauwe courgettes tot slierten verwerkt, en die kunnen met een saus van andere rauwe groenten en wat gehakte noten bijvoorbeeld enige visuele gelijkenis met spaghetti oproepen. Voor een keuken die zegt alle vervangingen af te wijzen, leek het mij toch gek dat ze dit (overigens lekkere) gerechtje dan ook benoemen als spaghetti van courgette. Nou ja, ik blijf mild, want ik vind eigenlijk wel even gek hoe ze in sterrenrestaurants àlles wat dun gesneden gepresenteerd wordt een carpaccio noemen, ja hallo! Het publiek in het rauw-restaurant is jong, jonger, jongst. En niet wat je zou verwachten, niet alleen alternatief uitziende mensen, maar een interessante mix van schooljeugd, fitnessfreaks, bakfietsouders en modevolkje.
De aantrekkingskracht van een divers publiek zorgt voor neveneffecten. De filmsterren krijgen gelijk: van dieet naar levensstijl zorgt voor een succes van smoothiebars en restaurants waar je enkel rauwe menus kan voorgeschoteld krijgen. Het Antwerpse vlaggenschip "Eten Vol Leven" staat in alle magazines en alle blogs aanbevolen als de nieuwste place to be. De superdure merken van keukenrobots en blenders ontdekken, na de huisvrouwen en de hobbykoks, een nieuwe markt: die van de rauwe gasten. De filmsterren zoeken inmiddels alweer naar iets nieuws. Maar de marketeers hebben voorlopig nog wel een kluif aan de rauwe levenshouding van jongeren.
18-03-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Jong en
oud, iedereen is zot van ijs. Maar hoe lang bestaat ijs nu al? En onder welke
vorm bestond het vroeger? Even wat opzoekingen gedaan
De
ijshistorie (vat je'm ijshistorie, niet prehistorie:)) begint 5000 geleden, de Chinezen kenden toen al ijs,
Marco Polo beschreef deze Chinese ijsverkopers in zijn dagboeken. Zij
maakten ijsbereidingen op basis van water, melk en andere ingrediënten. Een
zekerheid hierover is er niet, wat we wel weten is dat in de 4e Eeuw
voor onze tijdrekening aan het hof van Alexander de Grote reeds gekoelde nagerechten
en wijnen werden geserveerd. De recipiënten voor deze nagerechten werden
ingegraven in met sneeuw gevulde kuilen en vervolgens met eikenbladeren bedekt
om koude binnen de kuil te houden. Door de geneeskunde in de Antieke Oudheid
werden deze gekoelde dranken verspreid want de Griekse geneesheer Hippocrates
van Cros prees ze aan ter bevordering van het algemeen gevoel van welbehagen.
Zie je wel dat ijs gezond is?! Nu nog zorgen dat we het terugbetaald krijgen van de ziekenkas :)
De
definitieve doorbraak kwam er onder het keizerrijk van Nero: in de rijke
Patriciërswoningen serveerde men oesters op een sneeuwbed en de allereerste
sorbets op basis van honing, rozenwater, hars en vruchten. Klinkt al redelijk
lekker, buiten die hars danJ.
De sneeuw
die ze nodig hadden werd door slaven vanuit de Apennijnen aangevoerd en
vervolgens in sneeuwkuilen bewaard.
Met de
ondergang van het Romeinse Rijk en de daarop volgende donkere Middeleeuwen
raakte de kunst van het ijsbereiding, zoals vele andere dingen, verloren. Gelukkig
brachten de Arabieren deze kunst terug naar Sicilië. Boven op grote hoogte van
de vulkaan Etna was er namelijk genoeg sneeuw en dus basismateriaal voor de
ijsbereiding. En zo komt het dus dat de Italianen, in het bijzonder de
Sicilianen, bekend staan als ijsspecialisten.
Siciliaanse gelata was de eerste ijsbereiding die ons begrip ijsroom het
best benaderde. In 1530 werd in Catana voor het eerst de invriesformule
toegepast: de recipiënten werden met vruchtenmengsels gevuld en vervolgens
overgoten met een vloeistof op basis van water en salpeter. Vanaf dat ogenblik
was de toekomst van het ijsroom verzekerd.
Toen
Catharina De Medici, uit Toscane, huwde met de Franse koning Hendrik II nam zij
haar hele hofhouding mee, en dan vooral koks, mee naar Parijs. Onder die koks
was er een glacier die moest zorgen voor de ijsspecialiteiten van het
bruiloftsdiner, zo waaide het ijsgebruik over van Italië naar Frankrijk.
In de 17e
en 18e eeuw maakten de ijsroom fabrikanten furore in Parijs, Londen
en Berlijn. Een ijsrecept op basis van vruchten en suiker werd door een zekere
Buentalenti bedacht voor het Franse hof. Zijn recept werd als staatsgeheim
bewaard. In 1644 kwam de Franse kok van Karel In van Engeland, Gerard Tirsain,
op het lumineus idee om melk en room toe te voegen aan het recept. Hem werd
eveneens de zwijgplicht opgelegd maar toen hij in 1649 naar Frankrijk
terugkeerde, verkocht hij zijn recept, zijn uitvinding kende groot succes onder
de naam Glace Napolitaine.
Het eerste
ijssalon werd midden de 17e eeuw geopend in Parijs door de Siciliaan
Francesco Procopio Coltelli. Het ijssalon was internationaal bekend. Napoleon,
Chopin, en Voltaire kwamen er over de vloer.
Ijs viel
ook bij de Amerikanen in de smaak, zij vonden als eerste de ijsmachine uit. Een
Amerikaanse huisvrouw, Nancy West, kwam in 1846 op dit idee. Het was een
machine die manueel moest worden aangedreven en werkte op basis van zout en
ijs: de sorbetière!
In 1857
werd zo de eerste ijsroomfabriek in Baltimore ingehuldigd.
Later werd
nog verder gesleuteld aan de ijsroommachines, maar ook aan de recepten.
In Italië
werd de cassata en gramolata vervaardigd, een soort bevroren limonade. In
Wenen maakt men de café Viennois en in Parijs bedacht men de fameuze Pêche
Melba. Vanaf 1900
kwamen de hoorntjes op, ijs op wafeltjes, ijs met chocolade errond, de meeste
van Amerikaanse oorsprong, maar uiteraard zeer welkom ook in Europa! Njamie
In 1927
werd de diepvriezer uitgevonden, dus dan pas barstte de commercialisatie uit in
Europa.
Een hele
weg heeft dat ijs afgelegd om te worden wat het nu is: een zaligheid op een
heerlijke zomerdag! (Ik vind het ook een zaligheid op een winterdag moet ik
toegeven)
Hieronder de eerste ijsmachine en de allernieuwste, lijkt me nu heel wat eenvoudiger te hanteren, misschien binnenkort eens testen voor u...
Gisterenavond
zat ik op hete kolen om te kijken naar de allereerste aflevering van Crème de
la crème. Gezien onze Week van de Vrije Smaak 2013 draait rond het thema ijs
was het toch wel een absolute must om mij te laten onderdompelen in de wereld
van de ijscrème.
Deze serie
over 3 jeugdvriendinnen die samen een ijssalon gaan openen, zou me wel de
nodige afkoeling bieden En om helemaal in de sfeer te blijven, heb ik me dan
ook te goed gedaan aan het allerlaatste stukje kerststronk. Moet kunnen, een
morele verplichting om in dit ijskoude thema te blijven.
En nu, het
verhaal: de caissière Mira en fotomodel Romi, vroegere jeugdvriendinnen, lopen
elkaar na vele jaren toevallig tegen het lijf en besluiten bijna onmiddellijk
een zaak te beginnen samen.
Dames die
van aanpakken weten en zin hebben voor ondernemerschap, zo hebben we dat graag Maar toch fronste ik even mijn
wenkbrauwen bij het idee dat een zaak starten zo snel en gemakkelijk kan zijn.
In eerste
instantie wordt aan een kledingzaak gedacht, maar algauw wordt er met nostalgie
teruggedacht aan de man met de ijscrème kar die vroeger altijd langskwam en die
ze niet konden weerstaan hoe zou je zelf zijn?
Als er dan
ook nog eens geproefd wordt van die overheerlijke roomijs van toentertijd,
smelten de dames als sneeuw voor de zon het wordt een ijssalon!
Lekker
thema.
Of ik de
serie zelf zo njamie vond, dat is een ander verhaal. Om zo in een zotte bui
even eenBVBAtje op te richten in deze
tijden van economische crisis, vind ik niet echt geloofwaardig. Wij, vrouwen,
kunnen veel, maar dit is toch wel een tikkeltje irrealistisch en vooral zeer
onbezonnen en zo zijn wij toch niet, hé. Misschien precies omdat wij zo goed nadenken voor we doen, dat er minder vrouwelijke 'durvers' zijn die een eigen zaak beginnen. Annemie Neyts, toen ze minister van buitenlandse handel was, deed wel moeite om vrouwelijke ondernemers mee te krijgen op handelsmissies, maar dat was geen makkelijke zaak. Naar aanleiding van de internationale vrouwendag kwamen er artikels in de kranten over het aandeel vrouwelijke ondernemers dat al sinds 2004 stagneert, en de noodzaak om promotie te maken voor het beroep van zelfstandige naar vrouwen toe, maar ook de roep om ondersteunende maatregelen die deze keuze voor vrouwen evidenter zou kunnen maken. Of dat betekent dat déze serie die promotietaak kan vervullen, hmm, dat is voor mij geen uitgemaakte zaak.
Soit, een geluk
dat ik kon genieten van mijn eigen ijsje, want crème de la créme heeft me toch
niet zo gesmaakt maar een eerste aflevering is een opwarmertje, dus we zullen
zien of ze nog een smakelijker crèmeke kunnen presenteren in de komende
afleveringen.
08-01-2013 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
De "STOEMP VAN 't JOÊR"
werd gekozen door chef en uittredend Brusseleir van 't Joêr
Albert Verdeyen uit ONS Stoemp-recepten forum "GEEF EENS EEN STOEMP", en klaargemaakt door de jonge koks van de Brusselse school voor horeca en voeding Elishout (waarvan Albert Verdeyen ook peter is).
De wedstrijd liep o.a. dankzij de steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Op 26 november 2012, niet toevallig als uitloper van de Week van de Smaak, en niet toevallig met een knipoog naar de Brusseleir van 't Joêr, kiest 'uittredend' Brusseleir van 't Joêr Albert Verdeyen de Stoemp van 't Joêr, en de 2 runners-up ontvangen de Brussel Beker Guy Vanhengel. Het werd een stoemp genaamd "half-en-half" - de naam is alvast zééér Brussels, en geeft een knipoog naar het befaamde drankje (half witte wijn half champagne) dat in café Cirio faam verwierf (mede doordat het het lievelingsdrankje van Jacques Brel was). Bon wàt is er dan half-en-half aan deze 'stoemp van 't joêr'? Zit er wijn in? Welnee. "De half-en-half stoemp bevat voor de helft gewone aardappelen en voor de helft de meer exotische zoete patatten of 'sweet potatoes'," verklaart Winnares Annelies De Pauw uit het Vlaams-Brabantse Opwijk, "daardoor is hij zowel te eten bij heel gewone Belgische kost als bij meer zuiderse of oosterse gerechten, bijvoorbeeld voor wie niet dol is op rijst". Annelies is ook nog eens een blogster van ons forum!
Als tweede en derde werd een stoemp met patisson (kardinaalsmutspompoen, vergeten groente) en een "Amerikaanse" stoemp met gekarameliseerde ui en stukjes rosbief gekozen.
Het zijn respectievelijk Josi Peeters (Waasmunster) en Monique De Boeck (Willebroek) die deze recepten indienden.
Vanwaar een "Stoemp van 't Joêr" ?
Uittredend Brusseleir van 't Joêr Albert Verdeyen, tweevoudig auteur van een stoempkookboek, ziet dat mensen steeds creatiever omgaan met stoemp. Hij kreeg al ettelijke reacties op zijn boeken en ziet dat mensen oude thuis-recpeten opfrissen onder invloed van nieuwe culinaire modes, dat ze opnieuw bij familieleden te rade gaan voor dat oude recept uit hun jeugd, allez, dat stoemp "in" is. Het aantal mogelijkheden voor een goede stoemp is dus quasi on-uit-puttelijk, meent hij. Dus waarom de inspiratie van de thuiskok niet prikkelen door een 'Stoemp' van 't Joêr' in het leven te roepen?
Albert Verdeyen werd geïnspireerd door de blog "De Vrije Smaak" van de Socioculturele Liberale Vrouwen, om een oproep te doen voor 'nieuwe' stoemprecepten.
Tiens, zou hij misschien aan een derde boek stoemprecepten werken?
En mogen we volgend jaar een nieuwe "stoemp van 't joêr' verwachten?
De mogelijkheid bestaat ...
Wablief? Hét thuis-recept (enquete van Week van de Smaak) zou Witloof-in-den-oven zijn?
Niét in Brussel! Wij gaan voor STOEMP, non peut-être!
Het perfecte huwelijk tussen de Brusseleir van 't Joêr en Brusselicious werd gevonden in de vorm van de Stoemp van 't Joêr!
JA! Jullie vroegen of er nog steeds recepten mogen toegevoegd worden op het Stoemp-forum? Natuurlijk.
27-11-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Aviva's Blog Tags:stoemp,Verdeyen,Albert Verdeyen,Brusselicious,half en half, Guy Vanhengel
Zeg nooit
zomaar "stoemper" tegen de pureerstaaf van Tupperware. En
helemaal minachtende blikken krijg je als je vraagt (zoals ik in mijn
naïviteit) of een pureerstaaf een mixer is? Want dat dacht ik bij het
lezen van het woord pureerstaaf dat het een staafmixer was. Oeps!
Nee dus: de pureerstaaf is NIET electrisch, hoort thuis in de
categorie 'keukenhulpjes" en kan "geschikt" worden in
het boeket van houten lepel, schaar, pollepel, schuimspaan en
klopper dat de meeste van ons normale stervelingen in een
kapotte vaas op het keukenaanrecht hebben staan.
Ik
geef toe: ik ben geen Tupperware-ingewijde. Een politieke 'tupperware
party' dat is me vertrouwd. En ja, natùùrlijk ben ik wel eens naar
een "echte" geweest, als een vriendin of collega die
inrichtte. Maar op zo'n soireetje ben ik dan altijd diegene die een
lachstuip en metafysiche fantasiën krijgt als de
demonstratrice aankondigt dat we nu de "ruimtekommen"
zullen testen. Ze bedoelt dan ruimtebespàrende kommen, maar ze heten
wel degelijk ruimtekommen. Gewèldig. Maar ik bespaar al ZOveel ruimte,omdat ik mijn keuken heb laten uitbreken en ombouwen tot een dressing.
Voor het kleine ergonomische kookhoekje heb ik echt geen
ruimtekommen nodig :) Heb ik dan wél de tupperware pureerstaaf
nodig? Tsja, waarom niet! Want ik ben wél dol op een lekkere
Brusselse stoemp. En tenslotte is die altijd snel en simpel klaar te
maken, zelfs op mijn minimalistische kookeilandje dat bestaat uit
niet veel meer dan een microwave op een rijdend keukenblok. Maar
goed, nu de test. De reclame belooft: Stoemp
in een oogwenk!. En ja, natuurlijk is dat waar. Huh, dat is
natuurlijk altijd en voor iedere stoemp waar, ik kan me zo
voorstellen dat, zelfs met een ONhandige stoemper het ook in een
oogwenk zou gaan, want moeilijk is het bepaald niet. Een ander
aspect dat aangeprezen wordt, lijkt me belangrijker, in deze stoemper
zouden minder geplette groenten en aardappelen 'blijven hangen', je
zou er dus niet zo knoerhard mee op de rand van de kom moeten tikken
om het net gestampte deel weer te doen 'lossen'. Inderdaad, dit is
waar. Al moet ik zeggen dat ik daar met mijn oude stamper ook niet
echt last van had, ik bleef gewoon DOORgaan met stampen en dan viel
op den duur het reeds geprakte deel vanzelf wel door de wetten van de
zwaartekracht weer in de kom.
De
extra lange staaf ligt heel goed in de hand en laat toe tot op de
bodem van het recipiënt te gaan. De rooster is ovaal, om
probleemloos in de randen van potten en pannen geraken en is voorzien
van een groot aantal gaten met scherpe randen om gemakkelijker de
voedingswaren te pletten. Mijn lekker ouderwetse metalen stoemper
ziet er veel echter uit, echt wat je met het gezellige, warme
en troostende van ouderwetse stoemp associeert, MAAR ik geef het toe,
zijn mooie metalen krullen worden wel begrensd door een rechthoekige
vorm die wel eens onzacht in aanraking komt met de randen van de kom
waarin ik hem als een ijzeren en gedraaide vijzel hanteer. Absoluut
wààr dat je dit met de pureerstaaf van Tupperware niet voorhebt.
Dus toch wel een leuk hebbedingetje. Al ben ik zelf nog altijd op
zoek naar zo'n stoemper als mijn grootmoeder had: eentje die er
uitziet als een oud strijkijzer. Als je dié ooit ergens tegenkomt
mag je 'm voor me meebrengen. Ik draai dan wel een haak in mijn
rijdend mini-kookeilandje en hang 'm eraan. Want nee, die
ruimtekommen ga ik niét testen.
24-11-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
Lancering grote STOEMPwedstrijd 'Geef eens een stoemp'
Het is er [slecht] weer voor. Nu de bbq's op stal blijven, de
terrasstoelen nat , de zomerfestivals modderig... Hebben we misschien wel
evenveel zin in een troostende 'stoemp' als in een vrolijk ijsje. Dus
kunnen we net zo goed NU al het startschot geven voor de grote,
allesomvattende, ultieme en über-brusselse STOEMPWEDSTRIJD 'Geef eens een
stoemp'.
Organisatoren van dienst zijn de socioculturele Liberale Vrouwen, die
hiermee een bijdrage willen leveren aan Brusselicious Jaar van de
Gastronomie. Zij lanceren een nationale oproep om massaal stoemprecepten
in te sturen, uit te wisselen, te becommentariëren en aan te vullen, in
het kader van culinair erfgoed. Zij haalden Albert Verdeyen aan boord,
reeds tweevoudig auteur van een stoempkookboek, om de recepten de
beoordelen en er winnaars uit te kiezen op 26 november. Wie weet wil hij JOUW recept wel eens gebruiken ook!
Recepten insturen vanaf NU dus alhier op onze blog www.bloggen.be/devrijesmaak IN DE RECHTERKOLOM HIERNAAST
De wedstrijd loopt o.a. dankzij de steun van het Brussels Hoofdstelijk Gewest
18-07-2012 om 00:00
geschreven door week van de vrije smaak
We verzamelen "de" smaak van het jaar voor ijscreem. Misschien kun JIJ het alomtegenwoordige speculoos-ijs onttronen... Doe hier mee met je recept of smaakidee en win mooie prijzen!
Iedereen is stilaan mee in dit verhaal, BV's net zo goed
Decadent en hip!
Op 10 februari gaat Dagen Zonder Vlees 2016 van start!
Het is er [slecht] weer voor. Nu de bbq's op stal blijven, de
terrasstoelen nat , de zomerfestivals modderig... Hebben we misschien wel
evenveel zin in een troostende 'stoemp' als in een vrolijk ijsje. 
