In België is de hotdog pas populair geworden na de Expo ’58, die nog wel andere vernieuwingen in onze contreien introduceerde. Cola, soep uit pakskes en bier uit blik, om er maar enkele te noemen.
Hij werd vooral een fenomeen in stations, later ook op markten en foren. Het was fastfood nog voor we ooit van die term gehoord hadden. We pasten hem aan aan onze Belgische smaak. Zuurkool en mosterd waren normaal, met ketchup werd hier enigszins scheef bekeken. En het moest in een krokant krakend broodje, niet in een malse sandwich. (Ik spreek met opzet niet van een ‘knapperig’ broodje, een te Hollands woord in dit geval dat niet hetzelfde weergeeft, tja knapperig wat IS dat eigenlijk? Is het een geluid, gaat het over breken?).
De Belgische stations werden verbouwd, velen kregen er een soort mini-shoppingcentrum bij, en ketens verdrongen het ouderwetse maar joviale hotdogkraam. Trouwens, is het je ooit opgevallen dat ieder vroeger hotdogkraam een vrouwelijke en niet zo jonge uitbaatster had? Altijd was het een soort mie-karikolle, een mie-dog dan. Een volksfiguur in plaats van een cateringbediende. Iemand bij wie je een goedkope snelle hap kocht, maar voor die luttele centen ook de kwinkslag en de moederlijkheid leverde die in de grauwe stationsomgeving een warm plekje creëerde.
Nu staan er in de stations blitse nieuwe hotdogkramen, helemaal gepimpt met een Amerikaanse “look and feel” (veel rood en blauw en sterren en strepen) .
Maar helaas ook met wakke broodjes (wak betekent mals maar niet lekker) en zonder gemoedelijke mie-karikolle-madam. Het zijn nu eerder frisse jongens met een Noordnederlands accent of frisse meisjes met een Noordafrikaans accent, maar beiden zonder een babbel.

Toch is er iets aan het gebeuren in de doggie-wereld! Een nieuw fenomeen aan het firmament. In hartje Brussel opende onlangs Hopdog. In een winkelstraat waar verder een sjieke bakker zit die een grote omzet in makarons draait. Hopdog heeft zoals een hotdogkraam een bestelraam aan de straatkant, maar je kan er ook binnenlopen voor een broodjeszaak-gevoel.
Een één ding hebben ze alvast begrepen: het broodje is in België belangrijk! Bij Hopdog kan de dog dan ook een jasje krijgen van uiteenlopende broodvariëteiten. Gaande van malse sandwich (niet 'wak' in dit geval) tot zacht fitnessbroodje, krakend wit of bruin broodje en zelfs meergranenbroodje. Yeah! Eindelijk!
Hier leren we dat de kwaliteitsdog eigenlijk kip is, jawel kippenworst levert de smakelijke en sappigste worst. Maar ook vegetariërs kunnen hier terecht voor een soja-dog.
En dàn kom je er achter dat ook de hondenwereld vol verscheurende keuzes zit. De klassieke dog of de spicy? De organic of de veggie? De crispy barbecue of de sweet honey? De 'healthy' met groenscheuten of de 'country' met pesto? Wie zijn weg verliest in deze veelheid, kan zich ook door de vriendelijke uitbaters (wél een leuke babbel) laten verleiden tot de hotdog van van maand, die zoals de naam aangeeft maandelijks wisselt en 'seizoensproducten' toevoegt aan de dog. Misschien toch een kansje om hier de zuurkool die de belg associeert met hotdogs binnen te smokkelen? Behalve mosterd en ketchup bieden ze bij Hopdog ook artisanale sausen. De meeste dogs zijn er in grote of kleine versie, en er wordt ook nog bij verteld hoeveel calorieën er in je snelle hap zitten. Voor wie daardoor niet uit het lood geslagen wordt is er ook nog keuze aan dessert namelijk ijs, wafeltjes of cake. De goedkoopste dog heb je voor 1,95 en de duurste voor 3,85 euro.
Leuke formule! Als het aanslaat willen deze boys meer vestigingen open. Ik heb voor hen een tip: neem de Belgische stations over!

Hopdog, Kleerkopersstraat 21, 1000 Brussel, vlakbij het Muntplein www.hopdog.be

19-11-2011 om 00:00 geschreven door week van de vrije smaak