Het heeft vannacht eindelijk eens flink geregend en de temperaturen zijn een beetje gedaald.  Je kan weer ademen.

Onze laatste uitstap in Tsjechië gaat naar Dobříš en Orlík.  In Dobříš volgen we een rondleiding in het kasteel, niet echt onze stijl.  Het kasteel uit 1765 werd in 1942 gevorderd door de nazi’s en werd toen gebruikt als residentie voor de Duitse Reichsprotektor.  Later werd het genationaliseerd door de communisten.  Na 1989 werd het kasteel aan de oorspronkelijke eigenaars teruggegeven.

                                       

Onderweg naar Orlík, een dorp met 343 inwoners en…. uiteraard een kasteel. 

   

We sluiten onze dag af met een heerlijk etentje bij Eda en Erhan. 

Onze laatste zondag in Praag is er eentje van lui zijn en genieten.

We gaan vandaag nog een dagje genieten samen met onze getuigen, Turkse en Tsjechische vrienden.  We hebben een boot gehuurd die met ons de meanders van de Moldau gaat varen.  We zagen dit stukje Tsjechië onlangs in Vlaanderen Vakantieland en hadden toen direct zoiets van dat moeten we nog zien voor we huiswaarts moeten keren.

Onze boottocht vertrekt in Davle, zo een 25 km buiten Praag.  Onze schipper die de bijnaam Georgio (Armani) heeft mag er best wel zijn.  Het is niet omdat ik nu een getrouwde vrouw ben dat ik niet meer naar mooie mannen zou mogen kijken, niet?

Met z’n tienen de boot op.  Het is snikheet, maar door het windje op het water heb je daar iets minder last van.  Wat we al meer dan anderhalf jaar weten wordt nog maar eens bevestigd, Tsjechië is een prachtig land.

         

                                                                             

In Slapy moeten we door een sluis die ons in een paar minuten 22 meter hoger brengt.  Toch wel een speciale ervaring, het geeft een beetje kriebels in je buik.

                  

Heel plots is het vakantiegevoel weg wanneer de schipper begint te roepen en de boot in één klap in zijn achteruit zet.  We zijn met teveel op het voordek gaan zitten en de boot begint zijn neus in het water te steken en we maken water.  Wat in een paar seconden door mijn hoofd flitst kan ik moeilijk beschrijven.  Het gaat van “mijn god, we zijn aan het zinken”, “gelukkig heeft Ali een reddingsvest aan” “kan iedereen wel zwemmen?” “zullen we dit overleven?” tot “dit heb ik mijn vrienden aangedaan”.  Erhan kruipt op handen en voeten naar het achterdek en de boot zet zich opnieuw plat op de rivier en het water stroomt uit onze boot.  Het bloed is uit mijn aderen verdwenen, mijn hart dreigt uit mijn borst te springen, het wenen staat me nader dan het lachen, ik heb het gevoel dat ik moet kotsen.  Pas na enkele minuten kan ik opnieuw normaal ademen en we kunnen weer met z’n allen genieten.  We genieten wel, maar zijn toch een stuk voorzichtiger nu.

                               

Na onze boottocht worden we allerhartelijkst ontvangen door de familie Deswarte in Villa Gineta (zie zondag 23 mei).  Zij bakten voor ons Tsjechische trouwkoekjes (geluksbrengers) en een lekkere kwarktaart.  Dank je wel Philippe en familie!!!!!

                                         

’s Avonds babbelen we met z’n allen, bij een lekker etentje, nog wat na over de voorbije 2 dagen.  Het was heerlijk, mooi, fantastisch, zalig!

Vandaag is het de dag waar we samen zoveel maanden hebben naar uitgekeken.  Tegen onze verwachtingen in zijn we helemaal niet zenuwachtig, maar wat niet is kan natuurlijk nog komen.

En ja hoor, wanneer Simona iets te lang doet over mijn make-up, dan komen de zenuwen.  Ik heb welgeteld 5 minuten om mijn kleed, juwelen en schoenen aan te trekken.  Diep ademhalen en niet teveel nadenken en het lukt wel.  Eens ik mezelf gezien heb in de spiegel en een goedkeurende blik krijg van mijn maatje gaan de zenuwen even snel weer weg als ze gekomen zijn.  We staan verstomd van onszelf dat we zo rustig zijn vandaag.

Heel veel mensen wuiven naar ons wanneer ze onze oldtimer Škoda zien langsrijden.  Sommigen roepen zelfs ‘congratulations’, sommigen vragen of ze een foto van ons mogen nemen.  Waw, zoveel meeleven van mensen die we totaal niet kennen, hadden we nooit verwacht, het ontroert.

De priester die we gekozen hebben vertelt een mooi verhaal over de weg die we samen hebben afgelegd.  Daarna leest hij de Tsjechische trouwgeloften voor en die zijn veel mooier dan de Belgische.  Gelukkig is er een Nederlandstalige tolk die het ons netjes voorzegt.  Heel aangrijpend.

We hebben zelf ook trouwgeloften geschreven en die kunnen we zonder één traan te verpinken aan mekaar voorlezen.  Wie had dat van ons gedacht?

De hele dag verloopt als in een sprookje.  Dit is de mooiste verjaardag uit mijn hele leven.  

Bedankt aan iedereen die ons een kaartje, een sms’je of een mailtje stuurde om ons te feliciteren.

Nog 1 keer slapen!!!!!  Laat ons hopen dat het lukt.

Camille werkt vandaag zijn laatste dag in Praag.  Het voelt heel raar wanneer ik hem voor de laatste keer uitwuif.  Hopelijk valt het afscheid van zijn collega’s hem niet te zwaar.

Op het eiland Kampa, het “Venetië van Praag“, zagen we een tijdje geleden honderden hangsloten aan een traliewerk.  Na een beetje navraag kwamen we te weten dat koppels deze hangsloten er hangen om hun liefde voor eeuwig te versleutelen, daarna gooien ze de sleutels in de Moldau.  Dit zou geluk brengen.

                            

Echt bijgelovig zijn we niet, maar we vinden het een leuk idee om onze liefde voor eeuwig met Praag te verbinden.  Dus zijn we deze week op zoek gegaan naar een hangslot dat bij ons past en vandaag trekken we naar Kampa.  En zie daar, onze geluksbrenger hangt er.  Hopelijk waagt niemand het ooit hem er af te halen.

     

We wandelen naar huis over de Karelsbrug.  Ik denk terug aan wat ik één van de eerste dagen in ons dagboek schreef :

Op de Karelsbrug krijg ik het moeilijk.  De zon schijnt over de Moldau en over Praag, een prachtzicht.  Dit wordt voor 1 jaar onze nieuwe thuis.  Een dubbel gevoel overspoelt me, enerzijds blij dat we naar hier komen wonen, anderzijds weemoedig want we laten toch heel wat achter.  Ik pink een paar traantjes weg.

Weemoed overspoelt ons beiden, we hebben hier zo graag gewoond.  Dicht tegen mekaar aan pinken we een paar traantjes weg.  Gelukkig is het zonnebrillenweer vandaag.

Gisteren afscheid genomen van Tracey en Helen.  Vandaag afscheid genomen van Delwyn.  Het zijn moeilijke dagen vol emoties.

Nog 7 keer slapen!!!!!

Er zitten vandaag veel mailtjes in mijn mailbox om ons er aan te herinneren.  Er zitten zelfs al wenskaarten in de bus.  Hoe lief!!!! Bedankt aan iedereen die gedurende de voorbije maanden met ons hebben meegeleefd naar ons huwelijk.  Het kwam soms uit onverwachte hoek, soms iets minder uit verwachte hoek.

Deze namiddag komt Simona, zij zal mij volgende week opmaken, vandaag komt ze eerst kennismaken en een beetje uitproberen hoe ze dat volgende week best zal doen.  Ik wil liefst een natuurlijke look, niet te overdreven.

Ik voel me als een prinses.  Het resultaat mag er zijn.  Enkel die lippenstift, daar gaan we een oplossing moeten voor zoeken.  Ik probeer het uit wanneer Camille thuiskomt.  Mijn god, wat een afdruk laat ik achter op zijn kaak!!!!  Heeft iemand tips?

Twee en een halve dag aan Patricia de mooiste plekjes van Praag getoond.  Ik ben altijd blij wanneer ik zie dat onze gasten genieten, het was nu niet anders.

Farewell party ten huize Erhan, de goede ziel laat ons zijn appartement gebruiken omdat hij een tuin heeft en wij niet.

We genieten van al de lieve woorden van de collega’s van Camille.  Ik wist wel dat de meesten heel graag met hem gewerkt hebben, maar het eens luidop horen doet toch nog meer deugd.  Ik fier op mijn maatje.

Om 1 uur gaat de bel.  De security staat voor de deur.  We maken blijkbaar teveel lawaai en krijgen te horen dat ze de politie zullen bellen als dit zo verdergaat.  Spijtig genoeg is dit voor velen het teken om naar huis te gaan.  We zetten onze party binnen verder met de anciens en proberen zo stil mogelijk te zijn.  Niet gemakkelijk.

Het was lang geleden, maar naar oude traditie sluiten Camille en ik nog eens de deuren.  Het was een geweldige avond.  De nacht zal kort zijn want morgen krijgen we bezoek uit België en moeten we tamelijk vroeg uit de veren.

In de meeste Tsjechische dorpjes hebben ze een iet of wat rare manier van communiceren.  Wanneer er iets te melden valt aan het ganse dorp wordt dat door luidsprekers omgeroepen.  

                                                          Ik stel het me voor in Ressegem.....

“Het praatcafé van Mieke en Etienne zal vandaag uitzonderlijk gesloten zijn, de drank is op“
of

“Anne gaat vandaag niet lopen, ze heeft geen goesting“

Een blog is iets heel interessants, je komt er veel te weten over..... jullie die hem lezen.

De meeste ‘bezoekers‘ komen op dinsdag : 18,9 %.  Op een zaterdag is dit slechts 8,4%.

De dagelijkse piek ligt tussen 10 en 12 uur : 8,1%, om dan nog eens een sprongetje te maken rond 17 uur : 7,5%.  ‘s Nachts krijgen we niet zoveel bezoek : 0,2%

Conclusie :

De meesten onder jullie lezen onze blog op het werk, foei, foei, weet jullie baas dat? 
Sommigen lezen onze blog wanneer ze thuiskomen, jullie vertellen toch niet aan vrouwlief dat jullie nog iets belangrijks moeten doen voor het werk, terwijl zij aan de kookpot staat te zweten?

Blijkbaar zijn er enkele slechtslapers onder jullie, ik leef met jullie mee, ik ken het probleem.

Alle gekheid op een stokje, ik ben blij dat jullie onze blog lezen, waar of wanneer dat kan me niet schelen.

Het lopen wil niet zo goed vlotten deze morgen, mijn benen lijken wel lood.  Na 20 minuten geef ik er de brui aan en ga op een bankje zitten in het park.  Genieten van de natuur, het zonnetje en de vogeltjes die fluiten, het mag ook eens.  Weemoed grijpt me naar de keel.  Hoeveel dagen kan ik nog op dit bankje komen zitten?  Ik wil ze niet tellen, zo lijkt het of ons Praag avontuur langer zal duren dan het in werkelijkheid nog is.  

Deze namiddag komt de verhuisfirma een kijkje nemen wat ze over een paar weken allemaal moeten meenemen.  Ik wil er nog niet aan denken, maar ik word er nu stilaan toe gedwongen.

Vervolg van onze uitstap.

In Cheb staan in een hoekje van het marktplein enkele middeleeuwse vakwerkhuizen van Duits-Joodse kooplieden.

        

   

Het stadje Loket ligt in een rotsige bocht van de rivier de Ohře.  Het dorp heeft een schilderachtig marktplein en een robuust kasteel uit de 14° eeuw.  

Goethe kwam vaak in dit stadje en had er in 1823 zijn laaste afspraak met zijn grote liefde van zijn oude dagen.  Hij was 74 en zij 19 toen hij haar ten huwelijk vroeg.  Zij weigerde en bleef vrijgezel tot haar dood, ze werd 93.

 



       

We trekken naar West-Bohemen, op de kaart ligt dit deel van Tsjechië links van Praag en grenst aan Duitsland.

In Plzeň werd het eerste ‘pilsje‘, Pilsner Urquell, gebrouwen.  De toegangspoort van de brouwerij heeft de vorm van een triomfboog, die in 1892 werd opgericht ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van het eerste pilsje.

                    

Mariánské Láznĕ is een bekend kuuroord met een 40-tal koudwaterbronnen.  Eén van de meest opvallende bouwwerken is de kolonáda uit 1889.

   

Tijdens onze wandeling door het stadje kunnen we ons onszelf zo inbeelden in Sissi stijl.  

             

In Láznĕ Kynžvart, een kuuroord voor kinderen, bezoeken we het paleis van Klemens von Metternich, in de jaren 1800 kanselier van Oostenrijk.  De tuinen zijn mooier dan het kasteel.

   

Niets nieuws onder de zon die de thermometer vandaag doet stijgen tot 31°.  Vorige week woensdag haalden we dezelfde cijfers, maar ze stonden in omgekeerde volgorde, het was toen amper 13°.

Geen paniek!  De beelden over overstromingen die jullie gisteren zagen in het nieuws gingen over Polen en Slowakije.  Hier (gelukkig) niets aan de hand.  Sedert vorige vrijdag heeft de zon zich opnieuw laten zien.  Gevolg : Camille een rood hoofd en ik rode schouders.

Vorige vrijdag zat dit in de bus.

               

Blijkt dat je de bolletjes ook hier met een rood potlood moet kleuren, anders is je stem ongeldig.  Bij onze verhuis heb ik er uiteraard niet aan gedacht om dat mee te slepen naar hier.  Dus deze morgen ben ik, als brave burger, kleurpotloden gaan zoeken.  Het hele set heeft me gelukkig maar 29,90 kronen (€ 1,20) gekost.  En nu snel, snel naar de post of de kiesbrieven zijn te laat in België en wie weet welke zware straffen daar zullen op staan?