Het lopen wil niet zo goed vlotten deze morgen, mijn benen lijken wel lood.  Na 20 minuten geef ik er de brui aan en ga op een bankje zitten in het park.  Genieten van de natuur, het zonnetje en de vogeltjes die fluiten, het mag ook eens.  Weemoed grijpt me naar de keel.  Hoeveel dagen kan ik nog op dit bankje komen zitten?  Ik wil ze niet tellen, zo lijkt het of ons Praag avontuur langer zal duren dan het in werkelijkheid nog is.  

Deze namiddag komt de verhuisfirma een kijkje nemen wat ze over een paar weken allemaal moeten meenemen.  Ik wil er nog niet aan denken, maar ik word er nu stilaan toe gedwongen.

Vervolg van onze uitstap.

In Cheb staan in een hoekje van het marktplein enkele middeleeuwse vakwerkhuizen van Duits-Joodse kooplieden.

        

   

Het stadje Loket ligt in een rotsige bocht van de rivier de Ohře.  Het dorp heeft een schilderachtig marktplein en een robuust kasteel uit de 14° eeuw.  

Goethe kwam vaak in dit stadje en had er in 1823 zijn laaste afspraak met zijn grote liefde van zijn oude dagen.  Hij was 74 en zij 19 toen hij haar ten huwelijk vroeg.  Zij weigerde en bleef vrijgezel tot haar dood, ze werd 93.

 



       

We trekken naar West-Bohemen, op de kaart ligt dit deel van Tsjechië links van Praag en grenst aan Duitsland.

In Plzeň werd het eerste ‘pilsje‘, Pilsner Urquell, gebrouwen.  De toegangspoort van de brouwerij heeft de vorm van een triomfboog, die in 1892 werd opgericht ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van het eerste pilsje.

                    

Mariánské Láznĕ is een bekend kuuroord met een 40-tal koudwaterbronnen.  Eén van de meest opvallende bouwwerken is de kolonáda uit 1889.

   

Tijdens onze wandeling door het stadje kunnen we ons onszelf zo inbeelden in Sissi stijl.  

             

In Láznĕ Kynžvart, een kuuroord voor kinderen, bezoeken we het paleis van Klemens von Metternich, in de jaren 1800 kanselier van Oostenrijk.  De tuinen zijn mooier dan het kasteel.

   

Niets nieuws onder de zon die de thermometer vandaag doet stijgen tot 31°.  Vorige week woensdag haalden we dezelfde cijfers, maar ze stonden in omgekeerde volgorde, het was toen amper 13°.

Geen paniek!  De beelden over overstromingen die jullie gisteren zagen in het nieuws gingen over Polen en Slowakije.  Hier (gelukkig) niets aan de hand.  Sedert vorige vrijdag heeft de zon zich opnieuw laten zien.  Gevolg : Camille een rood hoofd en ik rode schouders.

Vorige vrijdag zat dit in de bus.

               

Blijkt dat je de bolletjes ook hier met een rood potlood moet kleuren, anders is je stem ongeldig.  Bij onze verhuis heb ik er uiteraard niet aan gedacht om dat mee te slepen naar hier.  Dus deze morgen ben ik, als brave burger, kleurpotloden gaan zoeken.  Het hele set heeft me gelukkig maar 29,90 kronen (€ 1,20) gekost.  En nu snel, snel naar de post of de kiesbrieven zijn te laat in België en wie weet welke zware straffen daar zullen op staan?

In 1895 werd aan de noordelijke oever van de Moldau een slachthuis gebouwd om het illegale slachten binnen de stad tegen te gaan.  In 1983 werd dit slachthuis gesloten wegens iet of wat verouderd.  Twee jaar later werd op deze plaats Pražská tržnice geopend, de grootste openluchtmarkt van Praag.  De sfeer en de marktkramers in de honderden stalletjes doen ons denken aan een markt in Azië, maar dan zonder de specifieke exotische geurtjes.  Alles kan je hier vinden, van plastic schoenen over fake Lacoste t-shirts, tot nep Louis Vuitton handtassen, Europees en Aziatisch eten.  Wat ons vooral opvalt zijn de boksijzers, messen, tasers, matrakken, traangas en revolvers die gewoon open en bloot uitgestald liggen en dus vrij te koop zijn.  De kanonnen die we er volgens één van onze reisgidsen zouden kunnen kopen zijn vandaag uitverkocht.

                  Toegangspoort van het vroegere slachthuis

Daarna nog een flinke wandeling langs de Moldau die voor enkele dagen is omgedoopt tot een openluchtmuseum “Kunst in en naast de Vltava“.



              

                             



              

                             

Gisteren en vandaag samen met Marga, dochter Eva en kleindochter Fientje door Praag gewandeld.  Zelfs na anderhalf jaar is het nog altijd genieten van de pracht die onze stad te bieden heeft.

De verhuisfirma heeft ons gecontacteerd.  Wanneer willen we verhuizen en wat willen we verhuizen?  Wanneer, dat staat vast.  Zaterdag 10 juli keren we terug naar België.  Wat, daar zal ik eens een lijstje van gaan opmaken zie.  Een tof werkje.

Ons vertrek komt angstwekkend dichterbij.  In ons hart willen we hier nog blijven, maar mooie liedjes kunnen niet blijven duren.

Aangezien het gisteren een eerder koude dag was draaide ik in de namiddag de radiator in de living open om tegen ’s avonds toch een beetje warmte in huis te hebben.  De vloerverwarming opzetten vond ik iets overdreven, zo erg was het nu ook weer niet, ik wilde het een beetje gezelliger maken tegen dat Camille thuis kwam.  Niets warmte, de radiator bleef koud.  Ik stuurde een mailtje naar de ‘recepce’ om te laten weten dat de radiator het niet deed.  ’s Avonds kreeg ik als antwoord “Wacht aub tot morgen, indien de verwarming het dan nog niet doet laat het ons dan weten, dan sturen we onze technieker”.  Zo kunnen we bezig blijven.  Indien onze technieker er gisteren niet naar gekeken heeft zal de verwarming het vandaag ook wel niet doen.  

Dus deze morgen een mail terug om te laten weten dat de verwarming het uiteraard niet doet.  Niet dat het nu nog nodig is want het is ondertussen een stuk warmer geworden buiten.  Krijg ik een mail terug “Wij weten nu hoe het komt dat jullie verwarming het niet doet. De verwarming werd uitgezet in alle appartementen omdat het ‘verwarmingsseizoen’ voorbij is”. 
Weer iets bijgeleerd, hier bestaat een verwarmingsseizoen en een niet-verwarmingsseizoen.  Indien het tijdens het niet-verwarmingsseizoen eens lekker koud wordt moet je je maar aan elkaar verwarmen.  Best leuk, maar spijtig genoeg wonen de meeste mensen hier alleen.

Nog 30 dagen….

Hopelijk is het de 2^e juli beter weer dan vandaag, het is grijs en het miezert.

Vorig jaar in het paasweekend trokken we naar het Konopištĕkasteel, één van de grootste toeristische trekpleisters van Tsjechië.  Toen we op de parking arriveerden en de horden mensen zagen die richting kastaal trokken hebben wij rechtsomkeer gemaakt.  We komen wel eens terug als het geen feestdag is dachten we toen.

Vandaag geen feestdag en een stralende zon, dus richting Konopištĕ.  Op iets minder dan een kilometer van het kasteel staan we in de file, we geraken gewoon de parking niet op.  Dus vandaag weer geen bezoek aan het kasteel van Aartshertog Frans Ferdinand.  Hij krijgt nochtans al mijn sympathie aangezien hij, tegen de zin van het Habsburgse hof, een Boheemse - het was geen prinses - trouwde en hier de Weense slangenkuil kon ontvluchten. 
Dit kasteel zal voor in een ander leven zijn.

                                               

Dan naar het Jemníštĕ kasteel.  De eerste verhalen over het kasteel dateren uit 1381.  In 1754 werd het kasteel compleet vernield door een brand en werd er een nieuw kasteel gebouwd.  Tijdens de rondleiding leren we dat er zelfs tussen de adel ‘rangen en standen’ waren.  De hogere adel mocht bij een bezoek aan het kasteel bovenaan de trap staan, de lagere adel stond onderaan de trap wanneer de kasteelheer zijn intrede deed in zijn nederige stulpje. Misschien is dat nu nog wel zo, ik weet het niet, want wij begeven ons niet zo dikwijls in deze kringen.

               
 

In de tuin zien we voor het eerst in ons leven witte pauwen.  Wat een pracht van een verentapijt!  Het lijkt wel kant.

 

De weg naar Dobříš is bezaaid met prachtige natuur.  In de verte zien we een zwarte rookpluim.  Brand, brand…denken we.  Maar neen, het is een stoomtreintje dat een rookwolk uithoest om u tegen te zeggen.  Ik voel me plots minder schuldig dat wij op diesel rijden.

                                                                                            

       

                                                                

En kijk wie daar naar ons staat te kijken, Bambi.



In het kasteel van Dobříš is een show aan de gang over trouwboeketten.  Het kasteel is dus vandaag niet te bezoeken.  Veel geld betalen om trouwboeketten te gaan kijken, neen laat maar zitten.  Het mijne is gekozen en het zal het mooiste ter wereld zijn, vinden wij toch.

                            

We wonen hier vandaag anderhalf jaar.  De tijd gaat veel te snel.  Maar dit avontuur kunnen ze ons toch lekker nooit meer afpakken.

Heb je onlangs ook de reportages over Tsjechië gezien in Vlaanderen Vakantieland?  Een machtig mooi land, niet?  Ik heb contact opgenomen met één van de Vlaamse gezinnen die in het programma te zien waren.  De familie Deswarte, afkomstig uit Sint-Niklaas, runt hier sinds 2002 een B & B in Masečín, een klein dorp op 28 km van bij ons.

 
Onze tocht langs de Vltava (Moldau) is mooi en rustgevend.  

                              

                                                                                     
                

                                                 

In Štĕchovice gaan we richting Masečín.  Een wegje van iets meer dan een auto breed leidt ons naar het rustige, mooie dorpje.  Laat ons hopen dat we hier geen tegenligger tegenkomen.

In Villa Gineta worden we allerhartelijkst ontvangen.  Het is fijn nog eens Vlaams te kunnen spreken.  Deze B & B is zeker een aanrader als je eens naar Tsjechië op vakantie zou gaan.  Midden in de natuur, heel centraal gelegen en dicht bij Praag.  Je vindt meer over hen op www.villagineta.cz  Je kan er de stilte horen, eventjes denken we terug aan Ressegem.

                                                       

In Davle lijkt het wel of je jaaaaaren terugkeert in de tijd.

                                            

                Loket in het station

                                                                          

Wandeling door Botanická zahrada, een botanische tuin op een goeie 300 m van onze deur.

Vorig jaar stegen in deze week de temperaturen tot iets boven 30°.  Vandaag halen we net geen 20°.  Waar blijft die zomer toch?

Maar hoop doet leven, over een paar dagen zou het een stuk warmer worden.

In september ging Sky Europe failliet, een paar dagen voor Mieke en Etienne naar hier zouden vliegen.  En daar ging hun uitstap (en hun geld).  En net vandaag, nu zij opnieuw gepland hebben om naar hier te komen, horen we op de radio dat een aantal luchthavens gesloten wordt o.w.v. de aswolk van die verdomde vulkaan met zijn onuitspreekbare naam.  Zeg dat het niet waar is, het lijkt alsof er een vloek zit op hun bezoek aan Praag.  Spannend afwachten en naar de radio luisteren en op internet informatie zoeken is de boodschap.

Gelukkig wordt de luchthaven van Charleroi niet gesloten en kunnen ze eindelijk naar hier komen gevlogen.

Het is fijn nog eens samen te zijn en te kunnen bijkletsen.  Ook al gaat de rondleiding in de stad in vrij snel tempo, we genieten er met zijn allen van.

                                                     Kermis in Praag

   Mijn lief komt me aanmoedigen, waw, ik heb een supporter!!!!!

Zijn ze niet prachtig de Tsjechische fashion stores?

Geniet van jullie dagje verlof.  In Tsjechië is het werkdag vandaag, geen Rerum Fanfarum of andere feestelijkheden waar niemand nog van weet wat ze eigenlijk betekenen.