Roibin,

Wat was het heerlijk om jou te zien thuiskomen. Zoveel belevenissen rijker!

Zoveel ervaringen rijker...

Je zegt het niet met zoveel woorden, maar het zijn je verhalen die je verteld.

Ik zie aan je gezicht dat je straalt als je verteld, blij bent met alles wat die week Portugal je geboden heeft.

Je toont foto's, filmpjes, om ons te laten delen in je belevenissen...te laten zien wat je allemaal gezien hebt!

Ik ben je meme ontzettend dankbaar dat ze jou de kans gaf om ook te ontdekken....en dat je even de rust van een vakantie kon ervaren. Hoe graag jij je broers ook ziet...ik weet heel goed dat je soms nood hebt aan even tijd voor jezelf. Iedereen heeft die zo nu en dan nodig...gewoon om die batterijen terug op te laden...en ik merk dat de jouwe terug opgeladen zijn. Het zal er ongetwijfeld rustiger geweest zijn dan dat hier soms het geval is.

Ik kijk naar je gezicht, je ogen lachen, je geniet nog na van wat geweest is, en dat is mooi om te zien. In gedachten ben ik bij je geweest, maar ik heb je elke minuut gegund. 

Ranald,

Jij had een ongelooflijk spannende vakantie...steeds weg voor het toneel! Het was een behoorlijk vermoeiende week voor je, maar ik zag ook hoe je genoot.

Wat was dat spannend vrijdag! Voor het eerst in de schouwburg...dat alleen al was reden om behoorlijk zenuwachtig te zijn.

Bewust heb ik me dit keer niet één keer op de repetitie getoond...ik wilde me compleet laten verrassen...ik kende het verhaal wel, en ik wist dat het niet traditioneel gespeeld werd, maar voor de rest had ik er geen flauw idee van. Ik heb genoten ventje...van begin tot einde!

Ik vond het ongelooflijk knap wat jullie jongeren gepresteerd hadden! Jullie verdienden een daverend applaus...en dat hebben jullie gekregen!

Ik vond het een schitterend stuk...jullie waren één geheel...en ik was oprecht trots op je dat jij daar deel van uitmaakte!

Nu nog even...nog één weekend het beste van jullie zelf geven...en ik weet nu al dat ik het in mijn hart sluit als een prachtige herinnering!

Lieve Ranald...ik wens je in het weekend nog veel daverend applaus, geniet ervan!

Je verdiend het, samen met al je vrienden van het jongerentheater " De Wissel!"

Rowan,

Mijn kleine babbelkous...wat mis ik jou stemmetje in huis!

Het is altijd wennen als je thuis bent, en steeds weer wennen als je er een week niet bent!

Jij hebt gespeeld met Randall zoals jullie in tijden niet gespeeld hebben. Het leek wel alsof jullie een verloren tijd moesten inhalen.

Wat moest ik lachen toen jullie al de kussens uit de zetel gehaald hadden om een grot te bouwen!

Ik hoorde jullie schaterlachen daar helemaal verstopt onder de kussens.

Ik zag je geduldig naast je broertje lopen omdat je zo graag zou hebben dat hij net als jij zonder steunwieltjes kan fietsen.

Je aanmoedigende woordjes...je uitbundig roepen als het een paar meter lukte!

Je bezorgde helpen wanneer hij huilde...omdat hij gevallen was, of gewoon omdat hij bang was.

Jullie blije gezichtjes toen jullie de bloemetjes in de tuin ontdekten en ze enthousiast plukten...voor mama!

Ik had boos moeten zijn, maar ik kon het niet...ik heb ze dankbaar aanvaard en in een glaasje gezet!

Al hebben jullie toch moeten beloven om de rest van de bloemetjes te laten staan, zodat zij ook van het zonnetje konden genieten!

Je zwaaide maandagmorgen tot aan het eind van de straat, tot ik je helemaal niet meer zag! Verdrietig om het opnieuw afscheid nemen...maar eindeloos dankbaar om wat geweest was!

Tot vrijdag schat! Ik stuur je zoals elke avond een lieve zoen!

Randall,

Mijn klein groot ventje!

Wat was jij blij!

Gewoon je grote vriend, je grote broertje, meer moet dat voor jou niet zijn.

Je slaapt terug in zijn bedje...het maakt voor jou het gemis nu minder groot. Rowan zegt dat dat niet erg is...en dat is ook niet erg.

Ik geef jou een zoen, aai heel zachtjes over je hoofdje terwijl je ligt te slapen.

Ik ben zo ontzettend blij dat jullie er zijn, mooi op jullie eigen unieke manier!

De dagen gaan voorbij, en soms kijk ik verschrikt achterom...zoveel tijd al voorbij...en als ik voor me kijk...zie ik zoveel dat ik nog zou willen doen.

Maar " tijd " trekt zich van ons niks aan...ze gaat haar eigen gangetje...nooit een beetje sneller om er te komen...nooit trager omdat ze moe is...

Ik probeer haar soms in te halen...maar ze wint het altijd van mij!

Dus laat ik haar met rust...en doe voort...geniet van het nu!

Zoals jij onlangs zei Roibin " alles wat we beleeft hebben is geschiedenis!"

De voorbije vakantie heeft jullie leven opnieuw ingekleurd, is weer een stukje van jullie leven geworden...jullie eigen geschiedenis!

Lieve groet 

Jullie mama xxx