Vakantie!

Wat heb ik hier naar uitgekeken! Het waren drukke dagen, met hier en daar heel wat stress!

Jij , Roibin...

was de grote verrassing...hoewel men mij rond Pasen verteld had dat je waarschijnlijk een jaartje zou blijven hangen, en ik mezelf daar dan ook al had op voorbereid. Jij wist dat, en blij was je daar niet mee!

Je wilde zo graag volgend jaar meer tijd en praktijkuren met dieren hebben. Dat is wat  jij wilde...en kijk! Je bent geslaagd, men vond dat je getoond had dat je het kon, dat je bewezen had dat je in staat was dingen anders te doen. Met de hulp van de Gon, de inzet van de leerkrachten, en je inzet ben je erin geslaagd! Goed gedaan kerel! Ik ben trots op je!

Ranald,

Echt zorgen maak ik me niet om je schoolresultaten...en dat was terecht.

Eerder wil ik weten hoe je dat doet in de klas, in school...

Je voelt je goed in wat je doet, en dat merk ik dus ook in wat de leerkrachten mij vertellen!

Dat was voor mij belangrijk!

Vorig jaar had je het soms wat moeilijk in school, dit jaar heb je het schitterend gedaan!

Dikke pluim kerel! Doe zo voort...

Rowan,

Jij bent in school het kereltje dat ik thuis ken.

Blij, vrolijk, leergierig, lief en erg structuur gebonden!

Je houd niet van veel verandering , de dingen, de dagen moeten voor jou herkenbaar blijven!

Volgend jaar ga je naar het eerste leerjaar!

Je laat je vertrouwde kleuterklasje achter je!

Wat was ik ontroerd met de brief die ik kreeg van je juf, die bijna twee jaar met je meegegaan was op die weg.

Ze schreef je een brief, met woorden voor nu en voor later!

Het doet me beseffen hoe graag je er gezien bent.

De opvoedster die het voorbije jaar, jou van dichtbij begeleide is er volgend jaar niet meer bij.

In je steeds weer herhalen " Rowan zal M. niet missen" weet ik dat je dat net wel zal doen!

Maar dat is het leven, mensen komen en soms moeten ze gaan!

Met spijt in het hart, neem je dan afscheid...en weet je dat het leven verder gaat!

Daar ben jij nu nog een beetje te klein voor...maar ooit begrijp je dat ook!

Nu gaan we twee maanden genieten van jou hier dicht bij mij!

Randall,

Mijn kleintje...volgend jaar ga jij naar de derde kleuterklas!

Het laatste jaar dat jij een kleutertje zal zijn!

In het oudercontact kwam naar voor dat je een flinke kleuter bent, met je talenten en die dingen die wat moeilijker voor je zijn.

Je bent soms nog wat jong...alsof je soms echt nog geen zin hebt om groot te worden.

Ik vind dat niet erg, maar ik hou je ook niet klein...je mag groot worden op je eigen tempo, per slot van rekening heb je ooit in een recordtijd heel wat  ingehaald!

Geniet nu maar van je vakantie!

Speel maar met je broers, geniet van elkaars gezelschap!

Ik vind het super dat jullie allen het schooljaar in schoonheid hebben afgesloten!

Alleen jullie mama sloot het schooljaar af met een dubbel gevoel!

Voor de A modules ben ik geslaagd, maar voor de B module niet! Dat betekend dat ik niet met mijn vertrouwde klasgroep ( waar ik heel wat fijne momenten mee beleefde, en me goed tussen voelde) mee kan overstappen naar de volgende module. Dat vind ik spijtig, en er is ook het gevoel van ontgoocheling...vooral in mezelf! Maar ergens begrijp ik het wel. Het is ook zo verdraaid moeilijk om het Nederland met gebaren ( die jij Rowan, gebruikt ) steeds om te zetten in VGT. 

Hoewel het ergens nooit mijn intentie is om echt als tolk aan de slag te gaan...het is wel mijn intentie om jouw wereld Rowan zo goed mogelijk te kennen! Ik wil niet aan de zijlijn staan toekijken...ik wil deel uitmaken van jou wereld! Hoe kan ik ervoor zorgen dat jij een gelukkig kereltje bent en blijft...als ik niet begrijp wat jij me soms met je handen verteld? Hoe kan ik zeggen dat je trots mag zijn op wie je bent, dat je altijd jezelf mag zijn...als je thuis niet kan zijn wie je bent? Ik vergeet nooit hoe iemand je handen wegsloeg toen je nauwelijks 3 was, en iets vroeg. Ik vergeet jou vragende oogjes nooit, omdat je niet begreep wat je verkeerd deed.

Dat was het moment dat ik besefte dat die handen voor jou een manier waren om te praten, te begrijpen, dingen te delen...maar ook deel te zijn van...Vanaf toen ben ik altijd op zoek geweest om meer te weten, te begrijpen, niet door aan de kant te staan...maar er middenin!

Te falen, alle goede en positieve opmerkingen van de leerkrachten ten spijt...de tranen waren sterker dan mezelf!

Ik had willen zeggen " Het hoeft voor mij niet meer!" maar mijn gevoel verteld me dat ik spijt zal hebben...en dus heb ik besloten om mijn stages te doen...en die module? Ik doe ze opnieuw!

Ik weet dat ik het kan, ik weet waar mijn probleem zit...dus heb ik mijn tranen weggeveegd...en jullie zullen zien...de volgende keer ben ik geslaagd! Daar geloof ik in...oprecht!

Lieve groet

Jullie mama xxx