365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
28-05-2010
Ach wat ?
Hij staat er! Onze schommel en speeltoren!
Wat ben ik er blij mee, ik kijk uit naar je reactie Rowan. Je broertjes hebben er al op gespeeld, maar jij moest dinsdagmorgen al naar school, en dus heb je hem nog niet echt gezien. Maandag wist je wel dat de schommel er was, maar toen jij ging slapen was hij nog niet klaar.Ondertussen heb ik hem al voorzien van een laagje olie zodat jullie er nog lang kunnen van genieten!
Hoe vaak hebben we niet gezegd dat we zouden kijken voor een speeltoren met schommel? Steeds kwam er iets tussen, maar nu schat zal je kunnen schommelen, zo vaak als je thuis bent, zo veel als je wilt!
Gisteren is de begeleidster van school langsgekomen. Je doet het fantastisch...je voelt je er helemaal thuis! Al zal thuis...thuis altijd hier zijn!
Volgend jaar kan je wel niet naar het eerste leerjaar, waar je normaal gezien zou zitten.
Maar daar schrik ik niet van, ik wist dat ook wel, je bent er ongelooflijk op vooruit gegaan, je doet het schitterend! Je hebt al een ganse weg afgelegd....voor jou was taal het belangrijkste. Je begrijpt al heel wat woorden, je maakt zinnen, en je kan jezelf verstaanbaar maken, en weet je , het is ook in school de mensen niet ontgaan hoeveel plezier jij hebt in de gebarentaal. Het boeit je, je bent er (terecht) trots op dat jij dat kan, je vraagt ook steeds wat het gebaar is voor iets. Het is je kapstok,je houvast. Het is jouw taal, die je zo mooi maakt!
Jou mama moet 4 jaar naar school om die taal te kennen, te begrijpen en me eigen te maken. Jij leert het spontaan, gebruikt het spontaan, en je leeft in een wereld van dove en slechthorende. Het is een meerwaarde, waar jij van mij terecht trots mag op zijn! Je hoeft je nooit te schamen om wie en wat je bent! Ze zeggen dat je gelukkig bent, dat zie ik ook aan je...als je later mensen ontmoet die op je neer kijken, dat hoop ik dat je sterk genoeg zal zijn om die vooroordelen naast je te leggen, en je de durf hebt om recht te staan en naast hen te gaan staan...en alles aan je houding net hen klein zal maken! Weet alvast dat ik naar je opkijk, en ik ben ervan overtuigd dat er nog mensen zijn die jou een prachtkereltje vinden. Iets in mij zegt dat jij ze kent, zonder hun naam te kennen...
Ik zal op je wachten vanavond...ik weet het zeker : Het word super dit weekend!
Randall,
Jij hebt al gespeeld op de schommel, maar ergens wacht je...omdat spelen voor jou zo vaak samen gaat met Rowan, jullie vullen elkaar aan....
Ranald,
Vandaag slaap jij in de school, omdat jullie vanavond naar de sterren zullen kijken!
Je zal luisteren naar verhalen over de sterren, de maan en alles wat er te zien valt aan de hemel.
Ik weet nu al dat je daar zal van genieten. Je spreekbeurt laatst ging over de manen van Jupiter! Ik wist niet eens dat ze bestonden.
Fijn te zien hoe ze er in school steeds in slagen je te boeien, nieuwe dingen te zien en te ontdekken!
Geniet ervan kerel, het is je van harte gegund!
Roibin,
Je bent pas gisteren naar school vertrokken, en vandaag ben je reeds thuis!
Ik zie hoe je uitkijkt naar de vakantie, het gewoon thuis kunnen zijn!
Nog even vent...en er wacht jou een lange...verdiende vakantie.
Het is voor jou reeds een jaar van veel veranderingen geweest! Je hebt getoond en bewezen dat je al heel wat zelf kan.
Je hebt ergens ook een rust teruggevonden. Na vorig jaar was het even genoeg voor je geweest. Het was een schooljaar waar jullie als klas heel erg met elkaar verbonden warren, je meester die uit het leven stapte heeft daar ongetwijfeld ook voor gezorgd.
Je hebt het zo moeilijk gehad dat alles te kunnen plaatsen. Je begreep het niet, en ik denk niet dat je dat ooit zal kunnen begrijpen, er zijn nog zoveel mensen die het nog steeds niet begrijpen.
Maar je hebt het wel een plaats gegeven, waardoor je het beter achter je kan laten.
Op de vreemste momenten vraag je wel eens om een kaarsje te branden, gewoon zeg je dan " voor meester" Daardoor weet ik dat je het niet vergeet, maar doordat je de school achter je liet, kon je ook het gebeurde meer achter je laten. Dat is goed!
Als ik zie hoe je nu bent, hoe je er steeds in slaagt je eigen weg te blijven gaan, dan kan ik alleen maar zeggen " je doet het goed vent, je komt er wel!"
Onlangs zei iemand mij " voor jou is het makkelijk tijd hebben voor je kinderen" Je hoeft je nooit schuldig te voelen omdat je geen tijd hebt.
Het is waar, op één of andere manier heb ik meer tijd...maar het neemt niet weg dat ik me nooit schuldig voel, integendeel...
Ergens verwacht men dat ik altijd tijd heb, en soms is dat niet zo...
Gewoon omdat er zoveel van je verwacht wordt. Gisteren kreeg ik een boek in handen over schuldgevoel...het gaat erover dat ouders nog nooit met zoveel schuldgevoel geworsteld hebben als tegenwoordig.
We hebben het gevoel dat we altijd steeds weer vol begrip, geduld met onze kinderen omgaan. Maar hoe graag ik jullie ook zie, soms ben ik wel eens boos op jullie, soms heb ik geen tijd, of soms heb ik gewoon mijn dagje niet...net zoals wanneer je gaat werken. Feit is dat ik ook nooit iemand heb om gewoon even stoom af te blazen, of gewoon eens een simpel gesprek te hebben.
Waardoor de boosheid gewoon verdwijnt, de onrust ( soms ben ik gewoon rusteloos) overheerst word door heel andere zaken.
Dus ja, ...zelfs ik die alle tijd voor jullie zou moeten hebben, heeft dat soms niet, en voelt zich ook schuldig daarom.
Maar ik ga ervan uit dat de goede, fijne dagen nog steeds in de meerderheid zijn.
Volgens mij heb je een probleem wanneer dat evenwicht zoek is. Maar ik zie hoe jullie steeds weer terug komen, zelfs wanneer ik even zeg " nu even niet"
Maar wanneer jullie het even gehad hebben ( jullie zijn ook wel eens onredelijk) dan kom ik ook steeds weer terug, en daarom dat ik dat eeuwige schuldgevoel soms gewoon verban naar het donkere hoekje van mijn leven en denk...ach wat...jullie zijn een deel van mij, en ik een deel van jullie...dus niemand die het beter begrijpt dan wij!
We zijn maar mensen, met onze goede en minder goede' kantjes ( soms zelfs onuitstaanbare kantjes) maar zolang we ons daar van bewust zijn, en steeds weer proberen het te voorkomen, of anders het goed te maken doen we het nog altijd zo slecht niet.
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h