Geen tijd?

Ergens wel een beetje..het was hier druk, drukker dan anders...en ik was ook moe!

Ligt het aan het weer? Misschien wel, maar er zijn ook zoveel dingen die meer energie uit mij zuigen dan ik zou willen.

Roibin,

Hoewel ik nog altijd blij ben dat je dicht bij huis naar school gaat, ik blij ben met je school...die toch ook de nodige zorg in jou steekt...en blij ben dat ik je niet meer zo vaak moet missen dan vorig jaar, vraagt het ook de nodige zorg.

Vooraleer het voor jou duidelijk was wat men van jou verwachte...vroeg het van beide kanten geduld.

's Avonds kan ik niet anders dan tijd voor je uittrekken, om samen je boekentas klaar te maken, na te gaan wat van jou verwacht wordt voor de dag nadien.

Maar dat vind ik allemaal niet zo erg...het vraagt wat extra tijd, dat wel, maar het is niks vergeleken met de problemen die je hebt.

Jij snapt de regels niet!

Hoewel ik niet van plan ben om hier op dit blog alles te vertellen...omdat ik respect  voor je heb.

Maar je doet zonder nadenken wat men je vraagt...soms is dat goed...maar soms laat men je dingen doen die helemaal niet kunnen.

Woedend was ik vorige week, en zo ontzettend verdrietig om wat men je had laten doen, en jij begreep het niet!

Je keek me met grote, verdrietige ogen aan en zei " maar hij is mijn vriend...hij vroeg het me gewoon!"

Dat is je grote probleem...wie vertrouwd voor je is...vertrouw jij zonder meer, en je gaat er van uit dat zij het goed met je voor hebben.

Maar dat is niet altijd zo...en dat is zo moeilijk om jou uit te leggen!

Hoe vaak heb ik al niet gezegd tegen al wie jou begeleide " Het is niet het 10 keer zeggen waar zijn kleren liggen, of het uitdrukkelijk zeggen hoe hij de tafel moet afruimen ( Jij zet alles op het aanrecht, als ik niet zeg dat de afwas in de vaatwas moet, de toespijs in de kast, en je dan nat en droog de tafel moet afvegen...)

Maar het is zijn niet snappen hoe de sociale regels in elkaar zitten. Hij weet perfect wat mag en niet mag...maar hij snapt niet dat wanneer een vertrouwd iemand hem iets vraagt wat niet mag, die regel nog steeds van toepassing is! Daar...dat is mijn grote angst voor jou Roibin!

Ik kan niet steeds naast je lopen...ik ben er niet altijd om je te beschermen tegen alles wat er mis kan gaan.

Ik zou niks liever willen...maar ik kan alleen maar datgene voor je doen wat in mijn mogelijkheden ligt.

Ik merk dus dat ondanks alles wat ik doe, ik je niet kan beschermen tegen al het slechte in de wereld. Niemand kan dat, en dat frustreert me, dat maakt me boos uit onmacht...dat doet me pijn tot in het diepst van mijn hart! Zien dat er mensen zijn die ergens misbruik maken van jou zwakheid...jou naief  zijn ...jij denkt nog steeds dat iedereen het beste met je voor heeft...maar soms is dat niet zo...en dan jou zo hulpeloos zien...dat raakt me!

Ik hoop dat je eruit geleerd hebt...en beseft dat niet alles is wat het lijkt!

Mijn lieve Roibin, ik wens je mensen op je weg...die met je meegaan en jou tonen hoe de wereld in elkaar zit, die wanneer ik er niet ben jou beschermen tegen zij die het niet goed met je voor hebben, of zij die net als jij niet op kunnen tegen de druk.

Puber zijn, het is niet makkelijk...jullie zijn meer nog dan wij vroeger omringt met een maatschappij die zo ontzettend veel van jullie verwacht...waardoor men soms vergeet dat jullie eigenlijk nog kinderen zijn!

Ranald,

Jij hebt je ontpopt als de grote broer!

Je bent jonger dan Roibin, maar ik merk in zoveel dingen dat je voor hem zorgt.

Je stuurt hem daar waar hij de weg kwijtraakt.

Ik ben er je dankbaar voor jongen!

Hoe jong jij ook nog bent...je weet en voelt perfect aan dat je mama niet steeds bij je broer kan zijn...gewoon omdat jullie ook jullie eigen leven hebben...een deeltje waar ik niet kan en mag bijhoren.

Ik kan niet tussen jullie vrienden rondhangen, ik kan niet in de school bij jullie rondlopen...dat is is een wereld waar ik buiten sta...maar jij Ranald loopt daar naast je broer...omdat hij meer dan hij zelf beseft een hand nodig heeft die hem leid.

Na wat er gebeurd was, kwam jij naast me zitten...legde je arm over mijn schouder en zei " maak je geen zorgen mama, ik zorg ook voor hem!"

Ik wou dat je dat niet hoefde te doen, jij mag net als je broer kind zijn, en toch weet ik dat ik ook ergens niet anders kan dan blij zijn omdat jij je om je broer ontfermt.

Maar je bent nog altijd een kind, groot aan het worden, zelf worstelend met zoveel dingen die anders zijn!

Maar jij bent sterk...je hebt een ongelooflijk sterk karakter...en ik bewonder dat in je...maar weet dat ik je nooit meer wil vragen dan wat jij kunt dragen.

Dus ventje...je mag jezelf niet uit het oog verliezen...jullie zijn broers, en als jullie daarnaast ook nog echt vrienden kunnen zijn is dat fantastisch...daar zullen jullie samen sterker van worden..want vriendschap kan je verliezen...broers zullen jullie altijd zijn!

Randalleke,

De laatste tijd huil je vaak in school...je mist je broer Rowan!

" Rowan moet komen!" Je zegt het zo vaak...waardoor ik weet dat jij hem mist als hij er niet is!

Maar jullie spelen dan ook zo vaak samen.

Vandaag liepen jullie met een zelfgemaakte toeter door het huis, luidskeel zingend!

Of jullie spelen ridder en draak...of Cars...jullie spelen de dag door!

Ik kan geloven dat jij je broer mist, ik mis hem ook!

Zeker nu we hem maar één keer per week kunnen bellen...lijkt de week dubbel zo lang te duren.

Je beseft meer en meer dat Rowan komt en gaat!

Mijn kleine kabouter...ik wou soms ook dat alles anders liep...maar we kunnen nu eenmaal niet altijd kiezen in het leven.

Dank je wel voor je vele zoentjes, je armpjes om me heen, je knuffels...gewoon omdat je er bent...en ik je heel gewoon mag graag zien!

Rowan,

De weken gaan traag en snel tegelijk!

Als ik achteromkijk schrik ik dat de tijd zo snel gaat. Als ik vooruit kijk gaat de tijd traag voorbij omdat ik wacht!

Wacht tot jij thuiskomt...en je weer een deel van ons gezin bent.

Soms vraag ik me af wat je aan het doen bent.

Speel je, lach je, of ben je bang, ben je verdrietig?

Ik weet dat niet...en dat maakt dat het me soms verdrietig maakt.

Omdat ik er wil zijn om je te troosten, ik je wil knuffelen voor je gaat slapen...

De laatste tijd merk ik hoe groot je aan het worden bent. Het lijkt wel alsof je de laatste tijd vlugger groeit.

Mijn lieve vrolijke Rowan...altijd lachen...altijd blij...het is niet lang meer en dan is het vakantie...weer even gewoon thuis...en vreemd, maar meer nog dan anders kijk ik daar naar uit!

Even rust, even alles gewoon laten voorbij gaan op ons eigen tempo!

Ik heb het nodig!

Mijn lieve Roibin, Ranald, Rowan en Randall...mijn grote vreugde, mijn trots, mijn grote liefdes...jullie zijn ook voor een deel mijn zorgen en verdriet...maar nooit mijn last!

Lieve groet

Jullie mama xxx