365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
09-05-2010
Moederdag!
Moederdag!
Rowan,... Zo mooi, zoals je met je handjes jou gedichtje opzei, en je was terecht heel erg trots ! Ik kon alleen maar bedenken hoe blij ik ben met wie jij bent. Een prachtig kereltje, die mij een nieuwe wereld leerde kennen, en mij vaak leerde anders naar mensen en dingen te kijken. Je zong van "lang zal ze leven", je lachte, en vond het geweldig dat het een weekend vol feest was! Want zaterdag zijn we naar het schoolfeest geweest van je broers hun school! Vorig jaar was dat ook nog jou school, nu was je een bezoeker...je amuseerde je ongelooflijk, was blij sommige kindjes terug te zien, je herkende ook nog juffen van vorig jaar, maar het was niet meer ...jouw school! Vorig jaar rond deze tijd kwam langzaam het besef dat jij afscheid zou nemen van je vertrouwde schooltje, de mensen van het revalidatie, die al al die tijd samen met ons op weg waren. Jij ontwikkelde niet zoals het verwacht werd, je was trager, je praten en begrijpen was niet zoals het eigelijk had moeten zijn. Maar het was niet alleen het afscheid nemen van je school die mij zoveel verdriet deed toen... Het was ook het voor een deel afscheid nemen van ons leven samen, want wij...wij waren altijd samen, naar therapie, naar de dokter, naar school en terug op de vreemste uren, alles draaide steeds rond jou, en nu moest ik dat loslaten en jou voor een deel toevertrouwen aan mensen dat ik ( nog) niet kende. Ik wist niet of ik dat wel zou kunnen, het deed me zoveel verdriet omdat ik aan jou niet kon uitleggen waar het allemaal om ging, ik kon je niet vertellen dat jij naar een andere school zou gaan, en al zeker niet dat je daar ook zou slapen. Ik weet nog dat wij jou kamertje bezochten, zodat we een beeld hadden van waar jij naartoe zou gaan. We zaten op je kamertje , en je keek me met grote ogen aan en zei " mama, Rowan gaat mee naar huis!" en je begon te huilen, ik weet hoe ik zelfs mijn eigen tranen niet kon verbergen, en jij eigelijk nog meer in paniek raakte! Nu... zoveel tijd later kijk ik naar je en ben ik heel erg trots op je! We vroegen je op het schoolfeest of je terug naar je oude school wilde? Hoewel ik weet dat men deed wat men kon voor je, maar je antwoorde overtuigd " Nee, Rowan gaat naar Linde! Ik kan zeggen dat het goed met je gaat, jij je plaatsje gevonden hebt, en hoewel ik je nog altijd niet graag zie vertrekken, weet ik dat het zo moest zijn. Lieve Rowan, ik hou van je ...! Lieve Randall, Hoe vaak heb jij mij deze week omhelst, een zoen gegeven? Ik weet het niet...maar het was veel! Je gedichtje...daar was je trots op, iedereen mocht het horen. Wat was je blij dat je nog een keertje met je broer over de speelplaats mocht lopen! Je kon spelen, dansen, en je hebt genoten! Het schoolfeest was geslaagd, dat mag je wel zeggen...ook je papa en mama vonden het gezellig, zoveel mensen om nog een keertje bij te praten...te zien dat ze jou en je broers ( nog) kennen, dat is altijd leuk! Randallke, Je bent mijn kleinste, mijn onvervangbaar jongste...die vocht nog voor je leven begonnen was, en het lijkt soms alsof je die tweede kans stevig met bijde handen vasthoud, jij leeft en geniet met een vrolijkheid waar ik zelf soms gewoon blij van word. Ik zie je graag! Ranald, Het was voor jou zo belangrijk dat mama vandaag blij was. Je vroeg het mij om de haverklap "Ben je blij mama," Alleen al jullie mama zijn, maakt me blij ventje! Je gedichtje ( dat je trouwens zelf maakte) was schitterend! Gisteren was je samen met je broer nog even bij mama komen liggen. Jullie vertellen dan altijd over de dag, of de week, gewoon...even tijd om naar elkaar te luisteren. We waren in slaap gevallen en je papa had je blijkbaar niet zien liggen, want je vond het reuze om 's morgens naast mama wakker te worden! Je word groot, en toch merk ik nog zoveel kinds, klein zijn in je...maar dat is niet erg, de grotemensenwereld zal zelfs dan nog, je sneller overvallen dan je zou willen! Leef Ranald, leef je leven...en weet dat ik je graag zie, zelfs als ik het je niet zeg! Roibin, Jij gaf mij een vreemd cadeautje, ...een plectrum, hoewel ik niet eens gitaar speel, ik kan het zelfs niet. Je had het gekocht en schreef er iets op, je wilde het aan een kettingetje hangen. Jij houd van muziek, van gitaar...daarom gaf je me dat...en weet je, ik vond het schitterend, gewoon omdat jij het bent, zo helemaal jij! Ik zag je op het schoolfeest met je vrienden van vorig jaar rondlopen. Het is zo fijn te zien hoe jullie vrienden blijven, ergens is er iets die jullie met elkaar verbind. Je genoot, je was blij, en dan...dan ben ik ook blij! Ik kan alleen maar besluiten... moederdag...ben dankbaar en blij dat mij dat geluk gegeven werd! Jullie zijn het mooiste wat me ooit kon overkomen! Lieve groet Jullie mama xxx
Een hoofd vol vragen... en ik heb geen antwoord Ranald. Wat lijken vragen als " Waarom kunnen vogels vliegen, en zwemmen vissen?" nu eenvoudig. Nog niet zo lang geleden hadden we een gesprek over geloven, wat betekend geloven voor jou, wat betekent het voor mij? Over één ding waren we het eens, we geloven niet in God als een oude wijze man, maar we willen graag geloven ( want soms vind ik geloven erg moeilijk) dat er meer is dan enkel het leven hier op aarde...Geloven doe je volgens mij niet zomaar, het is evengoed dingen in vraag kunnen en durven stellen. Dat jij die vragen zo op me af zou vuren had ik ook niet echt verwacht. Toen je in het weekend even naast me kwam liggen vroeg je " mama, is arm zijn een straf van God?" Ik schrok, want dat was precies dezelfde vraag die ik ooit zelf stelde. Als je weet dat meer dan de helft van de wereldbevolking in armoede leeft, dan klinkt jou vraag erg wrang.Als ik om me heen kijk dan zie ik ook mensen voor wie elke dag eerder een dag is om te overleven, dan om te leven. Ik weet hoe ik al hoogoplopende ruzie's gehad heb, omdat mensen vaak zo zelfingenomen zijn, om te denken dat het hen nooit zou overkomen. Armoede, het klinkt bijna als een marginaal woord. Net zoals ziekte en dood, willen we het als mens vaak niet onder ogen zien dat het rondom ons is. We doen vaak alsof ons neus bloed, we meten alles af, en troosten ons geweten wanneer we aan één of ander goed doel iets gegeven hebben. Als ik beelden zie van uitgehongerde kinderen in Afrika, dan keert mijn maag soms...en jij vraagt me of het een straf van God is? Als jongere werkte ik bij sociaal verwaarloosde kinderen als vrijwilleger, ik heb er kinderen gezien die er nauwelijks een peuter uitzagen, eerder een grote baby, en het waren kleuters! Ik zou begod niet weten wie armer was, al zouden wij ons moeten schamen dat er in een ontwikkeld land, die ondanks alles welvarend is, er dergelijke toestanden bestaan. Nee ventje, ik ben ervan overtuigd dat arm zijn geen straf van God is, maar hoe het komt dat de wereld dan zo oneerlijk verdeeld is, dat er zoveel onrechtvaardigheid is in de wereld...ik weet het niet! Ik wou dat ik een antwoord had, maar je zal merken ventje, dat er heel wat vragen zijn waar ik geen antwoord op weet. Het zijn dingen waar ik je waarschijnlijk nooit een antwoord zal kunnen op geven, maar ondanks mijn onbeholpenheid ben ik best trots op je! Gewoon, omdat je het leven en de wereld in vraag durft stellen. Het bewijst dat je verder kijkt , dat je nadenkt , en merkt dat er (on)eerlijkheid bestaat. Ik hoop dat je die gave niet verliest, dat je altijd menselijk blijft, je zou me geen groter verdriet doen dan dat ik ooit merk dat je kil en gevoelloos geworden bent, en je zomaar zou (ver)oordelen.
Roibin, Hoewel je intens genoten hebt van het weekend, huilde je zaterdagavond. Jij had je taart niet gegeten voor je verjaardag! Hoewel je 13 jaar bent, je best een stoer kereltje geworden bent, begreep je niet dat er geen taart geweest was. Zondag heb ik je een chocoladetaart gemaakt terwijl je naar de chiro was, en je snoet toen je thuis kwam! Je straalde gewoon, en ik kreeg een ongelooflijke " dankjewel" en twee armen om me heen! Feest is voor jou taart, en zonder taart is er nooit een feest geweest!
Rowan, Wij zijn naar de kermis geweest! Het was een kermis die je op 5 min rondgelopen had, maar jij lachte alleen maar! Je genoot van de lichtjes, en het vliegtuigje waar je eindeloos mee naar boven en terug naar beneden ging. Elke keer je mij zag, zwaaide je met zoveel enthousiasme, dat ook de andere mensen om je moesten glimlachen. We zaten samen frietjes te eten, en jij kletste er op los. Ik heb eindeloos van je genoten!
Randall, Jij bent met je broers en papa naar de auto's gaan kijken! Wat was je enthousiast, jij lijkt net zo'n autogek ventje als je broers! Omdat Rowan niet tegen het geluid kan van auto's , die toon doet hem pijn, was het een uitstapje zonder je maatje! Maar wat waren jullie blij elkaar te zien's avonds! Vanmorgen namen jullie afscheid van elkaar, je legde je armpjes rond Rowan en zei " dag broere..." en je gaf hem een zoen! Ik keek...en besefte... Het is de grootste rijkdom die ik jullie kan geven, ...elkaar!
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h
