De vakantie ligt achter ons, het is met heimwee in mijn hart dat ik er op terugblik.

Mijn lieve Rowan,

Voor de derde keer op rij  vertrok jij donderdag voor een schooljaar op internaat. Hoewel ik weet dat je het daar best naar je zin hebt,

jij je daar thuis voelt, en de mensen er je graag zien...was het met heel veel pijn in het hart dat ik je opnieuw zag vertrekken.

Het was zo fijn je thuis te hebben de voorbije vakantie...je schaterlach door het huis, de verhalen die je vertelde, je " goedemorgen mama!" of zomaar even een zoen of een knuffel...ik zal ze opnieuw missen! Ze zeggen dat het went, en ergens is dat ook zo...maar het verdriet diep in mijn hart omdat er zoveel van jouw is waar ik geen deelgenoot van ben, soms gewoon de verhalen van hoe je dag geweest is, of je niet kunnen troosten als je verdriet hebt, of misschien wel eens bang bent...dat went niet! Hoe hard ik soms ook mijn best doe...gewoon omdat het nooit een evidente keuze geweest is...maar als ik jouw jezelf wilde laten zijn, laten groeien in wie je bent...dan was deze school het beste wat je kon overkomen, dus laat ik je gaan, wetende dat je gelukkig bent, dat je daar helemaal kan en mag zijn zoals je bent, dat troost me, dat maakt het makkelijker om te aanvaarden! Het komt wel weer goed...en we zullen allemaal terug ons plaatsje vinden...

Ik zwaai je uit op maandag...en vrijdag? Dan zal ik op je wachten ventje...je zal me vragen of ik je gemist heb...en op mijn bevestigend antwoord zal jij zeggen " maar Rowan is altijd in je hartje als je mij niet ziet, en mama is altijd in Rowan zijn hartje!"

De voorbije vakantie was mama jarig...en het mooiste cadeau was toen jij naar me toe kwam en je armen om me heen legde en zei: " Rowan houd van je! mama " Jij zegt meestal " mijn lieve mama, of je kriebelt met je handjes door mijn haar...maar het was de eerste keer dat je deze woorden uitsprak...en ik kon je alleen maar stevig vasthouden en je vertellen dat ik ook ontzettend veel van je hield!

Randall!!

Wat was jij blij met het gezelschap van je grote vriend en broer! Jullie hebben eindeloos gespeeld!

Maar je was ook erg prikkelbaar de laatste tijd. Ik ben met je naar de dokter geweest, omdat ik er niet echt gerust in was...je hebt momenten dat je erg vermoeid bent, erg bleek ziet. Je krijgt nu een ijzerkuur...en we hopen dat het beter met je zal gaan...maar ik hou je in het oog...ik wil niet dat ik iets over het hoofd zie...dat is de prijs die elke ouder betaald van een kind die zwaar ziek geweest is, de blijdschap omdat je het haalde is enorm groot...maar ergens kan je nooit meer zorgeloos zijn, altijd zit er ergens in je achterhoofd..." stel je voor..." terwijl je dat zo graag achter je wil laten.

Maar je bent gestart in de derde kleuterklas...Mijn kleine kabouter...nog een jaartje...en dan zijn de kleuters hier een afgesloten hoofdstuk!

Vreemde gedachte...maar het geeft ruimte voor nieuwe uitdagingen...

Geniet van dat jaartje nog even zorgeloos zijn...leer spelend...maar speel!

Roibin en Ranald,

Ik kijk naar jullie en sta versteld!

Enerzijds kan je best goeie gesprekken met jullie hebben, jullie vertellen over later, waar jullie van dromen...wat jullie boeit, en het valt me op hoe jullie nadenken over de dingen. Het bewijst dat jullie niet blind zijn voor de dingen om jullie heen. Daar ben ik blij om...ik hoop dat jullie nooit blind worden voor de wereld om jullie heen!

Anderzijds zie ik jullie onbedaarlijk lachen om de gekste dingen! Jullie liggen soms languit niks te doen! Maar ik zag jullie ook zandkastelen maken aan zee voor jullie broertjes...putten graven, en eindeloos veel fietstoertjes maken.

Soms komen jullie best wel eens brutaal uit de hoek ( Jullie zijn niet perfect...en maar goed ook!) maar als je kleine broertje 's avonds huilde stond jij onmiddellijk aan zijn bed , Roibin...en ik hoorde je troostende woorden tegen hem zeggen. 

Jullie zijn zeker nog niet echt groot...maar jullie zijn hard op weg om het kind zijn helemaal achter jullie te laten!

Jullie zijn op en top pubers! Het is evengoed een uitdaging...maar tot nu toe doen jullie dat goed...en ik hoop dat we zonder al te veel kleerscheuren uit deze periode komen...en net zoals ik nu plots denk " dit zijn geen kindjes meer...ze worden echt groot!" zal ik ooit denken: " verdraaid...ze zijn groot, volwassen!" Ik hoop dat ik dan even trots op jullie zal kunnen zijn ...en dat ik zal weten...ze doen het goed, ze komen er wel. Hoewel ik ook niet altijd de meest perfecte mama ben, omdat we nu eenmaal allemaal fouten maken...en ik nooit jullie vriendin zal zijn...maar voor altijd jullie mama! Omdat je veel vrienden kan hebben...maar altijd maar één moeder...

De vakantie ligt achter ons...ik heb genoten van mijn kinderen om me heen...maar ik heb ook gemerkt hoe ontzettend moe ik was!

Nu pas begin ik het gevoel te hebben dat ik terug een beetje mezelf terug vind. Ik vind het helemaal niet fijn om te merken hoe weinig tijd ik nog had voor vrienden of familie! Ik had mezelf voorgenomen om eens het vakantie was terug tijd te maken voor mensen die er zo vaak voor mij geweest zijn...als was het maar om even bij te praten, maar het is er niet van gekomen. Ik was zo moe...zo helemaal huppeldepup op! Ik hoop dat ze het me niet kwalijk nemen...dat zij die me kennen weten dat het niet de bedoeling was. Ik zoek opnieuw het evenwicht...

De laatste twee weken van de vakantie ben ik toch vertrokken op vakantie...de kindjes en ik...en in het weekend kwam de papa...maar ik had het zo hard nodig...na al die jaren alleen maar thuis, of ergens in een kille ziekenhuiskamer de vakanties doorbrengen...was even weg zijn.van het alledaagse van onschatbare waarde! Jullie zien genieten, Roibin, Ranald, Rowan en Randall dat maakte dat zelfs in die natte zomer van dit jaar voor mij de zon scheen!!

Lieve groet

Jullie mama xxx