365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
05-06-2010
Blij als een kind!
Blij als een kind...zo voel ik mij voor het ogenblik!
De ganse week al het gevoel van...eindelijk!
Hoewel toen jij geboren werd Rowan ( God alleen weet hoeveel tranen ik om je gelaten heb) en we nauwelijks van de schrik bekomen waren te horen kregen dat jij doof was, schrok ik mij wezelijk.
Hoe, wat, waarom??? Het was je meme lies die met me meeging toen ik , toch nog even moest laten checken...ik durfde niet alleen gaan, ik wist niet wat me te wachten stond...ik ben je meme nog altijd dankbaar, alhoewel we toen nog niks wijzer waren.
In een sneltreinvaart moesten we plots met jou van hot naar her gaan, en we snapten er niks van...Ik wist niet wat ik moest denken, wat ik eigenlijk moest doen, en ik was ook kwaad, heel erg kwaad, ik vond het niet eerlijk! Niet na alles waar we doorheen gegaan waren. Waarom jij?
Ik wilde net als zovelen gewoon genieten van je klein zijn, en ik kreeg alleen maar vragen!
Het had zijn tijd nodig om mijn weg te vinden in die wirwar van hulpverlening, daarbij ik had nog nooit een doof persoon ontmoet, zelfs geen slechthorende, wat wist ik veel?
Ik geloofde wat men mij vertelde, ik stelde weinig in vraag, maar ondertussen verzamelde ik alle informatie die ik kon vinden...en geloof me ik heb moeten zoeken.
Intussen vertelde men ons dat ze met zekerheid konden zeggen dat je zwaar slechthorend was, je had dus nog een restgehoor, dat was voor hen goed nieuws, ik daarintegen werd alleen maar kwader ...
Ik zocht, maar vond weinig of geen verhalen, in gewone mensentaal geschreven boeken ( je mama leest heel veel, en heel erg graag) over kinderen zoals jij, zoveel vragen en zo weinig antwoorden....
Hoewel ik van het begin vond dat je het best zowel gesproken als gebarentaal gebruikte, zei men steeds weer dat het niet hoefde...je moest leren spreken...zoals andere kinderen, maar echt luisteren is voor jou moeilijk ,,zelfs met je apparaten, jij kan geen geluid filteren. Luister maar eens, als de radio, tv, en de stem van de persoon die tegen ons praat allemaal even luid zouden klinken, het maakte je moe, en ook thuis merkten we dat...tot we met vallen en opstaan onze weg vonden in de wereld van dove en slechthorenden, en jij ook je plaatsje daar in vond.
Het boeide me van in het begin, ik wilde steeds meer weten, meer ontdekken, en bovenal ik vond de taal die je leerde prachtig, ze is niet alleen jou manier van praten ( jij kan zelfs al goed praten!) ze is zo mooi om naar te kijken, ze is voor jou ook zingen, dansen, kijken, ze is voor mij ook jou...
Zondag ben ik dan naar Genst geweest, je wist maar nooit...en toen ik buiten kwam na alle uitleg over de opleiding Tolk VGT was ik alleen maar blij! Ik voelde het kind in mij blij enthousiast zijn, nog net niet " yes!" uitgeroepen, maar het voelde zo goed ventje, het was alsof dat hetgene was waar ik naar zocht. Jij was ook blij toen ik je vertelde van mama die naar school zou gaan, om echt heel goed jou taal te kennen. Gebarentaal! Je oogjes straalden en je sloeg je armpjes om me heen met de woorden "ik zal je helpen, mama "
Als ik kijk naar wat jullie mij al gegeven hebben, dan kan ik alleen maar dankbaar zijn om wie en wat jullie zijn,...
Dat mag je van me aannemen, ik heb om jullie gehuild, ik ben boos geweest om wat ons overkwam ( ik ben er niet trots op, maar als ik soms ouders met kinderen zag dan vertederden die kleintjes mij, maar terzelfde tijd merkte ik wel een steek van jaloezie, ik gunde het anderen wel, maar was soms best wel eens jaloers op mensen die ogenschijnlijk zorgeloos met hun kinderen konden omgaan. Maar ik weet dat zij die mij kennen ook weten dat het nooit persoonlijk was, als ik al eens kort van stof was, of net dat ietsje te bitsig antwoordde, ik weet dat zij mij dat niet kwalijk nemen, want ze kennen mij, en ze bleven komen, ik ben hen er dankbaar voor...)Maar ik heb me nooit om jullie geschaamd, ben altijd trots op jullie geweest,!
Het weekend is halfweg...en het is warm!
Ik geniet, en jullie genieten!
Roibin,
Alleen jij bent niet je gewone zelf, je hebt nauwelijks iets gezegd, en je vermijd contact!
Je slaagt er in, je hier in huis onzichtbaar te maken...
Ik kijk naar je, en stel me vragen...maar ik weet dat jij me de antwoorden wel zal geven, alleen niet direct...want dat kan jij niet...zeggen wat er aan de hand is, ik moet tussen de lijnen lezen, ik moet naar je kijken om het antwoord te weten, en dan nog vraag je tijd...tijd die je krijgt, ...
Ranald,
Jij bent heel gewoon content...
Je gaat fietsen als het je hier te druk wordt, en voor de rest speel je...(als je geen huistaken hebt, want de proeven zijn begonnen)
Je schaterlach deze namiddag werkte zo aanstekelijk!
Randall,
Jij was supercontent dat je broer thuis is, je hebt gespeeld vandaag, en gespeeld, en genoten, en gespeeld...en vanavond viel je als een blok in slaap.
Ik zag je in het zwembadje springen...en nu het warm is krijgt je velletje een kleurtje...alleen de littekens vallen dan ietsje meer op, en het herinnert me steeds weer waar jij doorheen gegaan bent...hoewel ik het ook nooit zou kunnen vergeten, maar ik merk als ik je buikje inwrijf tegen de zon dat ik altijd nog even over die littekens ga en denk...je groeit vent...hoe groter jij word hoe kleiner ze zullen lijken...
En ik?
Ben heel gewoon blij...blij om heel gewone dingen...
De zon, jullie aanwezigheid, de keuzes die ik maak, en ik hou het met beide handen vast...
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h
