365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
18-04-2010
Ik zal jullie missen!
Hoewel de zon schijnt...en zij tijdens de vakantie mij helemaal blij maakte, lukte het niet zo goed vandaag. Het was zo'n dag waarvan je wilt dat hij net dat beetje langer duurt dan anders, gewoon omdat je morgen voor je uitschuift. Dikke tranen rolden over Rowan zijn wangetjes toen ik hem vertelde dat het nog één keer slapen was, en dan ging Rowan terug naar school. Lieve Rowan, Ik dacht dat ik met je ging meehuilen toen je zei " maar Rowan wil niet in de school slapen, ik wil bij mama blijven" Je sloeg je kleine armpjes om me heen, je knuffelde me en zei " mama, mijn mama, mag Rowan bij je blijven?" Lieve schat, ik wilde dat ik kon zeggen dat je niet hoefde naar de school te gaan, maar daar kan ik niet in kiezen. Dus hou ik jou stevig vast, geef je een lieve zoen en zeg dat 4 daagjes vlug voorbij zijn. Ik kriebel door je haartjes en zeg dat Rowan altijd bij mama is, zelfs als hij mij niet kan zien! " Ja zeg je met een klein stemmetje, Rowan is in mama haar hartje, en mama is in Rowan zijn hartje! Ik slik mijn tranen in,en lach...mijn lieve flinke Rowan...voor mij ben jij een heel dapper kereltje! Roibin, Ook jij vertrekt morgen weer voor een week. Wat zal het stil zijn in huis! Je verhalen aan tafel zal ik best missen, en zoals je 's avonds nog even naast me komt liggen om jou dag te vertellen. Ik geniet altijd van dat even tijd hebben en te luisteren wat in je leeft. Jij zal even niet meer vertellen, omdat ik er niet ben, en thuis en school zijn twee werelden die jij steeds van elkaar gescheiden houd. Stel het wel vent, ik zal je missen! Ranald, Jij deed het goed voor de vakantie, en ik hoop dat je dezelfde weg kan blijven volgen. Een weg waar je min of meer een beetje evenwicht vind, zodat ook jij je zesde leerjaar achter je kan laten met tal van mooie en fijne herinneringen. Je mama kijkt nooit terug met een fijn gevoel aan de lagere school, zelfs nu na al die jaren kan het mij nog parten spelen. Ik weet hoe wreed en hard kinderen kunnen zijn, ik weet hoeveel verdriet er in een kinderhart kan leven. Daarom dat ik wil dat jij met een fijn gevoel naar de lagere school kan kijken, het zorgt dat je basis stevig genoeg is om in jezelf te geloven! Ik geloof in je ventje, echt waar, en ik weet dat jij het ook weet! Lieve kleine Randall, Wat zal jij je broers missen? Ik weet dat je goede maatjes bent met Ranald, maar je speelkameraatje, je kleine grote broertje, je...ik ben nooit alleen maatje zal er de ganse week niet zijn. Je grote broer die jou op schoot pakt en verhaaltjes voorleest zal er ook niet zijn. Ik weet dat je hen zal missen, je zal naar hen vragen, en we zullen de dagen tellen. Maandag zal jij in Rowan zijn bedje slapen, nog even in Roibin zijn kamer kijken ( is hij er echt niet?), en je zal slaapwel zeggen, en zwaaien, en zoentjes gooien... Lief klein ventje...zaterdag zal het feest zijn, echt feest, want Ranald doet zijn communie, maar jij ? jij, zal voornamelijk blij zijn, en feest vieren omdat al jou broers gewoon thuis zullen zijn! Hoewel de gedachte aan morgen mij intens triest maakt, omdat ik weet dat ik weer zal moeten wennen aan het gemis, aan de stilte van de dag, aan het niet aanwezig zijn...toch ben ik blij om wat geweest is. Dankbaar...om al die heel gewone dingen. Elke keer ik dreigt te verliezen waar het allemaal om gaat, besef ik net door het steeds weer afscheid nemen dat ik dankbaar ben, wanneer de week voorbij is dat ik ook mag verwelkomen! Mama zal op je wachten Rowan, en als de bus stopt dan zal ik mijn armen opendoen en jou omhelzen! Roibin ik zal blij zijn als je berichtje verschijnt " Ik zit op de bus" Ranald en Randall, ik ben zo heel blij dat jullie er nog zijn, zodat het de scherpe kantjes van de pijn van het missen een beetje minder maakt! Lieve groet Jullie mama xxx
Dag Zon, Wat was ik blij om jou te zien vorige week. Je verwarmde niet alleen mijn gezicht, je verwarmde voornamelijk ook mijn hart! Je maakt de wereld zoveel groter, het speelterein van mijn kinderen werd plots zoveel ruimer ... Binnen in huis was er rust, buiten leefde alles zoveel intenser... Rowan en Randall, jullie hebben prachtige bergen gemaakt in de zandbak... De tuin werd jullie speelterein Ik heb gelachen met jullie wilde verhalen, genoten toen jullie buiten boterhammetjes aten en melk dronken! Jullie zagen er gewoon gelukkig uit, en dat maakt mij blij! 's Avonds rook ik de tuin in jullie haartjes. Ik kon het niet laten nog even naar jullie te komen kijken als jullie sliepen. Ik hoorde jullie zachtjes, rustig ademen ...jullie zijn samen... twee handjes op een buik! ' s morgens vind ik jullie vaak samen in het bed van Rowan, jullie zien er dan zo schattig uit, twee kleine ventjes... twee blonde kopjes komen vanonder het deken! "Mama, Rowan is helemaal blij!" "Ik ook " roept Randall...een prachtig begin van een nieuwe dag! Roibin en Ranald... Ook jullie genieten elk op jullie eigen manier van de zon. Jij Ranald gaat fietsen, zelfs bij je neefje waar je even ging logeren. Je geniet van het buiten zijn, van met je fiets rondrijden en dingen te zien en te horen. Je kijkt uit naar je communie. Ik hoop dat je blij zal zijn met je feestje, het is allemaal niet te groots...maar je mocht de mensen uitnodigen die jij er graag bij had, en de meeste zullen er ook zijn! Ik schrik soms als ik zie hoe je verandert...je groeit als kool...je manier van praten, je manier van zijn...het verandert. Nog even... en ook bij jou zal het kind steeds meer plaats maken voor het groot worden. Ik kijk toe...soms gaat het me een beetje te snel, maar ik ben dankbaar omdat ik deel mag uitmaken van je leven! Roibin, Als ik jou niet zie, zit je buiten... je geniet... het doet me denken aan die keer dat je buiten speelde met de wind! Je schaterde het uit van het lachen, je stekte je armen en liep steeds weer tegen de wind op! "Kijk mama" riep je "ik speel met de wind!" Ik vond het zo mooi, zoals je daar liep...je speelde met de wind, je genoot en lachte. Het is de mooiste lach die ik ooit van je hoorde! Vrijdag stonden vrienden van vorig jaar aan de deur, ze vroegen of je mee mocht een ritje maken met de fiets. Ik zag de paniek in je gezicht, dit was niet gepland. Ik vond het schitterend, ze waren jou nog niet vergeten! Ze kennen jou, dus kijken ze niet vreemd op van jou eerder afstandelijke reactie. Achteraf was je blij dat je mee geweest was, vond je het leuk! Gelukkig...zijn er mensen, zelfs klasgenootjes van vorig jaar die je kennen, en je gewoon aanvaarden zoals je bent. De vakantie is al over de helft...alles verloopt een beetje minder rond, het loopt soms een beetje vierkant...maar dat geeft niet! Ik geniet van heel gewone, kleine dingen... Alleen al het zien van de zon, maakt mijn wereld zoveel groter! Het is vakantie!
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h
