De dag , de avond dat ik meestal tijd maak om te schrijven.

Lieve Rowan,

Jij bent thuis...eindelijk vakantie!

Ik geniet van het weten dat je 's morgens ook aan de ontbijttafel zit, dat je tijdens de dag gewoon aanwezig bent, ik hoor je, ik zie je, en zo nu en dan kom jij me knuffelen! Wat mis ik dat wanneer je naar school bent!

Donderdag ben ik in je school geweest, omdat we uitgenodigd waren voor een etentje...de juf kookte...en jullie waren fantastische obers!

Wat was ik ontroerd toen ik je snoetje zag, je jezelf hoorde voorstellen, de fierheid waarmee je mij naar mijn stoel begeleide...je handje die toch even over mijn hand wreef, je lachje...ik was  ongelooflijk blij om je zo te zien, en ik was trots op je! Ik kan geen woorden vinden om jou te vertellen hoe oneindig graag ik je zie!

Iemand zei onlangs tegen mij " mijn moeder, daar kan niemand aan tippen" Ik antwoordde" mijn kinderen...daar kan niemand aan tippen!"

Ik zal nooit van iemand houden zoals ik van jullie hou, ik zal niemand meer liefhebben dan dat ik jullie liefheb...en niemand zal ooit zoveel kansen krijgen dan dat ik jullie geef...want die zijn er steeds weer...jullie mogen boos zijn, jullie mogen zich soms al eens misdragen, jullie mogen jullie rug naar me toedraaien...toch blijf ik van jullie houden...en kom ik terug, en komen jullie terug...niemand zal ooit aan jullie kunnen tippen!

Lieve Randall,

Je speelkameraatje is terug...en dat hebben we hier al geweten!

Jullie spelen en lachen en roepen dat het soms grappig, soms pijnlijk is voor mijn oren!

Alleen jou broer wil voor jou zorgen...hij doet jouw jas aan, troost je als je weent, hij wil je soms zelfs ronddragen...maar jij vind dat niet altijd even leuk. Het is wel mooi om de goede bedoelingen van je broer te zien...maar ik merk dus ook dat je groot wordt...en meer en meer de dingen zelf wil doen!Het is niet erg hoor, voor alles is er een tijd!

Ranald,

Mijn ventje, mijn kerel!

Je bent een weekje op vakantie met je pepe...wat keek je daar naar uit!

Ik hoop dat het een fijne week wordt, waar je zal genieten van alles wat je beleefd!

Je hebt het verdiend!

Ik ben naar het oudercontact van de school geweest...ik ben trots op je vent!

Je doet je best! Je bent ijverig en enthousiast...je kent je eigen beperkingen en werkt eraan! Dat vind ik schitterend!

Alhoewel je punten meer dan behoorlijk zijn, is dat voor mij van minder groot belang!

Veel belangrijker vind ik hoe je bent, hoe je overkomt! Je attitude...vind ik minstens, zoniet nog belangrijker dan die punten...punten zeggen niet alles over wie iemand is!

Ik was best trots toen ze  jou een aangename, hardwerkende, en lieve jongen noemden! Want dat ben je...ze zagen jou goede kanten...en dat vind ik schitterend!

Geniet van jou vakantie schat! Ik denk aan je, maar ik gun het jou van harte!

En dan...

Mijn Roibin,

Ik ben ook naar het oudercontact geweest van jou.

Ik had niet verwacht dat jij op 4 weken tijd al die leerstof waar je klasgenoten ,al een jaar van achter de rug hebben, had ingehaald.

Ik vind dat men je ook de nodige tijd moet gunnen...,ik maak er mij niet druk in!

Je algemene vakken waren goed tot zeer goed, en waar ik helemaal niet van versteld sta, maar best trots op ben is dat jij ontzettend goed bent in met dieren omgaan! Het lijkt soms alsof ze jou verstaan, en jij hen...misschien omdat jullie een taal spreken dat velen niet verstaan!

Maar wat me verdriet deed was te horen dat jij niet weet hoe je met mensen moet omgaan, je copieert het gedrag van zij die het meest lawaai maken...en dat is niet altijd het juiste gedrag! 

Thuis heb ik met je gepraat, ik heb me zelfs boos op je gemaakt...maar ik sloot het gesprek af met de woorden dat ik in je geloof! Dat ik weet dat jij het kan...dat ik erop vertrouw dat jij jezelf kan en mag zijn! Je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent om respect te krijgen!

Jij snapt het niet dat ze je dingen laten doen...om er soms zelf beter van te worden!

Dat is zo moeilijk om jou uit te leggen! Je bent zo een fantastisch kind...aub laat dat verdwijnen!

Ik zag de wanhoop in je ogen...je begrijpt het niet...je weet niet hoe je moet zijn! Het doet me denken aan die keren dat ik je voor de spiegel zag staan, en jij druk bezig was jezelf een houding te geven! Dat ben jij...en het doet zo ontzettend veel pijn te zien dat jij dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn moet leren...je keek eerst naar filmpjes...en dan liep je zoals de personen waarvan jij dacht dat ze het goed deden! 

Je kwam naar me toe en sloeg je armen om me heen en zei " het spijt me mama!"

Mijn lieve lieve Roibin, wat is het leven moeilijk voor je, zowiezo  is het niet makkelijk om een puber te zijn...maar als je niet weet wat ze van je verwachten...is volgens mij de verwarring nog zoveel groter!

Maar zolang ik je mama ben, zal ik alles doen om zoveel mogelijk naast je te lopen, om je vast te houden wanneer je dreigt te vallen!

Ik geloof in jou...en ik weet zeker...de weg zal niet makkelijk zijn, maar samen komen we er wel!

Met al mijn liefde!

Jullie mama xxx