Ik heb er niet altijd meer de tijd voor, soms omdat er iets tussen komt wat niet gepland was, andere keren gewoon omdat ik te moe ben.

Maar zolang jullie niet het gevoel hebben dat ik er niet ben als jullie me nodig hebben, dan ben ik tevreden.

Hoewel ik echt blij was geslaagd te zijn, betekend het nu ook weer nog meer werk, en ergens minder tijd!

Minder tijd, die er vroeger wel was...minder tijd voor jullie.

Maar het boeit me eindeloos...hoe vreemd het ook klink maar het maakt me gelukkig.

Ik ben zo blij dat ik deze keuze maakte, hoewel ik er lang aan getwijfeld heb. Terug gaan werken, of naar school gaan en datgene doen wat ik diep in mijn hart zo graag wilde? Maar ik weet als ik zou gaan werken met het diploma dat ik behaalde ik nooit echt gelukkig zou geweest zijn in mijn werk, er ergens altijd een deel van mij spijt zou hebben.

Maar niet gaan werken betekend ook financieel er niet op vooruit gaan.

Het is een keuze maken...en een keuze heeft altijd twee kanten, je kan altijd maar achteraf weten of het de goede keuze was.

Weet je nog Ranald?

Onlangs vroeg je mij " mama, wat is eigenlijk egoisme?"

Zonder echt na te denken antwoordde ik " dat is als je altijd en overal eerst aan jezelf denkt!"

Ik vind het meestal heerlijk om met jou dergelijke gesprekken  te voeren. Omdat ze me tonen dat je nadenkt over heel wat dingen, en je vragen stelt over dingen die vaak zo vanzelfsprekend lijken.

Maar nu schrok ik van je antwoord. " Maar mama, jij zegt toch ook zo vaak dat we eerst aan onszelf moeten denken?"

Dat is waar, als we over school, studierichtingen, de toekomst praten...zeg ik vaak dat je moet doen wat je zelf wil, dat je eerst aan jezelf moet denken, en niet echt rekening moet houden met anderen"

Ik denk dat we er niet bij stilstaan hoe vaak we zeggen dat men in de eerste plaats aan onszelf moeten denken!

We moeten gelukkig worden...maar wanneer is iemand gelukkig?

Als we gezond zijn? ( gezondheid kan je met geen geld kopen!), als we omringd zijn door vrienden en familie, we kunnen thuiskomen in een warme thuis? We geen zorgen hebben om ons hoofd boven water te houden? Of als we gewoon met de stroom kunnen meegaan?

Als onze kinderen het goed hebben?

Mensen die de dood in de ogen keken, een geliefde verloren,een ziek of gehandicapt kind hebben zeggen vaak":we genieten nu meer dan vroeger...we genieten ook van het nu!" maar ik denk dat ze nooit meer volmaakt gelukkig kunnen worden, omdat er altijd het gemis blijft, de angst die zomaar om de hoek komt kijken, voor altijd gevormd door de zorgen uit het verleden!

Maar het is geen egoisme te hopen dat je gespaard blijft van dergelijke zorgen...gezond willen zijn, het beste voor je kinderen willen,geen armoede kennen ( wat niet hetzelfde is als niet altijd alles kunnen krijgen of kopen wat je wil...wie kan dat wel?) 

Zolang het niet ten koste van andere mensen is zegt men wel eens dan is dat niet verkeerd...maar wat met diegene die kiest om een andere weg in te slaan, en daarvoor andere mensen achterlaat in verdriet? Wat als hij of zij weet dat ze nooit gelukkig kan worden als ze niet verder gaat? Als je zelf niet gelukkig bent, hoe kan je dan in godsnaam iemand anders gelukkig maken? Vertel me eens...is dat egoisme?

Verdraaid...jij stelt moeilijke vragen Ranald...je doet ook mij nadenken!

Is het egoistisch van mij om te kiezen voor mezelf?

Ik denk als het gaat om het hebben van de grootste koek, het niet kunnen delen, afgunst voelen tegenover zij die meer hebben dan jij en dat ten koste van alles en iedereen willen bereiken...dat dat egoisme is in de negatieve zin...maar ik denk ook dat we allemaal een gezonde dosis egoisme nodig hebben in het leven...anders worden we geleefd! Je kan zo ontzettend veel rekening houden met anderen dat je jezelf verliest...en dat is ook niet gezond!

Ik weet niet of dat de juiste woorden zijn, of ik het wel duidelijk kan maken met woorden...het is het vinden van een evenwicht!

Ik hoop dat jullie alle vier, jullie eigen weg mogen vinden in het leven naar gelukkig zijn, wat niet betekend dat jullie van alle verdriet zullen gespaard blijven...maar dan hoop ik dat jullie de kracht hebben om het te dragen!

Ik hoop dat jullie niet altijd zullen hebben...maar dat jullie vooral mogen" zijn!"

Ben ik nu egoistisch?

Lieve groet

Jullie mama xxx