Even helemaal "out" geweest. Kan de tijd niet zeggen dat ik nog zo ziek geweest ben als de voorbije week.

Iedereen snakt naar de zon...maar het is een geruststelling te weten dat de lente het uiteindelijk van de winter zal winnen....en dan komt de zomer...dat is al eeuwen zo geweest, dus vertrouw ik er op dat ze er uiteindelijk zal zijn...de zon!

Morgen kom ik je halen Rowan...je moet niet met de bus naar huis!

Voor jou is dat een feest, je kijkt daar zo naar uit! Vreemd hoe iets zo simpel, je blij maakt!

Ze hebben een paar testjes gedaan, en ze belden me op om te vragen of ik eens langs kon komen ,om ze te bespreken.

Het is afwachten, ik weet niet wat ze zullen vertellen, maar ergens heb ik wel een vermoeden...niemand die zijn kinderen beter kent dan een mama, denk ik. Zou ik het erg vinden als ze me vertelden dat er op bepaalde vlakken wat problemen zijn? Niet voor mij...ik zal altijd van je houden, meer dan ik ooit met woorden zou kunnen vertellen! Maar het is de buitenwereld...onze maatschappij die zo onmenselijk hard is voor zij die niet in het plaatje passen! We moeten aan zoveel dingen beantwoorden! Men verwacht bijna dat we supermensen zijn! Intelligent...op alle gebied, maar we moeten ook bescheiden zijn en onze sterke kanten mogen we niet teveel in de verf zetten, anders ben je niet bescheiden! We moeten steeds pedagogisch verantwoord met onze kinderen bezig zijn...en ze alle kansen bieden, kwestie dat ze zich kunnen ontplooien. Die kinderen moeten dan ook nog eens slim, slimmer, slimst zijn! Ze moeten sportief, muzikaal,artistiek, sociaal geeangageerd ...zijn! Onlangs stuurde iemand mij een prachtig citaat..." It's difficult being an idiot these days-there's too mutch competition" Ik moest er om glimlachen.

Wie is eigenlijk de idioot?  Zij die kunnen genieten van kleine, simpele alledaagse dingen, kunnen blij en dankbaar zijn met wat ze hebben? Of zij die elke dag op de toppen van hun tenen lopen, zichzelf voorbij hollen omdat ze nog zoveel willen hebben, zoveel moeten om er toch steeds te kunnen bijhoren? 

Klink ik nu boos, verontwaardig? Zal wel...ik krijg het op mijn heupen van al die opgefokte praatjes, als je om je heen kijkt lijkt het wel alsof iedereen perfect is!

Wees gerust...dat jij niet aan dat plaatje voldoet betekent niet dat je minder bent. Je mama is ook verre van dat plaatje hoor. Ik heb mijn minder mooie kantjes, ik kan sommige dingen echt niet! Ik kan niet zingen, kan geen noot muziek lezen, hoewel ik veel en graag schrijf slaag ik er absoluut niet in om foutloos te schrijven, en sommige dingen snap ik echt niet! Ieder zijn talent zeg ik maar... Jou talent is dat je ontzettend lief bent, heel graag voor anderen zorgt...je doet me lachen! Zoveel dingen die jij kan! Ik hoop dat je nog veel mensen ontmoet, die ook die dingen in jou zien...en je niet zien als " ocharme..." 

Als ik alleen maar geluisterd had naar zij die geschoold waren om te zeggen wie en wat jij bent...dan zou je nooit zijn wie je nu bent!

Toen jij je eerste hoortestjes kreeg zei men eerst dat je doof was, dan werd je doorgestuurd voor een CI, toen was je plots slechthorend...en kon het gewoon met apparaatjes en nog een beetje later was je zwaar slechthorend! Ik wist het op den duur zelf niet meer.  Niemand die me eens duidelijk zei waar het op stond! Als jij het zo moeilijk had vroeg ik voorzichtig of aangepast onderwijs misschien een optie was. Ik had evengoed kunnen voorstellen om je voor altijd weg te sturen. Dat was beneden alles...jij kon gewoon integreren...en daar werd aan gewerkt!

Maar soms had ik het gevoel dat al dat heen en weer rennen, van hier naar daar, jij daar niet zo goed tegen bestand was. Thuis was je soms gewoon niet te doen! Halfweg de tweede kleuterklas merkte ik duidelijk dat jij niet mee kon draaien in de klas...hoewel ik weet en overtuigt ben dat iedereen op hun eigen manier heel hard hun best deden...maar soms leek het alsof men dat persoontje waar alles om ging ...net dat persoontje was die vaak als kind vergeten werd. Eindeloos heb ik met mensen gepraat om te weten wat voor jou het best zou zijn. Nooit zoveel tegenstrijdige dingen gehoord als toen. Nu merk ik dat je bent wie je bent, blij bent met wie je bent! Je bent rustiger...ik geniet van je!

Nee, je bent niet meer elke dag thuis...en soms zijn er momenten dat ik je heel hard mis...maar eigenlijk is dat niet van tel, het belangrijkste is dat jij gelukkig bent, en dan ben je...dat merk ik als ik je aan de telefoon hoor, als je thuis bent, als je heel gewoon Rowan bent.

Dus nee...jij bent niet de slimste van de klas, thuis ...blijf je het liefs gewoon thuis! Maar weet je ...ik ben ontzettend trots op je! Voor mij ben je de allerliefste Rowan die ik heb...en die ik nooit anders had gewild dan dat je nu bent! Gewoon een prachtig kind! De wereld loopt vol met prachtige kinderen...alleen spijtig dat velen zo vlug het kind in zich verliezen! Ik kan niet alles voor je doen...maar ik zal er alles aan doen om ergens dat stukje kind in je te behouden die op zijn knietjes verwonderd zit te kijken naar een regenworm, of mieren die over de grond kruipen, die ziet dat de zon schijnt...en speelt met de wind...die laarzen aantrekt en door de plassen loopt, en dat fijn vind, daar van geniet...misschien zal je dan niet meer zo uitbundig lachen zoals je nu doet...maar ik hoop dat het je warm maakt vanbinnen...en dat je dan nog altijd op zijn minst zal glimlachen!

Lieve groet

Je mama xxx