Rowan,

Wat zal ik je missen!

Twee maanden heb ik kunnen genieten van je constante aanwezigheid.

Je vrolijke snoet als je wakker werd, je liefdevolle manier van er zijn.

Zoals je naast me in de zetel komt zitten en door mijn haren kriebelt, je zomaar een knuffel, wat zal ik dat terug missen.

Het is weer een beetje afstand nemen. Ik zal je niet meer elke avond kunnen voorlezen, je zachte huidje insmeren met olie,of je blonde krulletjes kammen. Niet troosten als je gevallen bent, of gewoon verdrietig bent.

Maar ik weet dat je in goede handen zal zijn! Je zal er lachen en blij zijn, spelen, en zoveel lieve mensen die je zullen troosten als je verdrietig bent.

Maar ik zal je missen, en ik weet nu al hoe ik de tranen zal verbijten...die er ongetwijfeld zullen zijn. Niet alleen van mij, maar ik weet dat ook jij zal huilen, en net zoals men een vriend niet kan zien huilen zo kan ik jullie niet zijn huilen, dan breekt mijn hart, en voel ik me zo eindeloos alleen,  is het weer zo pijnlijk voelbaar dat ik jullie niet van alle verdriet kan sparen.

Randall,

Jij zal je broertje, je speelkameraatje weer ontzettend missen. Je kamertje zal weer alleen van jou zijn...het bedje van je broertje leeg.

Je zal zwaaien naar nergens en zoentjes sturen naar daar waar je broertje is! Overtuigd dat hij je hoort.

Je zal de dagen tellen tot Rowan terug is, en op vrijdag zal het altijd een beetje feest zijn!

Maar intussen genieten jullie nog van het samen spelen, lachen, dansen, en soms een beetje broertjesruzie maken.

Het lijkt alsof ik elk mooi moment in me opzuig, vasthoudend alsof het de tijd dan wat trager  laat gaan.

Je word groot, klein ventje...sneller dan ik zou willen. Je gaat naar de tweede kleuterklas...maar je lijkt nog zo klein en kwetsbaar!

Je bent niet echt groot, en hoewel je een goede eter bent blijf je er tenger uitzien.

Wat waren jullie blij en trots met jullie prachtig dekentje! De ganse week al sleuren jullie het overal met jullie mee...en ook de grote broers moeten er onder! Zo mooi om te zien hoe jullie daar soms met z'n vieren onder de dekentjes liggen.

Maar het mooiste vind ik wanneer jullie 's morgens wakker worden aan de trap staan met het dekentje onder jullie arm!

Ik woeu dat Jessie en Caroline die deze dekentjes maakten jullie konden zien, en weten hoe blij en trots jullie erop zijn!.

Roibin,

Hoewel je geniet van de vakantie, denk ik dat je best wel blij zal zijn dat je terug naar school zal kunnen.

In tegenstelling met vorig jaar, kom jij elke dag naar huis.

Ergens maak ik me wel zorgen of het voor jou haalbaar zal zijn. Elke dag vroeg opstaan, en 's avonds relatief laat thuis.

Maar aan de andere kant denk ik dat het belangrijk is dat je steeds weer terug kan komen naar je vertrouwde omgeving.

We zien wel...jij kan soms veel meer dan ik denk!

Ranald,

Jij bent het kereltje die deze vakantie heel vaak je vriendjes opzocht van vorig jaar. Het lijkt wel alsof je tijd nodig hebt om afscheid te nemen van zoveel mensen die je steeds vertrouwd waren.Ik vind het niet erg...ik kan me voorstellen dat het allemaal een beetje eng lijkt voor jou!

Van de oudste van de school vorig jaar, terug de jongste zijn.

Ik heb er alle vertrouwen in dat je het goed zal doen!

We zijn vorige week naar de dokter geweest. Hoewel ik al lang weet dat jij ADHD hebt, en je daar ook al lang voor opgevolgd word had ik altijd het gevoel dat er een deel van jou was dat ik niet kon helpen. Hoe dikwijls had ik al niet met mijn hoofd tegen de muur gelopen wat jou betrof.

Jij neemt al lang medicatie...en God weet hoe vaak ik tegen die vooroordelen heb moeten opboksen.Sommige mensen vonden het onverantwoord, vonden het de makkelijkste oplossing, anderen vonden dat ik jullie regelrecht in jullie ongeluk liet lopen door jullie nu al drugs te geven.

Zo waren er wel meer uitspraken die mij pijn deden. Maar ik weet dat ik nooit de makkelijkste weg gekozen heb, ik zeg ook niet dat mijn mening de enige juiste was. Maar jij was zo'n kereltje die ondersteboven op een stoel zat,naar mensen toe ging en hun kledij omkeerde om te zien wat er aan de binnenkant stond, je keek niet in een boek, je scheurde de blz. eruit, je zat nooit stil, zweeg geen minuut, je bungelde overal aan...kortom je was een kereltje die mij radeloos maakte, om nog maar te zwijgen over de vele bezoekjes op de spoed omdat je in je onstuimigheid ergens uitgevallen of afgevallen was...

Toen we deze week op controle gingen, en kennis maakten met de nieuwe dokter die je zou opvolgen zag ik er wel wat tegenop...

Wat was ik blij toen ze zei: "Mvr. ik hoef jou duidelijk niet meer uit te leggen wat ADHD is, en ik vind het heel mooi te merken en te zien dat jij de positieve kanten van het ADHD ook ziet, je gebruikt ze in het voordeel van je kinderen, de negatieve kanten ( als ik dat zo mag noemen) overzie je...jij maakt je zorgen en wil hen beschermen en helpen maar je veroordeeld hen niet als lastige kinderen. Ik was erg blij met die woorden omdat het mij het gevoel gaf niet steeds het makkelijkste te kiezen, maar datgene waarvan ik ondervind dat het je helpt.

Je medicatie staat erg laag ingesteld zegt ze...eigelijk mag je gerust verhogen...maar ik vind dat je ook nog kind moet zijn. Tenslotte zijn alle 12-jarige jongetjes...nog altijd jongetjes die op ontdekkingstocht gaan, en leren met vallen en opstaan.

Jij was ook op je gemak bij haar...dat merkte ik, voelde ik aan je manier van zijn!

's Avonds zei je tegen Roibin " weet je, we hebben het getroffen met ons mama...ze is niet alleen onze mama, maar die dokter zei dat we blij mogen zijn met een mama zoals de onze!" Je kwam naar me toe en gaf me een knuffel met de woorden " dank je wel mama, omdat je zoveel begrip voor ons hebt" Ik heb je teruggeknuffeld en gezegd dat het graag gedaan is...

Het kan me dus niet schelen dat mensen dit of dat vinden...een mening hebben over hoe ik met jullie problematiek omga...

Ik weet dat alles wat ik doe, dat ik dat doe omdat ik jullie graag zie...en het beste met jullie voor heb!

Ik kijk naar jullie en vind jullie prachtige kerels...en dat is wat telt!

Ik weet dat ik van jullie hou, en jullie van mij...daar zijn geen woorden voor, daar kan ik geen uitleg aan geven...het is wat het is!

Lieve groet

Jullie mama xxx