Gewoon, omdat het hier rustig is...en ik tijd heb.

Onlangs Roibin kwam je bij me zitten en vroeg " mama, wat is eigenlijk vertrouwen? Hoe weet je dat je iemand kunt vertrouwen?

Tjonge...dat was een moeilijke vraag, ik moest daar wel even over nadenken.

Vertrouwen...dat is wanneer je er vanuit gaat dat mensen het goed met je voorhebben...dat zij nooit iets zullen doen waarmee ze je kwaad berokkenen, je pijn zullen doen...

Als je mensen iets vertelt in vertrouwen, zelfs al zijn ze het er niet mee eens, dan zullen zij je mening, je gevoel toch respecteren, en dat niet tegen je gebruiken.

Ik denk dat het zoiets is...mensen bij wie je jezelf mag zijn, je aanvaarden zoals je bent...en je in je waarde laten.

Maar hoe weet je dat nu? Ik denk dat je dat nooit echt weet...je vertrouwd er gewoon op dat je gevoel je niet in de steek laat.

Dat is vertrouwen hebben in jezelf...

Mensen kennen...vrienden hebben is niet altijd een reden dat je hen kunt vertrouwen...maar dat is het leven...Je zal mensen ontmoeten waarvan je denkt dat je hen kan vertrouwen...dat zij naar je verdriet, je angsten, je boosheid, verontwaardiging of zelfs je blijheid zullen luisteren...zonder dat zij ook de nood hebben om het aan anderen te vertellen...zodat datgene wat je wel wil vertellen, delen ( soms is dat nodig) niet met de hele wereld gedeeld wordt.

Je stelt best moeilijke vragen...ik vraag me af als ik  zo oud was als jij of ik mij dan ook dergelijke vragen stelde.

Ik weet het niet meer...

Misschien wel, misschien ook niet...ergens hebben we allemaal mensen nodig die we kunnen vertrouwen...maar wanneer je hen wel of niet kunt vertrouwen? Dat is een leerproces...we leren het uit ervaring! Jullie mama is eerder een wantrouwig iemand...ik geloof niet altijd in de oprechtheid van de mensen...daarom heb ik geleerd heel vaak te zwijgen. 

Ik zeg jullie vaak dat jullie niet alleen moeten luisteren naar mensen, maar ook kijken!  Dat is omdat het soms meer zegt over mensen dan je zou denken. Woorden zijn maar woorden...ik hoef jullie niet elke dag te vertellen dat ik jullie graag zie, en jullie zeggen dat ook niet steeds. Maar jullie armen om me heen, de vluchtige zoen...zomaar...vertelt wel dat ik jullie graag zie en omgekeerd. Als jullie durven toegeven dat jullie fouten maken, dan is dat omdat jullie mij vertrouwen...weten dat... maar omgekeerd is het ook zo...soms maakt jullie mama ook fouten en dat  tegen jullie durven toegeven is omdat ik weet dat ik zelfs daardoor jullie liefde niet verlies. Dat is volgens mij vertrouwen!

Als ik naar jullie luister en kijk dan besef ik dat groot worden meer is dan groeien.

Het is best een moeilijke en soms lastige weg. Als ik terug kijk op mijn eigen leven dan merk ik hoe ik steeds weer dromen en verwachtingen bijstel.Leven is steeds weer keuze's maken...en soms zijn die keuze's verkeerd, andere keren staan we er niet eens bij stil omdat we het vanzelfsprekend vinden dat alles loopt zoals het hoort.Andere keren maken we tegen onze wil in keuze's...gewoon omdat we het leven niet altijd in de hand hebben.

Maar het feit dat jullie dergelijke vragen stellen wijst er volgens mij op dat jullie nadenken over wat jullie horen en zien.

Dat maakt me blij...

Ik hecht geen belang aan rijkdom of status, maar ik hecht heel veel belang aan hoe jullie in de wereld staan. 

Denken jullie na over wat goed is en wat verkeerd, kunnen jullie fouten toegeven en vergeven?  Kunnen jullie voor jullie zelf opkomen? Of lopen jullie mee met de kudde uit gemakzucht? Ik wil dat jullie mensen worden die oog hebben voor wat er in de wereld gebeurd, die evenveel waarde hechten aan een kleinigheid uit het hart gegeven...dan een grote omslag omdat ze het toch niet missen. Ik wil dat jullie mensen graag zien om wie ze zijn, niet om wat ze hebben. Ik wil dat jullie mensen niet veroordelen  nog voor jullie hen ooit leerde kennen! Ik wil dat jullie weten en beseffen dat het leven kostbaar is, hou het altijd met beide handen vast! Vraag hulp als het lastig word om dragen...trots is mooi....maar niet altijd! 

Ik wil dat jullie in jezelf geloven, maar weten waar jullie grenzen zijn! Ik wil dat jullie mogen worden wie jullie willen worden! Dan weet ik dat ik een goede moeder voor jullie geweest ben.

Als jullie op anderen neerkijken...hen veroordelen zonder meer...altijd succes nastreven, en geen rekening houd met anderen, geen kritiek kunnen aanvaarden zonder boos te worden, altijd en steeds jullie zelf op het voorplan zetten...omdat jullie zichzelf zo belangrijk vinden...dan zal ik mijn hoofd buigen van schaamte...want dan zal ik weten dat ik gefaald heb!

Maar ik heb er alle vertrouwen in ...

Alleen de tijd zal er een antwoord op geven...met tijd!

Lieve groet

Jullie mama xxx