Vorig weekend was je niet in je gewone doen, en de voorbije week vond ik jou stilte aan de telefoon veelzeggend.

Vrijdag kreeg ik telefoon van school, je was helemaal het noorden kwijt, men vroeg of je eerder naar huis mocht komen...je huilde ...

Toen je thuiskwam zei je niks, je sloeg je armen om me heen...en liep door, ik zei je nog dat we later wel even zouden praten.

Het was hier ook druk, want ik was net thuisgekomen met je kleine broertjes.

Later wanneer de rust teruggekeerd was zaten we samen buiten.

Ik vroeg je wat er aan de hand was...je keek me aan en zei " mama, men zegt in school dat het beter zou zijn als ik volgend naar het B.S.O ga"

Dat weet ik al een tijdje vent, wat is daar zo erg aan?

Je antwoordde " maar mama, is zal altijd niemand zijn, want ik ben dom!" Ik schrok van je woorden.

Je zegt toch steeds dat school belangrijk is, dat het je toekomst is? Nu is er geen toekomst...

Mijn lieve , lieve Roibin, het is nooit mijn bedoeling geweest , het spijt me als ik je ooit dat gevoel gaf...

Het klopt dat we in een wereld, een maatschappij leven waarin het lijkt dat alleen het beste goed genoeg is, maar jongen toch...je bent zoveel meer dan een schoolrapport! Je bent zoveel meer dan een leerling ASO/TSO/of BSO.

Je bent een ontzettend lieve jongen, met je hart op de juiste plaats!

Jij bent 13 jaar, je mag je nog geen zorgen maken over later...jij moet nog dromen hebben, ervoor gaan...groot worden, verliefd worden en evenzeer liefdesverdriet...de enige zorg die jij mag hebben is groot worden, voor de rest moet je gelukkig zijn!

Geloven in jezelf ventje dat kan ik niet voor je doen, ik kan je alleen maar zeggen dat je meer dan de moeite bent, en dat er heel wat mensen zijn die echt verder kijken dan dat...

Ik geloof in je, zie je ontzettend graag...de weg hoeft niet altijd een autostrade te zijn, je komt er wel!

Kijk om je heen, en je zal zien dat je nooit alleen bent!

Toen je klein was heb ik me nooit echt zorgen gemaakt over hoe je schoolloopbaan eruit zou zien, veel meer maakte ik me zorgen over hoe je in de wereld zou staan.

Ik wilde dat je jezelf kon zijn, blij met wat je had...geloofde in jezelf!

Net omdat ik maar al te goed weet hoe belangrijk dat is. Ik ben ervan overtuigd dat ik geen makkelijk kind was, veel meer nog dan nu stopte men je in een vakje...slim/dom ( God  wat haat ik dat woord!) Al een geluk dat je oma niet geloofde dat ik werkelijk was zoals men toen in school beweerde. Wat niet gebruikelijk was in die tijd liet ze mij testen ( nog zo' n woord!) Ik was niet dom, ook niet zo vreselijk als ze beweerden, alleen  was ik nogal chaotisch in mijn denken...( tja... tot op vandaag heb ik daar wel eens last van...) Wat ik wil zeggen is, dat er toen zo veel nadruk gelegd werd op wat ik verkeerd deed...dat het me jaren koste, om ook maar een beetje in mezelf te geloven.

Niet in jezelf geloven is het ergste wat je kan overkomen, want dan pas lijkt het alsof je niemand bent.

Je kan nooit voor iedereen goed doen, dat lukt niet...altijd zullen mensen een mening hebben, overtuigd zijn dat ze het zelf anders, beter of wat dan ook doen.Kritiek op zich is niet altijd slecht, zolang ze opbouwend is...je eruit kunt leren, meningen mogen ook verschillen, dat maakt het leven soms boeiend...alleen zijn er mensen die nooit anders zullen doen dan kritiek hebben...soms alleen maar om anderen naar beneden te halen, zodat zij zichzelf als groter zien. Sommige mensen zullen hun mening niet delen maar opdringen...zo verlies je het gevoel van vrijheid!

Maar in je hoofd moet je altijd vrij kunnen zijn....je gevoelens, gedachten, je verdriet of vreugde, die zijn van jou en die maken dat je bent wie je bent...daar ben je altijd vrij!

Niemand kan je zeggen wat je moet voelen of denken, het is zoals liefhebben...waarom hou je van iemand? Daar is niet altijd een antwoord op...soms merk je dat je van iemand houd gewoon om wie ze zijn, terwijl je best weet dat ze niet perfect zijn!

Niemand is dat, ook je mama niet!

Zelfs je kleine broertjes durven wel eens zeggen dat mama stout is...al is de reden daarvoor meestal omdat ik hun eigen willetje niet volg.

Maar soms hebben ze zelfs in hun kinderlijke boosheid wel eens gelijk.

Rowan...nog even en je bent veel veel thuis! 

Randall...nog even en elke dag je speelkameraatje...

Ranald...nog even en je laat de lagere school achter je...voor altijd!

Roibin...nog even en het is vakantie!

Tijd gaat steeds vooruit, nooit achteruit...

Dat is de enige zekerheid die je hebt, maak er jullie beste tijd van...geniet van elk moment dat je gegeven word.

Dat probeer ik ook te doen!

Lieve groet

Jullie mama xxx

Ik weet dat je er naar uitkijkt...nog één keer slapen...ik kijk er net zo naar uit als jij.

Je was zo verdrietig toen ik je maandag achterliet...en blijkbaar zaten de traantjes de ganse dag hoog, en 's avonds huilde je alle opgespaarde traantjes eruit, vertelde jou begeleidster....

Lieve, kleine kabouter, en ik was er niet om je tranen te drogen, ik kon je niet troosten....en dat knaagt.

Maar morgen, morgen zal ik je in mijn armen sluiten, en jou een heel lieve knuffel geven.

Tot morgen lieverd!

Ranald,

Jjij geniet nog even van de laatste dagen dat je het huis voor jou alleen hebt, want straks moet je weer wennen aan iedereen thuis.

Ik weet dat je dat wel leuk vind, al je broers thuis, maar nu heb je vaak je mama of papa voor jou alleen, en diep in je hart geniet  je van dat alleenrecht. Dat mag hoor, maar straks zal je weer wat meer plaats moeten maken voor je broers.

Randalleke,

klein ventje, straks zal jou speelkameraatje terug thuis zijn, en binnenkort, wanneer het vakantie is zullen jullie kunnen spelen, je zal niet meer alleen naar je bedje gaan, je zal 's morgens het gezelschap van je broer hebben, je zal niet het kleintje zijn...je zal samen zijn!

Ik kijk er net zo naar uit als jij!

Roibin,

Deze week heb ik je niet één keer gehoord, je liet niets weten, omdat er voor jou niets te melden viel.

Ik kon het niet laten je zelf even te bellen, gewoon om zeker te zijn dat alles ok met je is.

Alles was goed zei je, ja ook in school...de gesprekken met jou zijn soms zo " stil " Hoewel ik je ken, weet hoe je bent...heb ik het er best wel eens moeilijk mee.

Zoals vandaag.

Zal blij zijn dat het weekend is, gewoon omdat ik jullie mis...

De zon wil niet blijven, elke keer ik denk " eindelijk! " komen wolken voorbij.

Ik hoop wanneer de vakantie overal is, de zon ook aanwezig zal zijn...omdat met de zon alles mooier lijkt, minder saai...

Al een geluk, dat jullie de zon in mijn leven zijn...jullie geven mijn leven kleur, ik krijg het warm vanbinnen wanneer ik aan jullie denk.

Maar die grote gele bol, die de dagen warmer maken, langer laten duren, die mag er van mij nu ook wel bij!

Lieve groet

Jullie mama xxx