Voor het eerst een jaar rond ,dat jij Rowan een volledig jaar op internaat bent.

Wat heb ik daar aan getwijfeld, deed ik er goed aan jouw niet meer naar huis te laten komen halfweg de week?

Ik had al zo vaak om je gehuild, ik miste je wanneer je niet thuis was, en nu zou je een ganse week blijven, dat hadden we zo afgesproken nog voor je startte in school. Nu was het zo dichtbij...

Intussen heb jij je weg gevonden...Spermalie is je tweede thuis geworden!

Meestal heb ik er vrede mee, al zijn er soms nog dagen dat ik je mis...meer dan ik zou willen.

Wat heb je dat goed gedaan schat...toen ik naar de kerstviering kwam kijken!

Je zag er stralend uit, en zo trots! Je handjes sierlijk bewegend bij je dansje...net ervoor keek je naar mij en gebaarde " Kijken mama! Goed! Zie mij!"

Ik kon alleen maar bedenken hoe prachtig ik je vond...hoe ontzettend graag ik je zie!

Nu jij thuis bent hoor ik je kleine broertje samen met je zingen...en ik zie hoe je zijn handjes zet, en moet glimlachen als ik je hoor zeggen " Nee Randall...kijk zo!" Je gaat naast hem staan en plooit zijn handjes in de juiste houding en beweegt samen met hem!

Ik ben reuzetrots op je kereltje...en geniet met volle teugen van jou thuis zijn!

Randall...jij bent zo blij!

Je broer thuis, meer moet dat voor jou niet zijn!

's Morgens kom je altijd vragen " Is het nog vakantie?" Als ik zeg " Ja hoor!" Huppel je naar Rowan en zegt " Rowan, het is nog vakantie! We mogen spelen!"

Ik vind het fijn voor jou,ben blij je zo content te zien...en moet lachen als ik jullie samen zie spelen, of gewoon heel dicht in de zetel zie zitten...soms armen over elkaar...alsof jullie zo zeker zijn dat jullie bij elkaar zijn!

Roibin,

Ben naar je school geweest...al bij al deed je het niet slecht, al kunnen je punten eigenlijk wel beter...sommige vakken zijn eerder zwak!

Maar aan de andere kant heb ik me ook wel boos gemaakt daar op het oudercontact! Ik ben twee keer in je school geweest vooraleer je in te schrijven! Ik heb hen uitvoerig uitgelegd wat jou specifieke probleem was...dan moeten ze je daar als puntje bij paaltje komt niet op afrekenen.

Ik had hen een paar dingen gevraagd toen je daar startte...niemand had ooit gereageerd...en nu werd je daar op afgerekend! Mijn excuses maar daar ga ik niet mee akkoord! Ik heb hen gevraagd of hun autisme vriendelijkheid dan enkel een poster in de hal van de school was?

Ik heb het hen gevraagd vooraleer je daar naar school ging...ik begrijp best dat je niet steeds voor alle leerlingen dit en dat kan doen...maar daarom ben ik ook op voorhand geweest...om hen uit te leggen wat jou probleem was.

O ik word daar zo kwaad van! Als ze willen dat jij net zoals alle anderen doen, en men geen rekening houd met jou problematiek...dan is het voor mij ook water naar de zee dragen! Ik had het ook liever anders gezien...ik had niets liever gehad dan dat jij net als alle anderen was...maar dat is niet zo! Heb ik daar verdriet om? Soms...als ik je sociaal onhandig bezig zie...en je met grote vragende ogen zie kijken...omdat je het niet snapt! Maar meestal heb ik er geen probleem mee, ik heb geleerd hoe ik met je moet omgaan....me niet druk te maken omdat ik soms een ganse dag nauwelijks je stem hoor...gewoon omdat je niks te vertellen hebt, omdat je jezelf soms onzichtbaar maakt! Ik weet dat ik je alleen maar kwaad maak al ik daar veel in tussen kom...je bent wie je bent...je houd niet van verrassingen...de dingen moeten duidelijk zijn, dan doe je al wat men van je verwacht...maar tussen de regels kan jij niet lezen!

Ranald,

Jij deed het zoals verwacht! Schitterend op alle vlaken!

Ik zag hoe trots je was wanneer je klastitularis je prees voor je inzet...voor je schitterende resultaten!

Ik was ook trots op je kerel!

Jij bent wie je bent...en het heeft heel wat tijd gekost om je duidelijk te maken dat jij ook de moeite waard was!

Dat je je eigen weg moet gaan, datgene doen en gaan voor datgene waar jij in gelooft!

Ik denk dat je je weg stilletjes aan vind...en daar ben ik blij om!

Je mag best dromen hebben, en er ook naar streven die waar te maken, zolang je dat doet op een manier waarbij je respect blijft hebben voor de mensen om je heen vind ik dat ok!

Ik denk dat het een fijn gevoel geeft, wanneer je dromen hebt...en je de tijd en de mogelijkheden hebt om die dromen waar te maken!

Niet alles loopt in het leven zoals we dat willen...soms duurt het lang vooraleer je je dromen kan waarmaken.

Soms weten we niet wat we willen met ons leven, of soms spelen heel veel andere dingen mee, waardoor het lijkt alsof je die dromen moet opbergen!

Maar als ze realistisch zijn, dan moet je er voor gaan, en vooral niet opgeven!

Dat is de fout die je mama maakte...ze borg haar dromen op, ze vergat er zelfs door om te leven!

Nu besef ik misschien wel een beetje laat...dat mensen altijd mogen dromen...dromen heeft hoop, en hoop doet leven!

Dus droom ik weer...leef ik weer...en de ene dag lukt dat beter dan de andere...maar nooit opgeven!

Jullie alle vier...zo mooi...allemaal zo anders, maar zo ontzettend mooi!

Droom jullie dromen...voor Rowan en Randall  is dat waarschijnlijk nog " Gaan we echt naar Piet Piraat??" en de dagen tellen voor  het zo ver is.

Voor jullie Roibin en Ranald  zijn jullie dromen anders...ze brengen meer een beeld van wie jullie willen worden.

Ik vind het mooi...het leert me dat elke leeftijd van mijn kinderen mooie kanten heeft...en daar geniet ik elke dag van!

Omdat ik er deelgenoot mag van zijn!

Lieve groet

Jullie mama xxx