365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
17-10-2010
Op weg...
Een week van tweestrijd ligt achter mij!
Lieve Rowan...
Jij was jarig!!
Je was niet thuis, en toch had ik het gevoel dat je zo dichtbij was.
De ganse dag stond in teken van jou! Zelfs zonder de slingers, de taart en zoveel andere kleine dingetjes die laten weten dat iemand jarig is!
's morgens werd ik wakker en dacht aan je! Ik maakte mij een beeld van hoe jou ochtend er nu zou uitzien.
Ik keek naar de klok en werd heen en weer geslingerd tussen " wat zou hij nu doen?...en 6 jaar geleden" Heel vreemd!
Maar in tegenstelling tot zoveel tijd geleden maakte het mij niet verdrietig...de dankbaarheid om wie je nu was deed me steeds weer glimlachen!
Van school uit hebben ze me 's morgens gebeld om te vertellen hoe jou ochtend verlopen was...en wat er nog op het programma stond!
Het was hartverwarmend! Omdat ik het gevoel had dat ik op deze bijzondere dag heel weinig voor je kon doen, had ik gevraagd of mensen jou een kaartje konden sturen.
Wat was jij blij met al die kaartjes! 's Avonds had ik jou aan de telefoon, en je dankbaarheid, je vrolijkheid, je enthousiasme om deze schitterende dag deed ook mij rust vinden!
Hoe ver ik ook van je was...ik had het gevoel dicht bij je te zijn...deel uit te maken van jou dag! Dank je wel aan al die mensen die jou een kaartje stuurden, of een tekening! Ze hebben ook mijn hart geraakt!
Vandaag was er jou feestje met de tante's en nonkels, je meme's en pepe er zijn zelfs zomaar vrienden langs gekomen!
Je vond het allemaal even spannend...was blij en trots...je was gewoon een jongetje van 6!
6 Jaar al, en ik heb nog nooit een minuut spijt van je gehad...ik kijk naar jou, en denk " mijn lieve lieve Rowan...wat zie ik jou graag!
Randall,
Jij zong donderdag van "Lang zal hij leven!", je klapte in je handjes en riep luid " gelukkige verjaardag Rowan!" overtuigd dat hij je kon horen!
Er was geen taart, geen slingers, en toch zei je steeds " Het is feest vandaag...Rowan is jarig!" De dag was zo gewoon, en toch ook zo heel anders!
Vrijdag sloeg jij je armpjes om je broer en knuffelde hem...
Je bent zo'n schattig ventje...en als ik je hoor zeggen " Rowan is mijn broer, maar ook mijn vriend!" dan weet ik dat het geen loze woorden zijn...want jullie zijn maatjes...dat zie ik, dat hoor ik, dat voel ik gewoon...twee handjes op een buik!
Ik kan mij een leven zonder jullie niet voorstellen, en daarom ben ik zo ontzettend blij dat jullie er zijn!
Roibin,
Ik kijk naar jou, en schrik als ik zie hoe groot je wordt. Je veranderd zoveel...soms ben ik bang dat ik niet mee kan!
Wat je vandaag leuk vind, kan morgen helemaal anders zijn!
Deze morgen zag ik je zitten...de poes in je armen, en het raakte mij...dit was jij! Buiten, zonder woorden...en er straalde zoveel liefde uit!
De pose die het altijd op een lopen zet, als iemand van ons buiten komt...behalve bij jou...integendeel ze nestelt zich op je schoot, en het lijkt alsof je met haar praat...zonder woorden! Zo mooi om te zien!
Net zoals jij bent, zo mooi...als je maar moeite doet om echt te kijken!
Ranald,
Zaterdag stond jij in de keuken...je bakte een cake!
Speciaal voor je jarige broertje!
Dat ben jij ook, zo attent...
Ik kijk naar jou en zie een mengeling van het kind dat je nog bent, en de grote jongen die je aan het worden bent.
Ergens ben je erg zelfstandig, je weet welke weg je wilt gaan, maar soms valt het je moeilijker dan je gedacht had, en dan kom je dicht tegen me aan liggen, je nestelt je, en vertelt over de dingen die je beleeft!
Ik zwijg en luister, en bedenk dat ik me rijk voel, gewoon omdat jullie zoveel delen van jullie leven...dat ik deelgenoot mag zijn van jullie leven!
Ik sluit het weekend af...met een fijn en vertrouwd gevoel...jullie zijn thuis!
Een nieuwe week ...we kunnen weer verder...morgen is alles weer anders, daarom niet slechter...misschien zelfs mooier dan vandaag...dat is het geluk van leven...we weten nooit wat morgen brengt...en soms maar goed ook, maar we kunnen ook uitkijken naar morgen...omdat we denken en hopen dat hij het geluk van vandaag zal meenemen, het verdriet achterlaten...
Zo blijven we altijd op weg...ons hele leven lang!
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h