Hoewel er heel wat momenten zijn in het leven dat we terugblikken, blijven die laatste dagen van een jaar momenten waarop we terug kijken naar wat geweest is, wat we gewenst hadden, maar er niet gekomen is...en wie weet...komen dromen uit!

Alsof we met een nieuw jaar nieuwe kansen krijgen. Een beetje zoals toen we op 1 September naar school trokken met een boekentas vol verse blaadjes, een lege agenda en de gedachte dat we dit jaar niet de fouten van het vorig jaar mogen maken. De eerste bladzijden netjes ingevuld, en dan is er een dag dat het wat minder vlot, is er de eerste ezelsoor, een opmerking in het rood...en op het eind van het schooljaar merk je vaak dat er opnieuw werkpunten zijn. 

Net zoals nu op deze laatste dagen van het jaar. 

Maar ik hou van het gevoel om opnieuw te kunnen beginnen met een wit blad, dromen te blijven koesteren.

Toch merk ik ergens ook een gevoel van spijt, verdriet om dingen die je achterlaat in het oude jaar.

Mensen van wie je afscheid nam voor altijd,het lijkt alsof je hen achterlaat in het oude jaar. Meer dan herinneringen kan je niet meenemen, ze blijven voor altijd in het oude jaar...vroeger, nooit meer " later".

Maar er zijn ook mooie momenten om op terug te kijken.

Rowan, jou optreden in de schoolmusical, dat blijft voor altijd in mijn hart gekoesterd.

Ik heb een deel van je gezien die me raakte tot in het diepste van mijn zijn.

Randall, zien hoe je tijd inhaalt, op je eigen manier.

Mijn oudste, hoe jij nieuwe dingen ontdekt, en daar dan op je eigen manier mee omgaat.Hoe je groeit in je eigen zijn, het maakt me stil!

Mijn tweede, de broer die altijd een oplossing heeft, een antwoord, maar worstelend tussen goed doen en goed zijn. Willen maar niet altijd kunnen...Ik zie je groeien, het leven omarmen met al zijn goede en minder goede kanten!

Zo dankbaar omdat jullie alle 4 met mij het nieuwe jaar mogen ingaan!

Dat jullie mij gezelschap houden op mijn weg in het leven, hem kleur geven.

Dank jullie wel!

Het voorbije jaar ook mensen ontmoet die vrienden geworden zijn.

Ze wandelen met me mee op mijn levensweg, zodat ik mij nooit eenzaam voel!

Weten dat ze er zijn, net zoals zij weten dat ik er ben.

Ze kennen mijn zwakke kanten, maar aanvaarden mij zoals ik ben.

Dank jullie wel!

De mensen die al hun hele leven met me meewandelen, er al altijd geweest zijn...

Mijn familie!

Ik kan niet zonder hen, omdat ze een deel van mij zijn.

Ze zorgden ervoor dat ik ben wie ik ben, gewild of ongewild, gewoon omdat ze al zolang met en bij me geleefd hebben.

Dank jullie wel!

Om wat jullie allen voor me gedaan hebben, om er te zijn, om te helpen als ik het niet alleen kon, gewoon om te zijn wie jullie zijn...zodat ik weet wat " houden van" betekend in al zijn verschillen.

Een nieuw jaar!

Ik kijk uit naar wat moet komen, maar beleef " vandaag " .

Als ik in mijn hart kijk en bedenk wat ik wens, dan wens ik dat niemand zich ooit eenzaam voelt in deze wereld vol mensen!

Dat verdriet en pijn niemands deel wordt. Dat armoede een woord is die enkel vroeger bestond.

Dat mensen blij zijn met wat ze hebben, en een ander dat net zo goed gunnen.

Maar ik ben een simpel mens, ik kan niet toveren...

Maar ik kan wel dromen, en wensen...

Roibin, Ranald, Rowan en Randall ...

Ik deel mijn dromen met jullie zodat een heel klein beetje van mijn wensen ooit voor iemand werkelijkheid wordt!

Lieve groet 

Jullie mama

Fijn eindejaar, en een 2013 toegewenst om met een glimlach op terug te kijken!