365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
11-03-2010
Ik had bij je moeten geweest zijn!
De week is bijna voorbij... Lieve Rowan, Ik heb je aan de telefoon gehad...wat klonk je blij, toen je zei " mama, nog 1 keer slapen en dan kom ik naar huis!" Ik zal blij zijn dat je er bent ventje, want ik mis je... Ik hoorde van je opvoedster dat je dinsdag zo onrustig geweest bent. Je sliep nauwelijks... Wat was er aan de hand? Ze kon me geen antwoord geven... Op die momenten denk ik , ik zou bij je moeten geweest zijn. Ik zou bij je gebleven zijn, ik had mijn armen om je heen gelegd, en was bij je geweest tot je rustig terug insliep... Maar ik was er niet, en dat spijt me zo ventje! Mijn kereltje...mijn ridder, mijn kunstenaar, het zijn die momenten dat ik verdriet heb om wat niet is. Ik weet dat het beter voor je is, zeker als ik zie hoe je vooruit gaat, als ik zie wat jij al allemaal kan...maar toch...ik ben je mama, en ik wil altijd je mama zijn, niet enkel in het weekend, of in de vakantie. Morgen ben je thuis, ik zal je een verhaaltje vertellen, en je wel honderd zoentjes geven, ik zal je in je eigen bedje te slapen leggen, en zaterdag....hebben we de ganse dag voor ons! Lieve Ranald, Ik heb deze morgen je meester gezien, hij zei dat je het goed doet. Dat deed me zo goed. Te horen dat je praat en lacht in de klas, dat je die fijne kerel bent, die ik ook ken. Het heeft je goed gedaan vorige week. Dat heb ik gezien, dat heb ik gemerkt...in je manier van praten, je manier van zijn. Houden zo kerel! Ik ben trots op je! Lieve Roibin, Ik weet dat je liever hebt dat ik je gewoon "kerel" noem, jij wil graag groot zijn. Maar voor mij blijf je mijn Roibin, ongeacht je leeftijd. Morgen ga ik naar je school. Ik vraag me af wat ze mij zullen vertellen. Dingen die ik al weet? Dingen die ik graag wil horen, of zullen het eerder dingen zijn die ik liever niet hoor? Ik weet het niet echt, net omdat jij zelden echt praat. Ik heb het altijd een beetje moeilijk wanneer leerkrachten een rapport vol schrijven met dingen die beter gekunt hadden. Dat zal ook wel zo zijn, een aantal dingen zullen vast wel beter kunnen. Maar ik zie soms zo weinig staan wat wel goed was. Het lijkt wel alsof men een lijn trekt, en alles wat niet aan de lijn komt ziet men, de rest word onzichtbaar. Ik ben geen mens die je kunnen of talenten in punten omzet, nooit geweest... Men vergeet soms zo vaak naar mensen in hun geheel te kijken. Ik ben ervan overtuigd dat in de meeste mensen wel iets goed schuild, alleen zien we dat niet altijd...tot de mensen het zelf niet meer de moeite vinden dat goede in zich naar boven te halen. Ik weet wel dat de maatschappij heel wat verwacht van mensen, maar ik vind ook dat we niet alles op "de maatschappij " kunnen schuiven. Per slot van rekening zijn wij ook een deel van die maatschappij. Dus vent, waarschijnlijk zullen een aantal dingen beter gekund hebben, maar ik weet ook dat je het wel probeert, en daarom weet ik nu al, dat ik trots op je bent...omdat je bent wie je bent! Lieve kleine Randall, Om dicht bij je speelkameraadje te zijn, je broer ga jij 's avonds in zijn bedje slapen. Je zwaait slaapwel naar Rowan en gooit hem zoentjes... In tegenstelling tot vorige week was mama de ganse week thuis, ik stak je in je badje, vertelde je verhaaltjes, en stopte je onder...met net dat ietsje meer tijd. Ik heb genoten van je schaterlach, van je buiten te zien spelen samen met je grote broer! Er was tijd aan tafel, tijd in bad, gewoon simpele tijd...maar heel erg waardevol. Lieve kerels, morgen zijn jullie weer allemaal thuis...dat is goed...de onaanraakbare onrust word dan terug rust! Ik zie jullie graag...liever dan wat ook ter wereld, jullie zijn altijd in mijn hoofd, mijn hart, mijn zijn... Lieve groeten Jullie mama
Een tijdje niet geschreven... geen tijd gehad... Maar er was zoveel te doen, zoveel te zien, zoveel te beleven... Ranald, ik dank je voor de fantastische week! Jij en ik...wat hebben we genoten! Ik heb genoten van je jezelf te zien zijn! We speelden samen in hetzelfde toneelstuk, en daar was ik best trots op! Hoe vaak heb ik je van op een afstand gadegeslagen? Ik zag je helemaal openbloeien! Hoe vaak heb je deze week niet gezegd " Het is leuk he ,mama?" 's Avonds nog even je hoofd boven het deken en zeggen " dank je wel mama, dat ik mag meedoen" Als we naar huis reden lachte je en vertelde je honderduit! Zaterdag, samen met Roibin zaten jullie alle teksten op te zeggen van de andere spelers, dubbel van het lachen kwamen jullie binnen! Dat was zo mooi, het zijn die momenten die ik onthou, en waar ik om moet glimlachen als ik er aan denk. Super kerel, ik hoop dat ook jij ze zult onthouden, en dat je dan weet dat ook jij belangrijk bent! Roibin, ik heb je niet zo vaak gezien dit weekend. Ik was er niet toen je vrijdag thuis kwam...hoewel ik weet dat jij daar niet zo zwaar aan tilt, en blijkbaar heb ook jij een leuke avond gehad. De rest van het weekend ben je meegeweest, het was fijn te horen hoe je ook aandacht had voor je broer. Hoewel je meer en meer een echte tiener word, met de soms nodige uitbarstingen van " ik weet het ook niet wat er aan de hand is" voelde ik in je woorden dat je het best wel knap van hem vond! Je zag hoe hij dankbaar was om jou aandacht! Dank je wel kerel! Rowan en Randall, Voor jullie was het iets moeilijker te begrijpen waarom mama en Ranald ( die 's morgens lang sliep ) er minder waren dan jullie van ons gewend zijn. Het was jullie papa die jullie naar bedje bracht, en mama was er niet om jullie verhaaltjes voor te lezen. Maar Roibin zal dat vast ook goed gedaan hebben.Rowan...toen je vrijdag thuis kwam, was je nog niet lang thuis toen ik alweer moest vertrekken. Ik wilde je meenemen, tot papa jullie kon komen halen. Maar jij wilde niet mee. Je keek me aan en zei " maar mama, Rowan is nu thuis!" Je draaide je gezichtje weg, en ik zag tranen over je wangen rollen. Ik begreep je wel...jij wilde gewoon thuis zijn! Ik heb je thuis gelaten, Roibin en je opa zijn hier gebleven, zo kon jij gewoon thuis zijn. Schat toch... Randall, jij was allang blij dat je terug in het gezelschap van je broers was, die je al een ganse week moest missen. Maar vanaf nu, worden de dagen weer zoals jullie ze gewend zijn, en dan weten jullie dat mama er is! Zelf jij Rowan...die ik niet steeds zie...jij bent altijd in mijn hart! Net zoals je grote broer Roibin! Het is altijd een beetje wennen na zo'n hectische week, het is mooi geweest, het is leuk geweest,(vreemd hoe je mensen, die je soms al jaren kent, plots ook anders leert kennen.zelfs na al die tijd.) maar het is soms wel eens lastig geweest. Ik vind het allemaal heel leuk, ik geniet daar ook van, en het is met pijn in het hart enerzijds dat ik deze week achter me laat, dankbaar om de mooie momenten, maar ik ben ook blij terug te kunnen naar het leven van elke dag... Ik ben jullie mama, de rol die ik nooit moet spelen...omdat ik dat ben, met hart en ziel...dat zal altijd zo zijn, wat er ook gebeurd, mooie en minder mooie momenten, zelfs als ik even het mama zijn loslaat...dan nog ben ik het! Het is steeds weer een zoeken tussen de juiste verhoudingen...loslaten als het even kan en mag...maar anderzijds er zijn als jullie me nodig hebben...het is een uitdaging...een werk van lange duur...misschien raakt het nooit echt af...misschien zal het resultaat niet perfect zijn volgens sommige...dan is dat maar zo...zolang ik weet dat ik altijd alles gedaan heb wat in mijn mogelijkheden lag om jullie mama te zijn. Als ik achterom kan kijken zonder schuldgevoel tegenover jullie, omdat ik er niet was, toen jullie mij nodig hadden, dan zal ik content zijn, en weten dat jullie dat ook weten! Lieve groet mama
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h
