Zo voelt het hier de laatste tijd.

Nog even en de vakantie begint, en eerlijk gezegd tel ik de dagen af. 

We hebben zowat ieder weekend een feest gehad, en hoewel jullie mama meestal altijd te vinden is voor een feestje, was het de laatste tijd een beetje van het goede teveel.

Zeker met in het vooruitzicht dat er nog examens op de agenda staan.

Ook jouw communie is voorbij lieve Rowan.

Wat was ik trots op je! Mijn lieve kleine Rowan!

Ik zag je meegebaren met de liedjes, zo ernstig en ook zo vol overgave!

Achteraf stond je verwonderd van alle aandacht die je kreeg, de kaartjes vond je super!

Hierbij dank ik alle lieve mensen die aan je gedacht hebben, en zomaar een kaartje stuurden!

Je was er zo blij mee!

Het feestje was beperkt, gewoon thuis...maar supergezellig!

Randall,

Ik denk dat je moe bent de laatste tijd.

Je huilt weer om het minste! Nog even knulletje en het is vakantie!

Ik hoop dat jullie veel en lang zullen kunnen buiten spelen, genieten van het "niet moeten" en de tijd gewoon zijn eigen gangetje laten gaan.

Ranald en Roibin,

De laatste tijd zie ik jullie vaak samen optrekken, en ik moet toegeven dat ik daar van geniet.

Ik krijg vaak de opmerking dat jij zo ontzettend veranderd bent, Roibin.

Je bent spraakzamer, vrolijker, minder in jezelf gekeerd.

Ik zie je soms bezig met je kleine broers en het valt me op dat je eindeloos veel geduld met hen hebt.

Ik moet heimelijk lachen als ik je hoor verhalen vertellen, en zij met verwondering naar je zitten te luisteren.

" Grote broer" jij doet je naam alle eer aan!

Ranald,

Bezige bij! Altijd iets om handen nodig...altijd een beetje een uitdaging nodig!

Je maakt volop plannen voor de vakantie!

Geniet er maar van! 

We steken nog even een tandje bij, laten de plannen voor straks...nog even voor wat ze zijn.

Nee, hier geen verre reizen, geen grootse dingen...maar gewoon genieten van heel gewone kleine dingen.

Waar ik dankbaar om ben!

Mensen zeggen dat wel vaak " genieten van kleine dingen" maar ergens zijn ze vergeten hoe ze dat doen zonder grootse dingen.

Vorige week zat ik in de trein. Een oudere man kwam vragen of hij tijdens de treinrit gewoon even bij me mocht zitten. Hij vond de treinrit zo lang.

We praten wat over heel gewone dingen, ik vond het best een aangename babbel.

Toen ik moest afstappen, gaf hij mij een hand en bedankte me voor de gezellige babbel. Ik lachte het weg, en zei dat het geen moeite was.

Zijn antwoord was " Je hebt mijn dag goed gemaakt! Gewoon omdat je zo vriendelijk tegen me was wil ik je bedanken!"

Toen ik wegwandelde bedacht ik mij " dat heel gewone, simpele dingen...zo waardevol konden zijn!"

Het was niks bijzonder ...en toch keek ik die dag in twee dankbare ogen.

Ik weet het niet, we leven in zo'n competitieve maatschappij, iedereen wil veel, meer en meest...we rennen onszelf voorbij omdat...

we altijd ergens willen bewijzen...

( Jullie mama zou graag hebben dat ze kon zeggen dat zij dat niet doet, maar dan zou ze moeten zeggen, dat het haar niet uitmaakt of ze geslaagd is of niet in haar examen...maar het maakt voor mij heel veel uit! )

Ik vind het soms moeilijk om een evenwicht te vinden, tussen jullie duidelijk maken, dat het belangrijk is een doel te hebben in het leven, en daar ook naar te streven! ( Dat betekend ook keuzes maken, waar je willen of niet misschien mensen kwetst ) en anderzijds niet uit het oog mag verliezen dat kleine dingen ook een reden kunnen zijn om dankbaar te zijn! 

Dat heel gewone, kleine dingen ook waardevol kunnen zijn voor de mensen om jullie heen, zonder dat mensen jullie zullen gebruiken net omwille van die zachte kant van jullie!

Want dat is grenzen stellen...en waar trekken we de grens?

Geloof me...jullie mama weet nog veel niet!

Maar ik weet wel dat ik van jullie hou...meer dan ik ooit in woorden, gebaren zal kunnen zeggen!

Lieve groet

Jullie mama xxx