Morgen gaan we je kamertje terug gezellig maken zodat je er opnieuw een jaartje tegenaan kan, lieve Rowan.

Ik heb nog niks ingepakt, alsof ik uitstel, om er niet aan te denken dat jij terug naar het internaat gaat, schat.

Ik wil zo graag de tijd vasthouden en genieten van elke dag, elk uur dat je nog gewoon thuis bent.

Ook jij begint te voelen dat school dichterbij komt.

"Hoeveel keer slapen mama?, drie keer? dan zal Rowan terug in mama's hartje zijn als je hem niet ziet, en mama in mijn hartje!"

Jij bent altijd in mijn hart schat...nooit verder dan een hartslag...

Onbewust denk ik eraan hoe het had kunnen zijn. Jij samen met je broertje naar school....je zou naar het eerste leerjaar gaan...trots met je grote boekentas, en ik had trots op je geweest, omdat je al zo'n grote jongen bent!

Ik zou je 's middags komen halen en luisteren naar al jou verhalen over de grote school, je klas, je vriendjes....

Maar nu ga ik je broertje naar school doen, beetje vroeger dan normaal, omdat ik dan nog met jou naar Brugge ga...en je papa meegaat naar de eerste schooldag van je grote broer Ranald!

Ergens ben ik blij dat ik niet in de volle drukte aan de school zal toekomen, omdat ik weet dat je klasgenootjes van ooit te zien, vrolijk uitkijkend naar die grote dag! Nieuwsgierig, blij, opgewonden...om alles wat ze zullen leren...om al die nieuwe dingen die hen te wachten staat!

Maar jij zal daar niet bijzijn...en ik weet dat het me verdriet zal doen.

Maar ik ben ook trots op jou hoor lieve schat, grote vent!

Jij kan al zoveel...bent van zo ver gekomen! Men krijgt niet meer dan men kan dragen...jij hebt al bewezen dat je ongelooflijk sterk bent...je hebt niet alleen de pijn van je geboorte ( die volgens de dokter hels geweest is...vandaar dat je redelijk wat pijn verdraagt) doorstaan, je bent ook heel vaak ziek geweest en omdat je zelfs dan je vrolijke zelf bleef( ik heb je nooit weten huilen of hangerig zijn omdat je oortjes zo erg ontstoken waren dat ik het pas merkte als de etter en het bloed uit je oortjes liep) Je begreep dus niet dat je soms in het ziekenhuis moest blijven omdat orale medicatie niet meer hielp...en je noodgedwongen een infuus nodig had. Hartverscheurend vond ik het als ik naar je vragende, bange oogjes keek, maar ik kon niet anders dan naar huis gaan, want ook je broers hadden me nodig.

Hoe eenzaam heb ik mij gevoelt als ik dan 's avonds naar huis reed, je huilende stemmetje nog naklinkend in mijn oren, je ontredderde gezichtje op mijn netvlies, en ik kon het je niet uitleggen...want taal was jou nog vreemd!

Je hebt meer dan een ander( en nog) moeten werken om die taal machtig te worden.

Het is dus niet dat ik verdriet heb omdat jij niet naar het eerste leerjaar kan, maar het verdriet omdat ik je zo vaak moet missen...en ik het allemaal zo anders had gewild. Maar ik ben trots op je kereltje...en ik hou van je , met gans mijn hart...meer dan ik met woorden zou kunnen vertellen.

Dat is het mooie aan jou, je leert me praten zonder woorden, je leert me luisteren zonder dat mensen zeggen...en toch is het leven zoveel meer dan wat we zien en horen!

Ik denk vaak aan de nieuwjaarswens van je school: " we kunnen niet van alle kinderen sterren maken, maar we kunnen ze wel doen schitteren!" Jij schittert ventje...je bent mijn lichtje in de duisternis!

Ranald...

Jij was jarig in het weekend!

12 prachtige jaren ben ik jou mama, en ik ben er fier op!

Het waren niet altijd de makkelijkste jaren. Ik zou liegen als ik zei dat ik enkel maar geluk gekend heb in die 12 jaar!

Ik ben blij met je geweest, heb ontzettend met je gelachen...maar ik heb ook om je gehuild, ik ben boos op je geweest...maar ik heb nooit spijt gehad dat je er was!

Je weet dat je altijd bij me terug mag komen, zelfs na boze woorden!

Ik ben niet koppig, en ik wil niet dat jullie dat ook zijn. Het leven is te kort, te waardevol om boos te zijn, om energie te steken in datgene wat de moeite niet waard is!

Jij bent niet koppig, zelfs na een minder geslaagde dag weet je de weg naar mij!

Toen ik je zaterdag op je kamer kwam lag je nog te slapen, ik maakte je wakker en keek in je prachtige ogen! Dat was het eerste wat ik zag toebn je geboren werd...je prachtige ogen die zo de wereld leken in te staren!

Ik ben blij dat je er bent, en elke dag opnieuw besef ik hoe dankbaar ik ben omdat je er bent!

Ik zou je nooit anders dan anders willen!

Randalleke,

Mijn klein knuffelkonijntje!

Jij heeft me zoentjes, knuffels, en komt me om de haverklap zeggen: " ik hou van jou!"

" Als Rowan naar school gaat, ga ik verdrietig zijn, maar op vrijdag ben ik blij!"

Ja schat...en ik zal ook blij zijn!

Maar ik ben blij dat jij nog even mijn gedachten verzet...en je eigen kleine zelf blijft!

Ik zie je graag venteke...

Roibin,

Ik merk hoe jij veranderd...

Zaterdagavond waren er vrienden op bezoek...we hebben een schitterende avond gehad...en jij?

Jij praatte en lachte...en ik genoot om je zo te zien!

Je vertelde zelfs grapjes, en ik weet hoe moeilijk zoiets voor je is....maar het is omdat mensen je de kans geven om te zijn wie je bent...

Het geeft je het vertrouwen dat jij nodig hebt.

Weet je hoe wij vrijdag samen naar Ben X gekeken hebben?

Je was geschokt...maar op een bepaald moment zegt de mama ( of de papa...dat weet ik niet meer zo goed) : " Hij geeft geen problemen met zijn autisme, voor hem is dat geen probleem, het is de buitenwereld dat er problemen mee heeft!"

Je keek naar mij en zei: " eigenlijk is dat wel zo...zij vinden ons raar...maar wij vinden  jullie ook soms raar.

Ik moest er om lachen...omdat je gelijk hebt!

Ik vind dat eigenlijk ook niet zo erg...er zijn ergere dingen in het leven dan autisme...je bent gewoon wie je bent...ik vind jou mooi zoals je bent...al wenste ik soms wel eens dat je anders reageerde op sommige situaties...toch zou ik je niet anders dan jou prachtige zelf willen hebben.

Als mensen bereid zijn echt naar je te kijken en te luisteren, dan zullen zij net als ik dat prachtige kereltje ontdekken die ik ken.

Ik sluit het weekend af, met het fijne gevoel dat ik van het leven hou...om de mensen die ik liefheb...om de mensen die ik in mijn hart draag...om de vriendschap die zo waardevol is, om het mogen houden van...om het begrepen worden zonder woorden, om jullie...mijn 4 prachtige kerels!

Er zijn de tranen om jou Rowan....maar het is de wetenschap, het beseffen dat ik mijn verdriet niet alleen moet dragen die mij toch gelukkig maakt!

Lieve groet

Jullie mama xxx