365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
07-02-2010
Ik omhels mijn kinderen!
Hallo,
Bijna een weekje later .... Het is dan ook heel erg druk geweest. Er zijn zo van die dagen waarbij je het liefst zou hebben dat de dag iets langer duurde. Al was het maar dat je dan tijd hebt om wat bij te slapen.
Roibin,...wat was je stil toen je vrijdag thuis kwam. Je bent nooit echt een prater, maar het is een zwijgen die klinkt! Het is een zwijgen die mij verteld dat iets je raakte, en dat je niet weet hoe je dat onder woorden moet brengen. Ik weet hoe moeilijk het voor jou is de wereld te begrijpen, en ik weet ook hoe jij kan schrikken als mensen niet zijn zoals je verwacht. Dan vertel je vrijdag een beetje, zaterdag een stukje, en zondag weet ik waar jij zo van onder de indruk was. De wereld is een chaos, dat kan ik niet voor je veranderen, mensen zijn onvoorspelbaar ( net omdat het mensen zijn) dat zal altijd zo zijn. Er gebeuren rare dingen, dingen waar ik geen antwoord op weet, dingen waar ook ik het antwoord schuldig blijf op je vraag " waarom" Ik kan er alleen maar zijn, luisteren, je geruststellen...
Ranald, het was je weekje niet... Je begon ze met lichte tegenzin... Nog even vent, dan is het vakantie...ik weet dat je er naar uitkijkt! We gaan er een dagje tussenuit: jij , Roibin en ik...wees gerust vent...ik kijk er net zo naar uit als jij!
Rowan, wat ben jij blij! Jij bent altijd blij, maar je geniet van elk moment, elke dag met zo'n intensie dat ik mezelf gelukkig prijs dat ik het geluk heb zo'n prachtkereltje als jij te kennen.Zoals je tegen me aan komt leunen, je vingertjes door mijn haar draait en zegt " mijn mama" De manier waarop je met je vingertopjes zachtjes over mijn gezicht streelt, je handjes langs mijn gezicht legt en mij een zoen geeft. Met jou heb ik niet altijd woorden nodig, jij zegt niet, ik zeg niet...maar ik weet wat jij niet kan zeggen, en jij hoort wat ik niet zeg.
Randall, jouw oogjes stralen! Jij lacht, jij speelt, jij praat, jij bent gewoon jezelf. Als je broers thuiskomen op vrijdagavond kan ik mij geen warmer welkom bedenken. Je slaat je armpjes open...dikke zoen, knuffel! Als ik die grote kerels je zie optillen, de manier waarop ze je op schoot nemen en verhaaltjes voorlezen. Zoals ze op handen en knieen door het huis kruipen, omdat jij met Rowan ridders speelt .Dan voel ik me rijk!
Elk van mijn kinderen leerde mij iets heel bijzonder. Roibin leerde me mama zijn... Ranald leerde me dat er plaats genoeg is in mijn hart! ( Ik wist hoe intens graag ik Roibin zag, zou ik ooit zo van twee kinderen kunnen houden?) Rowan leerde me in wonderen geloven... Randall leerde mij dankbaar zijn en genieten...
Ik leerde dat ik meer kan dragen, sterker ben dan ik gedacht had. Ik ondervond aan den lijve hoe je niet altijd kunt kiezen wat je overkomt...maar je kunt wel kiezen hoe je daar mee omgaat. Ik geef toe dat er ( zelfs nu nog ) momenten zijn dat ik kwaad ben, verdrietig ben, en ik wel eens roep waarom in hemelsnaam? Ik had ook graag een ietsje rustiger leven gehad. Maar ik ben niet verbitterd, ik ben niet haatdragend, ik benijd anderen niet omdat ze het misschien beter hebben dan ik, ...maar ik ben maar een mens, en dat betekent dat het soms sterker dan mezelf is als ik denk " wat doe ik verkeerd dat mij dat niet gegund werd?". Maar ik ken mijn minder mooie kantjes, ik ben ook niet verlegen om dat toe te geven....Ik zou het veel erger vinden als ik dat niet kon toegeven. Ondanks de kwaadheid ( zo nu en dan) en de tranen, voel ik me rijk! Ik omarm mijn kinderen omdat zij me datgene geven wat je met geen geld ter wereld kan kopen: onvoorwaardelijk graag zien! Ik omhels mijn kinderen omdat ik hen oneidig graag zie, en ik dat ook mag!
Na een fantastisch weekend doet het altijd een beetje meer pijn om jullie uit te zwaaien. Dat was het...een fantastisch weekend! Zaterdag, niet zo heel bijzonder, maar omdat jullie allemaal thuis waren mij zo bijzonder. Genieten van alledaagse dingen. Veel te doen, en toch geen haast, jullie stemmen in huis,en geen lawaai... Zondag op bezoek bij vrienden. Het was zo gezellig! De ongedwongen sfeer, lekker lang tafelen,niemand die zich druk maakte om wat dan ook. Jullie speelden, waren gewoon jullie zelf! Rowan je kon je nieuwjaarsbrief helemaal van buiten! Super vent, ik was erg trots op je! Het enthousiasme van de mensen deed ook Casje zijn brief opzeggen. Zo schattig! We onthouden het voor volgend jaar kerel! Randall, het vuurwerk bleef kletteren voor jou! Ik genoot van jullie zo fijn met elkaar te zien spelen, geen geruzie...zo zie je dat kinderen altijd de spiegel van ons groten zijn. Roibin, je sloot je dag af met nog even naast me te komen liggen, en dan vertel je over je dag.. Honderduit, want je vond het een superdag! Zoveel te horen...zoveel te zien! Rowan je ging slapen met je grote olifant onder je arm! Randall...de dag was jou veel te snel voorbij...maar wat was je stoer toen je in het donker, met je lichtje in je hand naar boven ging! Ranald, jij kon de slaap niet vatten, teveel indrukken opgedaan...
Deze morgen vertok je Roibin, met lichte tegenzin, maar je neemt de dingen zoals ze zijn...en je vertrekt. Rowantje, met de olifant in je ene hand, en bumba in de andere zag je er zo kwetsbaar uit. Ik hou er niet van je uit te zwaaien, ik kom het niet gewend. Ranald en Randall al een geluk dat jullie elkaar hebben...Randall zijn kleine handje in dat van Ranald. Tot vanavond...!
Deze morgen had de kachel zijn kuren. Steeds weer sloeg hij uit...het gepiep klonk door het ganse huis. Ik weet nu ook wel dat het niet de tijd van het jaar is om zonder verwarming te vallen.Maar Jozef verloor de pedalen! Ik wenste dat ik dan begrijpend kon zijn, rustig hem tot de orde van de dag roepen, maar ik slaagde er niet in. Soms vind ik mezelf ook niet zo'n fijn mens, maar ik ben maar een mens! Gelukkig raakte het probleem opgelost, zodat ook de rust een beetje kon terugkeren.
Dan naar Gent! Uitslag van onderzoeken van Rowan gekregen. Tja, weinig gezegd geweest dat ik niet wist... Maar ik word zo moe van steeds weer dezelfde vragen...steeds weer datzelfde verhaal vertellen... Misschien is het ook wel de omgeving...er overvalt mij altijd een gevoel van somberheid wanneer ik door die lange gangen wandel. De eerst keer dat ik er kwam had ik nooit kunnen denken dat ik er nog zo vaak zou terugkeren. Er moeten nog wat bijkomende onderzoeken gedaan worden. Het is vooral belangrijk dat je andere zintuigen perfect werken. Je balanceert op de grens voor een implantaat . Maar voorlopig gaat het relatief goed met je.Ik krijg het altijd moeilijk als men woorden gebruikt als zwakke jongen. Ik ga de onderzoeken aanvragen in Brugge, men kent je daar, het je allemaal vertrouwd voor je en daar ben je gewoon Rowan! Dat ben je ook, gewoon Rowan! Een puzzelstukje van mijn leven! Zonder jou, of zonder je broers ben ik niet meer compleet! Die puzzelstukjes hebben hier en daar een vlekje, en misschien wel een kreukje, maar verdraaid voor mij zijn jullie perfect, jullie passen perfect in mijn leven! Wat was ik moe toen we naar huis reden. Ik hou zelfs niet van die weg,...mijn gedachten dwalen teveel rond... Ik ben blij dat ik thuis ben!
Dag Ranald, dag Randall! Roibin, ik bel je nog...Rowan , ik bel je ook, en door de telefoon krijg ik de mooiste zoen ter wereld! Dan zal je zeggen " Als Rowan jou niet zie mama, dan ben je in mijn hartje, en ook Roibin,... en Ranald,... en Randall, ...en ook papa...mama, ik ben ook in jou hartje als mij niet ziet! Jij bent altijd in mijn hartje schat...
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h
